Εγώ έτυχε να ζήσω κατά το ήμιση έναν εφιάλτη μου. Είχα δεί σε όνειρο ότι γυρνάω σπίτι απο δουλειά (δια μαγείας έμενα πάλι στο πατρικό μου) και στο πάτωμα ήταν ο Λήο και η Ζήβα. Υπέθεσα ότι κοιμόντουσαν, φωνάζω να ξυπνήσουν, σηκώνετε η Ζήβα και έρχεται σαν παλαβή για φιλιά, ο Λήο τίποτα, πήγα κοντά τον σκούντησα και τίποτα, και μετά βρέθηκα δια μαγείας σε κτηνίατρο όπου μου τον ανακοίνωσε νεκρό, εκεί ξύπνησα και την επόμενη μέρα σε επίσκεψη στο πατρικό της μάνας μου το βλαμμένο το χαζο Ληό-πουλο μου το φύλαγε. Ήταν μέρα που είχαμε πάει σκυλοβόλτα και έπεζε με Ζήβα και άλλα σκυλάκια 4-5 ώρες και έτσι μετά στο σπίτι έπεσε ξερός δίπλα μου στο τραπέζι του φαγητού για ύπνο. Αργότερα τον φώναξα να έρθει να του δώσω να φάει κάτι δεν ερχόταν, βρε τι φώναζα ποιο δυνατά τίποτα αυτός, εκεί σε κλάσματα δευτερολέπτου με λούζει κρύος ιδρώτας, γιατί ο Λήο έτσι και ακούσει για φαγητό είναι πάντα ο πρώτος στην ουρά για να πάρει και τώρα να μην σηκώνετε; Σκύβω λοιπόν και τον σκουντάω με μια ταραχή του στυλ "πάει, χάνο το σκυλί μου" και το βλαμμένο σηκώνει το κεφάλι του με μια φάτσα του στυλ "Τι θες μωρέ και με ξυπνάς;" όπου εκεί μετά πέθανα στο γέλιο και αυτός μόλις κατάλαβε ότι έχω φαγητό στο χέρι μου σηκώθηκε σε χρόνο ΤΤ και στήθηκε στο ΚΑΤΣΕ για να φάει. Και εδώ αναρωτιέμε....τον σφάζεις ή δεν τον σφάζεις; χε χε χε χε χε