Όποιος έχει σχέση με ζώα και ειδικά με σκύλους γνωρίζει καλά ότι ο σοβαρότερος κίνδυνος για την υγεία του κουταβιού είναι η διάρροια, ιογενούς αιτιολογίας, δηλαδή ο τύφος, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση μ' εκείνον του ανθρώπου και δεν μεταδίδεται σε αυτόν. Ο τύφος των κουταβιών προκαλεί βαρύ αιμοραγικό και συχνά θανατηφόρο διαρροϊκό σύνδρομο, κυρίως σε καταφύγια αδέσποτων και πετ σοπ που πουλάνε ζώα...
Ο τύφος εμφανίζεται σε ζώα έξι εβδομάδων - έξι μηνών ενώ τα ενήλικα έχουν αποκτήσει ανοσία, είτε με εμβολιασμούς είτε με φυσική λοίμωξη.
Τα νεογέννητα λαμβάνουν μέσω του πρωτογάλατος μητρικά αντισώματα, όταν η μητέρα τους έχει εμβολιαστεί και έτσι προστατεύονται έναντι λοιμογόνων παραγόντων. (Συνεπώς, ζώα από παράνομα, μαζικά εκτροφεία που πωλούνται ανεξέλεγκτα ή από πετ σοπ είναι τα συνήθη θύματα,αφού οι μανάδες σκύλες σπάνια εμβολιάζονται και λαμβάνουν κτηνιατρική φροντίδα στα κλουβιά που τις κρατούν.)
Με την πάροδο της ηλικίας τα κουτάβια καθίστανται ευάλωτα στη λοίμωξη από τους ιούς, καθώς ο τίτλος των μητρικών αντισωμάτων πέφτει σε μη προστατευτικά επίπεδα, περίπου από την ηλικία των 2 μηνών.
Η εντερίτιδα από parvo ιό αποτελεί τη σοβαρότερη ιογενή εντερίτιδα των σκύλων ενώ ιδιαίτερη ευαισθησία εμφανίζουν τα Ροτβάιλερ, τα Ντόμπερμαν, οι Γερμανικοί Ποιμενικοί και τα πιτ μπουλ, όπου η νόσος εμφανίζεται σε ακόμα βαρύτερη μορφή.
Η μετάδοση του ιού γίνεται είτε με άμεση επαφή με άρρωστα ζώα ή με τα κόπρανά τους (γι αυτό τα γυάλινα κλουβιά των πετ σοπ αποτελούν μεγάλο κίνδυνο γιακάθε ζώο που περνά από εκεί) είτε εμμέσως μέσω μολυσμένων αντικειμένων.
Κυριότερα συμπτώματα:
-Οξεία, αιμοραγγική, δύσοσμη (χαρακτηρικά μάλιστα) διάρροια
-Κατάπτωση
-Πυρετός
-Εμετός
-Ταχεία αφυδάτωση
Σε περίπτωση που δεν εφαρμοστεί άμεσα θεραπευτική αγωγή, τα ζώα καταλήγουν, από σηπτικό - ενδοτοξικό σοκ, λόγω μετανάστευσης βακτηρίων που έχουν διαπεράσει τον βλεννογόνιο φραγμό του εντέρου.
Η νοσολογική διάγνωση είναι εύκολη λόγω της χαρακτηρισικής έντονα δύσοσμης διάρροιας ενώ με εξετάσεις από δείγμα των κοπράνων είναι δυνατή και η αιτιολογική διάγνωση.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ:
Η λήψη κατάλληλων διαιτητικών μέτρων, η εξουδετέρωση συνυπαρχόντων εντερικών παρασίτων καθώς και η χορήγηση υπεράνοσου ορού για παθητική ανοσοποίηση βοηθούν.
Η πρόληψη της parvo εντερίτιδας γίνεται με ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ, που ξεκινά στην ηλικία των 42 ημερών και επαναλαμβάνεται ανά 4 εβδομάδες μέχρι την ηλικία των 16 εβδομάδων και ετήσιων αναμνηστικών εμβολιασμών.
Πηγή: adespoto.gr
με πληροφορίες από περιοδικό Ιατρικά, 30/4/2002
Σχετικό: Συνεχή τα κρούσματα θανάτων ζώων αγορασμένων από pet shops
