Αυτό είναι το κτήμα project με τις βιολογικές μας καλλιεργειες.
Ηταν ένα ξεχασμενο, εγκατελειμενο εδώ και 20 χρονια κτημα στους προποδες του Παγγαίου, στα συνορα των Νομών Σερρών – Δράμας.
Το κληρονομησα πριν 10 χρονια αλλά αποφασισαμε με τη γυναικα μου να το φτιαξουμε μολις τον περασμενο Νοεμβριο.
Το κτημα αυτό ηταν και ο αρχικος λογος που απεκτησα την Ηρα.
Το ότι δεν εμεινε ουτε μια μερα μονη της εκει είναι μια άλλη ιστορια, αρκετα γνωστή.
Όταν ξεκινησαμε να το φτιαχνουμε, η Ηρα ηταν ελευθερη να κυκλοφορει παντού.
Μετά φυτεψαμε κηπευτικα (ζαρζαβατικά) και την περιορισα σε ένα χωρο αρκετων τετραγωνικων.
Την πηγαινα συνεχεια όμως βολτα στο βουνο μια και δεν ειχε ακομα πολλή ζέστη.
Ο περιορισμος κρατησε για λιγοτερο από ενα μηνα μεχρι να δεσουν τα φυτά.
Εδώ και αρκετο καιρο είναι τελειως ελευθερη.
Από την αρχη πηρε πολύ πατριωτικα το θεμα της φυλαξης του χωρου.
Μεσα δεν μπαινει τιποτα και κανενας και όταν περναει κατι από εξω τρεχει σαν σιφουνας γαυγιζοντας.
Αποκτάει τοσο αγρια οψη που κανεις δεν στεκεται στην πορτα, ανθρωπος ή ζωο.
Ολο το βραδυ είναι σε εγρήγορση. Επειδη ειμαστε δίπλα στο βουνο, κατεβαινουν διάφορα ζωα, κυριως αλεπουδες, και κανει ολη νυχτα περιπολιες.
Η πορτα και τα παραθυρα του σπιτιου είναι ολη νυχτα ανοιχτα. Το σπιτι είναι αρκετα υπερυψωμενο και δεν μπορει να μπει μεσα καποιο ερπετο.
Η Ηρα καθεται στο πλατυσκαλο, λαγοκοιμαται και καραδοκεί.
Κάθε τοσο σηκωνει το κεφαλι της και γρυλιζει ή ορμαει προς καποια κατευθυνση.
Κατά διαστηματα μπαινει στο σπιτι, σαν να κανει γρηγορο ελεγχο και ξαναβγαινει.
Είναι αδυνατο να την δεις το βραδυ, ακομα και αν ξερεις ότι είναι καπου εκει και την ψαχνεις. Επισης είναι αδυνατο να την ακουσεις.
Όταν βγαινω εξω επειδη με ξυπνησε με καποιο αγριο γαυγισμα, την βλεπω μονο όταν πλησιαζει πολύ.
Αν είναι σε σκοτεινο σημειο, την αντιλαμβανομαι μονο όταν πεφτει πανω μου για να με χαιρετισει. Πλεον συνηθισα, περιμενω ότι θα ερθει και δεν ξαφνιαζομαι.
Το σπιτακι της βρισκεται στο πιο δροσερο και απάνεμο σημειο του κτηματος.
Δικια μου κατασκευη, πολύ ευρυχωρο, ζυγιζει περιπου 70 κιλά.
Τη μερα το επισκεπτεται.Βρισκεται δίπλα στην παλια απολυμασμένη πλέον αποθηκη και κατω από την μεγαλη ελιά.
Τελευταια αραζει κατω από το σπιτι οπου δημιουργειται ρευμα αερα αν και μαλλον καθεται εκει για να είναι κοντα μας.
Εχω παραγγειλει ηδη ξυλεία για να της φτιαξω συντομα ακομα ένα σπιτακι δίπλα στο σπιτι για να μενει εκει το βραδυ εάν δεν θελει να μενει μέσα μαζι μας.
Πάμε στις φωτογραφίες επιτελους!
Εδω προσπαθουμε να πιασουμε τις κοτες του γειτονα.
Ο κακος λυκος μπροστα, η Ζηνα εκ του ασφαλους πισω.
Μόλις διωξαμε ενα κακό μπόξερ με τον ιδιοκτητη του που τολμησε να περασει απο εξω
Ηρα και Ζηνα κοπροσκυλιάζουν.
Η Ζωη ετοιμαζει το τραπεζι και η Ηρα ειναι μεσα στην περιεργεια.
Η Ζηνα τα παιξε κι αυτη απο τη ζέστη
Η Ηρα κατω απο το σπιτι εκμεταλλεύεται το ρευμα αερα.
Κυνηγωντας τη σκυλα του γειτονα ο οποιος, αντι να την βγαζει βολτα, την αφηνει ελευθερη να βγαινει μονη της.
Τις προαλλες την χτυπησε ενα αγροτικο και κουτσαινε για μια βδομαδα.
συνεχίζεται…
Ηταν ένα ξεχασμενο, εγκατελειμενο εδώ και 20 χρονια κτημα στους προποδες του Παγγαίου, στα συνορα των Νομών Σερρών – Δράμας.
Το κληρονομησα πριν 10 χρονια αλλά αποφασισαμε με τη γυναικα μου να το φτιαξουμε μολις τον περασμενο Νοεμβριο.
Το κτημα αυτό ηταν και ο αρχικος λογος που απεκτησα την Ηρα.
Το ότι δεν εμεινε ουτε μια μερα μονη της εκει είναι μια άλλη ιστορια, αρκετα γνωστή.
Όταν ξεκινησαμε να το φτιαχνουμε, η Ηρα ηταν ελευθερη να κυκλοφορει παντού.
Μετά φυτεψαμε κηπευτικα (ζαρζαβατικά) και την περιορισα σε ένα χωρο αρκετων τετραγωνικων.
Την πηγαινα συνεχεια όμως βολτα στο βουνο μια και δεν ειχε ακομα πολλή ζέστη.
Ο περιορισμος κρατησε για λιγοτερο από ενα μηνα μεχρι να δεσουν τα φυτά.
Εδώ και αρκετο καιρο είναι τελειως ελευθερη.
Από την αρχη πηρε πολύ πατριωτικα το θεμα της φυλαξης του χωρου.
Μεσα δεν μπαινει τιποτα και κανενας και όταν περναει κατι από εξω τρεχει σαν σιφουνας γαυγιζοντας.
Αποκτάει τοσο αγρια οψη που κανεις δεν στεκεται στην πορτα, ανθρωπος ή ζωο.
Ολο το βραδυ είναι σε εγρήγορση. Επειδη ειμαστε δίπλα στο βουνο, κατεβαινουν διάφορα ζωα, κυριως αλεπουδες, και κανει ολη νυχτα περιπολιες.
Η πορτα και τα παραθυρα του σπιτιου είναι ολη νυχτα ανοιχτα. Το σπιτι είναι αρκετα υπερυψωμενο και δεν μπορει να μπει μεσα καποιο ερπετο.
Η Ηρα καθεται στο πλατυσκαλο, λαγοκοιμαται και καραδοκεί.
Κάθε τοσο σηκωνει το κεφαλι της και γρυλιζει ή ορμαει προς καποια κατευθυνση.
Κατά διαστηματα μπαινει στο σπιτι, σαν να κανει γρηγορο ελεγχο και ξαναβγαινει.
Είναι αδυνατο να την δεις το βραδυ, ακομα και αν ξερεις ότι είναι καπου εκει και την ψαχνεις. Επισης είναι αδυνατο να την ακουσεις.
Όταν βγαινω εξω επειδη με ξυπνησε με καποιο αγριο γαυγισμα, την βλεπω μονο όταν πλησιαζει πολύ.
Αν είναι σε σκοτεινο σημειο, την αντιλαμβανομαι μονο όταν πεφτει πανω μου για να με χαιρετισει. Πλεον συνηθισα, περιμενω ότι θα ερθει και δεν ξαφνιαζομαι.
Το σπιτακι της βρισκεται στο πιο δροσερο και απάνεμο σημειο του κτηματος.
Δικια μου κατασκευη, πολύ ευρυχωρο, ζυγιζει περιπου 70 κιλά.
Τη μερα το επισκεπτεται.Βρισκεται δίπλα στην παλια απολυμασμένη πλέον αποθηκη και κατω από την μεγαλη ελιά.
Τελευταια αραζει κατω από το σπιτι οπου δημιουργειται ρευμα αερα αν και μαλλον καθεται εκει για να είναι κοντα μας.
Εχω παραγγειλει ηδη ξυλεία για να της φτιαξω συντομα ακομα ένα σπιτακι δίπλα στο σπιτι για να μενει εκει το βραδυ εάν δεν θελει να μενει μέσα μαζι μας.
Πάμε στις φωτογραφίες επιτελους!
Εδω προσπαθουμε να πιασουμε τις κοτες του γειτονα.
Ο κακος λυκος μπροστα, η Ζηνα εκ του ασφαλους πισω.
Μόλις διωξαμε ενα κακό μπόξερ με τον ιδιοκτητη του που τολμησε να περασει απο εξω
Ηρα και Ζηνα κοπροσκυλιάζουν.
Η Ζωη ετοιμαζει το τραπεζι και η Ηρα ειναι μεσα στην περιεργεια.
Η Ζηνα τα παιξε κι αυτη απο τη ζέστη
Η Ηρα κατω απο το σπιτι εκμεταλλεύεται το ρευμα αερα.
Κυνηγωντας τη σκυλα του γειτονα ο οποιος, αντι να την βγαζει βολτα, την αφηνει ελευθερη να βγαινει μονη της.
Τις προαλλες την χτυπησε ενα αγροτικο και κουτσαινε για μια βδομαδα.
συνεχίζεται…
Last edited:
