Το 'με το ζόρι' δεν οδηγεί πουθενά, τσάμπα το συγχύζεις το σκυλί.
Νομίζω το καλύτερο κίνητρο για να μπει στη θάλασσα, είναι να σε δει να μπαίνεις εσύ και να απομακρύνεσαι (όχι πολύ στην αρχή). Θα γαβγίσει, θα διαμαρτυρηθεί, αλλά από τη στιγμή που δε θα ενδώσεις, είναι πολύ πιθανό να έρθει εκείνη. Ο πρώτος μου σκύλος έκανε μπάνιο σαν κύριος, ερχόταν μέσα στα βαθιά κλπ. Ένας σκύλος που φιλοξενούσα πέρσι, ερχόταν 'αναγκαστικά' όταν με έβλεπε να ξεμακραίνω, αλλά μόνο ως ένα σημείο και γυρνούσε πίσω αμέσως μετά. Η μικρή που έχω τώρα, δεν το θέλει καθόλου το νερό.
Με το μαλακό πάρτο το θέμα 'θάλασσα' και μην τη ζορίζεις να μπει.
Για το συνδυασμό αμπούλας/scalibor, είναι επίσης θέμα προσωπικής επιλογής, εγώ βάζω και τα 2 από Απρίλιο ως Οκτώβριο (όταν είμαστε σε εξοχή, την ψεκάζω και με σιτρονέλλα τα απογεύματα). Το πιο σημαντικό είναι το πόσο εκτίθεται σε πιθανό 'κίνδυνο' το σκυλάκι σου (άλλες ανάγκες έχει ένα σκυλί πόλης που βγαίνει βόλτα στο πάρκο της γειτονιάς, άλλες ένα σκυλί που τρέχει ελεύθερο στο βουνό ή στα χωράφια ή έρχεται σε επαφή με άλλα ζώα). Ο κτηνίατρος είναι ο πλέον αρμόδιος να σε συμβουλέψει για τις ανάγκες του δικού σου σκύλου.