Δεν ξέρω με ποιούς κουβέντιαζε η Ρετίνα και τι έδιναν στους σκύλους τους.
Οι επαγγελματίες κτηνοτρόφοι που μου μίλησαν με τσοπανόσκυλα, από Κόλευ μέχρι Χήλερ (έγω φίλο Αυστραλό "γελαδάρη") και με ποιμενικούς, από Ελληνικούς μέχρι Νότιας Ρωσσίας, ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ τάιζαν μόνο Barf (όχι πως ήξεραν πως λέγεται βέβαια

). Τους έδιναν και αποφάγια (ψωμί ξερό με λάδι ή Έλληνες, ψωμί ξερό με κρέμα ή τυρί οι ξένοι) αλλά δεν θεωρούσαν πως τα είχαν ταίσει αν δεν είχαν φάει κρέας.
Κάποιες φορές έμεναν και νηστικά (αν δούλευαν μακριά από το σπίτι) και έτρωγαν μετά από 2-3 μέρες λαίμαργα σαν λύκοι μετά από κυνήγι. Ο σκύλος δεν έχει πρόβλημα με μικρή νηστεία (αργεί να χωνέψει και το συστημά του είναι πλασμένο γι' αυτό) και το κρέας (που δεν διαστέλεται άλλο στο στομάχι) δεν δημιουργεί ιδιαίτερο πρόβλημα (πχ. συστροφής). Κουραζόντουσαν φυσικά, χωρίς φαγητό να δουλεύουν, αλλά τους περίμενε (και τους "έστελνε") καλό φαϊ.
Σίγουρα δεν το κάνουν όλοι αυτό, και ξαναλέω, στην Ελλάδα η πλεοψηφία των κτηνοτρόφων ΔΕΝ είναι πραγματικοί επαγγελματίες. Έχουν ένα τσούρμο παντελώς άχρηστα ημίαιμα σκυλιά που ταϊζουν χάλια τροφή, χωρίς λόγο, και χωρίς να γνωρίζουν:
α) πως υπάρχουν πολλοί καλύτεροι σκύλοι για τη δουλειά β) πως ΕΝΑΣ τέτοιος ισοδυναμεί με δέκα ημίαιμους σαν εργάτης και γ) πως υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να ταϊσεις έναν σκύλο.
Αν και το τελευταίο, όπως προανέφερα δεν θα τους απασχολεί μέχρι να πληρώσουν ακριβά για έναν σκύλο ή/και να καταλάβουν την αξία ενός καλού εργασιακού σκύλου.
Έχω συναντήσει τέτοια άτομα και τους σκύλους τους σε εκδρομές. Τυχαία τελείως, είχα πάντα ένα κουτάβι μαζί μου. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η ταχύτητα με την οποία οι σκύλοι των κτηνοτρόφων παρατούσαν τα κοπάδια για να τρέξουν μακριά και να γαβγήσουν εκ του ασφαλούς, σε μένα και τα "τρομαχτικά" κουτάβια μου...
Πιστεύω πως ο φόβος τους ήταν συνδιασμός από:
α) δειλία στο DNA τους (σε πολλά μέρη της Ελλάδος τα θαρραλέα σκυλιά θανατώνονται και ζευγαρώνουν περισσότερο τα δειλά).
β) κακή ανατροφή (βρωμόξυλο)
γ) κακή ΔΙΑΤΡΟΦΗ. Δουλεύουν πολύ και τρώνε σκ@τ@ φαγητό. Είναι θέμα ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ να μην τα βάλουν με άλλους σκύλους (η τον οποιονδήποτε εχθρό), ακόμη και μεγαλόσωμα κουτάβια.
Δεν έχουν θάρρος γιατί είναι θέμα επιβίωσης να μην έχουν.
Εντύπωση μου έκανε επίσης το ότι πολλοί από αυτούς είχαν πολλούς σκύλους (5-6), γιατί ξέρω πως με 2-3 καλούς θα έλεγχαν 4 φορές μεγαλύτερο κοπάδι. Προσπάθησα επανελλημένως να τους το εξηγήσω μα δεν με πίστευαν με τίποτα (πως υπάρχουν καλύτεροι σκύλοι από τους δικούς τους).
Εδώ η Ρετίνα νομίζει πως δεν υπάρχει καλύτερη τροφή από τη δική τους!