θα θελα τη γνώμη σας (υιοθεσία ήσυχου σκύλου)

[marilena83]

Παιδιά αν και δεν έχω συστηθεί επίσημα έχω ήδη κάνει ένα ποστ (δεν είχα δει την ενότητα νέο μέλος), οπότε λέω να την παραβλέψω (αφού δεν το κανα στην ώρα του...)! Αν πάντως το βρίσκετε σκόπιμο περνάω κι από κει μια βόλτα, απλά έλεγα να μην ανοίγω 1000 θέματα δεξιά κι αριστερά !
Όπως είχα γράψει και στο προηγούμενο ποστ, με το φίλο μου θέλουμε να πάρουμε κάποια στιγμή ένα μπόξερ γιατί έχουμε φάει ένα κόλλημα...Αυτή η στιγμή δεν έχει έρθει γιατί είναι μεγάλος σκύλος, το διαμέρισμα μικρό, τα οικονομικά δεν αντέχουν και πιστεύω ότι θα δημιουργηθεί πρόβλημα στην πολυκατοικία με τον ερχομό του κουταβιού που κλαίει.
Στο δια ταύτα λοιπόν: Βλέπω τόσες αγγελίες για μικρόσωμα σκυλιά που δεν έχουν σπίτι και σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να υιοθετήσω ένα από αυτά με την προϋπόθεση ότι είναι ενήλικο και δεν γαυγίζει ή έχει πρόβλημα αποχωρισμού ωστε να ενοχλεί την πολυκατοικία. Αυτό που σκέφτομαι και με απασχολεί πολύ είναι το κατα πόσο είναι σωστό να ξεκινά κανείς μια κίνηση υιοθεσίας σκύλου με την προϋπόθεση να είναι ήσυχο.Θέλω να πω, πιστεύετε οτι μπορεί να ξεκινήσει μια τέτοια σχέση όταν μπαίνουν από την αρχή προϋποθέσεις; Θεωρώ την απόκτηση σκύλου πολύ σοβαρό θέμα (όπως είχε πει κάποιος "σαν να αποκτάς παιδί") γι αυτό με προβληματίζει καιρό τώρα.

 

[Sofouli]

Το να αποκτήσεις ένα σκυλάκι φίλη μου, είναι μεγάλη υπόθεση, και πολύ σωστά προβληματίζεσαι. Αυτό που πρέπει να σκεφτείς είναι αν έχεις τον χώρο τον χρόνο την οικονομική δυνατότητα να φροντίσεις ένα σκύλο! Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά. Αν δεις ότι μπορείς να το κάνεις προχωράς. Δεν μπορείς να εξασφαλίσεις οτι το σκυλί δεν θα κλαίει. Και εγώ υιοθέτησα ένα "ύσηχο" κοκονοειδές μικρόσωμο, πολύ ύσηχο. Αλλά τώρα δέθηκε πολύ μαζί μας, και αμα φεύγουμε κλαίει. Πρέπει να σκεφτείς όλες τις πιθανότητες και όλες τις εναλακτικές. Με την σωστή εκπαίδευση όλα τα ζητήματα λύνονται. Αλλά αυτό απαιτεί υπομονή και ανθεκτικά αυτιά γειτόνων.
Αν αποφασίσεις ότι μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά, θα σου πρότεινα να επισκευτείς ένα κοντινό καταφύγιο μερικές φορές, να γνωρίσες τα σκυλάκια, και να βρεις αυτό που σου αρέσει και σου ταιριάζει!! Εύχομαι καλή τύχη!!

 

[marilena83]

Θέμα χρόνου δεν υπάρχει κανένα. Ούτε χώρου και χρημάτων, όταν πρόκειται για μικρόσωμο σκύλο βέβαια. Γενικά έχω εμπειρία με σκυλιά οπότε ξέρω τι χρειάζονται (τότε έμενα στο πατρικό μου βέβαια και δεν είχα θέμα συγκατοίκων). Αυτό που με απασχολεί πολύ είναι οι γείτονες, για τους οποίους δεν έχω παράπονο μέχρι στιγμής (οι αποκάτω έχουν μάλιστα και σκυλίτσα), αλλά πολύ φοβάμαι ότι αν το σκυλί γαυγίζει θα τεθεί θέμα (τα ανθεκτικά αυτιά που λέγαμε!). Όταν νοικιάζεις είσαι και σχετικά εκτεθειμένος. Νομίζω θα κάνω σε πρώτη φάση την ερώτηση στην ιδιοκτήτρια (που μέλλον θα είναι οκ γιατί κι οι προηγούμενοι ενοικιαστές είχαν σκύλο) και θα συνεχίσω να το σκέφτομαι.

 

[Sofouli]

Πάντως επειδή και εγώ είχα τα ίδια αγχη στην αρχή, αυτό που κατάλαβα είναι ότι με την σωστή τακτική ξεπερνάς όλα τα θέματα που μπορεί να προκύψουν. Υπομονή θέλει. Και εγώ τις 2 πρώτες εβδομάδες είχα πρόβλημα με το φαγητο της, με την βόλτα, με το στρες αποχωρισμού.. Σιγά σιγά όμως μπήκαν όλα σε μια ρουτίνα, η μικρή μου συνήθησε και σχεδόν όλα έχουν μπει στη θέση τους. Όταν φεύγουμε κλαίει για περίπου 1 με 2 λεπτά και μετά υσηχάζει. Υπάρχουν τρόποι να το αντιμετωπίσεις. Απλά θέλει προσοχή και επιμονή. Όσο γι αυτό που λες πιο πάνω για ενήλικο σκυλί. Και εγώ ενήλικη την πήρα αλλά ίσως (και αφού έχεις τον χρόνο) θα μπορούσες να πάρεις και ένα πιο μικρό και να του μάθεις εσύ σιγά σιγά τους κανόνες. Ίσως στο ενήλικο να είναι λίγο πιο δύσκολο γιατί μπορεί να έχει μάθει ήδη κάποια πράγματα, και να πρέπει να διορθώσεις κάποιες προβληματικές συμπεριφορές. Το οποίο δεν ξέρω κατά πόσο είναι πιο δύσκολο από την εκπαίδευση κουταβιού και καλύτερα να μας πουν κάποιοι εκπαιδευτές την γνώμη τους για το θέμα!!

 

[marilena83]

Κοίτα, το ενήλικο το σκεφτόμουν λόγω προσωπικής εμπειρίας με κουτάβια που...τα διναν όλα τις πρώτες δυο βδομάδες που ήρθαν σπίτι (όχι στρες αποχωρισμού απλά, non stop κλάμα!) και δεν ήταν και πολύ μικρά, 3ων μηνών ήταν και τα δύο! Οπότε σκεφτόμουν ότι ένα ενήλικο δεν θα έκλαιγε τόσο πολύ. Βέβαια έχεις δίκιο στο ότι εκπαιδεύεται πιο δύσκολα αλλά πιστεύω ότι αν το σκυλί δεν έχει πολύ σοβαρά προβλήματα και του δώσεις χρόνο εκπαιδεύεται χωρίς προβλήματα. Να ρωτήσω εκπαιδευτή πριν το πάρω να σου πω την αλήθεια δεν το είχα σκεφτεί, αν πάνε όλα καλά με την ιδιοκτήτρια θα πάρω κάνα τηλέφωνο να δω τι θα μου πει!

 

[BiggBilly]

Όταν γεννάει η γειτόνισσα και επι μήνες πρωι-βράδυ κλαίει... κλαίει... κλαίει... δεν παραπονιέται κανένας.
Μόλις ακούσουν σκύλο, ωχ μάνα μου

 

[Sofouli]

Ναι μπορείς να ρωτήσεις κάποιον εκπαιδευτή. Αν και εννοούσα βασικά να απαντήσουν εδώ κάποιοι που είναι εκπαιδευτές, στο φόρουμ. Εγώ αν είχα την οικονομική δυνατότητα θα την πήγαινα την δικιά μου σε εκπαιδευτή.. Δυστυχώς δεν μπορώ και αναγκαστικά θα της μάθω όσα μπορώ μόνη μου.. Ένας εκπαιδευτής θα σου δώσει πολύ καλές συμβουλές για την καλή συμβίωση με το σκυλάκι σου πάντως!!

 

[marilena83]

Όταν γεννάει η γειτόνισσα και επι μήνες πρωι-βράδυ κλαίει... κλαίει... κλαίει... δεν παραπονιέται κανένας.
Μόλις ακούσουν σκύλο, ωχ μάνα μου

Το θέμα δεν είναι όταν το μωρό της γειτόνισσας είναι νεογέννητο, λες "πάει στο διάολο, άλλο παιδί, άλλο σκυλί, ας μην κάνω θέμα". Όταν όμως το παιδί της γειτόνισσας μεγαλώσει και καταλαβαίνει υποτίθεται 5 πράγματα παραπάνω από το σκύλο αλλά το αφήνουν να ουρλιάζει ότι ώρα να ναι γιατί "παιδί είναι τι να κάνει", εκεί τι τους λες;!!! Και να με συγχωρείτε, η γκρίνια των γειτόνων δεν δείχνει απλά μη κυνοφιλικά αισθήματα, μιζέρια δείχνει και τη λογική "να βγάλω το μάτι του γείτονα". Πάντα μιλώντας βέβαια για μη ακραίες συμπεριφορές κι απ την πλευρά του σκύλου.