λοιπον...Παρασκευή βράδυ με κρύο (απο τις λίγες μέρες του φετινού χειμώνα ) σχολάω απο τη δουλειά παίρνω Μινω για βόλτα στο Φάληρο στα ολυμπιακά ακίνητα που έχει απλα για εκτόνωση...Καλώς ηρθατε!!!!
Για πες λεπτομέρειες!!!
ο Μινως χαρούμενος χοροπηδαει δεξιά και αριστερά σαν ελατήριο όπως προχωράμε παράλληλα στη Μαρίνα (να τονίσω πως δεν υπήρχε ψυχή εκείνη τη μέρα) έχουν βάλει κάτι σαν ξύλο στην άκρη σε ενα σημείο όπου δεν μπορεί ο Μινως να δει τι υπάρχει απο πίσω καθ ότι κοντός..& εκει που ειναι μέσα στην τρελή χαρά (όπως είπαμε σαν ελατήριο) ρίχνει ενα σάλτο γιατί νομίζει πως υπάρχει έδαφος απο πίσω και όχι νερό ( να πω επίσης πως δεν του αρέσει καθόλου να βρέχεται) και πέφτει μέσα. Επειδή ήταν έτσι το σημείο, ούτε να ανεβεί μπορούσε αλλα και εγω δεν μπορούσα να τον πιάσω ακόμα και αν ανέβαινα σε κάποιο ιστιοπλοϊκό που ήταν αραγμένο εκει. Οπότε το εχω πάρει απόφαση να κάνω μπάνιο και εγω χειμωνιάτικα. Έχει αρχίσει να βγάζω τσάντες και εκει που πάω να βγάλω το μπουφάν έρχεται ενα ιστιοπλοϊκό με 3 άτομα κοντα και αρχίζω να φωνάζω βοήθεια (με μάτι τρελου απο την αγωνία). Έρχονται λοιπόν οι καλοί άνθρωποι που λόγω καιρού φορούσαν αδιάβροχες στολές και με πολύ κόπο τον πιάνουν αφού έχουν κρεμαστει κυριολεκτικά στο ιστιοπλοϊκό και ο ένας κρατάει τα πόδια του αλλού & με το Μινω να μην πηγαίνει κοντα τους διότι δεν τους ήξερε...
Αυτα τα ολίγα για εκείνο το βράδυ...φυσικά ο
Μινως στο 5 λεπτό αφότου βγήκε ήταν μια χαρά και συνέχισε να χοροπηδαει δεξιά κ αριστερά....εγω πάλι όχι!
