Καλησπέρα, εχω ενα golden retriever θυληκο 16 μηνών. Την πηγα σημερα στο κτηνιατρο για το ετησιο επαναληπτικο εμβολιο και του ζητησα να της καθαρισει τα αυτια γιατι δυστυχως βρομανε πολυ. Μου ειπε οτι εχει ωτιτιδα 4ου βαθμου και θα της τα καθαριζε. Δυστυχως ομως στο σκυλο μου δεν αρεσει να της πειραζουν τα αυτια με αποτελεσμα τα κλαιει, να τρεμει απο τον φοβο και το αγχος προφανως και να αγριευει. Ο κτηνιατρος της εβαλε φίμωτρο ομως καποιες στιγμες κουνουσε το κεφαλι της και ηταν επικινδυνο να την τραμαυτισει. Του ζητησα να την αφησουμε λιγο να ηρεμησει και μου ειπε οτι αν το κανουμε θα περασει το δικο της και δεν πρεπει. Σε καποια στιγμη αυτος της φωναξε παρα πολυ (πρεπει να ακουστηκε εξω στο δρομο,μεχρι και εγω φοβηθηκα) κ της κρατουσε το αυτι πολυ δυνατα πιεζοντας το κεφαλι της κατω..Πιστευετε οτι αυτος ειναι ο καταλληλοσ τροπος να καθαριζουμε τα αυτια του σκυλου μας και γενικοτερα να συμπεριφερομαστε στο ζωο για να του καθαρισουμε τα αυτια; Αυτος ο τροπος δεν ενθαρρυνει τον φοβο και την επιθετικοτητα του ζωου; Παρακαλω πειτε μου
συμπεριφορα κτηνιατρου
- Thread starter gondel_retriever
- Ημερομηνία δημιουργίας
Η γνωμη μου ειναι οτι ο κτηνιατρος πρεπει α ειναι οσο το δυνατον ηρεμος και ανετος γινεται ωστε να το περνα και στο ζωακι μας αυτο...! Τωρα αν ενα κατικιδιο παρουσιαζει ιδιαιτεροτητες στην συμπεριφορα...ο εκαστοτε κτηνιατρος τις κρινει και πραττει αναλογως! Εγω "προσωπικα" θα προτιμουσα να κανει μια ενεσουλα "χαλαρωσης" τυπου μεθη στο σκυλι ωστε να μπορεσει να δουλεψει και αυτος πιο σωστα και το κατοικιδιο να μην στρεσαριστει τοσο με φωνες και κακο. (ξαναλεω προσωπικη μου γνωμη ειναι αυτη...και μονο σε εξαιρετικες περιπτωσεις ακραιας συμπεριφορας κατοικιδιου)! τελος να πω...οτι σε ολα τα κατοικιδια....φροντιζουμε απο μικρα να τους ανοιγουμε το στομα η να τους καθαριζουμε επιφανειακα τα αυτια ωστε να ειναι εξοικειωμενα με τετοιες καταστασεις...! Οσο για την ωτιτιδα της μικρης σου..περαστικα...και επειδη κατα 90% θα σας πει να κανετε καποια αγωγη(ειτε πλυσεις με epi-otic ειτε σταγονες αντιβιωσης otomax)..δες τον σαν μια ευκαιρια να την μαθεις να ειναι πιο δεκτικη στο να της πειραζουν τα αυτια!
Συμφωνώ με kokoni. Θα έπρεπε ο σκύλος σου να ανέχεται την τον καθαρισμό χωρίς πρόβλημα.
Να φανταστώ οτι εσυ δεν της τα καθαρίζεις ποτε?
Giannis_Rottie το να μαθεις στο σκύλο σου την στιγμή που πονάει απο την ωτίτιδα να ανέχεται να της πειράζουν τα αυτιά ειναι μάλλον δυσκολο προς αδύνατον!
Να φανταστώ οτι εσυ δεν της τα καθαρίζεις ποτε?
Giannis_Rottie το να μαθεις στο σκύλο σου την στιγμή που πονάει απο την ωτίτιδα να ανέχεται να της πειράζουν τα αυτιά ειναι μάλλον δυσκολο προς αδύνατον!
Last edited:
Αγαπητέ/ή πήγες τον σκύλο σου στον γιατρό για ένα πρόβλημα!Έπρεπε ο σκύλος σου τους 16 μήνες ζωής να έχει συνηθίσει το βαμβάκι στο αυτί!Ακόμα και αν δεν το συνήθιζε εσύ στο σπίτι σου αν θέλεις άστο να ηρεμεί και να περνάει το δικό του!Στο ιατρείο όμως ο γιατρός πρέπει να λύσει ένα πρόβλημα το οποίο είναι σοβαρό!Την δουλειά έπρεπε να την κάνεις εσύ μήνες τώρα ώστε ο σκύλος να είναι σωστός στον κτηνίατρο!
Μια χαρά της φέρθηκε ο γιατρός!Δεν είναι δουλειά του βέβαια να τιθασεύει σκυλιά αλλά καταλαβαίνεις και 'συ ότι δεν θα γίνει η δουλειά του αν ο σκύλος δεν έχει μάθει από τον ιδιοκτήτη του να δέχεται!
Οπότε συμφωνώ με αυτήν την τποθέτηση:
Εγω προσωπικα δεν συμφωνω.. σιγουρα σε καποια πραγματα πρεπει να επιβληθουμε στο ζωο, ειδικα οταν ειναι θεμα υγειας που το σκυλι αντιδρα γιατι δεν καταλαβαινει οτι γινεται για το καλο του.. ωστοσο επειδη τυχαινει να εχω ενα ντοπερμαν που γενικα δεν τα παει καλα με τους γιατρους και δεν ανεχεται ευκολα να το ακουμπανε, εχω δει πολυ μεγαλη δοαφορα στη συμπεριφορα του ζωου απο γιατρο σε γιατρο.. Δηλαδη πιστευω οτι η ηρεμη προσεγγιση του ζωου βοηθα στο να συνεργαστει πιο ευκολα στην οποιαδηποτε εξεταση..θελουμε να βοηθησουμε το ζωο οχι να το φοβισουμε και να το τρομοκρατησουμε, αλλα να το κανουμε να συνεργαστει οικειοθελως..
Kι εγώ δε συμφωνώ. Οι φωνές και η αχρείαστη πίεση σε περίπτωση που είναι ήδη στρεσαρισμένο το σκυλί θεωρώ ότι απλά χειροτερεύουν και το στρες και την πιθανότητα να μην υπακούσει. Και καθιστούν και τη διαδικασία τραυματική για το σκύλο ώστε να τη δεχτεί σε μέλλον από το ίδιο ή άλλο άτομο.
Συμφωνώ μεν ότι έπρεπε να είχες δουλέψει εσύ τη διαδικασία ώστε εξαρχής να μην ήταν στρεσαρισμένο με τον καθαρισμό.
Παρόλα αυτά είδα τη διαφορά με τα μάτια μου σχετικά με τον τρόπο κτηνιάτρων και στον δικό μου σκύλο. Λίγο καιρό αφότου τον πρωτοπήρα είχε κι εμένα ωτίτιδα. Ε πήγαμε σε μία κτηνίατρο η οποία γενικά ήταν όχι απότομη όπως αυτός που περιγράφεις αλλά γενικά είχε έναν τρόπο... μμμ... πώς να τον χαρακτηρίσω... εώς και ότι φοβόταν τα σκυλιά μου δωσε την εντύπωση. Σπασμωδικές κινήσεις ρε παιδί μου,μια ανασφάλεια μου έβγαζε, έκανε πίσω μόλις ο Άρης κουνιόταν, κάπως έτσι. Με τη μία του πέρασε φίμωτρο και ο καθαρισμός έγινε ως μάχη, στα εμβόλια ήταν φοβικός, αντιδρούσε, πήγαινε να τιναχτεί, τον κρατούσα εγώ κάτω κοκ. Όταν συνέχισα εγώ τους καθαρισμούς με μία-δυο ήρεμες και υπομονετικές προσπάθειες ενώ τρελαινόταν (ακόμα πονούσε) μια χαρά κάθισε τελικά να τα κάνω εγώ χωρίς πολλά πολλά. Κι άντε εκεί πες ότι του έμαθα εν τέλει εγώ πώς να κάθεται και να δέχεται τέτοιες περιποιήσεις.
Κι όμως επειδή δεν ένιωσα εγώ άνετα με αυτή την κτηνίατρο και τον τρόπο που τον χειριζόταν γενικά ρώτησα τον πατέρα μου πώς αντιμετώπισε την πρώτη κτηνίατρο που τον εξέτασε και έκανε τα πρώτα του εμβόλια όταν τον βρήκαμε (ήταν κτηνίατρος των κατοικιδίων των γονιών μου, μακριά από το σπίτι μου και τον είχαν πάει αρχικά εκεί). Μου είπε ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα ή αντίδραση και ήταν μια χαρά, ήρεμος και πειθήνιος. Πράγματι όταν άλλαξα κι εγώ κτηνίατρο και πήγα σε μια ομάδα που φρόντιζαν να μεταχειρίζονται το μικρό ήρεμα και χωρίς πίεση όπου δε χρειαζόταν, χωρίς όμως να αποφεύγουν πίεση όπου ήταν απαραίτητο (σε μία και μοναδική φορά με επίπονο τραύμα κοντά στο στόμα αποφασίσαμε εξ αρχής να του βάλουμε φίμωτρο μόνο και μόνο για να αποφύγουμε καμιά απότομη κίνηση για να μη φάει καμιά βελόνα μες στο στόμα, αλλά όταν χρειάζεται να τον κρατήσουν κάτω για να του κάνουν κάτι πιο τζαναμπέτικο τον κρατάνε σταθερά χωρίς να τον πονάνε και όταν πάει να κουνηθεί του λένε σιγά να ηρεμήσει) το σκυλί ούτε χτυπιέται να κατέβει από το τραπέζι, ούτε κιχ κάνει, ούτε κουνιέται ότι και να του κάνουνε (και δεν του χουν κάνει κ λίγα ως τώρα) όπως έκανε με την άλλη.
Δυστυχώς βέβαια πολλοί πολύ καλοί κτηνίατροι (και ανθρωπογιατροί να συμπληρώσω) είναι έτσι γρήγοροι, απότομοι και ανυπόμονοι (του στυλ "δεν θα ασχολούμαστε με την απειρία τη δικιά σας και του σκύλου σας μανδάμ"). Εάν ο γιατρός δεν έχει κάτι άλλο να που τον πιέζει χρονικά (κανά επείγον επόμενο ραντεβού π.χ.) εγώ δε μπορώ να μην αντιδράσω σε αυτή τη συμπεριφορά. Και για πρακτικούς λόγους. Δε μπορώ να καταλάβω πώς θα βοηθήσει τον ίδιο τον κτηνίατρο στην επόμενη επίσκεψη να φοβάται το σκυλί όταν το πλησιάζει και να χαλάει πάλι τον κόσμο σε κάθε επίσκεψη.
Συμφωνώ μεν ότι έπρεπε να είχες δουλέψει εσύ τη διαδικασία ώστε εξαρχής να μην ήταν στρεσαρισμένο με τον καθαρισμό.
Παρόλα αυτά είδα τη διαφορά με τα μάτια μου σχετικά με τον τρόπο κτηνιάτρων και στον δικό μου σκύλο. Λίγο καιρό αφότου τον πρωτοπήρα είχε κι εμένα ωτίτιδα. Ε πήγαμε σε μία κτηνίατρο η οποία γενικά ήταν όχι απότομη όπως αυτός που περιγράφεις αλλά γενικά είχε έναν τρόπο... μμμ... πώς να τον χαρακτηρίσω... εώς και ότι φοβόταν τα σκυλιά μου δωσε την εντύπωση. Σπασμωδικές κινήσεις ρε παιδί μου,μια ανασφάλεια μου έβγαζε, έκανε πίσω μόλις ο Άρης κουνιόταν, κάπως έτσι. Με τη μία του πέρασε φίμωτρο και ο καθαρισμός έγινε ως μάχη, στα εμβόλια ήταν φοβικός, αντιδρούσε, πήγαινε να τιναχτεί, τον κρατούσα εγώ κάτω κοκ. Όταν συνέχισα εγώ τους καθαρισμούς με μία-δυο ήρεμες και υπομονετικές προσπάθειες ενώ τρελαινόταν (ακόμα πονούσε) μια χαρά κάθισε τελικά να τα κάνω εγώ χωρίς πολλά πολλά. Κι άντε εκεί πες ότι του έμαθα εν τέλει εγώ πώς να κάθεται και να δέχεται τέτοιες περιποιήσεις.
Κι όμως επειδή δεν ένιωσα εγώ άνετα με αυτή την κτηνίατρο και τον τρόπο που τον χειριζόταν γενικά ρώτησα τον πατέρα μου πώς αντιμετώπισε την πρώτη κτηνίατρο που τον εξέτασε και έκανε τα πρώτα του εμβόλια όταν τον βρήκαμε (ήταν κτηνίατρος των κατοικιδίων των γονιών μου, μακριά από το σπίτι μου και τον είχαν πάει αρχικά εκεί). Μου είπε ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα ή αντίδραση και ήταν μια χαρά, ήρεμος και πειθήνιος. Πράγματι όταν άλλαξα κι εγώ κτηνίατρο και πήγα σε μια ομάδα που φρόντιζαν να μεταχειρίζονται το μικρό ήρεμα και χωρίς πίεση όπου δε χρειαζόταν, χωρίς όμως να αποφεύγουν πίεση όπου ήταν απαραίτητο (σε μία και μοναδική φορά με επίπονο τραύμα κοντά στο στόμα αποφασίσαμε εξ αρχής να του βάλουμε φίμωτρο μόνο και μόνο για να αποφύγουμε καμιά απότομη κίνηση για να μη φάει καμιά βελόνα μες στο στόμα, αλλά όταν χρειάζεται να τον κρατήσουν κάτω για να του κάνουν κάτι πιο τζαναμπέτικο τον κρατάνε σταθερά χωρίς να τον πονάνε και όταν πάει να κουνηθεί του λένε σιγά να ηρεμήσει) το σκυλί ούτε χτυπιέται να κατέβει από το τραπέζι, ούτε κιχ κάνει, ούτε κουνιέται ότι και να του κάνουνε (και δεν του χουν κάνει κ λίγα ως τώρα) όπως έκανε με την άλλη.
Δυστυχώς βέβαια πολλοί πολύ καλοί κτηνίατροι (και ανθρωπογιατροί να συμπληρώσω) είναι έτσι γρήγοροι, απότομοι και ανυπόμονοι (του στυλ "δεν θα ασχολούμαστε με την απειρία τη δικιά σας και του σκύλου σας μανδάμ"). Εάν ο γιατρός δεν έχει κάτι άλλο να που τον πιέζει χρονικά (κανά επείγον επόμενο ραντεβού π.χ.) εγώ δε μπορώ να μην αντιδράσω σε αυτή τη συμπεριφορά. Και για πρακτικούς λόγους. Δε μπορώ να καταλάβω πώς θα βοηθήσει τον ίδιο τον κτηνίατρο στην επόμενη επίσκεψη να φοβάται το σκυλί όταν το πλησιάζει και να χαλάει πάλι τον κόσμο σε κάθε επίσκεψη.
Last edited:
Δεν λέμε κάτι διαφορετικό!
Λέμε απλά ότι ο ιδιοκτήτης πρώτος φταίει που το ζώο δεν δέχεται...
Άρα λύσε πρώτα το μεταξύ σας πρόβλημα με τον σκύλο σου και μετά πάμε "διαφορά από γιατρό σε γιατρό"...
Ας μην ρίχνουμε το βάρος στον γιατρό!Ο γιατρός είναι εκεί για να κάνει την δουλειά του!Πας τον σκύλο εκεί και θα πρέπει να είναι συνεργάσιμος!
Μπορώ κάλλιστα και εγώ να σου πω ότι δεν έχω δει καμία διαφορά από γιατρό σε γιατρό γιατί όποτε ανεβάζω τον σκύλο στον πάγκο ο σκύλος μένει εκεί και δέχεται τα πάντα!Άρα δεν έχει να κάνει η συμπεριφορά του γιατρού!Γιατί ο σκύλος έχει δουλευτεί απλά...
Το σωστό είναι κάπου στη μέση.
Είναι η δουλεία μας αλλά ΚΑΙ του κτηνίατρου να τα δέχεται όλα το ζωο και να είναι ήρεμο.
Η μικρή μου μόλις βγαίνει από το αμάξι τρέχει με χαρα μέσα στο κτηνιατρείο επειδή θα πάρει τα χάδια της και τις λιχουδιές. Και στο τραπέζι στέκεται ακίνητη ό, τι και θα της κάνει. Όμως από μικρή τη συνήθιζα σε όλα αυτα. Αλλά και η άλλη παρότι δεν την έχουμε απο κουτάβι έχει συνηθίσει και κουνάει την ουρά όταν έρχεται ο κτηνίατρος. Βέβαια στην αρχή κάναμε αρκετή δουλειά μαζί της και εγώ και ο κτηνίατρος.
Είναι η δουλεία μας αλλά ΚΑΙ του κτηνίατρου να τα δέχεται όλα το ζωο και να είναι ήρεμο.
Η μικρή μου μόλις βγαίνει από το αμάξι τρέχει με χαρα μέσα στο κτηνιατρείο επειδή θα πάρει τα χάδια της και τις λιχουδιές. Και στο τραπέζι στέκεται ακίνητη ό, τι και θα της κάνει. Όμως από μικρή τη συνήθιζα σε όλα αυτα. Αλλά και η άλλη παρότι δεν την έχουμε απο κουτάβι έχει συνηθίσει και κουνάει την ουρά όταν έρχεται ο κτηνίατρος. Βέβαια στην αρχή κάναμε αρκετή δουλειά μαζί της και εγώ και ο κτηνίατρος.
Αν είναι ήρεμος ο σκύλος η δουλειά του γιατρού ποια είναι?Να συνεχίζει να το διατηρεί ήρεμο?Αφού είναι ήδη ήρεμο!\\
/Εννοειται οτι της τα καθαριζα, δεν ηταν κατι που το βιωνε πρωτη φορα. Γενικα απο κουταβι το φροντισα αυτο. Αλλα να καθομαι και εγω να φωναζω οταν της καθαριζω τα αυτια και να ασκω "βια"; επιπλεον αυτος της εκανε βαθυ καθαρισμο, εγω απλως επιφανειακο με βαμβακι. Δε ξερω αν το ζωο πονουσε. Αλλα ειλικρινα αν εχετε καποιον τροπο να μου προτεινετε για να την κανω να το δεχεται πειτε τον.
Μα η μεγάλη μου στην αρχή δεν ήταν καθόλου ήρεμη και έβγαζε δόντια. Την εκπαιδεύσαμε μαζί με τον κτηνίατρο - και ποτέ δεν χρειαζόταν να τη βάλουμε φίμωτρο.Αν είναι ήρεμος ο σκύλος η δουλειά του γιατρού ποια είναι?Να συνεχίζει να το διατηρεί ήρεμο?Αφού είναι ήδη ήρεμο!\\
Nα στρεσάρει με τους χειρισμούς του το μέχρι τότε ήρεμο αποκλείεται?Αν είναι ήρεμος ο σκύλος η δουλειά του γιατρού ποια είναι?Να συνεχίζει να το διατηρεί ήρεμο?Αφού είναι ήδη ήρεμο!\\
Ναι απλα εδω ειναι και το κομματι που παιζει ρολο η συμπεριφορα του γιατρου.. εγω αυτο
εννοουσα παραπανω,οτι οταν ενας γιατρος συμπεριφερεται ομορφα στο σκυλι και το προσεγγιζει με καλο τροπο,ειτε με χαδια και λιχουδιες η οτι αλλο, τοτε και το ζωο ειναι πιο δεκτικο στο να το εξετασει ο γιατρος.. αντιθετα υπαρχουν γιατροι που απλα θελουν ν κανουν τη δουλεια τους για να ξεμπερδευουν και ετσι δεν αποκτουν επαφη με το σκυλι, με συνεπεια το σκυλι να μην τους εμπιστευεται να το πω ετσι και να μην αφηνει να το εξετασουν..
Πριν χρόνια έκανα το τσεκαπ του σκύλου 2 μέρες πριν γεννήσω για να μην έχω εκκρεμότητες μετά.Η κτηνίατρος φρικαρε και δεν δεχόταν να τον δει αν δεν ερχόταν ο άντρας μου να τον κρατήσει.Τελικά τα κατάφερα μόνη μου χωρίς κανένα κόπο.
Σήμερα ο Σείριος (σχεδόν 10 μηνών)που έχει μπει σε τουλάχιστον 5 διαφορετικά ιατρεία λόγω του ποδιού έχει τρελή φοβία , κάποιες φορές κατουριεται κιόλας, έδωσε μάχη για να μην του πάρει θερμοκρασία ο γιατρός.
Ειλικρινά πρόκειται για έναν υπομονετικό σκύλο και έναν ικανότατο και γλυκό γιατρό.Δεν αισθάνομαι ότι τώρα κάνω κάτι λάθος σε σχέση με παλαιότερα αλλά θα προσπαθήσω να δουλέψω τη φοβία αυτη που τη θεωρώ και δικαιολογημένη...
Άσχετο: Mareco το μάθαμε το crate !!
Σήμερα ο Σείριος (σχεδόν 10 μηνών)που έχει μπει σε τουλάχιστον 5 διαφορετικά ιατρεία λόγω του ποδιού έχει τρελή φοβία , κάποιες φορές κατουριεται κιόλας, έδωσε μάχη για να μην του πάρει θερμοκρασία ο γιατρός.
Ειλικρινά πρόκειται για έναν υπομονετικό σκύλο και έναν ικανότατο και γλυκό γιατρό.Δεν αισθάνομαι ότι τώρα κάνω κάτι λάθος σε σχέση με παλαιότερα αλλά θα προσπαθήσω να δουλέψω τη φοβία αυτη που τη θεωρώ και δικαιολογημένη...
Άσχετο: Mareco το μάθαμε το crate !!
και εγω αυτο πιστευω. δηλαδη και εγω οποτε θα της καθαριζω τα αυτια θα της κραταω το αυτι με ολη μου τη δυναμη και θα πιεζω το κεφαλι της στο πατωμα; λεγεται αυτο τιθασευση; και οποιος βγει νικητης λεγεται αρχηγος; εγω αυτο δε το κανω.σιγουρα υπαρχει αλλος τροπος να υπακουσει το ζωο και να ειναι ηρεμο πανω απο ολα.
To σκυλί πρέπει σε μικρή ηλικία (σχεδόν από την ημέρα που το φέρνουμε στο σπίτι) να συνηθίσει το άγγιγμα σε κάθε μέρος του σώματος του.., να κάθεται να του κόβουμε τα νύχια..(μάλιστα είναι επείγον σε μικρή ηλικία να μάθει πριν σκληρύνουν τα νύχια του) να του ανοίγουμε το στόμα και να το παρατηρούμε..να βουρτσίζουμε τα δόντια..να το βουρτσίζουμε ..και να είναι υπομονετικό χωρίς στρες..
Το αν θα έχει στρες ..εξαρτάτε καθαρά από εμάς..
Το αν θα έχει στρες ..εξαρτάτε καθαρά από εμάς..
Και εμένα δε μου άρεσε η συμπεριφορά του κτηνιάτρου.
Πέραν όσων ήδη αναφέρθηκαν για τη διαδικασία του κάθε κτηνιάτρου εμένα με ενοχλεί και το ότι του είπες να σταματήσει για λίγο και δεν το έκανε. Αφενός δικός σου είναι ο σκύλος και εσύ θα αποφασίσεις τι θα γίνει και αφετέρου αυτό που σου απάντησε δεν ήταν λόγος ιατρικός αλλά εκπαιδευτικός -και στο θέμα λόγος δεν του πέφτει.
Επίσης, νομίζω ότι ο καθαρισμός των αυτιών που κάνουμε εμείς στο σπίτι είναι πολύ επιφανειακός σε σχέση με αυτόν που κάνει ο κτηνίατρος άρα είναι κάτι διαφορετικό και ίσως και αυτό συμβάλλει στο να στρεσάρετε το σκυλί.
Γιατί δεν λες την περιοχή σου για να σου προτείνουν τα υπόλοιπα μέλη κάποιον άλλον κτηνίατρο;
Για τον καθαρισμό των αυτιών κάνε μια αναζήτηση θα υπάρχουν αρκετά θέματα.
Περαστικά!
Πέραν όσων ήδη αναφέρθηκαν για τη διαδικασία του κάθε κτηνιάτρου εμένα με ενοχλεί και το ότι του είπες να σταματήσει για λίγο και δεν το έκανε. Αφενός δικός σου είναι ο σκύλος και εσύ θα αποφασίσεις τι θα γίνει και αφετέρου αυτό που σου απάντησε δεν ήταν λόγος ιατρικός αλλά εκπαιδευτικός -και στο θέμα λόγος δεν του πέφτει.
Επίσης, νομίζω ότι ο καθαρισμός των αυτιών που κάνουμε εμείς στο σπίτι είναι πολύ επιφανειακός σε σχέση με αυτόν που κάνει ο κτηνίατρος άρα είναι κάτι διαφορετικό και ίσως και αυτό συμβάλλει στο να στρεσάρετε το σκυλί.
Γιατί δεν λες την περιοχή σου για να σου προτείνουν τα υπόλοιπα μέλη κάποιον άλλον κτηνίατρο;
Για τον καθαρισμό των αυτιών κάνε μια αναζήτηση θα υπάρχουν αρκετά θέματα.
Περαστικά!
Ποιος είπε ότι εσύ θα το κάνεις κεφαλοκλείδωμα το σκυλί για να μάθει?
Δεν είπε κανείς κάτι τέτοιο!
Πολύ απλά εγώ είπα ότι πριν 13 μήνες όταν ο σκύλος ήταν 3 μηνών μπορούσες να του κάνεις μαθήματα εξοικείωσης που αφορούν το πασπάτεμα σε όλα τα σημεία και να το συνδυάσει με κάτι θετικό την όλη διαδικασία, έτσι ώστε όταν θα φτάσει 16 μηνών να δέχεται άνετα χέρι από τον γιατρό!
Τώρα όντας 16 μηνών βλέπουμε το αποτέλεσμα!
