Aκρωτηριασμός άκρων

[l.Kyveli]

Βλέπω πολύ συχνά κυρίως αδέσποτα που περιθάλπονται από εθελοντές με τραυματισμούς στα άκρα τους να ακρωτηριάζονται από κτηνιάτρους.
Γιατρός δεν είμαι αλλά ακόμη και να ήμουν εφόσον δεν έχω ιδία άποψη για κάθε περίπτωση δεν θα μπορούσα να εκφέρω άποψη.

Ωστόσο έχω μια προσωπική εμπειρία πάνω στο θέμα. Πολλά χρόνια πριν στην παλιά πολυκατοικία που μέναμε ένας ημίαιμος θηλυκός ιχνηλάτης ήταν ο σκύλος της πολυκατοικίας μας. Μετά από πολλούς αγώνες στο τέλος την αγάπησαν όλοι εκεί και είχε και το δικό της σπιτάκι στην πυλοτή. Στειρώθηκε και έζησε 18 χρόνια
Πλατιάζω όμως.
Πριν στειρωθεί έκανε μία γέννα, δεν θυμάμαι αν είχε κάνει περισσότερες από μία. Τα δύο της σκυλάκια ήταν ο Φρίξος και η Έλλη. Στην Έλλη βρήκαμε σπιτάκι ο Φρίξος ζούσε μαζί της στον κήπο. Μια μέρα τον χτύπησε αυτοκίνητο. Τραυματίστηκε το πόδι του, τον πήγαμε τότε στον κτηνίατρο μας , πολύ καλό γιατρό της εποχής που δεν ζει πια.
Έγινε εγχείρηση και τον πήραμε πίσω. Τον ανεβάσαμε σπίτι να αναρρώσει. Παρατηρήσαμε όμως ότι το πόδι δεν ανάρρωνε όπως έπρεπε και τέλως πάντων μετά από πολλά ο γιατρός μας είπε ότι πρέπει να ακρωτηριαστεί. Κάποιο μικρόβιο είχε μολύνει το κόκκαλο και ήταν επικίνδυνο.
Οι γονείς μου παλιάς σχολής άνθρωποι δεν θεωρούσαν φυσιολογικό ένα τρίποδο σκυλάκι. Δεν πίστευαν ότι ο σκύλος μπορεί να είναι ευτυχισμένος έτσι, αν και πλέον έχουμε δει πολλά τριποδάκια κι έχουμε καταλάβει πόσο δεν τους νοιάζει καθόλου, μα καθόλου όμως το πρόβλημα τους.

Ο πατέρας μου λοιπόν, χωρίς να είναι γιατρός, φαρμακοποιός ήταν ο άνθρωπος, είπε ότι αναλαμβάνει την ευθύνη ο Φρίξος να μην ακρωτηριαστεί. Τον κρατήσαμε βέβαια σπίτι. Η τρυπούλα από την οποία το ποδαράκι έτρεχε υγρό την είχαμε ανοιχτή και του έβαζε τεραμικίνη. Δεν ξέρω τι άλλο του έκανε, ίσως του έδωσε και κάποια αντιβίωση, πάντως όχι κάτι τρομερό.

Να μην τα πολυλογώ ο Φρίξος ανάρρωσε, το ποδαράκι του έγινε καλά, είχε μια σχετική ακαμψία αλλά το πατούσε και ποτέ δεν είχε άλλο πρόβλημα υγείας στην ζωή του.

Μήπως οι γιατροί προτείνουν τον ακρωτηριασμό πολύ εύκολα; Mήπως όταν ένα περιστατικό χρειάζεται ένα πολύπλοκο χειρουργείο απλά κόβουν το πόδι γιατί είναι πολύ πιο απλό; Και όλοι ξέρουμε πόσο ένα κομμένο πόδι δυσκολεύει την υιοθεσία ενός σκύλου. Απλά επειδή διαβάζω πολλές περιπτώσεις τέτοιες έγραψα εδώ τις σκέψεις μου.

 

[Xotikouli]

Κάποιες φορές μπορεί να γινόταν και αλλιώς. Όμως ένα ζώο που αναρρώνει σε καταφύγιο, σε πανσιόν ή και στο δρόμο, δεν μπορεί να έχει τις ίδιες συνθήκες ανάρρωσης με ένα που βρίσκεται σε σπίτι. Περιστατικά με εξωτερική οστεοσύνθεση, παροχέτευση, ανάγκη για ακινησία και συνεχή απολύμανση μπορεί να μην έχουν καλή κατάληξη. Η μόλυνση που περιγράφεις, υποθέτω ότι ίσως ήταν οστεομυελίτιδα?

Εφόσον μιλάμε για αδέσποτα, θεωρώ ότι η απόφαση έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό και με την οικονομική άνεση και τη διαχείριση των πόρων. Μια επέμβαση ακρωτηριασμού είναι συχνά πιο ασφαλής για τη ζωή του σκύλου, αλλά και πιο οικονομική από άλλες λύσεις, ανάλογα βέβαια και με την περίπτωση. Μπορεί με τα ίδια χρήματα που θα έσωζαν το πόδι ενός σκύλου, να σωθεί η ζωή 2-3 περισσότερων. Δεν θα ήθελα να βρεθώ στη θέση των ανθρώπων που πρέπει να πάρουν τέτοιες δύσκολες αποφάσεις, αλλά μπορώ να τις κατανοήσω.

 

[l.Kyveli]

Συμφωνώ απόλυτα με την τελευταία παράγραφο του ποστ σου.
Το υπόλοιπο απλά μου επιβεβαίωνει αυτά που σκέφτομαι κι εγώ.
Απλά θα ευχόμουν να υπάρχουν υποδομές και για τα αδέσποτα και να μην είναι τα θύματα ακόμα και στη περίθαλψη.

Η μόλυνση που λέω μάλλον οστεομυελίτιδα ήταν και συνέβη πιθανότατα κατά την διάρκεια του χειρουργείου όπως μας είπε ο γιατρός.

 

[ghelly]

Θα ελεγα ψέμματα, αν ελεγα πως αυτό που λέει η I.Kyveli δεν το εχω σκεφτεί και εγω....

 

[aouimbae]

Πωπω ρε Μυρτω... Προχτες βρηκε στο δρομο συναδελφος της μαμας μου αδεσποτακο 10 μηνων περιπου, 8 κιλα. Του κακομοιρη του χε κοψει την ουρα καποιος ΜΑΚΑΚΑΣ πανω στο κοκκαλο, τους εδωσε ο κτηνιατρος αγωγη για 2 βδομαδες που το πηγαν. Αντιβιωση και αντιφλεγμονωδη-παυσιπονα. Ποιος κερατας κανει κατι τετοιο? ευτυχως αυτος υιοθετηθηκε απ την κυρια κ τη συγκατοικο της κι ελπιζουν να παει καλα.

Παντως γενικα υπαρχουνε πολλοι ασχετοι κτηνιατροι. Μια γατουλα εδω που ταιζουμε ειχε μια πολυ βαθια πληγη στο ποδι. Τη πηγαμε αρχικα στη γιατρο εδω κοντα και ηταν κατηγορηματικη οτι θελει ακρωτηριασμο. Φυσικα δε θα το καναμε ετσι ευκολα. Ευτυχως υπαρχει αυτος ο ΑΓΙΟΣ ανθρωπος ο Αποστολος Κεστης που μολις ακουσε τι ειχε προτεινει η αλλη, του πεσανε τα δοντια του ανθρωπου. Το γατι εμεινε καποιες μερες εκει, της πηρε δερμα απο αλλο σημειο και της το βαλε εκει, τελοσπαντων εγινε καινουριο το ποδαρακι!!!!

Φυσικα δε ξαναπατησαμε στην αλλη


Sent from my iPad using Tapatalk HD

 

[vasgial]

Στον Κέστη έβαλα μικροτσίπ στη Λάρα, έκανα στείρωση στην Ίσιδα και στείρωση στη Μάσκα. Η επεμβάσεις για τις στειρώσεις από τις πρώτες μέρες ήταν σαν πλαστικές επεμβάσεις. Υπέροχες δουλειές. Σε αντίθεση με τη στείρωση που είχαμε κάνει στη Λαρίτσα, σε άλλο γιατρό, ο οποίος της είχε βάλει εσωτερικό ράμμα μη απορροφήσιμο και σήμερα ακόμα 12+ χρόνια μετά όταν χαϊδευει κάποιος την κοιλιά της σε ένα σημείο κάτω από το δέρμα νιλωθεις κάτι σαν να την έκλεισε με συρραπτικό.

 

[aouimbae]

Κι εγω που εκανα στη Ληδα προσφατα εμεινα κατευχαριστημενη. Πλαστικη, δεν ειχε ραμματα και δε φαινεται τιποτα, δε καταλαβαινεις οτι εχει κανει εγχειρηση. Στον δε μεγαλο εχει κανει 2 φορες για κηλες κ στειρωση, παλι τιποτα δε φαινεται.

Ο,τι και να πω γι αυτον ανθρωπο ειναι λιγο ειλικρινα. Δε τον αλλαζουμε αυτον τον γιατρο με κανεναν αλλον , και πινουμε πραγματικα νερο στ ονομα του. Μας εχει βοηθησει τοσες φορες και με τοσα αδεσποτα που του παμε, που και αρκετες φορες δε παιρνει καν λεφτα ξερω γω.
Ολα τα παιδια που δουλευουν εκει ειναι ευγενικα και εξυπηρετικοτατα και η Φαιη η κτηνιατρος που ναι κι αυτη εκει, παρα πολυ καλη, μας εχει γιατροπορεψει διαφορα γατακια που βρισκουμε κατα καιρους και φυσικα τη δικη μας γατα 15χρ με διαβητη και νεφρικη ανεπαρκεια σε αρχικο σταδιο.

Εμεις να φανταστεις ανεβαινουμε απο Μπραχαμι καθε φορα αλλα και πιο μακρια να τανε, παλι εκει θα πηγαιναμε.


Sent from my iPad using Tapatalk HD

 

[vasgial]

Όταν έμενα στο Χολαργό τον είχα δίπλα. Ευτυχώς έχω βρει τρομερό γιατρό από όλες τις απόψεις στα μέρη μου. Καλός ο Κέστης δε λέω αλλά αν υπάρχει αξιόλογος επιστήμονας στο δεκάλεπτο από το σπίτι σου θεωρώ πως δεν υπάρχει λόγος να κάνεις ολόκληρο ταξίδι. Υπάρχει και το έκτακτο και αν έχεις κοντά σου πλήρως εξοπλισμένο κτηνιατρείο και γιατρό που εμπιστεύεσαι, εκεί είναι καλύτερα να το πας.

 

[jac]

πολλές φορές οι γιατροί κάνουν ακρωτηριασμό σε κάποιο σκυλάκι γιατί ίσως το κόστος της εγχείρησης να είναι πολύ μεγάλο....ή δεν έχουν την απαραίτητη κατάρτιση. Υπάρχουν πανεπιστήμια που βγάζουν κτηνιάτρους που δεν έχουν δει ζώο ζωντανό πριν το πτυχίο τους. Η δεν έχουν την κατάλληλη κατάρτιση για χειρουργεία.

Πρίν στειρώσω την Κέλλυ είχαμε στειρώσει ένα αρσενικό κανίς της θείας μου σε κτηνίατρο στο Ν.Ψυχικό και είχα φρικάρει με τα ράμματα που είχε κάνει στον μικρό. Φαρμακευτική σπουδάζω αλλά ειλικρινά θεωρώ οτι εγώ μπορούσα να κάνω καλύτερη δουλειά με τα ράμματα....ακόμα και σήμερα είναι εμφανή και έχουν γρομπαλάκια ένα χάλι γενικά.
Όταν πήγα την μικρή στον κτηνίατρο μου (Στον Καραμήτσο στο Χαλανδρι) δεν τον ρώτησα κόστος πρώτα τον ρώτησα για τα ράμματα....ανησυχούσα τρομερά. Η Κέλλυ ένα χρόνο σχεδόν μετά την στείρωση δεν έχει ούτε ουλή πραγματικά πολύ καλή δουλειά!! (και παρέλαβα έναν τρομερά ευτυχισμένο σκύλο 6 ώρες μετά την εγχείρηση)

 

[vasgial]

Παλιότερα, αλλά και τώρα, μερικοί "χασάπηδες" έβαζαν εσωτερικά ράμματα μη απορροφήσιμα. Βλέπετε έχουν χαμηλότερο κόστος.

 

[l.Kyveli]

Παιδιά εσείς μιλάτε για άσχετους κτηνιάτρους.
Στο δικό μου παράδειγμα ο κτηνίατρος ήταν εμπειρότατος και ικανότατος, και προφανώς το ότι δεν κόψαμε το πόδι ήταν ένα ρίσκο, ίσως χάναμε τον σκύλο, τελικά φάνηκε ότι δεν ήταν τόσο σοβαρά τα πράγματα όσο φοβόταν ο κτηνίατρος.
Γενικότερα όμως πολύ φοβάμαι ότι το κόψιμο προτείνεται για κόψιμο εξόδων στα αδέσποτα.