(συνεχιζεται).......
...τα ταξιδια μας με το αυτοκινητο που καθοσουν πισω κ ακουμπουσες το κεφαλι σου στον ωμο μου....τις βραδινες μας βολτες στη παραλια κ το κοσμο που σε κοιτουσε με δεος κ ολο με ρωταγε για σενα....τις βολτες μας που σου πετουσα ξυλα κ εβλεπα εναν σκυλο 60 κιλων να πηδαει χαλαρα 2μ βραχια....τις συναντησεις σου με αλους σκυλους που παντα ηθελες να παιξεις μαζι τους κ μερικοι απο φοβο σου αγριευαν κ συ τους κοιτουσες με απορια....τα παιχνιδια σου με το Σιμπα,τον Ερμη , τη Μυρτω,, την Αννιτα....
...τις βολτες μας με το Γιωργο, ο μονος που τολμαγε να σε κουμανταρει, που σε κραταγε απ το λουρι κ γω ετρεχα μακρια με ολη μου τη δυναμη, μας ακουγε ολος ο τοπος απ τις φωνες σου ,μεχρι να σε αφησει,κ συ ετρεχες να με πιασεις με λαχταρα κ ουρλιαχτα μη σου φυγω....τα πρωινα μας με καφε στο γραφειο, εγω να χαζευω στο fb,κ συ να ξαπλωνεις βαριεστημενος κ καθε τοσο με κοιτουσες μηπως βαρεθω κ παμε καμια βολτα επιτελους....
...τοτε που κουταβι φοβηθηκες το τυπο στη πλατεια με τα μπαλονια κ ξεσηκωσες το κοσμο....πηγα κ σου πηρα ενα...οχι δε φοβηθηκες...οσοι σε γνωρισαν θα εχουν παντα να λενε για ενα πρεσα ατρομητο.....δεν ησουν αγριος...ησουν ατρομητος κ ηθελες να προστατευσεις την οικογενεια σου....ξερω οτι θα δινες τη ζωη σου για να τη προστατεψεις...
...το βραδυ που γυριζαμε απο προπονηση...το πεταγμα σου μπροστα στο αυτοκινητο που σε χτυπησε κ γω παγωμενος ετρεξα να δω αν ζεις κ συ ειχες παει σπιτι...την υπομονη σου στο γιατρο..κ την απορια μου πως γλιτωσες με 2 γρατζουνιες μονο...τα βραδια που εβλεπα τν κ σε φωναζα να δεις τα ζωακια στη τηλεοραση κ συ τα κοιτουσες λεπτα ολοκληρα μεχρι ν'αλλαξω καναλι....
....πολλοι με ρωτουσαν ποσα στρεματα κηπο θελει ενας τετοιος σκυλος κ γω τους απαντουσα μισο μετρο ..του αρκει ναμε μαζι του.....παντα σου φωναζα για τη λαιμαργια σου!!..δε ξερω τι θα μπορουσα να κανω για νασε σωσω..ξερω οτι τυφλωθηκες κ μολις 20μ μακρια μου κοιτουσες δεξια αριστερα με αγωνια να δεις που ειμαι...
...σε φωναξα κ ηρθες κ επεσες στα ποδια μου, κ μολις ειδα το πρωτο τιναγμα του ποδιου σου κ καταλαβα τι ειχε συμβει η καρδια μου κοπηκε σε χιλια κοματια...δε μπορουσα να σε σηκωσω κ μεχρι να φερω το αυτοκινητο..περασαν δευτερολεπτα...η ανασα σου ειχε τελειωσει..ποτε δε θα μπορεσω να ξεχασω..οταν βγηκα απ τ'αυτοκινητο να σε σηκωσω, ειχες φυλαξει οτι δυναμη σου ειχε μεινει για να μου κουνησεις την ουρα τελευταια φορα...
..το δηλητηριο ειχε κοκκαλωσει το σωμα σου, ομως εσυ μου κουνησες την ουρα σου δυνατα...αυτο το κουνημα παντα θα μου ραγιζει τη καρδια.....ακομα κ αυτες τις στιγμες με κοιτουσες ατρομητος....μονο εγω διπλα σου φοβομουν..κ φωναζα κ εκλαιγα γ'αυτο..που σ 'εχανα..σ'εβαλα στ'αμαξι κ δεν ειχες σχεδον ανασα...παντα θα μετανιωνω που η τελευταια σου πνοη ηταν σ'ενα αμαξι που ετρεχε κ οχι στα χερια μου...
...καθε φορα που κοιταζω το καθρεφτη, η ουλη που μου κανες στη θαλασα με τα νυχια σου θα ειναι εκει στο προσωπο μου να τη βλεπω.....να ξερεις οτι οχι απλα περασες απ τη ζωη μου,αλλα για οσους σε γνωρισαν εστω κ λιγο θασε ενας μυθος!!!! ο μυθος του δικου μου ατρομητου πρεσα καναριο!!!!! ο μυθος του BRUS!!!!!!!!
ΥΓ.1 τον αλλο μηνα αλλαζω σπιτι ..σ'αυτο δε παλευεται η απουσια σου.
ΥΓ.2 να ξερεις οτι θα λειψεις ακομα κ στη Σια κ ας μη το παραδεχτει ποτε της!
ΥΓ.3 αν κ στο ξαναπα ''ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΑΡΧΟΝΤΑ''
ΥΓ.4 φιλια στο Νιονιο κ στη Τζουλια....
