Λόγω άνεσης χρόνου, νομίζω ότι ήρθε η στιγμή για μια μίνι παρουσίαση του ‘’μικρού’’ (τη χρωστάω, εδώ και χρόνια).
Κατ’ αρχήν οφείλω να ευχαριστήσω όλα τα μέλη του forum γιατί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με βοήθησαν απεριόριστα σε βασικά κομμάτια που έπρεπε να συνθέσω για να καταλήξω στην καλύτερη – για μένα – επιλογή.
Το ταξίδι μου με συνοδοιπόρο τον ‘’σκύλο’’ ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια σε ένα περιβάλλον πολύ διαφορετικό από αυτό που ζω σήμερα και σε ηλικίες όπου η ευθύνη που μου αναλογούσε – λόγω ηλικίας - για τις καθημερινές ανάγκες των συγκεκριμένων ζώων ήταν από ελάχιστη έως πολύ μικρή.
Σε μια προσπάθεια να μην πλατειάσω – δύσκολο το βλέπω - φτάνω στο σήμερα ή μάλλον καλύτερα μια επταετία πριν. Ηλικιακά ώριμος – λέμε τώρα- (λίγο πριν τα πρώτα ‘’ήντα’’), επειδή θεωρούσα ότι οι συνθήκες το επέτρεπαν, αποφάσισα να βάλω στη ζωή μου ένα φίλο – σύντροφο – συνοδοιπόρο (όπως θέλετε πέστε το).
Έψαχνα ένα μετρίου/μεγάλου μεγέθους σκυλί, σχετικά αθλητικό, ανθρωποκεντρικό, εκπαιδεύσιμο, που κάτω από προϋποθέσεις να μπορεί να επιβιώσει αξιοπρεπώς και σε αστικό περιβάλλον. Μέτα από αρκετή μελέτη και προβληματισμό, κατέληξα στο cane corso. (στην πορεία θα αναφέρω – αν δοθεί η ευκαιρία - πόσα από όλα τα παραπάνω αναθεώρησα μετά από συμβίωση τεσσάρων ετών με ένα αρσενικό corso).
Ως αδαής περί των αναγκών της συγκεκριμένης φυλής και έχοντας την άποψη ότι δεν μου επιτρέπονται λάθη, άρχισα να διαβάζω για τη συγκεκριμένη πια φυλή. Εδώ συνάντησα το πρώτο μεγάλο πρόβλημα: ελάχιστα άρθρα που αφορούσαν τη φυλή από Έλληνες εκτροφείς, απουσία βιβλιογραφίας μεταφρασμένης στα ελληνικά (οι γνώσεις μου στην αγγλική πενιχρές) των ξένων εκτροφέων. Λύση στα περισσότερα έδωσε φίλη αγγλο/ιταλομαθής στην οποία χρωστάω χάρη.
Επόμενο στάδιο: εκθέσεις. Για περίπου τρία χρόνια παρακολούθησα πάνω από δέκα. Έχοντας αποστηθίσει το πρότυπο, προσπαθούσα να κατανοήσω στην πράξη και μέσα από τις εικόνες που προσλάμβανα, τι δηλώνει ο κάθε όρος και πώς αυτό μεταφράζεται από τον κριτή (τεράστια βοήθεια προσφέρει να βρίσκεται κάποιος πίσω από τη γραμματεία και να ακούει τον κριτή κατά τη διάρκεια της αποτίμησης του σκύλου).
Τρίτο στάδιο: επικοινωνία με εκτροφείς. Οι εκθέσεις δίνουν τη δυνατότητα να μιλήσεις με μερικούς αλλά όχι με όλους. Ήρθα λοιπόν σε επαφή με όσους ασχολούνται με τις εκθέσεις αλλά και συνάντησα στα εκτροφεία τους ή επικοινώνησα τηλεφωνικά και με τους υπόλοιπους (όσοι δήλωναν τότε γέννες στον ΚΟΕ). Μίλησα επίσης τηλεφωνικά με εκτροφεία από Ιταλία, Ισπανία, Σερβία, Μαυροβούνιο, Βουλγαρία.
Τέταρτο στάδιο: επιλογή εκτροφέα-γέννας. Αφού κατέληξα – για συγκεκριμένους λόγους – στον εκτροφέα, μπήκαμε στη διαδικασία να επιλέξουμε ζευγαρώματα με βάση το τι ήλπιζε αυτός (σε χαρακτηριστικά ) ότι θα του αποφέρει το καθένα και τι ζητούσα εγώ πλέον με βάση τις γραμμές που εξέτρεφε.
συνεχίζεται...
Κατ’ αρχήν οφείλω να ευχαριστήσω όλα τα μέλη του forum γιατί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με βοήθησαν απεριόριστα σε βασικά κομμάτια που έπρεπε να συνθέσω για να καταλήξω στην καλύτερη – για μένα – επιλογή.
Το ταξίδι μου με συνοδοιπόρο τον ‘’σκύλο’’ ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια σε ένα περιβάλλον πολύ διαφορετικό από αυτό που ζω σήμερα και σε ηλικίες όπου η ευθύνη που μου αναλογούσε – λόγω ηλικίας - για τις καθημερινές ανάγκες των συγκεκριμένων ζώων ήταν από ελάχιστη έως πολύ μικρή.
Σε μια προσπάθεια να μην πλατειάσω – δύσκολο το βλέπω - φτάνω στο σήμερα ή μάλλον καλύτερα μια επταετία πριν. Ηλικιακά ώριμος – λέμε τώρα- (λίγο πριν τα πρώτα ‘’ήντα’’), επειδή θεωρούσα ότι οι συνθήκες το επέτρεπαν, αποφάσισα να βάλω στη ζωή μου ένα φίλο – σύντροφο – συνοδοιπόρο (όπως θέλετε πέστε το).
Έψαχνα ένα μετρίου/μεγάλου μεγέθους σκυλί, σχετικά αθλητικό, ανθρωποκεντρικό, εκπαιδεύσιμο, που κάτω από προϋποθέσεις να μπορεί να επιβιώσει αξιοπρεπώς και σε αστικό περιβάλλον. Μέτα από αρκετή μελέτη και προβληματισμό, κατέληξα στο cane corso. (στην πορεία θα αναφέρω – αν δοθεί η ευκαιρία - πόσα από όλα τα παραπάνω αναθεώρησα μετά από συμβίωση τεσσάρων ετών με ένα αρσενικό corso).
Ως αδαής περί των αναγκών της συγκεκριμένης φυλής και έχοντας την άποψη ότι δεν μου επιτρέπονται λάθη, άρχισα να διαβάζω για τη συγκεκριμένη πια φυλή. Εδώ συνάντησα το πρώτο μεγάλο πρόβλημα: ελάχιστα άρθρα που αφορούσαν τη φυλή από Έλληνες εκτροφείς, απουσία βιβλιογραφίας μεταφρασμένης στα ελληνικά (οι γνώσεις μου στην αγγλική πενιχρές) των ξένων εκτροφέων. Λύση στα περισσότερα έδωσε φίλη αγγλο/ιταλομαθής στην οποία χρωστάω χάρη.
Επόμενο στάδιο: εκθέσεις. Για περίπου τρία χρόνια παρακολούθησα πάνω από δέκα. Έχοντας αποστηθίσει το πρότυπο, προσπαθούσα να κατανοήσω στην πράξη και μέσα από τις εικόνες που προσλάμβανα, τι δηλώνει ο κάθε όρος και πώς αυτό μεταφράζεται από τον κριτή (τεράστια βοήθεια προσφέρει να βρίσκεται κάποιος πίσω από τη γραμματεία και να ακούει τον κριτή κατά τη διάρκεια της αποτίμησης του σκύλου).
Τρίτο στάδιο: επικοινωνία με εκτροφείς. Οι εκθέσεις δίνουν τη δυνατότητα να μιλήσεις με μερικούς αλλά όχι με όλους. Ήρθα λοιπόν σε επαφή με όσους ασχολούνται με τις εκθέσεις αλλά και συνάντησα στα εκτροφεία τους ή επικοινώνησα τηλεφωνικά και με τους υπόλοιπους (όσοι δήλωναν τότε γέννες στον ΚΟΕ). Μίλησα επίσης τηλεφωνικά με εκτροφεία από Ιταλία, Ισπανία, Σερβία, Μαυροβούνιο, Βουλγαρία.
Τέταρτο στάδιο: επιλογή εκτροφέα-γέννας. Αφού κατέληξα – για συγκεκριμένους λόγους – στον εκτροφέα, μπήκαμε στη διαδικασία να επιλέξουμε ζευγαρώματα με βάση το τι ήλπιζε αυτός (σε χαρακτηριστικά ) ότι θα του αποφέρει το καθένα και τι ζητούσα εγώ πλέον με βάση τις γραμμές που εξέτρεφε.
συνεχίζεται...
