Μία φίλη μου, έχοντας ακολουθήσει όλους τους κανόνες υπεύθυνης επιλογής και ψάχνοντας κουτάβι απο καλό εκτροφέα, κατέληξε σε μία πανέμορφη θηλυκιά, με πολύ καλό pedigree. H μικρή σε τρεις συμμετοχές σε έκθέσεις Jahressieger με πολλές συμμετοχές και σε αρκετά υψηλό επίπεδο απο κριτές ειδικούς της φυλής, ήταν 1xV1, BOB & 2x V2.
Εξετάστηκε 4 φορές απο γιατρό πριν έρθει στην Ελλάδα, χωρίς κανένα πρόβλημα. Η 1η εξέταση (με στηθοσκόπιο) στην Ελλάδα, έδειξε φύσημα στη καρδιά. Το ίδιο και η 2η απο άλλο γιατρό. Δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω τη γνωμάτευση δύο κτηνιάτρων.
Στα μπόξερ υπάρχει πιθανότητα μέχρι τις 16 εβδομάδες να ακούγεται 'μουρμούρισμα' και μετά να σταματήσει. Η μικρή όμως είναι πλέον 5 μηνών και όσο μεγαλώνει οι πιθανότητες να είναι κάποιο πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό μεγαλώνουν.
Αυτή τη στιγμή δεν με απασχολεί ο καταλογισμός ευθύνης στον εκτροφέα ή το γιατρό που έκανε τις πρώτες εξετάσεις. Σαφώς προέχει η υγεία και το μέλλον του σκυλιού. Επίσης (κατά την άποψη μου) πριν δείξουμε με το δάκτυλο πρέπει να είμαστε 1.000% σίγουροι, έχοντας εξαντλήσει κάθε περίπτωση λάθους ή αμφιλεγόμενης διάγνωσης.
Βάζοντας τον εαυτό μου στη θέση της το πρώτο ερώτημα που μου έρχεται στο μυαλό, είναι γιατί εγώ; αφού έκανα ότι έπρεπε... Δε νομίζω να υπάρχει άλλη απάντηση πέρα απο το νόμο του Murphy.
Σας ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον και την ανταπόκριση σας.