Καλησπέρα! Επιστρέφω στο φόρουμ έπειτα απο καιρό ώστε να συνεχίσω το θέμα "κουταβάκι - τερατάκι-" 05-08-2013).
Το κουταβάκι μεγάλωσε και δυστυχώς με προβλήματα...
Το σκυλί, απο τις πρώτες κιόλας μέρες, παρουσίαζε σπασπούς στα μπροστινά του πόδια που σύμφωνα με τον κτηνίατρο της ήταν απλά...υπερένταση...Ο καιρός περνούσε και οι σπασμοί γίνονταν όλο και πιο έντονοι, ενώ άρχιζε να έχει και προβλήματα συμπεριφοράς. (Κυριαρχίας, ζήλειας, επιθετικότητα ως προς το φαγητό, άλλα σκυλιά και γάτες, μωρά).
Ξεκινήσαμε κάποια σειρά εξετάσεων και υπερηχογραφημάτων με τον κτηνίατρο της ώστε να διαπιστώσουμε αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα.
Τα αποτελέσματα έδειξαν εγκεφαλοπάθεια. Μας έδωσε ένα σωρό φάρμακα, μας πήρε ένα σωρό χρήματα και μας ευχήθηκε καλή τύχη και υπομονή καθώς θα έπρεπε να κάνει θεραπεία και εξετάσεις για αρκετό καιρό χωρίς να είναι σίγουρη η ίαση.
Για τρεις μέρες, της δώσαμε τα φάρμακα και το σκυλί έπεσε σε λήθαργο.
Την πήγαμε σε εξειδικευμένη κλινική για μια δεύτερη γνώμη, όπου μας είπαν ότι το σκυλί δεν έχει εγκεφαλοπάθεια και πως τα φάρμακα θα έπρεπε να τα σταματήσουμε. (συγκεκριμένα γέλασαν με την διάγνωση του πρώτου κτηνιάτρου).
Μας είπαν πως το σκυλί πέρασε τον ιό της μόρβας όταν ήταν ακόμα πολύ μωρό, πως κατα θαύμα επέζησε μιας και είναι θανάσιμος και πως την "χτύπησε" στο νευρολογικό της σύστημα.. Αυτό σημαίνει πως οι μυοσκελετικοί σπασμοί δεν θα υποχωρήσουν ποτέ και πως θεωρείται ένα "αυτιστικό" σκυλί.
Παράλληλα, έρχονταν κι ένας εκπαιδευτής στο σπίτι ώστε να μας βοηθήσει με τα προβλήματα συμπεριφοράς της (μάλλον τα έκανε χειρότερα) ο οποίος όταν έμαθε οτι το σκυλί πέρασε μόρβα και οτι έχει νευρολογικά προβλήματα, εξαφανίστηκε!!! (Το γιατί δεν το έμαθα ποτέ)
Το πρόβλημα είναι οτι έχει παραγίνει επιθετική και μας δαγκώνει με το παραμικρό. Τα χέρια μας είναι ματωμένα, γεμάτα τρύπες. έχουμε δοκιμάσει όλους τους τρόπους αλλά η κατάσταση χειροτερεύει.
Υπάρχουν μέρες που είναι το πιο γλυκό σκυλί του κόσμου και άλλες που θέλει να μας ξεσκίσει. Μέρες που παίζει σαν τρελή και άλλες που κλείνεται στον εαυτό της και κοιμάται όλη μέρα νηστική.
Η υπομονή τελειώνει, έχουμε απογοητευτεί, απελπιστεί και έχει γίνει το μόνιμο θέμα συζήτησης. Αύριο έχουμε ραντεβού, με εναν άλλον εκπαιδευτή ο οποίος είναι και η τελευταία μας ελπίδα ωστε να την βοηθήσουμε. Το μεγαλύτερο ερωτηματικό είναι αν έχουμε κάνει κάποιο λάθος εμείς ή αν οφείλεται στο πρόβλημα υγείας της.
Θα ήθελα να μου πείτε αν κάποιος έχει αντιμετωπίσει παρόμοια κατάσταση. Οποιαδήποτε συμβουλή είναι δεκτή και συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο.
Το κουταβάκι μεγάλωσε και δυστυχώς με προβλήματα...
Το σκυλί, απο τις πρώτες κιόλας μέρες, παρουσίαζε σπασπούς στα μπροστινά του πόδια που σύμφωνα με τον κτηνίατρο της ήταν απλά...υπερένταση...Ο καιρός περνούσε και οι σπασμοί γίνονταν όλο και πιο έντονοι, ενώ άρχιζε να έχει και προβλήματα συμπεριφοράς. (Κυριαρχίας, ζήλειας, επιθετικότητα ως προς το φαγητό, άλλα σκυλιά και γάτες, μωρά).
Ξεκινήσαμε κάποια σειρά εξετάσεων και υπερηχογραφημάτων με τον κτηνίατρο της ώστε να διαπιστώσουμε αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα.
Τα αποτελέσματα έδειξαν εγκεφαλοπάθεια. Μας έδωσε ένα σωρό φάρμακα, μας πήρε ένα σωρό χρήματα και μας ευχήθηκε καλή τύχη και υπομονή καθώς θα έπρεπε να κάνει θεραπεία και εξετάσεις για αρκετό καιρό χωρίς να είναι σίγουρη η ίαση.
Για τρεις μέρες, της δώσαμε τα φάρμακα και το σκυλί έπεσε σε λήθαργο.
Την πήγαμε σε εξειδικευμένη κλινική για μια δεύτερη γνώμη, όπου μας είπαν ότι το σκυλί δεν έχει εγκεφαλοπάθεια και πως τα φάρμακα θα έπρεπε να τα σταματήσουμε. (συγκεκριμένα γέλασαν με την διάγνωση του πρώτου κτηνιάτρου).
Μας είπαν πως το σκυλί πέρασε τον ιό της μόρβας όταν ήταν ακόμα πολύ μωρό, πως κατα θαύμα επέζησε μιας και είναι θανάσιμος και πως την "χτύπησε" στο νευρολογικό της σύστημα.. Αυτό σημαίνει πως οι μυοσκελετικοί σπασμοί δεν θα υποχωρήσουν ποτέ και πως θεωρείται ένα "αυτιστικό" σκυλί.
Παράλληλα, έρχονταν κι ένας εκπαιδευτής στο σπίτι ώστε να μας βοηθήσει με τα προβλήματα συμπεριφοράς της (μάλλον τα έκανε χειρότερα) ο οποίος όταν έμαθε οτι το σκυλί πέρασε μόρβα και οτι έχει νευρολογικά προβλήματα, εξαφανίστηκε!!! (Το γιατί δεν το έμαθα ποτέ)
Το πρόβλημα είναι οτι έχει παραγίνει επιθετική και μας δαγκώνει με το παραμικρό. Τα χέρια μας είναι ματωμένα, γεμάτα τρύπες. έχουμε δοκιμάσει όλους τους τρόπους αλλά η κατάσταση χειροτερεύει.
Υπάρχουν μέρες που είναι το πιο γλυκό σκυλί του κόσμου και άλλες που θέλει να μας ξεσκίσει. Μέρες που παίζει σαν τρελή και άλλες που κλείνεται στον εαυτό της και κοιμάται όλη μέρα νηστική.
Η υπομονή τελειώνει, έχουμε απογοητευτεί, απελπιστεί και έχει γίνει το μόνιμο θέμα συζήτησης. Αύριο έχουμε ραντεβού, με εναν άλλον εκπαιδευτή ο οποίος είναι και η τελευταία μας ελπίδα ωστε να την βοηθήσουμε. Το μεγαλύτερο ερωτηματικό είναι αν έχουμε κάνει κάποιο λάθος εμείς ή αν οφείλεται στο πρόβλημα υγείας της.
Θα ήθελα να μου πείτε αν κάποιος έχει αντιμετωπίσει παρόμοια κατάσταση. Οποιαδήποτε συμβουλή είναι δεκτή και συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο.
Last edited: