Αν και γράφτηκα στο forum πριν από 2 χρόνια , είναι το δεύτερο post που κάνω.
Ο Enzo διαγνώστηκε με δυσπλασία βαριάς μορφής πριν από 4 χρόνια οταν ήταν περίπου 5 μηνών. Αφού έγιναν διάφορα σκηνικά που θα τα περιγράψω κάποια άλλη στιγμή , τον είχα (πίστευα) φέρει σε μια κατάσταση που δεν έδειχνε να πονάει, έτρεχε , πήδαγε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου χωρίς πρόβλημα και γενικά έδειχνε ότι περνάει μια ζωή χωρίς πόνους. Ξεθάρεψα και γώ , σταμάτησα τα "μην τρέχεις , πρόσεχε " κλπ που τον είχα μάθει και πίστευα πως κάπως μαγικά το πρόβλημα είχε εξαφανιστεί.
Μέγα λάθος. Την Τετάρτη που μας πέρασε έλαβα ένα πανικόβλητο τηλέφωνημα στη δουλειά από τη γυναίκα μου ότι του βγήκε το πόδι και ότι γίνεται χαμός. Την διαδρομή Γέρακας-Νίκαια πρέπει να την έκανα σε 15 λεπτά . Το σκυλί ήταν σε κατάσταση ήρεμη αφού είχε περάσει ο πανικός του πόνου. Και πρέπει να πόνεσε πολύ. Ήρθε πάνω μου κλαψουρίζοντας προσπαθώντας να μου εξηγήσει ότι πονάει. Τον σήκωσα στα χέρια και τον πήγα στον κτηνίατρο. Αποφασίστηκε να γίνει FHO (femoral head ostectomy). Ζήτησα να είμαι μέσα στο χειρουργείο και ο γιατρός δεν είχε κανένα πρόβλημα αν άντεχα. Κανονίσαμε το ραντεβού για την επόμενη μέρα. Κοιμήθηκα στον καναπέ , δίπλα του για να τον έχω υπό επίβλεψη. Την επόμενη μέρα πήγαμε για την επέμβαση. Ετρεμε ο δόλιος . Ετρεμε και με κοίταζε στα μάτια. Του έγινε η ένεση για να χαλαρώσει. Με ρώτησε ο γιατρός αν είμαι σίγουρος ότι θέλω να είμαι μέσα και του είπα ότι είμαι έτοιμος. Το σκυλί άρχισε να χαλαρώνει και τον ανέβασα στο μεταλικό τραπέζι. Μετά από 40 λεπτά η επέμβαση είχε τελειώσει. Μου έδωσε μια ένεση με αντιβίωση και μία παυσίπονη για το βράδυ. Του ζήτησα να μην τον επαναφέρει τελείως από την νάρκωση για να μην πονάει. Ετσι και έγινε.
Στο σπίτι , η γυναίκα μου είχε ετοιμάσει το χώρο που θα καθόταν. Είχε γεμίσει την περιοχή με υποσέντονα γιατί ήξερα ότι θα του έφευγαν τα ούρα . Και όντως , όταν άρχισε να συνέρχεται αυτό και έγινε. Μόλις έφυγε η νάρκωση προπάθησε ο Ενζο να πατήσει το εγχειρισμένο αλλά ο πόνος τον έκανε να βγάλει φωνή. "Θα μάθει πολύ σύντομα" μου είχε πει ο γιατρός και έτσι και έγινε. Εκανε 2-3 προσπάθειες να ξαπλώσει προς την μεριά της επέμβασης και μετά έμαθε.
Το πρώτο βράδυ πέρασε σχετικά ανώδυνα. Του έκανα τις ενέσεις και κοιμήθηκα δίπλα του. Το βράδυ με ξύπνησε κατά τις 2 γιατί ήθελε να ουρήσει. Τον έβγαλα στο μπαλκόνι που του έιχα βάλει ένα μεγάλο χαλάκι με υποσέντονα πάνω. Πρέπει να έβγαλε και ενα λίτρο. Μπήκαμε μέσα και μετά από μια ώρα κατάλαβα ότι πόναγε. Ξάπλωσα δίπλα του και ήρθε και έχωσε τη μουσούδα του στη μασχάλη μου. Κοιμήθηκε μετά από λίγο και επέστρεψα στον καναπέ.
Την επόμενη μέρα , πήγα στη δουλειά . Στα τηλέφωνα με το σπίτι άρχισα να ηρεμώ γιατί το σκυλί πήγαινε καλά. Σηκώθηκε , περπάτησε , βγήκε στο μπαλκόνι και το βασικότερο έφαγε. Θυμήθηκα τον γιατρό που την ώρα της επέμβασης των ρώτησα πότε μπορώ να τον ταίσω .
"Πολλά σκυλιά θέλουν 1-2 μέρες να αρχίσουν να τρώνε"
Εγώ πάλι είμαι σίγουρος ότι αν έβγαζα ένα μπιφτέκι την ώρα της νάρκωσης ο Εnzo θα ξύπναγε.
Σήμερα , 4 μέρες μετά την επέμβαση , το σκυλί περπατάει κανονικά ( με τα τρία εννοώ) , τρώει κανονικά , έχει καλή διάθεση , μέχρι που προσπάθησε να τρέξει και κόντευα να πάθω εγκεφαλικό. Ευτυχώς δεν έχει χρειαστεί να του βάλω το κολάρο-πορτατιφ που του πήρα γιατί δεν ακουμπάει τα ράμματά του.
Σύμφωνα με το γιατρό, σε 3-4 εβδομάδες θα το πατάει κανονικά και στο χρόνο δεν θα φαίνεται κάν ότι έχει κάνει επέμβαση. Αρκει , μετά τις 3-4 εβδομάδες να πλακωθούμε στη γυμναστική .
Αυτά τα ολίγα και ελπίζω να μην σας κούρασα αλλά τα είπα και ξαλάφρωσα ....
Και μια φωτογραφία , 4-5 ώρες μετά την επέμβαση.
Ο Enzo διαγνώστηκε με δυσπλασία βαριάς μορφής πριν από 4 χρόνια οταν ήταν περίπου 5 μηνών. Αφού έγιναν διάφορα σκηνικά που θα τα περιγράψω κάποια άλλη στιγμή , τον είχα (πίστευα) φέρει σε μια κατάσταση που δεν έδειχνε να πονάει, έτρεχε , πήδαγε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου χωρίς πρόβλημα και γενικά έδειχνε ότι περνάει μια ζωή χωρίς πόνους. Ξεθάρεψα και γώ , σταμάτησα τα "μην τρέχεις , πρόσεχε " κλπ που τον είχα μάθει και πίστευα πως κάπως μαγικά το πρόβλημα είχε εξαφανιστεί.
Μέγα λάθος. Την Τετάρτη που μας πέρασε έλαβα ένα πανικόβλητο τηλέφωνημα στη δουλειά από τη γυναίκα μου ότι του βγήκε το πόδι και ότι γίνεται χαμός. Την διαδρομή Γέρακας-Νίκαια πρέπει να την έκανα σε 15 λεπτά . Το σκυλί ήταν σε κατάσταση ήρεμη αφού είχε περάσει ο πανικός του πόνου. Και πρέπει να πόνεσε πολύ. Ήρθε πάνω μου κλαψουρίζοντας προσπαθώντας να μου εξηγήσει ότι πονάει. Τον σήκωσα στα χέρια και τον πήγα στον κτηνίατρο. Αποφασίστηκε να γίνει FHO (femoral head ostectomy). Ζήτησα να είμαι μέσα στο χειρουργείο και ο γιατρός δεν είχε κανένα πρόβλημα αν άντεχα. Κανονίσαμε το ραντεβού για την επόμενη μέρα. Κοιμήθηκα στον καναπέ , δίπλα του για να τον έχω υπό επίβλεψη. Την επόμενη μέρα πήγαμε για την επέμβαση. Ετρεμε ο δόλιος . Ετρεμε και με κοίταζε στα μάτια. Του έγινε η ένεση για να χαλαρώσει. Με ρώτησε ο γιατρός αν είμαι σίγουρος ότι θέλω να είμαι μέσα και του είπα ότι είμαι έτοιμος. Το σκυλί άρχισε να χαλαρώνει και τον ανέβασα στο μεταλικό τραπέζι. Μετά από 40 λεπτά η επέμβαση είχε τελειώσει. Μου έδωσε μια ένεση με αντιβίωση και μία παυσίπονη για το βράδυ. Του ζήτησα να μην τον επαναφέρει τελείως από την νάρκωση για να μην πονάει. Ετσι και έγινε.
Στο σπίτι , η γυναίκα μου είχε ετοιμάσει το χώρο που θα καθόταν. Είχε γεμίσει την περιοχή με υποσέντονα γιατί ήξερα ότι θα του έφευγαν τα ούρα . Και όντως , όταν άρχισε να συνέρχεται αυτό και έγινε. Μόλις έφυγε η νάρκωση προπάθησε ο Ενζο να πατήσει το εγχειρισμένο αλλά ο πόνος τον έκανε να βγάλει φωνή. "Θα μάθει πολύ σύντομα" μου είχε πει ο γιατρός και έτσι και έγινε. Εκανε 2-3 προσπάθειες να ξαπλώσει προς την μεριά της επέμβασης και μετά έμαθε.
Το πρώτο βράδυ πέρασε σχετικά ανώδυνα. Του έκανα τις ενέσεις και κοιμήθηκα δίπλα του. Το βράδυ με ξύπνησε κατά τις 2 γιατί ήθελε να ουρήσει. Τον έβγαλα στο μπαλκόνι που του έιχα βάλει ένα μεγάλο χαλάκι με υποσέντονα πάνω. Πρέπει να έβγαλε και ενα λίτρο. Μπήκαμε μέσα και μετά από μια ώρα κατάλαβα ότι πόναγε. Ξάπλωσα δίπλα του και ήρθε και έχωσε τη μουσούδα του στη μασχάλη μου. Κοιμήθηκε μετά από λίγο και επέστρεψα στον καναπέ.
Την επόμενη μέρα , πήγα στη δουλειά . Στα τηλέφωνα με το σπίτι άρχισα να ηρεμώ γιατί το σκυλί πήγαινε καλά. Σηκώθηκε , περπάτησε , βγήκε στο μπαλκόνι και το βασικότερο έφαγε. Θυμήθηκα τον γιατρό που την ώρα της επέμβασης των ρώτησα πότε μπορώ να τον ταίσω .
"Πολλά σκυλιά θέλουν 1-2 μέρες να αρχίσουν να τρώνε"
Εγώ πάλι είμαι σίγουρος ότι αν έβγαζα ένα μπιφτέκι την ώρα της νάρκωσης ο Εnzo θα ξύπναγε.
Σήμερα , 4 μέρες μετά την επέμβαση , το σκυλί περπατάει κανονικά ( με τα τρία εννοώ) , τρώει κανονικά , έχει καλή διάθεση , μέχρι που προσπάθησε να τρέξει και κόντευα να πάθω εγκεφαλικό. Ευτυχώς δεν έχει χρειαστεί να του βάλω το κολάρο-πορτατιφ που του πήρα γιατί δεν ακουμπάει τα ράμματά του.
Σύμφωνα με το γιατρό, σε 3-4 εβδομάδες θα το πατάει κανονικά και στο χρόνο δεν θα φαίνεται κάν ότι έχει κάνει επέμβαση. Αρκει , μετά τις 3-4 εβδομάδες να πλακωθούμε στη γυμναστική .
Αυτά τα ολίγα και ελπίζω να μην σας κούρασα αλλά τα είπα και ξαλάφρωσα ....
Και μια φωτογραφία , 4-5 ώρες μετά την επέμβαση.
