Παιδιά καλησπέρα! Χρειάζομαι επειγόντως την βοήθειά σας μιας κ είχα ένα ατυχές περιστατικό με τον σκυλούκο μου. Ενα rottweiler 6 μηνών, τρυφερό κ παιχνιδιάρικο. Το σκυλάκι μου εκπαιδεύεται από 2μηνών κ είναι κοινονικοποιημένο με ανθρώπους κ σκυλιά. Το Σάββατο κ ενώ είμασταν στην πυλωτή όπου βρίσκεται το parking της πολυκατοικίας, ετοίμαζα το αυτοκίνητο για να μπει μέσα κ να πάμε βόλτα, όταν η γιαγιά με την εγγονή (3 ετών) του 4ου ορόφου, δεν μας πρόσεξαν κ κατέβηκαν με φαγητά κ παιχνίδια στον κήπο για να φάνε/παίξουν.
Ε, με το που είδε ο σκύλος μου το φαγητό κ καθώς ήταν λυμένος πλέον για να μπει στο αυτοκίνητο (εκεί έχει άλλη ειδική ζώνη ασφαλείας), αρχίζει κ τρέχει όλο χαρά για να φάει κ να παίξει. Ε, ποιός είδε τον Θεό κ δεν τον φοβήθηκε. Το κοριτσάκι άρχισε να ουρλιάζει, η γιαγιά να φωνάζει σε όλη την γειτονιά κ να με αποκαλεί αναίσθητη, γαιδούρα κ άλλα τέτοια ωραία. Αφού εννοείται της ζήτησα συγγνώμη της εξήγησα ότι το σκυλί μου δεν "ΕΠΙΤΕΘΗΚΕ" όπως φώναζε αλλά πήγε να παίξει κ φυσικά του μύρισε κ το φαγητό...
Η ντροπή μου όπως καταλαβαίνετε δεν περιγραφόταν.
Τώρα ενημερώθηκα πως με ψάχνουν οι γονείς ΠΡΟΦΑΝΩΣ για να μου κάνουν συστάσεις. Εγώ αυτό που θα τους πω είναι πως το σκυλί μου όταν βρίσκεται στους κοινόχρηστους χώρους είναι πάντα στο λουρί του κ ελεύθερο ΜΟΝΟ αν δεν είναι κανείς κάτω. Κ πάλι μόλις δούμε πως κάποιος μπαίνει ή βγαίνει αμέσως τον βάζουμε στο λουρί του μιας κ ένα μεγαλόσωμο ζώο αν κ κουτάβι μπορεί να προκαλέσει φόβο.
Δεν ξέρω πραγματικά για τι ακριβώς θα κατηγορηθώ κ πως θα πρέπει να δικαιολογήσω εμένα κ τον σκυλάκο μου.
Το καλό είναι πως σε έναν μήνα μετακομίζουμε σε σπιτι που θα έχει το δικό του κηπάκι για να αλονίζει ο μικρός....
Σέβομαι την κυνοφοβία κ γνωρίζω ότι δεν είναι υποχρεωμένοι να ανέχονται τον σκύλο μου οι γείτονες κ αναγνωρίζω το στιγμιαίο λάθος (που λέει κ ο Πασχάλης) ότι ο σκύλος μου μου ξέφυγε εκείνη τη στιγμή... Δεν θα έπρεπε όμως κ εκείνοι ως κυνοφοβικοί εφόσον γνωρίζουν πως υπάρχει σκύλος στην πολυκατοικία, πριν κατέβουν με φαγητά κ παιχνίδια να ρίξουν μία ματιά? Αν ερχόντουσαν 1 λεπτό αργότερα θα είχαμε ηδη μπει στο αυτοκίνητο κ θα είχαμε φύγει.
Ουφ....δύσκολη η ζωή των σκυλογονιών...
Ε, με το που είδε ο σκύλος μου το φαγητό κ καθώς ήταν λυμένος πλέον για να μπει στο αυτοκίνητο (εκεί έχει άλλη ειδική ζώνη ασφαλείας), αρχίζει κ τρέχει όλο χαρά για να φάει κ να παίξει. Ε, ποιός είδε τον Θεό κ δεν τον φοβήθηκε. Το κοριτσάκι άρχισε να ουρλιάζει, η γιαγιά να φωνάζει σε όλη την γειτονιά κ να με αποκαλεί αναίσθητη, γαιδούρα κ άλλα τέτοια ωραία. Αφού εννοείται της ζήτησα συγγνώμη της εξήγησα ότι το σκυλί μου δεν "ΕΠΙΤΕΘΗΚΕ" όπως φώναζε αλλά πήγε να παίξει κ φυσικά του μύρισε κ το φαγητό...
Η ντροπή μου όπως καταλαβαίνετε δεν περιγραφόταν.
Τώρα ενημερώθηκα πως με ψάχνουν οι γονείς ΠΡΟΦΑΝΩΣ για να μου κάνουν συστάσεις. Εγώ αυτό που θα τους πω είναι πως το σκυλί μου όταν βρίσκεται στους κοινόχρηστους χώρους είναι πάντα στο λουρί του κ ελεύθερο ΜΟΝΟ αν δεν είναι κανείς κάτω. Κ πάλι μόλις δούμε πως κάποιος μπαίνει ή βγαίνει αμέσως τον βάζουμε στο λουρί του μιας κ ένα μεγαλόσωμο ζώο αν κ κουτάβι μπορεί να προκαλέσει φόβο.
Δεν ξέρω πραγματικά για τι ακριβώς θα κατηγορηθώ κ πως θα πρέπει να δικαιολογήσω εμένα κ τον σκυλάκο μου.
Το καλό είναι πως σε έναν μήνα μετακομίζουμε σε σπιτι που θα έχει το δικό του κηπάκι για να αλονίζει ο μικρός....
Σέβομαι την κυνοφοβία κ γνωρίζω ότι δεν είναι υποχρεωμένοι να ανέχονται τον σκύλο μου οι γείτονες κ αναγνωρίζω το στιγμιαίο λάθος (που λέει κ ο Πασχάλης) ότι ο σκύλος μου μου ξέφυγε εκείνη τη στιγμή... Δεν θα έπρεπε όμως κ εκείνοι ως κυνοφοβικοί εφόσον γνωρίζουν πως υπάρχει σκύλος στην πολυκατοικία, πριν κατέβουν με φαγητά κ παιχνίδια να ρίξουν μία ματιά? Αν ερχόντουσαν 1 λεπτό αργότερα θα είχαμε ηδη μπει στο αυτοκίνητο κ θα είχαμε φύγει.
Ουφ....δύσκολη η ζωή των σκυλογονιών...
