Το δεύτερο καθαρόαιμο σκυλί που θυμαμαι απο πολυ παλια (θα
ηταν περιπου το 1984) ηταν ενα Φόξ τεριέ που το έφερε καποιος
απο την Γιουγκοσλαβία τοτε και το άφησε για καμία δεκαριά
μερες στον αδελφό ενος κολλητού μου μεγαλητερο απο μας για
να το προσέχει κυνηγός και αυτος. Αν θημάμε καλα ηταν για
γουρούνι εκπεδευμένο και ήρθε έτοιμο για "δουλειά".
Αυτο που θημάμε πολυ καλα, σαν να ηταν σημερα, ηταν η εκπεδευση
του. Με ειχε φωνάξει ο φιλος να το βγάλουμε βόλτα οχι πουθενα
μακριά γυρο γυρο τα σπιτια μας ολο αλάνες τοτε.
Ηταν μια μηχανή αναζήτησης και σκαψίματος ασταμάτητη δεν
υπήρχε τιποτα αλλο μροστα του πέρα απο το ψάξιμο και το
ενδεχόμενο ξετρύπομα δεν υπήρχε για αυτο η βόλτα. Την εποχη
των λυτών σκυλων τον ειχαμε με λουρι για να μην χωθεί κάπου και
δεν μπορούμε να τον βγάλουμε. Τερμιτης σκέτος τον σταματουσες
και σε κοιτούσε με ενα άγριο βλέμμα απλανές σαν να σου ελεγε "γιατι το κανεις αυτο τωρα" νομίζαμε οτι θα μας επιτεθεί αλλα δεν ειχε
ίχνος επιθετικότητας στο άνθρωπο.
ηταν περιπου το 1984) ηταν ενα Φόξ τεριέ που το έφερε καποιος
απο την Γιουγκοσλαβία τοτε και το άφησε για καμία δεκαριά
μερες στον αδελφό ενος κολλητού μου μεγαλητερο απο μας για
να το προσέχει κυνηγός και αυτος. Αν θημάμε καλα ηταν για
γουρούνι εκπεδευμένο και ήρθε έτοιμο για "δουλειά".
Αυτο που θημάμε πολυ καλα, σαν να ηταν σημερα, ηταν η εκπεδευση
του. Με ειχε φωνάξει ο φιλος να το βγάλουμε βόλτα οχι πουθενα
μακριά γυρο γυρο τα σπιτια μας ολο αλάνες τοτε.
Ηταν μια μηχανή αναζήτησης και σκαψίματος ασταμάτητη δεν
υπήρχε τιποτα αλλο μροστα του πέρα απο το ψάξιμο και το
ενδεχόμενο ξετρύπομα δεν υπήρχε για αυτο η βόλτα. Την εποχη
των λυτών σκυλων τον ειχαμε με λουρι για να μην χωθεί κάπου και
δεν μπορούμε να τον βγάλουμε. Τερμιτης σκέτος τον σταματουσες
και σε κοιτούσε με ενα άγριο βλέμμα απλανές σαν να σου ελεγε "γιατι το κανεις αυτο τωρα" νομίζαμε οτι θα μας επιτεθεί αλλα δεν ειχε
ίχνος επιθετικότητας στο άνθρωπο.