Έξι μηνών έγινε σήμερα το κορίτσι μας.
Δεν μπορώ να το πιστέψω αλλά ακόμα θεωρείται κουτάβι.
Η αλλαγές στην συμπεριφορά της, στο μέγεθός της, στο πόσο καλή και υπάκουη είναι, είναι εκπληκτικό.
Οι γρατσουνιές στα χέρια μου από τα δοντάκια-νυστέρια, είναι παρελθόν.
Ότι μπορούσε να την πάρει αγκαλιά ο Άγγελος, είναι παρελθόν.
Το κυνηγητό του γάτου μες στο σπίτι, είναι παρελθόν.
Ότι πήγαινε όπου ήθελε στην βόλτα χωρίς να δίνει σημασία που βρίσκομαι, είναι παρελθόν.
Η σφουγγαρίστρα, αχ αυτή η σφουγγαρίστρα, είναι παρελθόν.
Μέσα σε αυτούς τους ελάχιστους μήνες, έχουμε έρθει τόσο κοντά που δεν μπορούμε και δεν μπορεί και αυτή μακριά μας.
Αναμένω τώρα την περίοδο της, να ζήσουμε και αυτήν την εμπειρία μαζί.
Περιμένω να "δέσει" να απολαύσουμε τις βόλτες με το ποδήλατο μαζί.
Maya, σε ευχαριστώ για τις όμορφες στιγμές που μας χαρίζεις.
ΥΓ.: Είμαι χαζομπαμπάς το ξέρω... και το απολαμβάνω.
Και μία από τις πρώτες φωτογραφίες της στο σπίτι μας