Σκέφτηκα αφού δεν γίνεται τίποτα, για τα μεγαλόσωμα, κάπως πρεπει να το επιβαλουμε όπως έγινε και με τα ποδήλατα, αλλα και να συνηθίσει σιγα σιγα ο κόσμος την παρουσία σκύλων στο μετρό.
Επέλεξα λοιπόν μια μέρα χωρίς ιδιαίτερη κίνηση, (το Σάββατο του τριημέρου της πρωτομαγιάς), έβγαλε ο Κάστωρ εισιτήριο και βουρ μετα της συζύγου και του μικροτερου υιού, για εκδρομη στα παλια λημέρια.
Φτανουμε στον σταθμο Χαλανδρι, του φοράω το φίμωτρο, παιρνουμε τον ανελκυστήρα για την αποβάθρα.
Στην αποβαθρα στιμιαία κοκκάλωσε γιατί τον ξένισε που γλυστρούσαν τα τοσο πολύ τα πλακάκια.
Σιγα σιγα το ξεπέρασε και προχωρήσαμε μέχρι το σημείο που σταματάει το τελευταίο βαγόνι του συρμού.
Εφτασε ο συρμός, μπήκαμε μέσα και ήταν ελαφρώς πιεσμένος από την νεα εμπειρία. Κούνημα θόρυβος κλπ. Τίποτα όμως το σοβαρό.
Μια κυρία μόνο στο βάθος μας κοίταγε με δυσανέχεια, αλλά δεν έκανε άλλη κινηση (ίσως να φοβήθηκε να μιλήσει, μην του βγάλω το φίμωτρο
)
Προς το τελος της διαδρομής άρχισε να συνηθίζει και ήταν ήταν σαφώς πιο άνετος!
Κατεβήκαμε στο Μοναστηράκι και ανεβήκαμε απ τις σκαλες.
Καναμε βολτα μεχρι το Θησείο, στην πλατεία φάγαμε σουβλάκια και μπυρίτσες
και μετά πιασαμε την Ερμού πρός το Γκάζι.
Φτασαμε στον Κεραμικό καιπήραμε το μετρό αντίθετα προς Χαλάνδρι.
κατα την διαδρομή ήταν άνετος (η φωτογραφία είναι απ τον γυρισμο)
Μπηκαν ποδηλάτες και μια κυρια με ένα μικρόσωμο θηλυκο.
Στο Χαλάνδρι αποφάσισα να τον ανεβάσω απ τις κυλιόμενες να δω τι θα κάνει.
Στις πρώτες ένοιωσε κάπως περίεργα, στις δεύτερες ήταν πιό άνετος και στις τρίτες ακόμα περισσότερο.
Σιγουρα πάντως, δεν προσφέρεται να μεταφερεις το σκυλι σε μερες και ώρες αιχμής!