Oscar the grouch
- Thread starter oscar the grouch
- Ημερομηνία δημιουργίας
ευχαριστώ κρητικόπουλο!
Σχετικά με τα νοήματα στην βυ που κάναμε πάντα συνδιάζαμε τις εντολές με νοήματα. Παρατήρησα ότι εκτελεί καλύτερα με την κίνηση του χεριού από ότι με την λεκτική εντολή!
Δράμα. Όταν λέω να τον περιορίσω, εννοώ να τον "περιορίσω" σε μια εκταση 10Χ10 με γκαζόν καθαρό και μαλακό, έτσι ώστε να μην πονάει. Το πρόβλημά του είναι οι ανώμαλες σκληρές επιφάνειες, όπως το χαλίκι. Του πετάω λοιπόν το μπαλάκι στα 5 μέτρα και όταν του λέω "πάμε μέσα" με κοιτάει έτσι.....Δεν μπορώ να δω το βίντεο για κάποιο λόγο.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί δεν σου πάει καρδιά να τον περιορίσεις αλλά είναι για το καλό του!
Μου αρέσει πολύ που αντί να τον έχετε μόνιμα στον κήπο όπως οι περισσότεροι με τέτοια έκταση του μαθαίνετε το κρέιτ! Γενικά μου αρέσει πολύ που βλέπω έναν ευτυχισμένο σκύλο!
Αυτα τα ματια του σε σκοτωνουν*agapoylas**agapoylas*.Να το χαιρεσαι το πανεμορο lab σου(απο τις αγαπημενες μου ρατσες)και περαστικα του!!
Νεότερα από το μέτωπο...
Η πατούσα μας έγινε καλά σε 2 μέρες. Εχουμε αρχίσει καθημερινές βόλτες, συνήθως 2 την ημέρα. Η χαρά του στο δρόμο είναι τόσο μεγάλη, που μερικές φορές τραβάει πολύ δυνατά, με αποτέλεσμα να θέλω εντριβή στους καρπούς μετά τη βόλτα. Γενικά όμως είναι πολύ υπάκουος, δεν έχω παράπονο.
Στον τομέα της κοινωνικοποίησης δουλεύουμε στο φούλ .... Είναι μικρός και δεν έχει ακόμα αίσθηση του όγκου του, με αποτέλεσμα να τρομάζει τα πιο μικρόσωμα κουτάβια στο παιχνίδι. Τα πάει όμως πολύ καλά με τις μεγαλόσωμες ράτσες και με τους ανθρώπους. Όταν βλέπει παιδιά σεληνιάζεται και του ξεβιδώνεται η ουρά απ' το κούνημα.
Έχει αρχίσει να μεταμορφώνεται σε σκύλο
Η πατούσα μας έγινε καλά σε 2 μέρες. Εχουμε αρχίσει καθημερινές βόλτες, συνήθως 2 την ημέρα. Η χαρά του στο δρόμο είναι τόσο μεγάλη, που μερικές φορές τραβάει πολύ δυνατά, με αποτέλεσμα να θέλω εντριβή στους καρπούς μετά τη βόλτα. Γενικά όμως είναι πολύ υπάκουος, δεν έχω παράπονο.
Στον τομέα της κοινωνικοποίησης δουλεύουμε στο φούλ .... Είναι μικρός και δεν έχει ακόμα αίσθηση του όγκου του, με αποτέλεσμα να τρομάζει τα πιο μικρόσωμα κουτάβια στο παιχνίδι. Τα πάει όμως πολύ καλά με τις μεγαλόσωμες ράτσες και με τους ανθρώπους. Όταν βλέπει παιδιά σεληνιάζεται και του ξεβιδώνεται η ουρά απ' το κούνημα.
Έχει αρχίσει να μεταμορφώνεται σε σκύλο
Last edited:
Πολυ ωραιος ο Οσκαρ(και το γκαζονακι σας...)!!
Αυτο που κραταει στο στομα ειναι ξυλο? Το νου σου με τα ξυλα,ειναι πραματα του διαβολου αυτα
Χωρις πλακα,προσεχε γιατι την εχουμε παθει,καλυτερα να τα αποφευγεις,οσο και αν διασκεδαζει ο σκυλος.
Αυτο που κραταει στο στομα ειναι ξυλο? Το νου σου με τα ξυλα,ειναι πραματα του διαβολου αυτα
Χωρις πλακα,προσεχε γιατι την εχουμε παθει,καλυτερα να τα αποφευγεις,οσο και αν διασκεδαζει ο σκυλος.
Πολυ ωραιος ο Οσκαρ(και το γκαζονακι σας...)!!
Αυτο που κραταει στο στομα ειναι ξυλο? Το νου σου με τα ξυλα,ειναι πραματα του διαβολου αυτα
Χωρις πλακα,προσεχε γιατι την εχουμε παθει,καλυτερα να τα αποφευγεις,οσο και αν διασκεδαζει ο σκυλος.
Δεν είναι ξύλο. Είναι ένα κομάτι από λάστιχο ποτίσματος. Προτιμώ να του πετάω αυτό, παρά ένα ξύλο.
Σφηνώνω και κάνα μεζέ μέσα και γίνεται χαμός.... χαχαχα
Το γκαζονάκι θέλει περιποίηση, αλλά βαριέμαι.....
Είμαι πολύ χαρούμενος και περήφανος.
Το κουτάβι μας κοιμήθηκε 2 βράδυα στη σειρά στο crate, σαν πουλάκι, χωρίς να ακουστεί το παραμικρό. Ούτε ένα κλάμα, ούτε ένα γαύγισμα, τίποτα. Σε βαθμό που μου λέει η γυναίκα μου "πήγαινε να δείς τι κάνει και δεν ακούγεται καθόλου"
Όταν λέμε βράδυα, εννοούμε από τις 11 έως τις 6 το πρωί. Καθόλου άσχημα.
Κάναμε μεγάλη προσπάθεια (έπεσε πολύς μεζές...) εδώ και μερικές εβδομάδες και τελικά το συνήθισε ως μέρος για ύπνο. Το μόνο που του βάζω μεσα το βράδυ, είναι 2 κοκαλάκια με διαφορετικές γεύσεις για μασούλημα και ένα σκυλάκι-κουκλάκι που του αρέσει πολύ.
Το κουτάβι μας κοιμήθηκε 2 βράδυα στη σειρά στο crate, σαν πουλάκι, χωρίς να ακουστεί το παραμικρό. Ούτε ένα κλάμα, ούτε ένα γαύγισμα, τίποτα. Σε βαθμό που μου λέει η γυναίκα μου "πήγαινε να δείς τι κάνει και δεν ακούγεται καθόλου"
Όταν λέμε βράδυα, εννοούμε από τις 11 έως τις 6 το πρωί. Καθόλου άσχημα.
Κάναμε μεγάλη προσπάθεια (έπεσε πολύς μεζές...
) εδώ και μερικές εβδομάδες και τελικά το συνήθισε ως μέρος για ύπνο. Το μόνο που του βάζω μεσα το βράδυ, είναι 2 κοκαλάκια με διαφορετικές γεύσεις για μασούλημα και ένα σκυλάκι-κουκλάκι που του αρέσει πολύ.Ο Oscar με τη φίλη του τη Σπίθα (8 μηνών) στη παραλία.
Η Σπίθα είναι όνομα και πράμα. Το μυαλό της ήταν να της δώσω σοκολατάκι (για σκύλους) που έβλεπε και έδινα και στον δικό μου. Εκανε τα πάντα για να με πλησιάσει, αλλά ο μπουνταλάς δεν την άφηνε σε ησυχία.
Πότε της έκοβε το δρόμο με το σώμα του, πότε τη πλάκωνε στα φιλιά (είναι και ομορφόπαιδο). Μια δυο φορές της το πήρε από το στόμα κυριολεκτικά. Μέχρι και το "κάτσε" έκανε η καϋμένη (που δεν το κάνει ποτέ μου λέει το αφεντικό της) για να πάρει σοκολατάκι. Αναγκάστηκα τελικά να πετάξω το μπαλάκι μερικά μέτρα μακρύτερα για να έρθει κοντά μου .
Η Σπίθα είναι ένα απίστευτα γλυκό και έξυπνο πλάσμα που το παράτησαν πριν μερικούς μήνες στο Λευκαντί κάτι "εκδρομείς του Σαββατοκύριακου" και το πήρε στο σπίτι του και το φροντίζει πλέον ένας γείτονας.
[video=youtube_share;L-DPnwQfH-E]http://youtu.be/L-DPnwQfH-E[/video]
Στη κοινωνικοποίηση με τα άλλα σκυλιά έχουμε κάνει άλματα, αρκεί να είναι του μεγέθους μας, όπως η Σπίθα. Αλλοιώς, είμαστε λίγο "άγαρμποι" και τα τρομάζουμε από τη χαρά μας, οπότε μας βλέπουν και αλλάζουν πεζοδρόμιο.
Από τρέλλα μια χαρά. Όταν παίζει με άλλα σκυλιά, όπως η Σπίθα, τον χάνω από τα μάτια μου και με γειώνει κανονικά όταν τον φωνάζω. Κάθε τόσο όμως "τσεκάρει" να δει που βρίσκομαι, γιατί κατά βάθος νόμίζω ότι φοβάται να μείνει χωρίς τη παρουσία μου.
Η Σπίθα είναι όνομα και πράμα. Το μυαλό της ήταν να της δώσω σοκολατάκι (για σκύλους) που έβλεπε και έδινα και στον δικό μου. Εκανε τα πάντα για να με πλησιάσει, αλλά ο μπουνταλάς δεν την άφηνε σε ησυχία.
Πότε της έκοβε το δρόμο με το σώμα του, πότε τη πλάκωνε στα φιλιά (είναι και ομορφόπαιδο
). Μια δυο φορές της το πήρε από το στόμα κυριολεκτικά. Μέχρι και το "κάτσε" έκανε η καϋμένη (που δεν το κάνει ποτέ μου λέει το αφεντικό της) για να πάρει σοκολατάκι. Αναγκάστηκα τελικά να πετάξω το μπαλάκι μερικά μέτρα μακρύτερα για να έρθει κοντά μου . Η Σπίθα είναι ένα απίστευτα γλυκό και έξυπνο πλάσμα που το παράτησαν πριν μερικούς μήνες στο Λευκαντί κάτι "εκδρομείς του Σαββατοκύριακου" και το πήρε στο σπίτι του και το φροντίζει πλέον ένας γείτονας.
[video=youtube_share;L-DPnwQfH-E]http://youtu.be/L-DPnwQfH-E[/video]
Στη κοινωνικοποίηση με τα άλλα σκυλιά έχουμε κάνει άλματα, αρκεί να είναι του μεγέθους μας, όπως η Σπίθα. Αλλοιώς, είμαστε λίγο "άγαρμποι" και τα τρομάζουμε από τη χαρά μας, οπότε μας βλέπουν και αλλάζουν πεζοδρόμιο.
Από τρέλλα μια χαρά. Όταν παίζει με άλλα σκυλιά, όπως η Σπίθα, τον χάνω από τα μάτια μου και με γειώνει κανονικά όταν τον φωνάζω. Κάθε τόσο όμως "τσεκάρει" να δει που βρίσκομαι, γιατί κατά βάθος νόμίζω ότι φοβάται να μείνει χωρίς τη παρουσία μου.
Πλέον χωρει οριακα στο crate και σκέφτομαι να το πουλησω η να το κρατησω για χρήση στο αυτοκίνητο. Ο γιατρός είπε να κάνουμε και λίγο κρατει στο φαΐ γιατί η ανάπτυξη του σχεδόν ολοκληρώθηκε .
Sent from my iPhone using my iPhone
Γιατί Αλίκη μόνο το mareco θα κάνει αναπαραγωγή μαυρόσκυλων?Εμείς έχουμε και πιασάρικο χρωματάκι
