Home Tags Posts tagged with "φυλή"

φυλή

0

Όταν οι άνθρωποι κάνουν αυτή την ερώτηση, σε ένα ποσοστό 90% και μεγαλύτερο εννοούν «Ποια φυλή ή ποιες φυλές σκύλου θα μου προτείνατε;» και περιμένουν ως απάντηση 1,2,3 ή περισσότερες προτάσεις φυλών με τα προτερήματα τους.

Επίσης, αυτή η ερώτηση ουσιαστικά ρωτά «Ποια φυλή σκύλου πιστεύετε πως θα με ωφελούσε περισσότερο;» και «Ποιος σκύλος θα μου έδινε πολλά ζητώντας λίγα ή ακόμα καλύτερα, τίποτα;»…

Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων αναζητούν να αποκτήσουν σκύλο για πρώτη φορά, έχουν κάπου δει κάποια φυλή σκύλου και τους έχει εντυπωσιάσει. Σε κάποια ταινία, ίσως, ή σε κάποια πλατεία, πάρκο ή βόλτα τους. Πιθανόν, να είναι ο σκύλος κάποιου συγγενή ή φίλου ή απλά ο εκάστοτε σκύλος «της μόδας».

Για την «έρευνα» τους έχουν συμβουλευθεί, επίσης, φίλους και συγγενείς, κάποιο βιβλίο, μερικές σελίδες στο διαδίκτυο ή ακόμα και κάποιον «ειδικό». Έχουν δει φωτογραφίες που μπορεί να είναι ή όχι αντιπροσωπευτικές ή έχουν δει σκύλους που μπορεί να είναι ή όχι (συνήθως όχι) τυπικά δείγματα της φυλής που αναζητούν και θέλουν να αποκτήσουν. Επίσης, έχουν διαβάσει ή ακούσει για τα χαρακτηριστικά της φυλής, για τα προτερήματα της και τις ιδιαιτερότητες της και έχουν καταλήξει πως τους «ταιριάζει», πως τους αρέσει και πως, εν τέλει, αυτός ο σκύλος θα τους ωφελούσε περισσότερο.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που αναζητούν μια φυλή και που έχουν «κολλήσει» με αυτήν διότι είναι «πιστό, υπάκουο, δεκτικό, ευγενικό, ευφυές, εργατικό, επίμονο, θαρραλέο, ήπιο, συντροφικό, κλπ.» έχουν την εντύπωση ότι ο σκύλος συγκεκριμένης φυλής, ο «καθαρόαιμος» σκύλος, είναι ένα πακέτο εμφάνισης και συμπεριφοράς που έρχεται προσχεδιασμένο, τακτοποιημένο και με εγγύηση «καλής λειτουργίας». Δυστυχώς δεν είναι καθόλου έτσι! …και αν για την εμφάνιση (μορφολογία) αυτό μπορεί να έχει κάποια δόση αληθείας μεγαλύτερη, για την συμπεριφορά ή για τις συμπεριφορές, απέχει χιλιόμετρα από την πραγματικότητα.

Δεν γνωρίζουν οι υποψήφιοι ιδιοκτήτες σκύλων πως όλα τα κουτάβια χρειάζονται έναν πολύ καλά ενημερωμένο, αρκετά προσεχτικό και ιδιαίτερα προνοητικό ιδιοκτήτη για να διαμορφώσει έναν ισορροπημένο και με «καλή» (τυπική) συμπεριφορά ενήλικα σκύλο.

Νομίζουν οι άνθρωποι πως η σωστή επιλογή φυλής, η σωστή φυλή, είναι το μοναδικό (ή έστω το πιο σημαντικό) πράγμα που χρειάζεται για μία «τέλεια», αρμονική σχέση σκύλου και ανθρώπου. Μεγάλη πλάνη!

Τα όμορφα κοσμητικά επίθετα που συνοδεύουν τα πρότυπα φυλής ή γενικότερα τις περιγραφές φυλών δεν αποτελούν ένα «πακετάκι» προσχεδιασμένο, τυποποιημένο και έτοιμο προς «κατανάλωση».

Συνήθως είναι απλά «όμορφα λόγια» και γενικότητες που μπορούν να «κολλήσουν» σε κάθε φυλή (μάλιστα έχω κάνει κάποιες φορές το πείραμα να ξεχωρίσω αυτές τις περιγραφές χαρακτήρα από τα πρότυπα, να αφαιρέσω την φυλή και να τις δώσω σε ανθρώπους που «ξέρουν» για να μου πουν σε ποια φυλή ανήκουν…) και κατά την άποψη μου θα έπρεπε να λείπουν ή έστω να συνοδεύονται και από τα αρνητικά ( δεν υπάρχουν άραγε; ).

Για παράδειγμα, στο πρότυπο του Tosa Inu διαβάζουμε «…χαρακτηρίζεται από υπομονή, ψυχραιμία, τόλμη και θάρρος»… Αυτά τα χαρακτηριστικά σε ποιες καταστάσεις αναφέρονται;

Διατηρεί την υπομονή του και την ψυχραιμία του όταν σε ένα πάρκο έρχεται και το καβαλά συνέχεια ένα Labrador;

Διατηρεί την υπομονή του και την ψυχραιμία του όταν ένα τρίχρονο του πιέζει την κόρη του ματιού;

Που είναι τολμηρό και θαρραλέο;

Μήπως θα έπρεπε να ξέρουμε ή να μας γίνεται σαφές στο κείμενο πως αυτοί οι χαρακτηρισμοί αναφέρονται κατά 90% στην «δουλειά» που έκανε και κάνει το Tosa και αυτή είναι οι μάχες με άλλα Tosa; Γιατί αυτά τα λόγια είναι λόγια ανθρώπων που πέρασαν από στόμα σε στόμα (ή και σε γραπτά) μέσα στα χρόνια, με άλλα ήθη και έθιμα και άλλα στο μυαλό τους. Εμείς ερχόμαστε να τα οικοιοποιηθούμε και να τα συμπεριλάβουμε στις περιγραφές των φυλών, παραλείποντας κάποιες «λεπτομέρειες» που είναι πιο… «δύσπεπτες».

Τα περισσότερα πρότυπα και οι περιγραφές μοιάζουν σαν να θέλουν να «πουλήσουν» τον σκύλο που περιγράφουν και όλα είναι τέλεια.

Αν λοιπόν το Tosa δεν βρει έναν ιδιοκτήτη με γνώση και όρεξη να βρει εναλλακτικούς (των κυνομαχιών) και σωστούς τρόπους διοχέτευσης και έκφρασης αυτών των αρετών της φυλής αλλά και με γνώση να διαμορφώσει ένα κουτάβι Tosa σε ένα ισορροπημένο και σωστό ενήλικο Tosa, τότε τα «…χαρακτηρίζεται από υπομονή, ψυχραιμία, τόλμη και θάρρος» να δείτε πως χάνονται ή πως γίνονται η πηγή πολλών προβλημάτων.

Αν ζήσετε με κουτάβια διαφορετικών φυλών ηλικίας από 0-10 εβδομάδων θα δείτε πως οι συμπεριφορές τους και ο χαρακτήρας τους είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό ίδιος… «σκυλίσιος». Μόνο αργότερα και κάτω από ορισμένες συνθήκες θα διακρίνουμε διαφοροποιήσεις που μπορούν να αποδοθούν στην φυλή. Μάλιστα, αν οι συνθήκες δεν είναι «όπως θα έπρεπε» θα μπορέσουμε να διακρίνουμε (αν έχουμε κάποιες γνώσεις) πως τα «ελαττώματα» και τα «προβλήματα» που παρουσιάζονται είναι στην ουσία εκφράσεις αυτών των χαρακτηριστικών της φυλής που όμως δεν έτυχαν σωστής μεταχείρισης και διαχείρισης.

Να δείτε τότε τι «pain in the ass» είναι ένα «…Χαρούμενο, ανθεκτικό, αθλητικό, αρμονικό, ενθουσιώδες και συμπαγές» Κόκερ Σπάνιελ. :D

Οποιοσδήποτε σκύλος, οποιασδήποτε φυλής θα «ξεδιπλώσει τις χάρες του» και θα εμφανίσει όλα τα χαρακτηριστικά του κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και σίγουρα κάτω από την καθοδήγηση και προσεκτική αγωγή ενός ανθρώπου με γνώση, όρεξη, πείρα, κ.α. Αν δεν δοθούν στον «καθαρόαιμο» σκύλο οι κατάλληλες συνθήκες και αν δεν υπάρχει η κατάλληλη καθοδήγηση από τον ιδιοκτήτη που γνωρίζει, προσπαθεί, επιθυμεί, κοπιάζει, κλπ. όλα αυτά τα ωραία και εντυπωσιακά χαρακτηριστικά θα εμφανιστούν ως ελαττώματα, ως σοβαρά προβλήματα για τον ίδιο τον ιδιοκτήτη, τους οικείους του αλλά και το ευρύτερο περιβάλλον του.

Για αυτό και η συνήθης απάντηση μου σε αυτή την ερώτηση είναι «Ένα αδέσποτο ή ένα σκυλάκι από κάποιο καταφύγιο μπορεί να καλύψει κάθε σου ανάγκη» για να μου ανταπαντήσουν πολύ συχνά «Μα με ένα ημίαιμο δεν θα ξέρω τι σκύλο θα πάρω…»… Τελικά, πόσο καλά ξέρεις τι σκύλο θα πάρεις και κυρίως, με τι σκύλο θα καταλήξεις;

0

Ομάδα 1: Ποιμενικοί για πρόβατα και βοοειδή (εκτός Ελβετικών Ορεινών και βοοφυλάκων)

Υποομάδα: Τομέας 1 Ποιμενικοί

Χώρα προέλευσης: Βέλγιο

Αριθμός Προτύπου (F.C.I.-Standard No.) 15

Χρονολογία έκδοσης ισχύοντος προτύπου : 13/03/2001

Χρησιμότητα: Αρχικά ποιμενικός σκύλος, σήμερα εργασιακός σκύλος (φύλαξη, άμυνα, ιχνηλασία, κ.α.) και ένας υπηρεσιακός σκύλος κάθε χρήσης, όπως επίσης και οικογενειακός σκύλος.

Με εξετάσεις εργασίας

Το Βελγικό Μαλινουά είχε και έχει σαν βασική χρήση τα ποιμενικά καθήκοντα, είτε σε πρόβατα είτε σε βοοειδή. Παράλληλα όμως με αυτά τα βασικά καθήκοντα, το Μαλινουά διαπρέπει σε πάρα πολλούς τομείς και καθήκοντα, όπως το agility, τα καθήκοντα ασφαλείας και προστασίας, σαν σκύλος διασώστης, στην υπακοή, την ιχνηλασία, κ.α.

Στις 29 Σεπτεμβρίου 1891 ιδρύεται ο Όμιλος φυλής του Βελγικού Ποιμενικού (Club du Chien de Berger Beige) και την ίδια χρονιά, στις 15 Νοεμβρίου, ο καθηγητής κτηνιατρικής Prof. Dr. Adolphe Reul καλεί μια ομάδα ανθρώπων από όλη την Βελγική επικράτεια στο πανεπιστήμιο του Cureghem. Αυτή η συνάντηση έγινε για να καθοριστεί αν υπάρχει ένας τύπος Βελγικού Ποιμενικού σκύλου. Η ομάδα των ειδικών είδε 117 αντιπροσωπευτικούς σκύλους και κατέληξε πως όντως υπάρχει ένας διακριτός τύπος Βελγικού Ποιμενικού. Από το γκρουπ επιλέχθηκαν 40 σκύλοι που ήταν ανατομικά ίδιοι και ας είχαν διαφορές στον μανδύα, σε μήκος, υφή ή χρώμα.

Οι ποικιλίες του Βελγικού Ποιμενικού πήραν το όνομα τους, λίγο ή πολύ, από την περιοχή καταγωγής τους. Το Μαλινουά πήρε το όνομα του από την πόλη του Malines (η Γαλλική ονομασία του Mechelen). Το 1891, στην πόλη του Malines, νότια του Antwerp, μια ομάδα αφοσιωμένων εκτροφέων, συγκεντρώθηκαν με σκοπό την προώθηση του Μαλινουά. Το 1901 το πρώτο Βελγικό Ποιμενικό γράφτηκε στην Βασιλική Εταιρεία Σαίντ-Υμπέρ (L.O.S.H.), ο Vos des Polders. Κόρη του Vos είναι η Dewet, που θεωρείται από τους ακρογωνιαίους λίθους της φυλής τα πρώτα χρόνια. Ο Vos αποτέλεσε βάση για τα Μαλινουά και ήταν ένα ξανθό, σκληρότριχο σκυλί που προερχόταν από μια γραμμή ποιμενικών σκύλων που χρησιμοποιούνταν στην φύλαξη των χωραφιών λιναριού στο Βέλγιο. Ο Vos ζευγάρωσε με την Lise de Laeken και αργότερα με τις κόρες του και έδωσε μια σειρά γκρι και ξανθών σκύλων, με κοντό και σκληρό μανδύα, που είχαν σταθερό και επαναλαμβανόμενο τύπο.

Ο Salmo, ένας κοντότριχος, καφέ ραβδωτός Βελγικός Ποιμενικός, που θεωρείται και αυτός βασικός σκύλος για την φυλή των Μαλινουά, γεννήθηκε το 1882. Από τον Salmo προήλθε ο διάσημος Tomy προς τα τέλη των 1890. Ο Tomy είναι από τα πιο διάσημα σκυλιά εκείνης της εποχής, γνωστός για το χρώμα και την κατασκευή του. Ήταν, επίσης, ένας πολύ καλός σκύλος εργασίας και ένας σκύλος με πολλές επιτυχίες στις εκθέσεις μορφολογίας. Ήταν το πρώτο κοντότριχο Βελγικό Ποιμενικό με ανθρακί και ξανθό τρίχωμα και μαύρη μάσκα. Ο Tomy ζευγάρωσε με την Cora I, που ήταν ένα κοντότριχο ραβδωτό, με μάσκα και από αυτό το ζευγάρωμα προήλθε ο Tjop, ένα κοντότριχο ξανθό με μάσκα. Ο Tjop θεωρείτε «πυλώνας» της φυλής και το όνομα του βρίσκεται στα pedigrees των σημαντικότερων γραμμών του Μαλινουά. Ο Tjop και η Dewet, αν και σκυλιά με αρκετές διαφορές, αποτέλεσαν τους «πυλώνες» της φυλής.

Οι πρώιμοι εκτροφείς αναγνώρισαν την ομορφιά και την κομψότητα του Μαλινουά, αλλά ποτέ δεν θυσίασαν την ικανότητα και το ταμπεραμέντο για την ομορφιά και τον τύπο. Πολλές φορές Μαλινουά χρησιμοποιήθηκαν σε ζευγαρώματα με τους άλλους τύπους των Βελγικών Ποιμενικών. Μέσα στα χρόνια υπήρξαν πολλές διασταυρώσεις και ζευγαρώματα μεταξύ των 4 τύπων του Βελγικού Ποιμενικού (Γκρένενταλ, Τερβύρεν, Μαλινουά και Λακενουά), μέχρι το 1973 όπου ο Βελγικός Κυνολογικός Όμιλος απαγόρευσε το ζευγάρωμα μεταξύ των 4 τύπων.

ΓΕΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ

Ο Βελγικός Ποιμενικός είναι ένας μέσων διαστάσεων σκύλος, με αρμονικές αναλογίες, που συνδυάζει κομψότητα και δύναμη, μεσαίου μεγέθους, με στεγνούς μύες, εφαρμοσμένος σε τετράγωνο, σκύλος της επαρχίας, συνηθισμένος στην ανοικτή ζωή της υπαίθρου, φτιαγμένος να αντέχει τις ατμοσφαιρικές αλλαγές του Βελγικού κλίματος. Με την αρμονία της διαπλάσεως του και το ψηλό κράτημα του κεφαλιού του, ο Βελγικός Ποιμενικός πρέπει να δίνει την εντύπωση της ρωμαλέας κομψότητας που έγινε η κληρονομιά των επιλεγμένων εκπροσώπων αυτής της φυλής εργασίας. Ο Βελγικός Ποιμενικός κρίνεται σε φυσική στάση, χωρίς φυσική επαφή με τον χειριστή.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ

Ο Βελγικός Ποιμενικός μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα τετράγωνο. Το στήθος κατεβαίνει στο επίπεδο των αγκώνων. Το μήκος του ρύγχους είναι ίσο ή ελαφρά μακρύτερο από το μισό του μήκους του κεφαλιού.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ

Ο Βελγικός Ποιμενικός είναι άγρυπνος και ενεργητικός σκύλος που ξεχειλίζει από ενέργεια και είναι πάντα έτοιμος για δράση. Πέραν από την έμφυτη ικανότητα του να φυλάει κοπάδια, κατέχει, επίσης, την πολύτιμη ικανότητα ως πολύ καλός φύλακας της ιδιοκτησίας. Χωρίς κανένα δισταγμό, γίνεται επίμονος και σφοδρός υπερασπιστής του ιδιοκτήτη του. Κατέχει όλες εκείνες τις αναγκαίες ικανότητες για τον ποιμενικό, φύλακα, αμυντικό και υπηρεσιακό σκύλο. Ο ζωηρός και σε επιφυλακή χαρακτήρας του και η έμπιστη φύση του, χωρίς ίχνος φόβου ή επιθετικότητας, πρέπει να καταγράφεται στη στάση του σώματος και την υπερήφανα προσεκτική έκφραση στα σπινθηροβόλα μάτια του. Όταν κρίνεται αυτή η φυλή, πρέπει να εξετάζεται ο ήρεμος και ατρόμητος χαρακτήρας του.

ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΚΡΑΝΙΟ

Φέρεται ψηλά, μακρύ και χωρίς υπερβολή. Ευθύγραμμο, καλά λαξευμένο και στεγνό. Κρανίο και ρύγχος είναι σχεδόν ίσα σε μήκος, με μια πολύ μικρή υπεροχή του ρύγχους που δίνει την εντύπωση του τέλειου φινιρίσματος συνολικά του κεφαλιού. Στοπ μέτριο.

Μύτη: Μαύρη.

Ρύγχος: Μέσου μήκους και καλά λαξευμένο κάτω από τα μάτια, στενεύει προοδευτικά προς τη μύτη, σαν μια επεκτεινόμενη σφήνα, γέφυρα της μύτης ευθεία και παράλληλη στην προέκταση της κορυφογραμμής του μετώπου, στόμα με καλό άνοιγμα, που σημαίνει ότι όταν το στόμα είναι ανοικτό τα χείλη τραβιούνται τελείως πίσω, οι σιαγόνες είναι καλά χωρισμένες.

Χείλη: Λεπτά, σφικτά και με έντονη χρωστική.

Σιαγόνες/Οδοντοστοιχία: Δυνατά, άσπρα δόντια, κανονικά και ισχυρά τοποθετημένα στις πλήρως ανεπτυγμένες σιαγόνες. Δάγκωμα «ψαλίδι». Δάγκωμα «τανάλια», το οποίο προτιμάται από τους βοσκούς προβάτων και βοοειδών, είναι ανεκτό. Πλήρης οδοντοφυΐα σύμφωνα με την οδοντική φόρμουλα, η απουσία 2 προγομφίων 1(2Ρ1) είναι ανεκτή και οι γομφίοι 3 (Μ3) δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν.

Μάγουλα: Στεγνά και τελείως επίπεδα και μυώδη.

Μάτια: Μέσου μεγέθους, ούτε προεξέχοντα ούτε βαθουλωμένα, ελαφρά σε σχήμα αμυγδάλου, τοποθετημένα πλάγια, καστανό χρώμα, κατά προτίμηση σκούρα, τα βλέφαρα έχουν μαύρο περίγραμμα. Ευθύ, ζωντανό, έξυπνο και βλέμμα περιέργειας και αναζήτησης.

Αυτιά: Μάλλον μικρά, τοποθετημένα ψηλά, με σαφές τριγωνικό σχήμα, καλά στρογγυλεμένα στη βάση, μυτερά άκρα, άκαμπτα, φέρονται κάθετα και όρθια όταν ο σκύλος είναι σε επιφυλακή.

ΛΑΙΜΟΣ

Ξεχωρίζει σωστά, ελαφρά επιμήκης, μάλλον κάθετος, με καλούς μύες, φαρδαίνει προοδευτικά προς τους ώμους, χωρίς προγούλι, τράχηλος με πολύ μικρή καμάρα.

ΣΩΜΑ

Δυνατό χωρίς να είναι βαρύ, μήκος από το σημείο του ώμου μέχρι το σημείο του γλουτού σχεδόν ίσο με το ύψος στο ακρώμιο.

Επάνω Γραμμή: Η επάνω γραμμή ράχης και  τα λαγόνια είναι ευθεία.

Ακρώμιο: Τονισμένο.

Ράχη: Σταθερή, κοντή και με καλούς μύες.

Λαγόνια: Στερεά, κοντά, αρκετά πλατιά, με καλούς μύες.

Καπούλια: Με καλούς μύες, με πολύ ελαφρά κλίση, επαρκώς πλατιά αλλά όχι υπερβολικά.

Στήθος: Λίγο φαρδύ αλλά καλά κατεβασμένο. Πάνω τμήμα των πλευρών με καμάρα. Βλέποντας το από εμπρός λίγο φαρδύ, αλλά χωρίς να γίνεται στενό.

Κάτω γραμμή: Ξεκινά κάτω από το στήθος και ανεβαίνει όμορφα με αρμονική καμπύλη προς την κοιλιά, που ούτε πέφτει ούτε ανεβαίνει, αλλά ελαφρά υψώνεται και είναι μέτρια ανεπτυγμένη.

ΟΥΡΑ

Καλά τοποθετημένη, δυνατή στη βάση, μέσου μήκους, φθάνει τουλάχιστον στο ταρσό, αλλά προτιμάται μακρύτερη. Στην ανάπαυση κρέμεται προς τα κάτω με την άκρη να γέρνει ελαφρά στο ύψος του ταρσού. Όταν κινείται ο σκύλος σηκώνεται περισσότερο, χωρίς να περνάει την οριζόντια γραμμή, η καμπύλη στην άκρη γίνεται πιο έντονη, χωρίς ποτέ να σχηματίζει άγκιστρο ή να παρεκκλίνει.

ΜΠΡΟΣΤΙΝΑ ΑΚΡΑ

Γενική Εικόνα: Συμπαγή κόκαλα αλλά όχι βαριά. Μύες στεγνοί και δυνατοί. Μπροστινά πόδια κάθετα από όλες τις πλευρές και τελείως παράλληλα όταν βλέπονται από μπροστά.

Ώμος: Ωμοπλάτη μακριά και κεκλιμένη, καλά συνδεδεμένη, σχηματίζοντας αρκετή γωνία με το βραχίονα, ιδανική μέτρηση 110-115 μοίρες.

Βραχίωνας: Μακρύς και αρκετά κεκλιμένος.

Αγκώνας: Σταθερός ούτε αποκλίνει ούτε συγκλίνει.

Αντιβράχιο: Μακρύ και ευθύ.

Καρπός: Πολύ σταθερός και ξεκάθαρος.

Μετακάρπιο: Δυνατό και κοντό, κάθετο στο έδαφος όσο το δυνατόν ή με πολύ μικρή κλίση προς τα εμπρός.

Πατούσες: Στρογγυλές, «πόδια γάτας». Δάκτυλα με καμάρα και σφικτά. Πέλματα παχιά και ελαστικά. Νύχια σκούρα και δυνατά.

ΠΙΣΩ ΑΚΡΑ

Γενική εικόνα: Δυνατά, αλλά όχι βαριά. Σε προφίλ τα πίσω πόδια είναι κάθετα και φαίνονται από πίσω τελείως παράλληλα.

Άνω μηρός: Μέσου μήκους, πλατύς και με ισχυρούς μύες.

Μηριαίο: Περίπου κάθετο στο ισχίο. Κανονική γωνίωση.

Κνήμη: Μέσου μήκους, πλατειά και μυώδης.

Ταρσός: Κοντά στο έδαφος, πλατύς και μυώδης, μέτρια γωνίωση.

Μετατάρσιο: Ελαφρώς σε σχήμα οβάλ. Δάκτυλα με καμάρα και καλά σφικτά. Πέλματα παχιά και ελαστικά. Νύχια σκούρα και δυνατά.

ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΣ & ΚΙΝΗΣΗ

Ζωντανή και ελεύθερη κίνησις σε όλους τους βηματισμούς. Ο Βελγικός Ποιμενικός είναι καλός καλπαστής αλλά ο κανονικός βηματισμός του είναι το βάδισμα και ειδικά ο τροχασμός. Τα άκρα κινούνται παράλληλα στο μέσο επίπεδο τους σώματος. Στη μεγάλη ταχύτητα τα πόδια έρχονται κοντύτερα στο μέσο επίπεδο. Στο τροτ η έκταση είναι μέτρια, η κίνηση ομοιόμορφη κει εύκολη, με καλά πίσω ώθηση, και η γραμμή ράχης παραμένει τεντωμένη ενώ τα μπροστινά πόδια δεν σηκώνονται ψηλά. Πάντα στην κίνηση, ο Βελγικός Ποιμενικός μοιάζει ακούραστος. Η κίνηση του είναι γρήγορη, ελαστική και ζωντανή. Είναι ικανός σε ξαφνικές αλλαγές κατευθύνσεως με πλήρη ταχύτητα. Λόγω του πληθωρικού χαρακτήρα του και της επιθυμίας του να φυλάει και να προστατεύει, έχει την χαρακτηριστική τάση να κινείται με κύκλους.

ΔΕΡΜΑ

Ελαστικό αλλά τεντωμένο σε όλο το σώμα. Τα χείλη και τα βλέφαρα με πολύ έντονη χρωστική.

ΜΑΝΔΥΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ

Επειδή ο μανδύας διαφέρει στο μήκος, την κατεύθυνση, την εμφάνιση και το χρώμα μεταξύ των Βελγικών Ποιμενικών, αυτό το συγκεκριμένο σημείο έχει υιοθετηθεί σαν κριτήριο για τη διάκριση μεταξύ των τεσσάρων ποικιλιών της φυλής: Γκρένενταλ, Τερβύρεν, Μαλινουά και Λακενουά. Αυτές οι τέσσερις ποικιλίες κρίνονται ξεχωριστά και κάθε μία βραβεύεται με C.A.C., C.A.C.I.B. ή reserve.

ΤΡΙΧΩΜΑ

Σε όλες τις ποικιλίες το τρίχωμα πρέπει να είναι πυκνό, σφικτά εφαρμοσμένο και με καλή υφή, με μάλλινο υποτρίχωμα που σχηματίζει ένα εξαιρετικό προστατευτικό κάλυμμα.

Α. ΜΑΚΡΥΤΡΙΧΟ: Το τρίχωμα είναι κοντό στο κεφάλι, την εξωτερική πλευρά των αυτιών και το κάτω μέρος των ποδιών, εκτός από το πίσω μέρος του αντιβραχίου που είναι καλυμμένο από τον αγκώνα μέχρι τον καρπό με μακριές τρίχες που λέγονται φράντζες. Το τρίχωμα είναι μακρύ και λείο στο υπόλοιπο σώμα και μακρύτερο και πιο άφθονο γύρω από το λαιμό και στο στέρνο, όπου σχηματίζει κολάρο ή περιλαίμιο και ποδιά. Το άνοιγμα των αυτιών προστατεύεται από πυκνές τούφες τριχώματος. Από τη βάση του αυτιού το τρίχωμα σηκώνεται και πλαισιώνει το κεφάλι. Το πίσω μέρος των γλουτών καλύπτεται από μακρύ άφθονο τρίχωμα που σχηματίζει κιλότες ή παντελόνια. Η ουρά έχει μακρύ, άφθονο τρίχωμα που σχηματίζει φτερό. Το Γκρένενταλ και το Τερβύρεν είναι τα μακρύτριχα.

Β. ΚΟΝΤΟΤΡΙΧΟ: Το τρίχωμα είναι πολύ κοντό στο κεφάλι, στην εξωτερική πλευρά των αυτιών και το κάτω μέρος των ποδιών. Είναι κοντό στο υπόλοιπο σώμα και πιο άφθονο στην ουρά και γύρω από το λαιμό όπου σχηματίζει κολάρο ή περιλαίμιο που αρχίζει από τη βάση του αυτιού και επεκτείνεται μέχρι το λάρυγγα. Επίσης το πίσω μέρος του γλουτού καλύπτεται με μακρύτερο τρίχωμα. Η ουρά είναι σχηματισμένη σαν στάχυ, αλλά δεν σχηματίζει φτερό.Το Μαλινουά είναι κοντότριχο.

Γ. ΣΚΛΗΡΟΤΡΙΧΟ: Αυτό που χαρακτηρίζει τη σκληρότριχη ποικιλία είναι η σκληρότητα και η ξηρότητα του τριχώματος, που επιπλέον είναι ανακατωμένο και ξεχτένιστο. Περίπου 6 εκατοστά μακρύ σε όλο το σώμα, το τρίχωμα είναι κοντύτερο στην κορυφή του ρύγχους, το μέτωπο και τα πόδια. Το τρίχωμα γύρω από τα μάτια και αυτό που έχει στο ρύγχος δεν πρέπει να είναι τόσο μακρύ ώστε να παραποιεί το σχήμα του κεφαλιού. Όμως, είναι απαραίτητο να έχει φράντζες στο ρύγχος. Η ουρά δεν πρέπει να σχηματίζει φτερό.Το Λακενουά είναι το σκληρότριχο.

ΧΡΩΜΑ

Μάσκα: Για το Τερβύρεν και το Μαλινουά η μάσκα πρέπει να είναι πολύ τονισμένη και τείνει να περικλείει το επάνω και το κάτω χείλος, τις γωνίες των χειλιών και τα βλέφαρα σε μία μόνο μαύρη ζώνη. Ένα αυστηρά ελάχιστο έξι σημείων χρωστικής που αφορά: τα δύο αυτιά, τα δύο επάνω βλέφαρα και τα δύο χείλη, επάνω και κάτω, που πρέπει να είναι μαύρα.

Μαύρη επικάλυψη: Στο Τερβύρεν και το Μαλινουά, η μαύρη επικάλυψη σημαίνει ότι οι τρίχες πρέπει να έχουν μαύρη κορυφή που σκιάζει το χρώμα της βάσης. Αυτό το μαύρισμα είναι σε κάθε περίπτωση –σαν φλόγα- και δεν πρέπει να είναι μεγάλα μπαλώματα ούτε ραβδώσεις. Στο Λακενουά η μαύρη σκίαση είναι περισσότερο διακριτικά εκφρασμένη.

Γκρένενταλ: Αποκλειστικά μαύρο.

Τερβύρεν: Μόνο πυρόξανθο με μαύρη επικάλυψη ή γκρίζο με μαύρη επικάλυψη, με μαύρη μάσκα. Όμως, το πυρόξανθο με μαύρη επικάλυψη είναι πιο επιθυμητό. Το πυρόξανθο πρέπει να είναι ζεστό, ούτε φωτεινό ούτε ξεπλυμένο. Κάθε σκύλος που το χρώμα του τριχώματος είναι οτιδήποτε εκτός από πυρόξανθο με μαύρη επικάλυψη ή που δεν ταιριάζει στην επιθυμητή ένταση δεν μπορεί να θεωρηθεί εξαίρετο δείγμα.

Μαλινουά: Μόνο πυρόξανθο με μαύρη επικάλυψη και με μαύρη μάσκα.

Λακενουά: Μόνο πυρόξανθο με ίχνη από μαύρη επικάλυψη, κυρίως στο ρύγχος και στην ουρά.

Σε όλες τις ποικιλίες: Λίγο άσπρο είναι αποδεκτό στο στήθος και στα δάκτυλα.

ΜΕΓΕΘΟΣ, ΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ

Υψος στο ακρώμιο: Το ιδανικός ύψος στο ακρώμιο είναι κατά μέσο όρο 62 εκ. για τα αρσενικά και 58 εκ. για τα θυληκά Όρια: 2 εκ. πλην, 4 εκ. συν.

Βάρος: Αρσενικά περίπου 25-30 κιλά Θηλυκά περίπου 20-25 κιλά

Μετρήσεις: Κατά μέσο όρο οι κανονικές μετρήσεις για το ενήλικο αρσενικό Βελγικό Ποιμενικό με 62 εκ. στο ακρώμιο: Μήκος του σώματος: (από το σημείο του ώμου μέχρι το σημείο των γλουτών): 62 εκ. Μήκος του κεφαλιού: 25 εκ. Μήκος του ρύχγους: 12,5 – 13 εκ.

ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ

Κάθε παρέκκλιση από τα προηγούμενα σημεία πρέπει να θεωρείται ελάττωμα και η σοβαρότητα του οποίου κρίνεται ανάλογα με το βαθμό του.

Γενική εμφάνισις: Σαν σβώλος, έλλειψη κομψότητας. Πολύ ελαφρύ ή πολύ αδύνατο. Μακρύτερο από το ύψος. Ταιριάζει σε ορθογώνιο.

Κεφάλι: Βαρύ, πολύ άκομψο, έλλειψη παράλληλων γραμμών, όχι αρκετά λαξευμένο ή στεγνό. Μέτωπο στρογγυλεμένο. Στοπ πολύ έντονο ή πολύ επίπεδο. Ρύγχος πολύ κοντό ή περιορισμένο.

Ρωμαϊκή μύτη. Τα τόξα των φρυδιών ή οι ζυγωματικές καμάρες πολύ προεξέχοντα.

Μύτη, χείλη και βλέφαρα: Ίχνη έλλειψης χρωστικής.

Οδοντοστοιχία: Κακή επαφή των κοπτήρων. Σοβαρό ελάττωμα: έλλειψη ενός κοπτήρος (1I), ενός προγομφίου 2 (1Ρ2), ενός προγομφίου 3 (1Ρ3) ή 3 προγομφίων 1 (3Ρ1).

Μάτια: Ανοιχτόχρωμα, στρογγυλά.

Αυτιά: Μεγάλα, μακριά, πολύ φαρδιά στη βάση, τοποθετημένα χαμηλά, κλίνουν προς τα μέσα ή έξω.

Λαιμός: Αδύνατος, κοντός ή τοποθετημένος χαμηλά.

Σώμα: Πολύ μακρύ. Θωρακικός κλωβός πολύ κυλινδρικός.

Ακρώμιο: Επίπεδο, χαμηλό.

Επάνω γραμμή σώματος: Η ράχη και/ ή τα λαγόνια μακριά, αδύνατα, με βύθισμα ή με καμάρα.

Καπούλια: Με πολύ κλίση, ανασηκωμένα.

Κάτω γραμμή σώματος: Πάρα πολύ ή πολύ λίγο κατεβασμένη. Πολύ μεγάλη κοιλιά.

Ουρά: Τοποθετημένη πολύ χαμηλά. Σηκώνεται πολύ ψηλά, σχηματίζει άγκιστρο, αποκλίνει από την ευθεία γραμμή του σώματος.

Άκρα: Κόκαλα πολύ αδύνατα ή πολύ βαριά. Κακή κάθετη στάση στο προφίλ (π.χ. μπροστινά σκέλη πολύ λοξά ή αδύνατοι καρποί), από μπροστά (πόδοα που στρέφονται προς τα μέσα ή προς τα έξω, αγκώνας προς τα έξω, κ.τ.λ.), ή από πίσω (πίσω πόδια πολύ κλειστά, πολύ ανοικτά ή σε σχήμα βαρελιού, ταρσοί κλειστοί ή ανοικτοί κ.τ.λ.). Πολύ λίγες ή υπερβολικές γωνιώσεις.

Πόδια: Ανοιγμένα.

Βηματισμός: Κλειστή κίνηση, πολύ κοντός διασκελισμός, ανεπαρκής κίνηση, φτωχή πίσω ώθηση, κίνηση σηκώνοντας τα πόδια ψηλά.

Τρίχωμα: Και για τις τέσσερις ποικιλίες, ανεπαρκές υποτρίχωμα.
Γκρένενταλ και Τερβύρεν: Σγουρό, κυματιστό, κατσαρό τρίχωμα. Όχι αρκετά μακρύ τρίχωμα.
Μαλινουά: Τρίχωμα ημί-μακρυ εκεί που πρέπει να είναι κοντό. Μαλακό τρίχωμα. Σκληρές τρίχες σκορπισμένες στο κοντό τρίχωμα. Κυματιστό τρίχωμα.
Λακενουά: Τρίχωμα πολύ μακρύ, μεταξωτό, κυματιστό, κατσαρό ή κοντό. Γεμάτο με ωραίες τρίχες σκορπισμένες σε τούφες στο σκληρό τρίχωμα. Πολύ μακριές τρίχες γύρω από τα μάτια ή στο κατώτερο σημείο του κεφαλιού (το πηγούνι). Φουντωτή ουρά.

Χρώμα: Και για τις τέσσερις ποικιλίες: άσπρο σημάδι στο στήθος που σχηματίζει γραβάτα. Άσπρο στα πόδια που επεκτείνεται πέραν των δακτύλων.
Γκρένενταλ: Κοκκινωπές αποχρώσεις στο τρίχωμα. Γκρίζα «παντελόνια».
Τερβύρεν: Γκρίζο.
Τερβύρεν και Μαλινουά: Ραβδωτό. Χρώματα όχι επαρκώς ζέστα. Ανεπαρκής ή υπερβολική μαύρη επικάλυψη ή τοποθετημένη σε μπαλώματα στο σώμα. Ανεπαρκής μάσκα.
Τερβύρεν, Μαλινουά και Λακενουά: Πολύ φωτεινό πυρόξανθο. Το βασικό χρώμα το οποίο είναι ξεθωριασμένο, λέγεται ξεπλυμένο, θεωρείται σοβαρό ελάττωμα.

Χαρακτήρας: Δείγματα με έλλειψη αυτοπεποίθησης ή υπερβολικά νευρικά.

ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ

Χαρακτήρας: Επιθετικά ή δειλά δείγματα.

Γενική εμφάνισης: Έλλειψη φυλετικού τύπου.

Οδοντοστοιχία: Προγναθισμός. Υπογναθισμός, ακόμα και αν η επαφή δεν χάνεται (ανάποδο δάγκωμα). Σταυρωτό δάγκωμα. Απουσία του ενός κυνόδοντος (1C), ενός άνω προγομφίου (1Ρ4) ή κάτω γομφίου (1Μ1).

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Τα αρσενικά ζώα θα πρέπει να έχουν δύο εμφανώς φυσιολογικούς όρχεις, σωστά τοποθετημένους στο όσχεο.

 

0

Ομάδα 2: Πίντσερ & Σνάουτσερ, Μολοσσοειδείς & Ελβετικοί Ορεινοί Σκύλοι & Βοοφύλακες

Υποομάδα: 2.2 Μολοσσοειδείς & Ορεινού τύπου

Χώρα προέλευσης: Ελλάδα

Αριθμός Προτύπου (F.C.I.-Standard No.) –

Χρονολογία έκδοσης ισχύοντος προτύπου : –

Χρησιμότητα: Φύλακας κοπαδιών, φύλακας, συντροφιά

Χωρίς εξετάσεις εργασίας

Ο Μολοσσός της Ηπείρου, ένας εντυπωσιακός και βαρύς σκύλος, συναντάται στην ηπειρωτική Ελλάδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Υπάρχουν αναφορές και περιγραφές τέτοιου τύπου σκύλων από την αρχαιότητα από τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα, μέχρι και αναφορές πως τέτοιοι σκύλοι συνόδευσαν τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου (Ο μολοσσικός  σκύλος Περίτας τον οποίο ο Αλέξανδρος λέγεται πως είχε αναθρέψει από κουτάβι). Επίσης, έχει γραφτεί πως ο Πύρρος, ο βασιλιάς της Ηπείρου, τους χρησιμοποίησε κι αυτός ως πολεμικούς σκύλους.

Από την αρχαιότητα ως σήμερα χρησιμοποιήθηκε ως φύλακας, αλλά κυρίως στην κτηνοτροφία για την φύλαξη κοπαδιών.

Σκυλιά ψηλά, δυνατά, άφοβα, ανεξάρτητα με βαρύ σκελετό και μεγάλα κεφάλια, χοντρές και κοντές μουσούδες, κατεβασμένα χείλη με μεγάλες τραχηλιές και τρίχωμα από κοντό έως μέσο.

Μέχρι και πριν μερικά χρόνια, κανείς δεν είχε ασχοληθεί σοβαρά με την καταγραφή, περιγραφή και διατήρηση αυτού του τύπου σκύλου γεγονός που, μαζί με την αυξανόμενη αστυφιλία, έφτασε τον σκύλο στα πρόθυρα της εξαφάνισης. Οι αλλαγές στην κτηνοτροφία, οι φόλες και οι ασθένειες που οδήγησαν στο θάνατο πολλά δείγματα της φυλής αλλά και η εισαγωγή πολλών ξενόφερτων φυλών συνέβαλαν στην συρρίκνωση του πληθυσμού των Μολοσσών της Ηπείρου.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν μέσω επιλεκτικής εκτροφής και αναζήτησης τυπικών δειγμάτων να διατηρήσουν και να αναβιώσουν την φυλή, με απώτερο στόχο την αναγνώριση της τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.

Γενική Εμφάνιση 
Σκύλος μεγάλου μεγέθους, μέσων αναλογιών, συμπαγής, δυνατός κορμός με δυνατά κόκαλα, με μεγάλο κεφάλι και μέσου μήκους μανδύα. Σταθερού χαρακτήρα αλλά και δυναμικός.

Σημαντικές Αναλογίες
Η σχέση μεταξύ μήκους ρύγχους και μήκους κρανίου 4:6.
Εύρος κρανίου ίσο ή μεγαλύτερο από το μήκος του.
Μήκος σώματος μεγαλύτερο του ύψους στα ακρώμια.

Συμπεριφορά και Χαρακτήρας 
Έξυπνος, πιστός, αφοσιωμένος και δεμένος με το κοπάδι και τον κύριό του, φιλικός στους ανθρώπους του περιβάλλοντός του και ικανός όταν χρειαστεί να προστατέψει το κοπάδι ή την ιδιοκτησία που φυλάει.

Κεφάλι
Μεγάλο, δυνατό, βαθύ, σχήματος παραλληλόγραμμου. Βλέποντάς το από πάνω το κρανίο και το ρύγχος κρατούν το ίδιο εύρος περίπου και σχήμα χωρίς σημαντική μείωση μεταξύ του εύρους βάσης του ρύγχους και του εύρους του κροτάφου. Επιμήκεις άξονες κρανίου – ρύγχους ελαφρώς αποκλίνοντες.
Κατά την κίνηση φέρεται στην ευθεία της γραμμής της ράχης.

Περιοχή Κρανίου
Μεγάλο, δυνατό, φαρδύ, ελαφρώς κυρτό βλέποντάς το από το πλάι. Το εύρος του κρανίου είναι ίσο ή μεγαλύτερο του μήκους του. Τα υπερόφρυα τόξα τονισμένα. Η μέσο-μετωπική αύλακα μετρίως τονισμένη. Η ινιακή προεξοχή τονισμένη. Στοπ μέτρια τονισμένο και εμφανές.

Μύτη: Μεγάλη, φαρδιά, μαύρη.

Ρύγχος: Βλέποντάς το από το πλάι η γραμμή του ρύγχους είναι ευθεία. Βλέποντάς το από πάνω έχει σχήμα μέτριου παραλληλόγραμμου, στενεύοντας πολύ ελαφρά σε εύρος προς τη μύτη.

Χείλη: Καλού πάχους. Το πάνω χείλος καλύπτει καλά το κάτω, το οποίο έχει χαλαρές μεμβράνες και δημιουργεί στην σύνδεσή του με το πάνω χαλαρή γωνία χείλους. Το περίγραμμα των χειλιών πρέπει να είναι μαύρο.

Σιαγόνες και Δόντια: Σιαγόνες δυνατές και με εύρος. Ούλα μαύρα. Δάγκωμα ψαλίδι, με δυνατά λευκά δόντια και μεγάλους κυνόδοντες. Οδοντοστοιχία πλήρης και σωστή.

Μάτια: Σχετικά μικρά, αμυγδαλωτά, σκούρου ή ανοιχτού καστανού χρώματος με μαύρο περίγραμμα βλεφάρων. Με γλυκιά και έξυπνη έκφραση. Το κάτω βλέφαρο ελαφρά χαλαρό, ειδικότερα όταν ο σκύλος είναι σε ανάπαυση.

Αυτιά: Μεσαίου μεγέθους, τριγωνικά, επίπεδα, φυτρωμένα πάνω από τη γραμμή του ματιού. Σε χαλάρωση πέφτουν κοντά στα μάγουλα, ενώ σε προσοχή απομακρύνονται από αυτά. Τα αυτιά δεν πρέπει να κόβονται.

Λαιμός: Κωνικού σχήματος, δυνατός, συμπαγής, μυώδης και ευκίνητος. Όχι πολύ μακρύς, με παχύ και χαλαρό δέρμα. Σχηματίζει διπλό προγούλι.

Κορμός
Γενική εμφάνιση: Παραλληλόγραμμο, συμπαγές, δυνατό και με εύρος. Μήκος σώματος μεγαλύτερο του ύψους στα ακρώμια.

Άνω γραμμή σώματος: Ίσια και οριζόντια, είτε ο σκύλος στέκεται είτε κινείται.

Ακρώμια: Καλά καθορισμένα.

Ράχη: Ίσια, δυνατή και μυώδης.

Οσφύς: Μέσου μήκους, φαρδιά, μυώδης.

Λεκάνη: Φαρδιά, δυνατή, μυώδης, μετρίου μήκους και μέτριας κλίσης από τους γοφούς προς την βάση της ουράς.

Στήθος: Με εύρος και βάθος, ξεπερνά ελαφρώς το ύψος των αγκώνων, μυώδες και δυνατό. Προστέρνο τονισμένο. Τα πλευρά μετρίως στρογγυλά, απλωμένα και με καλές αποστάσεις μεταξύ τους.

Κάτω γραμμή σώματος και κοιλιά: Σχεδόν επίπεδη κάτω γραμμή και ελαφρά ανασυρμένη στην κοιλιά.

Ουρά: Μέτρια τοποθετημένη, χοντρή στη βάση της, φτάνει στο επίπεδο του ταρσού. Το τρίχωμα στο κάτω μέρος της είναι μακρύτερο από ότι στο υπόλοιπο σώμα. Σε ανάπαυση κρατιέται χαμηλά, όταν ο σκύλος κινείται ή είναι σε εγρήγορση φέρεται στο ίδιο επίπεδο με τη γραμμή της ράχης, με καμπύλη στο άκρο της. Η ουρά δεν πρέπει να κόβεται.

Άκρα
Μπροστινά άκρα: Βλέποντάς τα από εμπρός τα σκέλη είναι ευθεία, κάθετα και παράλληλα μεταξύ τους. Δυνατά κόκαλα με ισχυρά μετακάρπια.

Ωμοπλάτη: Μακριά, κεκλιμένη, με καλά ανεπτυγμένους μύες. Η γωνία που σχηματίζεται μεταξύ ωμοπλάτης και βραχίονα είναι περίπου 110°.

Βραχίονας: Μυώδης δυνατός με μήκος ελαφρός μικρότερο του μήκους της ωμοπλάτης.

Αγκώνες: Κανονικά τοποθετημένοι, κοντά στο θώρακα. Η γωνία μεταξύ βραχίονα και σκέλους κυμαίνεται περίπου από 130°-135°.

Πρόσθιο σκέλος: Ίσιο, κάθετο, με δυνατά κόκαλα και μυώδες.

Μετακάρπιο: Δυνατό, βλέποντάς το από τα πλάγια είναι ελαφρά κεκλιμένο.

Μπροστινά πέλματα: Μεγάλα, πέλματα «γάτας», δάχτυλα σφιχτά, δυνατά, καμπυλωτά. Πατούσες ανθεκτικές και μαύρες. Νύχια σκληρά.

Πίσω άκρα: Ισχυρά, δυνατά μυώδη.

Μηρός: Δυνατός, φαρδύς και μυώδης.

Γόνατο: Γωνίωση μηριαίου – κνήμης πολύ ανοιχτή, χωρίς να στρέφεται προς τα μέσα ή προς τα έξω.

Κνήμη: Μακριά, μυώδης και δυνατή.

Άρθρωση ταρσού: Δυνατή με ανοιχτή γωνίωση.

Μετατάρσια: Καλά τονισμένο, ίσιο και παράλληλα βλέποντάς τα από πίσω. Με διπλό ή μονό πισώνυχο. Σε δείγματα ίσης αξίας προτιμώνται τα δείγματα με διπλό πισώνυχο.

Πίσω πέλματα: Ίδια όπως και τα μπροστινά, ελαφρώς πιο στρογγυλά.

Διασκελισμός και Κίνηση: Δυναμικός και ελεύθερος τροχασμός. Κατά το βάδισμα η κίνηση είναι αργή και βαριά.

Δέρμα: Άφθονο, παχύ και ελαστικό. Οι βλεννογόνοι πρέπει να είναι μαύροι.

Τρίχωμα: Πυκνό, σφικτό, μέσου μήκους και ίσιο. Πολύ κοντό στο κεφάλι, αυτιά και πόδια, μακρύτερο στον κορμό όπου φτάνει περίπου 5-6 εκ. Στο εσωτερικό μέρος της ουράς είναι ελαφρώς μακρύτερο. Με πλούσιο και μαλακό υπομανδύα.

Χρώμα: Ενιαίοι χρωματισμοί όπως: κόκκινο, ξανθό, κίτρινο, μαύρο, μαύρο-πύρινο, μαύρο-ραβδωτό, ραβδωτό, χρώμα λύκου, χρώμα ελαφιού με τους τόνους και τις αποχρώσεις αυτών. Με ή χωρίς μαύρη μάσκα. Μικρή λευκή κηλίδα στο στήθος και λευκό στις άκρες των δακτύλων αποδεκτή αλλά όχι επιθυμητή. Όσο λιγότερο λευκό, τόσο καλύτερο.

Ύψος: Αρσενικά: 66-75 εκ. Θηλυκά: 64-74 εκ.
Βάρος: Σε αρμονία με το μέγεθος του σκύλου, δίνοντας την εντύπωση ενός δυνατού και συμπαγούς ζώου.

Ελαττώματα
Οποιαδήποτε απόκλιση από τα παραπάνω επιθυμητά χαρακτηριστικά θεωρείται ελάττωμα, που πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα με το βαθμό της σοβαρότητάς του.

Σοβαρά ελαττώματα: Παράλληλοι ή συγκλίνοντες άξονες κρανίου – ρύγχους, ρύγχος λεπτό ή πολύ μακρύ, κίτρινα μάτια, κομμένα αυτιά ή αυτιά φυτρωμένα πολύ ψηλά, λαιμός αδύνατος και μακρύς, αδύνατος σκελετός, ύψος λεκάνης μεγαλύτερο από το ύψος στα ακρώμια, μήκος τριχώματος στον κορμό μεγαλύτερο από 8εκ, κυματιστός ή κατσαρός μανδύας, χαλαρή ή κυρτή ράχη, κορμός χωρίς όγκο, ταρσοί αγελάδος, ουρά κουλουριασμένη πάνω στη ράχη ή μικρού μήκους, μεγάλα σημάδια λευκού χρώματος απλωμένα στο σώμα.

Ελαττώματα αποκλεισμού: Προγναθισμός, υπογναθισμός, εντρόπιο, εκτρόπιο, ανουρία, χρώμα λευκό με κηλίδες διαφόρων χρωμάτων, αποχρωματισμός βλεννογόνων και έλλειψη πολλών δοντιών, φοβικός ή επιθετικός χαρακτήρας.

Σημείωση: Οι αρσενικοί σκύλοι πρέπει να έχουν δύο ορατούς και καλά κατεβασμένους μέσα στο όσχεο όρχεις.

0

Αρχικά θα πρέπει να τονίσουμε πως πρόκειται για έναν γενικό οδηγό και όχι μια απόλυτη λίστα, με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός ανεύθυνου εκτροφέα. Δυστυχώς, η ανευθυνότητα κρύβεται πολλές φορές πίσω από επιτυχίες σε διάφορους τομείς, πίσω από ένα μανδύα καλοσύνης και «φιλοζωίας», πίσω από απλοϊκές εξηγήσεις και δικαιολογίες ή πολλές καλές προθέσεις. Οπότε, πάντα να χρησιμοποιείται την δική σας κρίση και πάντα να φροντίζετε να θωρακίζετε την κρίση σας με γνώσεις.

Πολλοί θα σκεφτούν πως οποιαδήποτε αγορά σκύλου είναι ανεύθυνη και η πιο υπεύθυνη πράξη είναι η υιοθεσία ενός αδέσποτου ή ενός σκύλου από κάποιο καταφύγιο. Αυτό δεν απέχει πολύ από την αλήθεια, αλλά δε θα μπορούσα να μη δικαιολογήσω ανθρώπους που έχουν «ονειρευτεί» έναν συγκεκριμένο σκύλο ή έχουν πολύ συγκεκριμένες ανάγκες που κάποιες φυλές μπορούν να καλύψουν. Επίσης, άνθρωποι που οι συνθήκες ζωής τους και η καθημερινότητα τους δεν τους επιτρέπουν την υιοθεσία ζώου που δεν φέρει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Θα πρέπει γενικά να είμαστε πιο επιεικείς και πιο δεκτικοί σε απόψεις και επιλογές ανθρώπων που έχουν αφιερώσει χρόνο και έχουν καταλήξει στην επιλογή ενός υπεύθυνου εκτροφέα για τον σύντροφο τους ή της οικογένειας τους, όχι επιπόλαια και βιαστικά αλλά κατόπιν σκέψης και γνώσης.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω πως αν κάθε εκτροφέας ήταν υπεύθυνος τα καταφύγια και οι δρόμοι μας θα είχαν σίγουρα πολύ λιγότερα αδέσποτα. Αν όμως κάθε μελλοντικός ιδιοκτήτης ήταν υπεύθυνος, πιθανόν να μην υπήρχαν αδέσποτα.

Ας περάσουμε τώρα να δούμε κάποια από τα χαρακτηριστικά ενός ανεύθυνου εκτροφέα:

1. Δίνει κουταβάκια μικρότερης ηλικίας των 2 μηνών

Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε ή βλέπουμε ανθρώπους να έχουν πάρει κουταβάκια μικρότερα των 8 εβδομάδων. Τους ακούμε να υποστηρίζουν «Μα, μου είπε ο εκτροφέας πως τρώνε φαγητό πλέον» ή «Δεν τα ήθελε η μάνα» και άλλα παρόμοια. Φθηνές δικαιολογίες! Είναι πολύ σημαντικό τα κουτάβια να μένουν με την μητέρα και τα αδέρφια τους για 8 εβδομάδες το λιγότερο. Πολλοί υπεύθυνοι εκτροφείς δεν αφήνουν τα κουτάβια να φύγουν αν δεν συμπληρώσουν την 10η εβδομάδα. Τα κουταβάκια μαθαίνουν πολλά πράγματα από την μητέρα και την συναναστροφή με τα υπόλοιπα κουτάβια, σε αυτή την πολύ σημαντική ηλικία. Χωρίς αυτές τις εμπειρίες τα κουτάβια είναι πολύ πιθανό να αναπτύξουν προβλήματα και ελαττώματα συμπεριφοράς και κοινωνικότητας.

Ο εκτροφέας πρέπει να σας παραδώσει ένα υγείες κουτάβι, με το microchip του, με τα πρώτα του εμβόλια, με τροφή για τις πρώτες μέρες και συμβουλές για όποια αλλαγή, ώστε να αποφευχθούν προβλήματα με απότομη αλλαγή τροφής, με τον γενεαλογικό του χάρτη (pedigree) και πιθανόν κάποια «προσωπικά» αντικείμενα με την οικεία μυρωδιά για να νιώσει πιο άνετα στο νέο του περιβάλλον.

2. Ο εκτροφέας δεν είναι πρόθυμος να σας δείξει τους γονείς

Ο υπεύθυνος εκτροφέας είναι παραπάνω από πρόθυμος να σας δείξει τους γονείς του μελλοντικού σας σκύλου. Από την συναναστροφή σας με αυτούς, όσο σύντομη και αν είναι, θα αποκομίσετε πληροφορίες για την μορφολογία και τον χαρακτήρα που, κατά πάσα πιθανότητα, θα έχει ο σκύλος που θα πάρετε. Θα δείτε το τελικό μέγεθος του κουταβιού, το πως συμπεριφέρεται στην παρουσία ανθρώπων εκτός του στενού του περιβάλλοντος, το αν μπορείτε τελικά να ελέγξετε έναν σκύλο σαν κι αυτόν και πολλά άλλα. Ακόμα και αν ο πατέρας των κουταβιών δεν είναι εκεί, ο εκτροφέας θα πρέπει να σας δείξει φωτογραφίες, πιθανόν videos αλλά και να σας μιλήσει για αυτόν, τους προγόνους του και το χαρακτήρα του.

3. Ο εκτροφέας προτιμά να σας στείλει το κουτάβι

Αν ο εκτροφέας δεν φαίνεται να επιθυμεί την επίσκεψη σας στον χώρο που ζουν τα σκυλιά, δεν είναι καλό δείγμα. Είναι σημαντικό να δείτε τον χώρο και το περιβάλλον που ο εκτροφέας διατηρεί τα σκυλιά του και το περιβάλλον που μεγαλώνουν τα κουτάβια. Ο εκτροφέας πρέπει να διατηρεί τα κουτάβια μαζί με την μητέρα και να μεγαλώνουν μαζί με τα μέλη της οικογένειας. Θα πρέπει να ασχολείται αρκετά με την κοινωνικοποίηση των κουταβιών και με την ελεγχόμενη έκθεση τους σε διάφορα ερεθίσματα, πριν πάνε στα καινούργια τους σπίτια. Οι επισκέψεις σε εκτροφείς πριν την τελική επιλογή και οι επισκέψεις όταν τα κουτάβια είναι αρκετά μεγάλα θα πρέπει να θεωρούνται απαραίτητες. Αν ο εκτροφέας επιμένει να σας στείλει το κουτάβι απευθείας ή αν τα κουτάβια βρίσκονται κάπου αλλού, απομονωμένα και χωρίς ανθρώπινη παρουσία… Τρέξτε μακριά και τρέξτε γρήγορα!

4. Ο εκτροφέας δεν ενδιαφέρεται να μάθει πληροφορίες για εσάς

Για έναν υπεύθυνο εκτροφέα δεν αρκεί η θέα των μετρητών ή μια ευχάριστη εξωτερική εμφάνιση και ένα χαμόγελο. Ο εκτροφέας έχει σκοπό να εξασφαλίσει, όσο το δυνατόν, πως το κουτάβι θα βρει τον καλύτερο πιθανό ιδιοκτήτη και το μόνιμο σπίτι του. Θα πρέπει να σας ρωτήσει για τις γνώσεις σας για την φυλή, την εμπειρία σας στο μεγάλωμα κουταβιών, την γενικότερη εμπειρία σας σε σχέση με τα σκυλιά, τις συνήθειες σας, το περιβάλλον και τον τρόπο ζωής σας και πολλά άλλα. Θα πρέπει να σας ρωτήσει πολλά περισσότερα από ότι εσείς εκείνον μια που αυτός θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος να σας προσφέρει τις πληροφορίες που θέλετε πριν καν ρωτήσετε.

5. Ο εκτροφέας εκτρέφει 3-4 φυλές

Ο σκοπός της υπεύθυνης εκτροφής είναι η βελτίωση της φυλής. Είναι σίγουρα ένα κλισέ που έχει γίνει «καραμέλα» στο στόμα πολλών ανεύθυνων. Ο πραγματικά υπεύθυνος εκτροφέας όμως θα μπορέσει να σας το εξηγήσει και το πιθανότερο είναι να μπορέσετε κι εσείς να το καταλάβετε και πέρα από τα λεγόμενα του. Αυτό δεν μπορεί να το ισχυριστεί κάποιος και πολύ περισσότερο, να το κάνει για 3-4 διαφορετικές φυλές. Η βαθιά γνώση του προτύπου, οι γνώσεις των γραμμών, της ιστορίας της φυλής, η κληρονομικότητα, τα πιθανά προβλήματα υγείας και η αντιμετώπιση τους και πάρα πολλά άλλα, δεν είναι δυνατόν να μελετηθούν σε βάθος για 3-4 φυλές.

6. Ο εκτροφέας ζευγαρώνει με τα δικά του σκυλιά ή τα σκυλιά φίλων εκτροφέων κοντά σε αυτόν

Η εκτροφή σκύλων δεν είναι απλά το ζευγάρωμα δύο σκύλων που σου ανήκουν ή που κάποιοι φίλοι, εκεί κοντά έχουν. Δεν είναι το συνεχές ζευγάρωμα σκύλων δικών σου ή «του κύκλου σου». Δεν είναι καν το ζευγάρωμα του θηλυκού σου με τον εκάστοτε «πρωταθλητή». Αν ο εκτροφέας που βρήκατε κάνει τα παραπάνω κατά κύριο λόγο, μάλλον δεν κάνει εκτροφή αλλά αναπαραγωγή σκύλων. Εκτροφή σημαίνει χρόνια μελέτης της φυλής που έχεις επιλέξει, βαθιά γνώση του προτύπου της φυλής και σεβασμός του, ανταλλαγή απόψεων και καθοδήγηση από ανθρώπους με γνώση και εμπειρία στην φυλή. Όλα αυτά θα πρέπει να κάνουν τον εκτροφέα που επιλέξατε να μπορεί να σας μιλήσει για ανθρώπους που έχουν επηρεάσει την εκτροφή του και που συμβουλεύεται, για το πως τα σκυλιά του ανταποκρίνονται στα πρότυπα της φυλής αλλά ταυτόχρονα έχουν και αυτό που αυτός θέλει να δώσει, χωρίς να ξεφεύγει από το πρότυπο και κυρίως χωρίς αυτό να επιβαρύνει την υγεία των σκύλων ή της φυλής.

7. Ο εκτροφέας έχει πάντα κουτάβια διαθέσιμα

Οι περισσότεροι υπεύθυνοι εκτροφείς δεν κάνουν περισσότερες από 1-2 γέννες τον χρόνο. Δεν προχωρούν σε γέννα αν δεν θέλουν να κρατήσουν κάποιο κουτάβι ή έστω να κρατήσουν «κοντά» κάποιο κουτάβι με σκοπό να προχωρήσουν την εκτροφή τους και σίγουρα δεν προχωρούν σε γέννα χωρίς να έχουν αρκετούς υποψήφιους ιδιοκτήτες ώστε να υιοθετήσουν την πλειονότητα των κουταβιών που θα γεννηθούν.

8. Ο εκτροφέας δεν συνάπτει συμβόλαιο υιοθεσίας

Το συμβόλαιο είναι απαραίτητο και για τις δύο πλευρές. Σε αυτό θα πρέπει να υπάρχει μια «εγγύηση υγείας» για κάποιες, κυρίως κληρονομικές ασθένειες και τι οι δύο πλευρές θα πρέπει να περιμένουν, η μία από την άλλη. Επίσης, το συμβόλαιο θα πρέπει να έχει σαν όρο πως αν ο ιδιοκτήτης, για οποιονδήποτε λόγο, δεν μπορεί πλέον να φροντίσει τον σκύλο, ο σκύλος θα μπορεί να έρθει πίσω στον εκτροφέα. Κανένας υπεύθυνος εκτροφέας δεν πρέπει να επιτρέπει σκύλος εκτροφής του να καταλήγει αδέσποτος ή σε κάποιο καταφύγιο.

9. Ο εκτροφέας δεν έχει εξετάσεις υγείας των σκύλων του

Πέρα από τα βασικά, όπως εμβολιασμοί, αποπαρασιτώσεις και άλλες βασικές εξετάσεις ή θεραπείες, ο εκτροφέας θα πρέπει να έχει αποδεικτικά εξετάσεων υγείας για κληρονομικές ασθένειες σχετικές με την φυλή που εκτρέφει. Θα πρέπει να γνωρίζει αρκετά καλά τον τομέα υγείας της φυλής του και δεν θα πρέπει να δίνει δικαιολογίες για το πόσο άχρηστες είναι κάποιες εξετάσεις υγείας. Στην εποχή μας υπάρχουν πολλά DNA tests που μπορούν να μας εξασφαλίσουν την υγεία και την αποφυγή διαιώνισης πολλών κληρονομικών νοσημάτων και είναι πραγματικά ανεύθυνο να μην το εκμεταλλευόμαστε.

10. Ο εκτροφέας δεν παρέχει και συμβόλαιο στείρωσης

Λίγοι άνθρωποι μπορούν να είναι υπεύθυνοι εκτροφείς και όχι απλά να ζευγαρώνουν τα σκυλάκια τους. Ο υπεύθυνος εκτροφέας θα πρέπει να προτείνει, αν όχι να επιβάλει, την στείρωση κάποιων κουταβιών του, μετά το πέρας κάποιας ηλικίας και αφού δει ξανά σκύλο και ιδιοκτήτες και το συζητήσει μαζί τους. Τις περισσότερες φορές είναι η βέλτιστη λύση για όλους.

11. Ο εκτροφέας δεν είναι ενεργός κυνόφιλος

Οι εκτροφείς είναι παθιασμένοι με την φυλή τους και σίγουρα πρέπει να νοιάζονται και για τα ευρύτερα θέματα των σκύλων. Ο εκτροφέας θα πρέπει να γνωρίζει και ακόμα καλύτερα να συμμετέχει σε εκθέσεις σκύλων, αγώνες εργασίας ή κυναθλήματα. Επίσης, ο εκτροφέας θα πρέπει να δραστηριοποιείται και στον τομέα της «διάσωσης» και των αδέσποτων, ιδιαίτερα αν η φυλή του μετρά πολλά αδέσποτα ζώα. Δεν είναι απαραίτητο να είναι «μπροστάρης» σε κάθε κίνηση, αλλά δεν μπορεί να είναι ανενημέρωτος ή αδιάφορος σε αυτά τα θέματα.

12. Ο εκτροφέας δεν σε ενθαρρύνει να κρατήσεις επαφή μαζί του

Τα κουτάβια αυτά είναι «οικογένεια» για τον εκτροφέα. Ο εκτροφέας θα πρέπει να είναι πρόθυμος να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε εσάς εφ’ όρου ζωής για να διασφαλίσει την καλύτερη δυνατή ζωή και την πιο ομαλή συμβίωση για εσάς και το κουτάβι του. Ο εκτροφέας θα πρέπει να θέλει να βλέπει φωτογραφίες του κουταβιού καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του, να βλέπει την εξέλιξη του, να μαθαίνει για τυχόν ασθένειες ή προβλήματα… Θα πρέπει να θέλει να κρατήσει επαφή με εσάς και να έχετε μια καλή σχέση.

Να επαναλάβουμε πως δεν πρόκειται για μια απόλυτη λίστα, αλλά σίγουρα μπορεί να σας βοηθήσει στην αναζήτηση σας και θεωρούμε περιττό να αναλύσουμε πως δεν αγοράζουμε σκύλο από pet shops, εισαγωγείς και αγγελίες.

0

Ομάδα 1:  Ποιμενικοί για πρόβατα και βοοειδή (εκτός Ελβετικών Ορεινών και βοοφυλάκων)

Υποομάδα: Τομέας 1 Ποιμενικοί

Χώρα προέλευσης: Γερμανία

Αριθμός Προτύπου (F.C.I.-Standard No.) 166 / 07/08/1996 / GB

Χρονολογία έκδοσης ισχύοντος προτύπου : 23/03/1991

Χρησιμότητα: Πολυσχιδής σκύλος εργασίας , Ποιμενικός, φύλακας και σκύλος υπηρεσιών.

Με εξετάσεις εργασίας

Σύντομη Ιστορική Περίληψη

Σύμφωνα με επίσημη απόφαση, η Ένωση για τον Γερμανικό Ποιμενικό Σκύλο (Verein fur Deutsche Schaeferhunde) που εδρεύει στο Augsburg, ως μέλος του Γερμανικού Κυνολογικού ομίλου (Verband fur das Deutsche Hundeweswn e.V., V.D.H.) και ως ιδρυτικό σωματείο για την φυλή, είναι υπεύθυνη για το πρότυπο του Γερμανικού Ποιμενικού Σκύλου. Το πρότυπο αυτό συντάχθηκε αρχικά στην πρώτη συνέλευση των μελών της Ένωσης στη Franfurt/Main, στις 20 Σεπτεμβρίου 1899, βασισμένο σε προτάσεις του A. Mayer και του von Stephanitz. Αναθεωρήσεις έγιναν στο πρότυπο κατά την 6η συνέλευση των μελών στις 28 Ιουλίου 1901, στην 23η συνέλευση στην Cologne/Rhine στις 17 Σεπτεμβρίου 1909, στην συνάντηση του Διοικητικού Συμβουλίου και της Συμβουλευτικής Επιτροπής στο Wiesbaden της Γερμανίας στις 5 Σεπτεμβρίου 1930 και στη συνάντηση του Διοικητικού Συμβουλίου και της Επιτροπής της φυλής στις 25 Μαρτίου 1961. Το πρότυπο αναθεωρήθηκε και υιοθετήθηκε από την Παγκόσμια Ένωση του Γερμανικού Ποιμενικού (Weltunion fur Deutsche Schaeferhunde, WUSV) στις 30 Αυγούστου 1976 και αναθεωρήθηκε και καταχωρήθηκε κατόπιν αποφάσεως του Διοικητικού Συμβουλίου και της Συμβουλευτικής Επιτροπής την 23η και 24η Μαρτίου 1991.

Ο γερμανικός ποιμενικός σκύλος, η προγραμματισμένη εκτροφή του οποίου άρχισε το έτος 1899 μετά την ίδρυση της Ένωσης για τον Γερμανικό Ποιμενικό, εξελίχθηκε αρχικά εκτρέφοντας τους τότε διαθέσιμους ποιμενικούς σκύλους της Κεντρικής και Νότιας Γερμανίας με τελικό σκοπό την δημιουργία ενός σκύλου εξαιρετικά κατάλληλου και για την πιο
απαιτητική εργασία. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, το πρότυπο του Γερμανικού Ποιμενικού Σκύλου εξελίχθηκε, με έμφαση στην σωστή φυσική κατασκευή και ειδικότερα στην σωστή ιδιοσυγκρασία και τον καλό χαρακτήρα.

ΓΕΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ

Ο γερμανικός Ποιμενικός Σκύλος είναι μέσου μεγέθους, ελαφρά επιμήκης, δυνατός και μυώδης, με στεγνά οστά και γερή, (σταθερή, γεροδεμένη) συνολική δομή.

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ-ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ

Ο Γερμανικός Ποιμενικός Σκύλος πρέπει να έχει ομαλή διάθεση, να είναι ισορροπημένος (με γερά νεύρα), με αυτοπεποίθηση, εντελώς άνετος (εκτός αν προκληθεί) και καλός εκ φύσεως, όπως και προσεκτικός και εύκολα εκπαιδεύσιμος. Πρέπει να διαθέτει κουράγιο, αγωνιστικότητα (μαχητικότητα) και σκληρότητα ούτως ώστε να είναι κατάλληλος ως συνοδός (σύντροφος), φύλακας, υπηρεσιακός σκύλος, Ποιμενικός και σκύλος καθηκόντων προστασίας και αμύνης.

ΚΕΦΑΛΗ

Το κεφάλι είναι σφηνοειδούς σχήματος και ανάλογο με το μέγεθος του σώματος (το μήκος της κεφαλής είναι κατά προσέγγιση το 40% του ύψους στο ακρώμιο του σκύλου), χωρίς να είναι χονδροειδές ούτε υπερβολικά μακρύ. Ξεκάθαρο και στεγνό σε γενική εμφάνιση, μέτρια φαρδύ ανάμεσα στα αυτιά. Το μέτωπο όπως φαίνεται από εμπρός και πλαγίως είναι μόνον ελάχιστα καμπυλωτό και χωρίς καθόλου, ή με μια ελαφρά εμφανή κεντρική αύλακα. Η αναλογία της κρανιακής χώρας ως προς την προσωπική χώρα είναι 50-50%. Το εύρος της κρανιακής χώρας ανταποκρίνεται κατά προσέγγιση στο μήκος της. Όπως φαίνεται από πάνω, το κρανίο στενεύει ομαλά και προοδευτικά από τα αυτιά προς την ρινική γέφυρα και κλίνει επίσης προοδευτικά προς το σφηνοειδές πρόσωπο (ρύγχος) με ένα λοξό, όχι πολύ απότομο «στοπ», η άνω και κάτω γνάθος είναι ισχυρά ανεπτυγμένες .
Η ρινική γέφυρα είναι ευθύγραμμη. Κάθε εσοχή ή κύρτωση είναι ανεπιθύμητη. Χείλη σφιχτά, εφαρμοστά και σκουρόχρωμα.

Μύτη: Πρέπει να είναι μαύρη.

Δόντια: Πρέπει να είναι δυνατά και υγιή. Πλήρης οδοντοφυία (42 δόντια σύμφωνα με τον τύπο της οδοντοστοιχίας).

Ο Γερμανικός Ποιμενικός Σκύλος έχει ψαλιδωτό δάγκωμα, δηλαδή οι τομείς (κοπτήρες) πρέπει να συνταιριάζουν σαν τις λάμες του ψαλιδιού μεταξύ τους, έτσι ώστε οι κοπτήρες της πάνω σιαγόνας υπερκαλύπτουν και εφαρμόζουν με τους κοπτήρες της κάτω σιαγόνας ψαλιδωτά. Λαβιδόσχημο δάγκωμα, προγναθικό ή υπογναθικό δάγκωμα είναι ελαττώματα, όπως και τα μεγαλύτερα διαστήματα μεταξύ των δοντιών (κενά). Εξίσου ελαττωματική είναι η ευθύγραμμη στοίχιση των κοπτήρων. Τα οστά των γνάθων πρέπει να είναι ισχυρά ανεπτυγμένα έτσι ώστε τα δόντια να είναι δυνατά σφηνωμένα στα οδοντικά τόξα.

Μάτια: Μέσου μεγέθους, αμυγδαλωτού σχήματος, τοποθετημένα ελαφρώς λοξά, χωρίς να προεξέχουν. Το χρώμα των ματιών πρέπει να είναι όσο πιο σκούρο γίνεται.

Ανοιχτόχρωμα, διαπεραστικά μάτια είναι ανεπιθύμητα, αφού αλλοιώνουν την έκφραση του σκύλου.

Αυτιά: Ο γερμανικός Ποιμενικός Σκύλος έχει όρθια αυτιά μετρίου μεγέθους τα οποία κρατιούνται κάθετα προς τα πάνω, με τις άκρες τους να δείχνουν προς την ίδια, παράλληλη, κατεύθυνση (χωρίς να γέρνουν προς τα μέσα). Στενεύουν σε μυτερές άκρες και το πτερύγιο είναι ανοιγμένο προς τα εμπρός. Μισοπεσμένα αυτιά ή κρεμαστά αυτιά είναι ελαττωματικά. Αυτιά που φέρονται γυρμένα προς τα πίσω στην κίνηση ή την ανάπαυση δεν είναι ελαττωματικά.

ΛΑΙΜΟΣ

Ο λαιμός πρέπει να είναι δυνατός, μυώδης και χωρίς χαλαρό δέρμα στο λαρύγγι (προγούλι). Η γωνία του ως προς το σώμα (οριζοντίως) είναι κατά προσέγγιση 45ο.

ΣΩΜΑ

Το άνω περίγραμμα διατρέχει διατρέχει (τον κορμό) χωρίς καμιά ορατή διακοπή, από την βάση του λαιμού, πάνω από τα ευκρινώς διαγραμμένα ακρώμια και τη ράχη με πολύ ελαφρύ κλίση ως προς την οριζόντιο, μέχρι τα προοδευτικά κεκλιμένα νώτα. Η ράχη είναι σφικτή-σταθερή, δυνατή και μυώδης. Η οσφύς είναι φαρδιά ισχυρά ανεπτυγμένη και μυώδης. Η περιοχή των γοφών και της λεκάνης πρέπει να είναι μακριά, ελαφρά κεκλιμένη (περίπου 23ο ως προς την οριζόντιο) και χωρίς
καθόλου διακοπή της ραχιαίας γραμμής, συμφύεται με την βάση της ουράς.

Στήθος : Μέτρια φαρδύ, το κατώτατο τμήμα του είναι όσο πιο μακρύτερο γίνεται και καλοανεπτυγμένο. Το βάθος του θώρακα πρέπει να είναι από 45 έως 48% του ύψους στο ακρώμιο. Οι πλευρές πρέπει να είναι μετρίως τοξωτές. Πλευρές που είναι βαρελόσχημες ή πολύ επίπεδες είναι ελαττωματικές.

Ουρά : Φθάνει τουλάχιστον στην άρθρωση του ταρσού, αλλά όχι κάτω από το μέσον του μεταταρσίου. ‘Έχει ελαφρώς μακρύτερο τρίχωμα στην κάτω πλευρά της και κρατιέται κρεμασμένη σε απαλή καμπύλη. Όταν ο σκύλος βρίσκεται σε έξαψη ή σε κίνηση, η ουρά είναι υψωμένη και φέρεται υψηλότερα, αλλά όχι πάνω από την οριζόντια γραμμή.
Διορθωτικές εγχειρήσεις απαγορεύονται.

ΑΚΡΑ

Πρόσθια τεταρτημόρια: Από κάθε άποψη, τα πρόσθια σκέλη είναι ίσια και, από εμπρός τελείως παράλληλα μεταξύ τους. Ωμοπλάτη και βραχίονας είναι ισομήκη, μυώδη και εφαρμόζουν σφιχτά στον κορμό. Η γωνία που σχηματίζεται μεταξύ ωμοπλάτης και βραχίονα είναι ιδανικά 90ο αλλά γενικά μέχρι 110ο. Οι αγκώνες δεν πρέπει να στρέφονται προς τα μέσα ούτε προς τα έξω, σε ανάπαυση ή σε κίνηση. Από όλες τις απόψεις τα σκέλη είναι ίσια και εντελώς παράλληλα το ένα προς το άλλο, στεγνά και με σφιχτούς μυώνες.  Το μετακάρπιο έχει μήκος περίπου ίσο με το 1/3 του σκέλους. Η γωνία μεταξύ τους (σκέλος-μετακάρπιο) είναι από 20 ο έως 22ο. Ένα αδύναμο μετακάρπιο (γωνία περισσότερο από 22ο) ή ένα απότομο μετακάρπιο (γωνία λιγότερο από 20ο) επηρεάζουν την εργασιακή ικανότητα του σκύλου, ειδικότερα δε την αντοχή του.

Εμπρός πέλματα: Στρογγυλωπά, σφικτά, με φάλαγγες καλά κυρτωμένες. Πατούσες σκληρές αλλά όχι εύθρυπτες.
Τα νύχια είναι δυνατά και σκουρόχρωμα.

Οπίσθια τεταρτημόρια: Τα πίσω σκέλη είναι τοποθετημένα ελαφρά προς τα πίσω. Όπως φαίνονται εκ των όπισθεν, είναι παράλληλα μεταξύ τους. Μηρός και κνήμη είναι περίπου ισομήκη και σχηματίζουν γωνία περίπου 120ο. Οι μηροί είναι δυνατοί και μυώδης. Οι αρθρώσεις των ταρσών είναι δυνατές και σφικτές. Το μετατάρσιο στέκεται κάθετα κάτω από την άρθρωση του ταρσού.

Πίσω πέλματα: Συμπαγή, ελαφρά κυρτωμένα. Οι πατούσες είναι σκληρές και σκουρόχρωμες. Τα νύχια είναι δυνατά, κυρτά και επίσης σκουρόχρωμα.

ΔΙΑΣΚΕΛΙΣΜΟΣ/ΚΙΝΗΣΗ

Ο Γερμανικός Ποιμενικός Σκύλος είναι τροχαστικός σκύλος. Τα μέλη του πρέπει να είναι έτσι συντονισμένα και εναρμονισμένα μεταξύ τους σε μήκος και γωνιώσεις ώστε, χωρίς αισθητή μεταβολή στη ραχιαία γραμμή, τα πίσω σκέλη μπορούν να προωθούνται προς τον κορμό ενώ τα εμπρός εκτείνονται σε ίση απόσταση. Οποιαδήποτε τάση υπεργωνίωσης των πίσω άκρων μειώνει την συνοχή-σταθερότητα και την αντοχή, επομένως και την εργασιακή ικανότητα. Σωστές σωματικές αναλογίες και γωνιώσεις έχουν σαν αποτέλεσμα ένα επίπεδο πάνω από το έδαφος, πολύ εκτεταμένο καλυπτικό εδάφους διασκελισμό που προκαλεί την εντύπωση προώθησης χωρίς προσπάθεια. Το κεφάλι που ωθείται προς τα εμπρός και η ελαφριά υψωμένη ουρά συντελούν σε ένα ομαλό, χωρίς προσπάθεια τροχασμό που παρουσιάζει μια απαλά καμπυλωμένη, συνεχόμενη
χωρίς διακοπή πάνω γραμμή, από τις άκρες των αφτιών, πάνω από τον λαιμό και την ράχη, μέχρι και την άκρη της ουράς.

ΔΕΡΜΑ

Το δέρμα εφαρμόζει (ελαστικά) αλλά χωρίς καθόλου πτυχώσεις.

ΜΑΝΔΥΑΣ

Υφή του τριχώματος: Το σωστό τρίχωμα για τον Γερμανικό Ποιμενικό Σκύλο είναι το διπλό τρίχωμα (Stockhaar) με εξωτερικό και εσωτερικό στρώμα. Το εξωτερικό τρίχωμα πρέπει να είναι όσο πιο πυκνό γίνεται, ίσιο, τραχύ και σφιχτό-κλειστό πάνω στο σώμα. Στο κεφάλι, το εσωτερικό των αυτιών, το πρόσθιο μέρος των σκελών και στα πόδια και τις φάλαγγες των δακτύλων, το τρίχωμα είναι κοντό. Είναι ελαφρά μακρύτερο και πιο πυκνό στο λαιμό. Στο πίσω μέρος των σκελών, το τρίχωμα είναι
μακρύτερο, εκτεινόμενο στα μετακάρπια και μετατάρσια. Σχηματίζει μέτριας ποσότητας «μπατζάκια » στο πίσω μέρος των μηρών.

Χρώμα: Μαύρο με κοκκινωπά-καφέ, καστανά, κίτρινα έως ανοικτά γκρίζα σημάδια. Μονόχρωμο μαύρο ή μονόχρωμο γκρίζο. Τα γκρίζα άτομα με αποχρώσεις εμφανίζουν μαύρη «σέλα» και «μάσκα». Τα μη ενοχλητικά, μικρά άσπρα σημάδια στο στήθος όπως και η πολύ ανοιχτόχρωμη απόχρωση στα εσωτερικά μέρη είναι επιτρεπτά αλλά όχι επιθυμητά. Η μύτη πρέπει να είναι μαύρη σε όλα τα χρώματα. Σκύλοι χωρίς «μάσκα», με ανοιχτόχρωμα έως λευκωπά σημάδια στο στήθος και τα εσωτερικά μέρη, ωχρά (ανοιχτόχρωμα) νύχια και κόκκινο άκρο ουράς θεωρούνται ότι υστερούν σε χρωστική. Το εσωτερικό τρίχωμα παρουσιάζει ανοιχτόχρωμοι γκριζωπό τόνο. Το λευκό χρώμα δεν είναι δεκτό.

ΥΨΟΣ και ΒΑΡΟΣ

Αρσενικοί: Ύψος στο ακρώμιο 60-65 εκ., βάρος 30-40 κιλά.

Θηλυκές: Ύψος στο ακρώμιο 55-60 εκ., βάρος 22-32 κιλά.

Το μήκος του σώματος είναι κατά προσέγγιση από 10 έως 17% μεγαλύτερο από το ύψος του σκύλου στο ακρώμιο.

ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ

Κάθε απομάκρυνση από τα προαναφερθέντα σημεία πρέπει να θεωρούνται ελάττωμα και η αυστηρότητα με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζονται, να είναι ακριβώς ανάλογο του βαθμού του.

ΣΟΒΑΡΑ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ

Κάθε απομάκρυνση από τα παραπάνω περιγραφέντα φυλετικά χαρακτηριστικά η οποία επηρεάζει (παρεμποδίζει) την εργασιακή ικανότητα του σκύλου.

Ελαττωματικά αυτιά: Αμφίπλευρα πολύ χαμηλά τοποθετημένα αυτιά, αυτιά που λυγίζουν στις άκρες, αυτιά που γέρνουν προς τα μέσα. Αυτιά που δεν είναι σφιχτά και σταθερά.

· Σοβαρή έλλειψη χρωστικής
· Σοβαρή έλλειψη γενικής συνοχής-στιβαρότητας
· Οδοντικά ελαττώματα: Οποιαδήποτε απόκλιση από το ψαλιδωτό δάγκωμα και την σωστή μορφή οδοντοστοιχίας, αν δεν περιλαμβάνεται στα ελαττώματα αποκλεισμού που καταγράφονται κατωτέρω.

ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ που επιφέρουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ

· Αδύναμη ιδιοσυγκρασία και νεύρα, σκύλοι που δαγκώνουν
· Σκύλοι με παραμορφωμένα αυτιά ή ουρά
· Σκύλοι με δυσμορφίες
· Σκύλοι με έλλειψη δοντιών όπως ακολούθως:
ένας προγόμφιος 3 συν ένα επιπροσθέτως δόντι, ή ένας κυνόδοντας, ή ένας προγόμφιος 4, ή ένας γομφίος 1 ή 2, ή σύνολο τριών ή περισσοτέρων δοντιών που λείπουν
· Σκύλοι με ελαττωματικές σιαγόνες, προγναθικοί περισσότερο από 2 χιλιοστά ή υπογναθικοί. Λαβιδωτό δάγκωμα που σχηματίζεται από όλους τους 12 κοπτήρες
· Υπερμεγέθεις ή υπομεγέθεις σκύλοι, κατά περισσότερο του 1 εκατοστού
· Αλμπίνοι
· Λευκό χρώμα μανδύα (ακόμα και με σκουρόχρωμα μάτια και νύχια)
· Μακρύ τρίχωμα (μακρύ, μαλακό πανωτρίχωμα με ή χωρίς υποτρίχωμα, κυρίως χωρισμένο στο κέντρο της πλάτης, με «χωρίστρα» στα αυτιά, τα σκέλη και την ουρά (Langhaar)

Υποσημείωση: Τα αρσενικά ζώα πρέπει να έχουν δύο φανερά φυσιολογικούς όρχεις τελείως κατεβασμένους μέσα στο όσχεο.

3

Γενική Περιγραφή

Είναι σκύλος ρωμαλέος, με καλή σωματική διάπλαση που την χαρακτηρίζει ο ισχυρός σκελετός και η καλή μυϊκή κάλυψη, ικανός να κινείται όλη μέρα κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες, σε δύσβατες περιοχές και με τις ελάχιστες απαιτήσεις σε τροφή και ν’ αντιμετωπίζει τα αγρίμια που απειλούν τα κοπάδια, είτε με καταδίωξή τους, είτε με συμπλοκή σώμα προς σώμα.

Ο τυπικός βηματισμός είναι ο βραχύς τροχασμός.

Η κίνησή του πρέπει να είναι άνετη και σταθερή στον τροχασμό, ικανή να επιταχυνθεί σε καλπασμό, με δυνατότητα ελιγμών. Στο βάδισμα ο σκύλος κρατά χαμηλά το κεφάλι.

Η παρουσία του στο κοπάδι δεν ενοχλεί τα ζώα με τα οποία αναπτύσσει σχέσεις αρμονικής συμβίωσης και ένστικτο προστασίας, το οποίο εκδηλώνει έντονα με απωθητικές ενέργειες στην παρουσία οποιουδήποτε εισβολές στον ζωτικό του χώρο.

Τα άτομα της φυλής εμφανίζουν καλή υγεία, μακροβιότητα, αργή ωρίμανση και έντονο σεξουαλικό διμορφισμό, με εμφανή έκφραση στα ανατομικά χαρακτηριστικά.
Τα θηλυκά είναι πολύτοκα και εμφανίζουν καλό μητρικό ένστικτο.

Η προέλευσή του είναι οι αρχαιοελληνικοί Ποιμενικοί Μολοσσικοί σκύλοι έτσι όπως αυτοί εξελίχθηκαν δια μέσου των αιώνων σε ένα γενετικό κράμα με άλλους ποιμενικούς ορεινούς σκύλους της χώρας μας.

Σήμερα εμφανίζεται σαν πρωτόγονος ποιμενικός ορεινός σκύλος φύλακας κοπαδιών.

Κεφαλή

Είναι ογκώδης με αναλογία ρύγχους –κρανίου 2:3 και μέτρια ρινομετωπική γωνία. Το κρανίο είναι ομαλά καμπυλωτό, με εμφανή υπερόφρυα τόξα και φαρδύ όσο σχεδόν το μήκος του. Καταλήγει σε αισθητή ινιακή απόφυση.

Το ρύγχος είναι φαρδύ και βαθύ στο σημείο πρόσφυσης με το κρανίο και συγκλίνει ομαλά προς το ακρορίνιο, χωρίς να καθίσταται μυτερό, αλλά αντιθέτως διατηρώντας επαρκές εύρος, το οποίο έχει ευρείς ρώθωνες με μαύρο χρωματισμό. Οι παρειές είναι επίπεδες και βαθιές. Τα ζυγωματικά είναι εμφανή.

Στόμα

Έχει άρτια και ισχυρή οδοντοστοιχία, με ιδιαίτερα ανεπτυγμένους κυνόδοντες. Η άνω και η κάτω γνάθος συγκλίνουν σε δάγκωμα τύπου ψαλίδας ή επίπεδο δάγκωμα και καλύπτονται από χείλη παχιά και ελαφρά χαλαρά.

Αυτιά

Εκφύονται στο ύψος της νοητής γραμμής από την έξω γωνία των ματιών προς τα πίσω, είναι τριγωνικά, καρδιόσχημα, μετρίου μεγέθους, ακουμπούν στις παρειές επίπεδα ή αποκαλύπτουν εν μέρη το εσωτερικό τους. Το δέρμα τους είναι παχύ και καλύπτεται από πυκνό τρίχωμα.
Κατά την προσήλωση του σκύλου σε κάποιο ερέθισμα, ανασηκώνονται ελαφρά και κινούνται προς τα εμπρός.
Συμβάλλουν ιδιαίτερα στη συνολική έκφραση του προσώπου.
Δεν επιτρέπεται η κοπή των αυτιών και άτομα χωρίς αυτιά δεν είναι δυνατόν να αξιολογούνται στις Εκθέσεις Μορφολογίας.

Οφθαλμοί

Μετρίου μεγέθους, σε ωοειδές σχήμα, τοποθετημένοι συμμετρικά σε παράλληλες γραμμές του επιμήκη άξονα του κρανίου, απέχουν αρκετά μεταξύ τους. Κατά την πλαγία όψη της κεφαλής, κατέχουν θέση λίγο πιο κάτω από το επίπεδο του ρύγχους, καθώς αυτό επεκτείνεται νοητά προς το κρανίο. Το χρώμα τους καστανό. Προτιμούνται οι πιο σκούρες αποχρώσεις. Τα βλέφαρα πρέπει να είναι σφιχτά, χωρίς να αποκαλύπτουν το βλεννογόνο τους. Το βλέμμα είναι σοβαρό διεισδυτικό και ήρεμο.

Τράχηλος

Είναι ισχυρός, φαρδύς, μυώδης, σχετικά βραχύς, καλύπτεται από δέρμα χαλαρό που σχηματίζει προγούλι σε μικρό βαθμό.

Εμπρόσθια άκρα

Ισχυροί ώμοι, έχουν θέση κοντά στο θώρακα. Οι ωμοπλάτες είναι επικλινείς και σχηματίζουν μέτρια γωνία με τους βραχίονες. Τα μπροστινά πόδια πρέπει να είναι ίσια, με δυνατά και χοντρά οστά που καλύπτονται από ισχυρές μυϊκές μάζες.
Οι αγκώνες πρέπει να βρίσκονται παράλληλα με τον θώρακα και σε απόσταση από τις πλευρές ικανή να επιτρέπει την απρόσκοπτη έκταση του θώρακα κατά την κίνηση, ακόμη και κατά την μέγιστη προσπάθεια του σκύλου.
Οι καρποί πρέπει να έχουν ελαστικότητα και δύναμη.

Σώμα

Το στήθος πρέπει να είναι ευρύ και βαθύ μέχρι του ύψους των αγκώνων. Ο θώρακας απαρτίζεται από πλευρές τοξοειδείς με μέτρια καμπυλότητα, που επεκτείνονται αρκετά προς τα πίσω και αφήνουν αρκετό χώρο για την καρδιά και τους πνεύμονες.
Η ράχη είναι φαρδιά, ίσια και μετρίου μήκους καλυπτόμενη από ισχυρές μυϊκές μάζες. Η κάτω γραμμή του θώρακα συγκλίνει ελαφρά προς τα πίσω, σχηματίζοντας μέτρια καμπύλη που δίνει την εικόνα της σφικτής κοιλιάς, διατηρώντας όμως ικανό βάθος στην οσφυϊκή χώρα.
Η οσφύς είναι φαρδιά, βραχεία, μυώδης, ελαφρά καμπυλωτή, ενώνεται με εξίσου φαρδιά λεκάνη που είναι ελαφρά επικλινής προς τα πίσω και απαρτίζεται από ισχυρά λαγόνια οστά, που είναι εμφανή κατά το μεγαλύτερο ύψος της.

Οπίσθια άκρα

Οι μηροί πρέπει να είναι φαρδιοί και μακριοί και να έχουν καλή μυϊκή κάλυψη. Οι αρθρώσεις του γόνατου και του ταρσού είναι ισχυρές και σχηματίζουν μέτριες γωνιώσεις καθώς εμφανίζονται στη στάση του σκύλου και από την πλάγια όψη του.
Οι κνήμες είναι μέτριου μήκους και ο ταρσός ευρίσκεται χαμηλά. Τα μετατάρσια είναι κοντά, συμπαγή και κάθετα στο έδαφος όταν ο σκύλος είναι σε θέση στάσης.
Τα οπίσθια άκρα πρέπει να έχουν ισχυρά και χοντρά οστά και να είναι παράλληλα καθώς παρατηρούνται από πίσω.
Η παρουσία ή όχι ψευδονύχων είναι αδιάφορη και δεν προσθέτει στη γενετική αξία του σκύλου, καθόσον δεν αποτελεί λειτουργικό ανατομικό στοιχείο.

Πέλματα

Τα πέλματα είναι ευμεγέθη και σφικτά σε σχήμα ωοειδές, με χοντρά και σκληρά νύχια. Η μεσοδακτύλιος μεμβράνη είναι καλά ανεπτυγμένη και τα δάκτυλα είναι μακριά και καμπυλωτά.

Ουρά

Είναι χοντρή στη βάση της, φυτρώνει ψηλά στη λεκάνη, είναι μακριά έως το ύψος του ταρσού και σχηματίζει καμπύλη και μικρή αναστροφή κατά την άκρη της.
Όταν ο σκύλος βρίσκεται σε διέγερση και κινείται ανασηκώνεται και σχηματίζει ημικύκλιο πάνω από τη λεκάνη.
Καλύπτεται από άφθονο τρίχωμα και σχηματίζει πλούσιο θύσανο.
Εμφανίζονται επίσης βραχύουρα ή άνουρα άτομα, τα οποία είναι αποδεκτά εξίσου με τα μακρύουρα άτομα και οι μεταξύ τους συζεύξεις είναι επιθυμητές προς την κατεύθυνση σταθεροποίησης μιας ποικιλίας φυλής, στο βαθμό που το ιδιαίτερο αυτό στοιχείο δεν συνδέεται γενετικά με τα προβλήματα υγείας.

Τρίχωμα

Είναι πυκνό και άφθονο, με χοντρή τρίχα και συνίσταται από δύο μανδύες. Ο κάτω μανδύας έχει μαλακό και πυκνό τρίχωμα, ενώ ο πάνω μανδύας έχει μακρύτερο τρίχωμα με τρίχες ίσιες ή ελαφρά κυματιστές. Ο σγουρός μανδύας δεν είναι επιθυμητός.

Το τρίχωμα είναι αφθονότερο στο πίσω μέρος των μηρών.

Εμφανίζεται σε δύο ποικιλίες, τον μεσότριχο τύπο και τον μακρύτριχο τύπο. Τα αρσενικά άτομα εμφανίζουν χαίτη. Τα θηλυκά άτομα έχουν κοντύτερο τρίχωμα. Το δέρμα είναι σκληρό αλλά ελαστικό.

Χρωματισμός

Οι βασικοί χρωματισμοί είναι ο μαύρος, ο καστανόφαιος, ο λευκός και ο ποικιλόχρωμος.

Στον μαύρο χρωματισμό παρατηρούνται πολλές φορές καστανές ανταύγειες, ενώ εμφανίζονται λευκά σημάδια στο στήθος, το λαιμό το επιρίνιο και τα άκρα ( Μπασιούρης, κατά την ποιμενική ορολογία).

Ποικιλία του μαύρου χρωματισμού είναι επίσης η εμφάνιση πυρόξανθων ή ραβδωτών περιοχών στις παρειές , το στήθος, πάνω από τα μάτια και τα άκρα ( Γκέσος, κατά την ποιμενική ορολογία).

Στον καστανόφαιο χρωματισμό παρατηρούνται αποχρώσεις που κυμαίνονται από τον υπόξανθο, τον φαιό έως τον σκοτεινό καστανόφαιο ( Μούργο, κατά την ποιμενική ορολογία ) και τον ραβδωτό. Στον υπόξανθο (σταρένιο) και τον ραβδωτό είναι δυνατή η παρουσία μαύρου χρώματος στο ακρορίνιο, καθώς και η παρουσία λευκών περιοχών στο ακρορίνιο και στα άκρα.

Στον ποικιλόχρωμο τύπο ( Παρδάλης κατά την ποιμενική ορολογία), εμφανίζονται πάνω στη δεσπόζουσα λευκή επιφάνεια του τριχώματος, κηλίδες μικρές ή μεγάλες, καθώς και στίγματα, καστανόφαιου ραβδωτού ή μαύρου χρώματος. Οι κηλίδες χρώματος πάνω στο κεφάλι, είναι επιθυμητό να σχηματίζουν συμμετρικές περιοχές.

Έκφραση του ποικιλόχρωμου τύπου είναι και ο κυανομιγής χρωματισμός.

Όλοι οι χρωματισμοί είναι ισότιμοι και αποτελούν γονιδιακό πλούτο της φυλής. Ο εκτροφέας πρέπει να τους χρησιμοποιεί ανάλογα με τις αισθητικές του προτιμήσεις, αφού λάβει υπόψη του τα άλλα ουσιώδη ανατομικά χαρακτηριστικά.

Χαρακτήρας και συμπεριφορά

Ανεξάρτητος, θαρραλέος, αποφασιστικός, πιστός, εργατικός με υψηλή αίσθηση καθήκοντος και ισχυρό ένστικτο προστασίας των ζώων και του περιβάλλοντός του.
Είναι ευαίσθητος στον έπαινο και στον ψόγο και δεν ανέχεται την βίαιη συμπεριφορά. Έντονα κυριαρχικός υποτάσσεται σε ένα άτομο. Σε αγέλες πάνω από τρία άτομα επιδιώκει την ιεραρχική τοποθέτησή του στις υψηλότερες κοινωνικές βαθμίδες με έντονες αψιμαχίες.

0

Γιατί ο σκύλος που ξεχωρίζει μπορεί να είναι ο χαμένος…

Τον καλύτερο των καλύτερων ή έναν που μοιάζει με τους υπόλοιπους;

Κάτι που λέγεται «προτιμώμενος τύπος» πλημμυρίζει τους στίβους σήμερα και σε πολλές φυλές λίγο έχει να κάνει με το πρότυπο της φυλής.

Όταν ο «σημερινός ή επικρατέστερος τύπος» δεν ισούται με την ορθότητα, ο καλύτερος σκύλος μπορεί να χάσει σε πολλούς στίβους γιατί «το μοιραίο ελάττωμα» του είναι ότι ξεχωρίζει.

Μια φίλη από τις εκθέσεις σκύλων, που όμως «απουσίαζε» από τους στίβους για αρκετό καιρό, επισκέφθηκε κάποιες τοπικές εκθέσεις μαζί μου. Χαιρετίζοντας την ευκαιρία να δει σκύλους γενικότερα μετά την αποχή της, ένιωσε «οπτικά στρεσαρισμένη» και στεναχωρημένη. Η απόγνωση της μεγάλωνε όταν έβλεπε σκυλιά «κάτω του μετρίου» να λαμβάνουν B.O.B. Η απουσία της ποιότητας στην δική της φυλή της «ραγίζει την καρδιά». Δήλωσε πως θα ήταν «χαμένη προσπάθεια» να δείξεις έναν σωστό σκύλο ως προς το πρότυπο σήμερα μια που οι περισσότεροι κριτές νιώθουν υποχρεωμένοι να βραβεύσουν σκύλους που «ταιριάζουν» με τις περισσότερες συμμετοχές στο στίβο.

Παρατηρώντας και άλλες φυλές σημειώνει την απουσία λαιμού, την περιορισμένη κίνηση στα μπροστινό μέρος και την έλλειψη της ακολουθίας του πίσω μέρους, συζητάμε για τις “gay tails” («γυριστές ουρές») και την ποικιλομορφία των τύπων σε κάθε φυλή. Παρατηρούμε λανθασμένη κίνηση και βλέπουμε σκυλιά με μανδύα που σέρνεται στο έδαφος. Αδύναμα μετατάρσια και «γυριστή» ταρσοί συμπληρώνουν την εικόνα. Αναρωτιέται τι είναι αυτό που κάνει όλα αυτά να εμφανίζονται και να συμβαίνουν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Μοιάζει σαν οι σωστοί σκύλοι να έχουν «πέσει θύματα» αυτού που θα ονομάζαμε «η τελειότητα του μέτριου».

Σήμερα, αρκετοί εκτροφείς και ιδιοκτήτες επιλέγουν να στραφούν στην απόδοση, μη θέλοντας να συμμετάσχουν στον «τζόγο» των πολλών τύπων που μπερδεύουν κριτές και κοινό. Θα κάνω αυτή την δήλωση με το ρίσκο να με «ρίξουν στην πυρά» αλλά όλο και περισσότερο διαφαίνεται πως ο καλύτερος σκύλος που θα «βγάλεις», θα εκθρέψεις ποτέ θα είναι και ο δυσκολότερος σκύλος για να καθιερώσεις. Θα είναι «η μύγα μεσ’το γάλα» στο στίβο και θα μοιάζει διαφορετικός από την πλειονότητα. Θα είναι δύσκολο να καθιερώσεις και να «επιτύχεις» με έναν τέτοιο σκύλο διότι οι περισσότεροι κριτές θα παραμερίσουν το «διαφορετικό» σκύλο από το να ρισκάρουν και να τον επιλέξουν σαν καλύτερο. Κατανοητό, αλλά πρέπει αυτοί που δεν έχουν αυτοπεποίθηση και θάρρος να κρίνουν σκύλους;

Ο μέντορας μου έλεγε «Το εκκρεμές του τύπου ταλαντεύεται μπρος και πίσω, αλλά αυτοί που μένουν πιστοί στο πρότυπο θριαμβεύουν στο τέλος».

Αυτοί οι αφοσιωμένοι και επίμονοι εκτροφείς είναι αυτοί που έχουν την γνώση να επαναφέρουν μια φυλή στην αρχική της μορφή την στιγμή που θα έχει «πιάσει πάτο».

Πρέπει ο κριτής να επιβραβεύει ένα σκύλο υποδηλώνοντας ότι αυτός ο σκύλος μπορεί να «διορθώσει» κάποια ελαττώματα της φυλής;…ΟΧΙ! Είναι δουλειά του εκτροφέα να εντάσσει τέτοια ζώα στην εκτροφή του, άσχετα με την επιτυχία που θα έχουν στις εκθέσεις. Οι κριτές όμως πρέπει να κρίνουν με βάση το πρότυπο της φυλής στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους, δίκαια και αποτελεσματικά.

Ένας αξιοσέβαστος «σκυλάς» με πλησίασε κάποτε σε ένα σεμινάριο και μου είπε «Ένας κριτής ποτέ δε θα βγεί λάθος αν επιλέγει νικητές σύμφωνα με την πλειοψηφία του τύπου των σκύλων στο στίβο την δεδομένη μέρα». Η απάντηση μου ήταν «Αποκλείετε!». Σήμερα το πιστεύω!

Μετά από παρατήρηση ενός all rounder (όλων των φυλών) κριτή από έξω, ως θεατής είδα πως άφησε στην άκρη δύο καταπληκτικά δείγματα μόνο και μόνο επειδή ξεχώριζαν από τους υπόλοιπους σκύλους με τους ανύπαρκτους λαιμούς, τις κοντές μουσούδες, τα μεγάλα κεφάλια και τον «εκβιαστικό» τροχασμό που τα έκανε να μοιάζουν σαν καρικατούρες της φυλής κάνοντας τον γύρο του στίβου.

Αυτή η παράξενη προοπτική του «όμοιου» έχει κυριεύσει αρκετούς στίβους και όχι μόνο τους κριτές. Πολλοί εκτροφείς «προσαρμόζουν» την εκτροφή τους στον «επικρατέστερο τύπο» μια που δύσκολα αλλιώς θα «επιτύχουν» στους στίβους. Διαβάζουν το πρότυπο, το «μεταφράζουν» κατά το δοκούν και φυσικά απέχουν πολύ από το να το εφαρμόσουν σωστά.

Ο κριτής θα πρέπει να μπορεί να εξηγήσει γιατί ένας σκύλος κερδίζει έναντι ενός άλλου. Μοιάζει με το «φιλί του Ιούδα» η επιλογή ενός σκύλου από τον κριτή με κριτήριο το ότι μοιάζει με τα υπόλοιπα που βρίσκονται στον στίβο, ταιριάζει με τον τύπο που επικρατεί. Αυτό ενθαρρύνει τους ανθρώπους να εκτρέφουν νικητές και όχι σκύλους σύμφωνα με το πρότυπο.

Μια φυλή πρέπει να είναι ικανή να περπατά ως το πιάτο με το φαΐ χωρίς να σκοντάφτει.

Είναι λοιπόν οι κριτές «προστάτες του προτύπου» της κάθε φυλής; Οι κριτές έχουν την γνώση, αλλά το πρόβλημα είναι το πώς και αν επιλέγουν να την χρησιμοποιούν. Κάποιοι κριτές φυλής προωθούν κάποια σκυλιά με τους χειριστές τους αγνοώντας ή χωρίς να τους ενδιαφέρει η ποιότητα του σκύλου ή το αντίκτυπο που μπορεί να έχουν αυτά τα «επιτυχημένα» σκυλιά στην φυλή.

Οι εκτροφείς πρέπει να προβάλουν τους «καλύτερους των καλύτερων» (με βάση το πρότυπο) και όχι να επιλέγουν τα σκυλιά που «θα νικήσουν» επειδή μοιάζουν με τα υπόλοιπα και με τον τύπο που «αρέσει» την δεδομένη στιγμή. Πράττοντας έτσι δίνουν λάθος «μηνύματα» τόσο στο κοινό όσο και στους κριτές.

Όταν οι κριτές λένε «Αυτό θα είναι αυτό που οι εκτροφείς επιθυμούν, για αυτό είναι οι στίβοι γεμάτοι από αυτόν τον τύπο σκύλου» είναι επιζήμιο για κάθε φυλή. Δεν πρέπει να γίνεται λόγος και να ενδιαφέρει «τι θέλουν οι εκτροφείς» αλλά οι εκτροφείς και οι κριτές έχουν την ευθύνη να εκτρέφουν και να κρίνουν με βάση το πρότυπο.

Θα πρέπει οι χειριστές (οι handlers) να παρουσιάζουν σκύλους που γνωρίζουν ότι δεν είναι καλοί εκπρόσωποι της φυλής τους;

Οι εκτροφείς και οι εκθέτες έχουν την ευθύνη να παρουσιάζουν σκύλους που αντιπροσωπεύουν το πρότυπο της φυλής και να «παραμερίζουν» (να κρατούν ως pet) αυτούς που δεν ανταποκρίνονται σε αυτό!

Οι χειριστές σίγουρα θα πρέπει να κάνουν τα πάντα για να επιτύχει ένας σκύλος αλλά κι εκείνοι θα πρέπει να είναι επιλεκτικοί με τα σκυλιά των πελατών τους. Οι χειριστές που γνωρίζουν το πρότυπο και θα αρνηθούν πρόταση να δείξουν σκύλο που δεν ανταποκρίνεται σε αυτό πρέπει να εκτιμώνται ιδιαιτέρως.

Η διαφήμιση δεν σημαίνει πάντα πως ο σκύλος είναι ένα «εξαίρετο δείγμα» της φυλής του. Οι επαγγελματίες και διάσημοι χειριστές δεν παρουσιάζουν πάντα «καλούς σκύλους». Η διαφήμιση και ο επαγγελματίας χειριστής επηρεάζουν σε ένα ποσοστό τους κριτές και αν ο κριτής επιλέγει με βάση μόνο αυτά, παρέχει «κακή υπηρεσία» στην φυλή και αυτό αντανακλά και στην ικανότητα του ως κριτής.

Η κρίση με «προτεραιότητες» είναι, επίσης, καταστρεπτική για τις φυλές. Κριτές «πιάνονται» να επιλέγουν με βάση μια μοναδική «αρετή», ένα εντυπωσιακό κεφάλι, μια καλή τοποθέτηση αυτιών, γερά πόδια ή έναν όμορφο μανδύα. Οι ξεχωριστές «αρετές» και τα μεμονωμένα πλεονεκτήματα είναι σημαντικά, αλλά πιο σημαντικό είναι το αρμονικό και σύμφωνα με το πρότυπο σύνολο. Ο σκύλος πρέπει να «γεμίζει το μάτι» γενικότερα και όχι να έχει κάτι το ξεχωριστό ανάμεσα σε μια πληθώρα ελαττωμάτων! Αυτό καμιά φορά δικαιολογεί και το γιατί κάποιοι κριτές σπαταλούν τόση πολύ ώρα να κρίνουν μια ομάδα, μια κατηγορία.

Πολλοί εκθέτες συζητάμε μεταξύ μας για την πορεία του σπορ και πως εξελίσσεται. Πολύς χρόνος και προσπάθεια χρειάζονται για να κατανοήσεις μια φυλή, να καταλάβεις ποιος είναι «εξαίρετος». Δεν υπάρχει σύντομος δρόμος. Όλοι μπορεί να έχουν άποψη προσωπική, αλλά να είναι μια άποψη βασισμένη σε γνώση και επίγνωση. Το προσωπικό γούστο, οι προσωπικές προτιμήσεις επιτρέπονται μόνο όταν έχουμε να κάνουμε με δύο σκύλους ισάξιους ως προς το πρότυπο της φυλής.

Παρατηρήστε τα σκυλιά στο στίβο σαν θεατής, δείτε και κατανοήστε γιατί ο ένας σκύλος αντέχει στον τροχασμό και το κάνει αβίαστα και ο άλλος όχι. Γιατί κάποιοι ώμοι δεν «ανοίγουν» και ο σκύλος τεντώνει από τον αγκώνα. Παρατηρήστε τα κοντότριχα σκυλιά και μετά προσπαθήστε να δείτε κάτω από τους εντυπωσιακούς μανδύες. Κατανοήστε τι σημαίνει «γερή ράχη» και περίγραμμα σώματος ή κίνηση σύμφωνα με την κάθε φυλή. Πολλοί παρατηρητές έξω από τους στίβους και λάτρεις φυλών κοιτούν με απογοήτευση και αναρωτιούνται που βρίσκονται τα λειτουργικά σκυλιά του παρελθόντος, τι απέγιναν.

Δυστυχώς κάποια ελαττώματα είναι τόσο διαδεδομένα σήμερα που τα βλέπουμε ως «αρετές».

Αγαπώ τα σκυλιά! Αγαπώ τα σκυλιά με Τύπο και Αρμονία!…και οι δύο αρετές μπορούν να βρεθούν μαζί, στο ίδιο ζώο. Η εκτροφή για χάρη της νίκης είναι μια κατηφόρα χωρίς τέλος. Η αντιστροφή των πραγμάτων απαιτεί αφιερωμένους εκτροφείς και κριτές, χειριστές με κρίση και επίγνωση και κοινό με γνώση. Το σπορ μας δεν αξίζει τίποτα λιγότερο από το καλύτερο των προθέσεων μας.

Υπάρχει μόνο ένα πρότυπο! Ο «επικρατέστερος τύπος φυλής» και ο «δημοφιλής τύπος φυλής» είναι σαν την «γεύση του μήνα»…εφήμερος!

Οι εκτροφείς, οι κριτές και οι εκθέτες έχουν ευθύνη να προστατέψουν τα πρότυπα της φυλής τους!

0

Μπορεί, με μια πρώτη ματιά, οι δύο έννοιες να μοιάζουν μάλλον «άσχετες» μεταξύ τους όμως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.

Όταν το 1934 ο Clark Gable έβγαλε το πουκάμισο του για να εμφανισθεί το γυμνό του στήθος σε μια σκηνή της ταινίας “It happened one night” , οι πωλήσεις της απλής φανέλας, που ήταν απαραίτητο εσώρουχο μέσα από το πουκάμισο μέχρι τότε, έπεσαν κατά 75%.

Μέχρι την ταινία “American Gigolo” πολύ λίγοι γνώριζαν τον Richard Gere αλλά και τον Giorgio Armani, που ήταν απλά ένας Ιταλός σχεδιαστής. Μετά την ταινία και μέχρι σήμερα η Armani έχει ετήσια κέρδη άνω των 2,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Αρκετά παλιά, γύρω στα 1920, στη σειρά “Little Rascals” πρωταγωνιστούσε ένα αξιολάτρευτο American Pit Bull Terrier το οποίο συνόδευε την γλυκιά συμμορία με τους μπόμπιρες σε κάθε σκανταλιά τους. Εκείνη την εποχή κανένας δεν σκεφτόταν αν τα Pit Bulls είναι «καλά σκυλιά» και όλοι ήθελαν και είχαν ένα Pit Bull στην οικογένεια.

Μια από τις πιο γνωστές και επιτυχημένες ταινίες για παιδιά είναι «Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας» και βλέποντας την ταινία ξανά σήμερα μπορώ εύκολα να καταλάβω πως έγινε μόδα το Dalmatian τις δεκαετίες ’50 και ’60.

Κάτι παρόμοιο και με τα Pug μετά την εμφάνιση του σχεδόν «εξωγήινου» αυτού σκύλου στην ταινία “Men in Black”. Είδαμε αυτή την άγνωστη εως τότε φυλή να γίνετε γνωστή και στην Ελλάδα.

Η προβολή και το marketing (θετικό ή αρνητικό), για τα ρούχα ή τα σκυλιά δεν γίνετε βέβαια μόνο μέσα από το Hollywood και τις ταινίες.

Θα δούμε διαφημίσεις χαρτιών υγείας με πανέμορφα και χαριτωμένα Labrador Retrievers, θα δούμε την Βασίλισσα της Αγγλίας να εμφανίζεται με ένα Pembroke Welsh Corgi, θα δούμε την Paris Hilton με τα Chihuahuas, τους gangsta rappers με τα Pit Bulls και τα Rottweilers και πολλά άλλα.

Ακόμα και τα δελτία ειδήσεων ή τα documentaries, μέσα από το είδος και τον τρόπο παρουσίασης μιας είδησης με πρωταγωνιστή (ή όχι) ένα σκύλο μπορούν να δημιουργήσουν «μόδες» ή στερεότυπα που αργότερα θα αλλάξουν ή όχι.

Όλο αυτό δεν είμαι στην απολύτως κατάλληλη θέση να γνωρίζω πόσο «καλό» ή «κακό» κάνει στην βιομηχανία της μόδας του ρούχου, μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω πως την κυνοφιλική κοινότητα και τον ίδιο τον σκύλο τον βλάπτει ιδιαίτερα.

Δεν υπάρχει τίποτα «κακό» στο να γίνει γνωστή μια φυλή σκύλων μέσα από μία ταινία ή ένα διαφημιστικό σποτ. Το «κακό» δυστυχώς είναι ότι δεν υπάρχει και η αντίστοιχη ενημέρωση για τον τρόπο, τον τόπο, τα χαρακτηριστικά και τις ιδιαιτερότητες που μπορεί να έχει η απόκτηση ενός σκύλου.

Δεν υπάρχει ούτε η θέληση, ούτε η λογική στον «απλό άνθρωπο» να κάνει την έρευνα του πριν καταλήξει στη επιλογή φυλής και στην πηγή απόκτησης ενός σκύλου.

Ένα «κακό», μη ποιοτικό ρούχο μπορεί να μας δημιουργήσει μια απλή αλλεργία, να μας χαλάσει γρήγορα, να «μπει» στο πλύσιμο και εν τέλει να χάσουμε τα όποια χρήματα διαθέσαμε. Βέβαια, η «κακή πηγή» απόκτησης ενός ρούχου μπορεί και να εμπλέκει παράνομη και καταχρηστική παιδική εργασία, εκμετάλλευση ανθρώπων, πόρων και κοινωνιών.

Με τα σκυλιά έχουμε και την διαφορά ότι μιλάμε για ένα «προϊόν» έμβιο, που θα «δεθούμε» μαζί του συναισθηματικά για τα επόμενα 10-15 χρόνια και το οποίο «προέρχεται» επίσης από έμβια όντα (τους γονείς του).

Ένα κουτάβι, ένας σκύλος, μπορεί να μην είναι κατάλληλος γενικότερα (δηλαδή να μην είναι υγιής, να έχει σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς) ή απλά να μην είναι ο κατάλληλος σκύλος για εμάς. Να είναι πολύ ενεργητικός, πολύ μεγαλόσωμος, ιδιαίτερα «ξεροκέφαλος», σκύλος καχύποπτος, να γαυγίζει πολύ ή λίγο και πολλά άλλα που δεν αποτελούν ελαττώματα, αλλά χαρακτηριστικά κάποιων φυλών.

Πρέπει λοιπόν, η επιλογή σκύλου να γίνετε με βάση τις ανάγκες μας, τον τρόπο ζωής μας αλλά και με βάση αυτά που μπορούμε να προσφέρουμε εμείς στο σκύλο. Σίγουρα όχι, με μοναδικό κριτήριο την πολύ ωραία ταινία που μόλις παρακολουθήσαμε ή την διαφήμιση.

Πριν επιλέξουμε πρέπει να γνωρίζουμε επίσης, πως οι γονείς του κουταβιού μας δεν ζουν σε φάρμες εντατικής αναπαραγωγής (puppy mills) με μοναδικό σκοπό να ζευγαρώνουν υπό άθλιες ή υποτυπώδης συνθήκες διαβίωσης (συνηθισμένη προμηθευτική πηγή των pet shops) .

Πρέπει, επίσης, να γνωρίζουμε πως το «ζευγάρωμα» δύο σκύλων δεν είναι μια απλή υπόθεση και δεν πρέπει να γίνεται από τον καθένα μια που υπάρχουν πολλές κληρονομικές και μη ασθένειες που ένας άνθρωπος με άγνοια δεν μπορεί να αναγνωρίσει και να αποκλείσει, όση αγάπη και αν διαθέτει.

Τα κουτάβια ΔΕΝ πωλούνται σε βιτρίνες και προθήκες καταστημάτων και ΔΕΝ πρέπει να αποχωρίζονται από την μητέρα και τα αδέρφια τους (τοκετομάδα) πριν την ηλικία των 2 μηνών. Οι λόγοι είναι πολλοί και είναι λόγοι υγείας σωματικής και ψυχικής (προβλήματα συμπεριφοράς).

Η αναζήτηση ενός καλού εκτροφέα είναι μονόδρομος όταν έχουμε καταλήξει στην επιλογή ενός σκύλου συγκεκριμένης φυλής, αλλά και εκεί πρέπει να έχουμε κριτήρια επιλογής ανάμεσα στους εκτροφείς μια που και εκεί, όπως σε κάθε τομέα, «κρύβονται» και καιροσκόποι/κερδοσκόποι.

Πολύ καλή λύση για τον άνθρωπο που απλά επιθυμεί ένα σκύλο για συντροφιά είναι τα διάφορα καταφύγια σκύλων και φιλοζωικά σωματεία. Με χαρά θα μας βοηθήσουν στην επιλογή του κατάλληλου σκύλου για εμάς και θα μας συμβουλεύσουν για οτιδήποτε χρειαστούμε.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε αυτή την «λίστα» με τα «ΜΗ» και τα «ΔΕΝ» που οι περισσότεροι από εμάς αγνοούν, αλλά ίσως παραήταν κουραστικό. Ας μείνουμε λοιπόν σε αυτά και ας είναι η μόδα η αφορμή για την αναζήτηση σκύλου και την αναζήτηση πληροφορίας γύρω από τον σκύλο και όχι η μοναδική αιτία μιας παρορμητικής αγοράς.

Καλωσορίσατε στο Dogforum, την 1η ελληνική διαδικτυακή κοινότητα για τον σκύλο, όπου μπορείτε να συζητήσετε και να αναζητήσετε κάθε θέμα που τον αφορά. Πραγματοποίηστε εγγραφή δωρεάν και αποκτήστε την δυνατότητα να συζητήσετε και να μοιραστείτε απόψεις και γνώσεις για όλα τα κυνοφιλικά και κυνολογικά θέματα.
Contact us: [email protected]

FEATURED

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

© dogforum since 2006