Home Tags Posts tagged with "dog"

dog

0

Ποιος δεν έχει καταναλώσει κάποιο χρόνο διαβάζοντας, ακούγοντας και υπολογίζοντας θερμίδες;

Είναι το πρώτο πράγμα που αναγράφεται στην ανάλυση κάθε βρώσιμου προϊόντος που προορίζεται για τον άνθρωπο. Είναι αυτό που κοιτά κανείς πρώτα γυρίζοντας τις συσκευασίες στα super markets. Είναι αυτό για το οποίο γίνονται εκπομπές στην τηλεόραση, γράφονται βιβλία, γίνονται μελέτες. Είναι αυτό που κατηγορεί ο σύγχρονός άνθρωπος για την εικόνα του και την φυσική του κατάσταση… Οι θερμίδες και τα λιπαρά είναι «οι μάγισσες» στο διατροφικό κυνήγι μαγισσών τα τελευταία χρόνια.

Εντελώς παράδοξα όμως, όσον αφορά την διατροφή των κατοικίδιων ζώων μας και ειδικότερα του σκύλου, με τον οποίο εμείς θα ασχοληθούμε, οι θερμίδες είναι «απούσες». Δεν ζητούνται, δεν συζητιούνται και δεν αναγράφονται καν στα περισσότερα διατροφικά προϊόντα που απευθύνονται στα σκυλιά.

Στον σκύλο το marketing της βιομηχανίας του pet θέλησε να επικεντρώσει την προσοχή στο ποσοστό πρωτεΐνης και στο 1ο συστατικό. Δεν είναι κακό να προσέχουμε αυτά τα δύο πράγματα, είναι κακό να προσέχουμε μόνο αυτά ή να αγνοούμε εντελώς κάποια άλλα. Με ένα ποσοστό άνω του 50% των σκύλων να είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα και να ταλαιπωρούνται από τις ασθένειες που προκαλούνται ή επιδεινώνονται από το πάχος, πως είναι δυνατόν να μην συζητάμε καν για θερμίδες;

2015-dog-obesity-statistics

Από το petobesityprevention.org

Πόσες θερμίδες πρέπει να καταναλώνει ημερησίως ένας σκύλος σύμφωνα με το υγιές βάρος που πρέπει να έχει, την φυλή, τον τύπο του, την ηλικία του και τον τρόπο ζωής του;

Σίγουρα δεν αρκούν μόνο αυτές οι παράμετροι για να βρει κάποιος με ακρίβεια τις θερμιδικές ανάγκες ενός σκύλου ή ενός ζώου γενικότερα. Η μεταβολικές αξίες, ο βασικός μεταβολισμός κάθε οργανισμού, κάθε ατόμου μπορεί να ποικίλει και να σημειώσουμε διαφορές, προς τα πάνω ή προς τα κάτω, της τάξεως του 20%. Αυτό όμως δεν αναιρεί την σημαντικότητα και αυτής της πληροφορίας, όπως δεν αναιρεί το γεγονός πως κάτι που για εμάς θεωρείται σημαντικό, για τα κατοικίδια μας θεωρείται ασήμαντο… Γιατί άραγε;

Σε αυτό το σημείο δεν θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε αυτό το «Γιατί;» αλλά θα δούμε πως υπολογίζονται οι θερμίδες στα προϊόντα που προορίζονται για ανθρώπινη κατανάλωση, πως σε αυτά που προορίζονται για κατανάλωση από τα κατοικίδια ζώα και πως μπορούμε και εμείς να τις υπολογίσουμε.

Η βιομηχανία τροφίμων χρησιμοποιεί τον ευρέος γνωστό τύπο Atwater (Atwater Formula) όπου κάθε γραμμάριο πρωτεΐνης περιέχει 4 θερμίδες, κάθε γραμμάριο υδατανθράκων περιέχει 4 θερμίδες και κάθε γραμμάριο λίπους περιέχει 9 θερμίδες.

Παρόλο που ο τύπος Atwater είναι ο βασικός τρόπος υπολογισμού θερμίδων στην παγκόσμια βιομηχανία τροφίμων, η βιομηχανία τροφίμων για τα κατοικίδια χρησιμοποιεί τον τύπο «παραλλαγμένο» (Modified Atwater Formula) όπου κάθε γραμμάριο πρωτεΐνης περιέχει 3,5 θερμίδες, κάθε γραμμάριο υδατανθράκων περιέχει 3,5 θερμίδες και κάθε γραμμάριο λίπους περιέχει 8,5 θερμίδες. Είναι φυσικό να έχουμε ελαφρώς χαμηλότερη ποσότητα θερμίδων ονομαστικά.

Εμείς, πάντως, στην ενότητα των reviews μας χρησιμοποιούμε την «παραλλαγμένη» μορφή του τύπου μια που αυτή χρησιμοποιείται στα είδη τροφίμων για τα κατοικίδια.

Πίνακας με τις θερμιδικές ανάγκες των σκύλων από την Παγκόσμια Ένωση Κτηνιάτρων Μικρών Ζώων

Πίνακας με τις θερμιδικές ανάγκες των σκύλων από την Παγκόσμια Ένωση Κτηνιάτρων Μικρών Ζώων

Αν κάνετε τους υπολογισμούς βρίσκοντας τις θερμίδες (ακόμα και εκεί που δίνονται από τις εταιρείες) και την συνιστώμενη ημερήσια δόση φαγητού σε γραμμάρια ανά κιλό που δίνεται, πάντα από τις εταιρείες, θα βρείτε διακυμάνσεις από 250 ως 1100 θερμίδες ανά ημέρα, για ένα σκύλο 15 κιλών… Με την προτεινόμενη ποσότητα από την WSAVA (πιο πάνω πίνακας) να είναι 640 θερμίδες περίπου.

Αν συμπεριλάβουμε στην εξίσωση πως ακόμα και η ποσότητα και το ποσοστό της πρωτεΐνης, του λίπους και των λοιπών στοιχείων είναι τελικά συνυφασμένος με την ποσότητα θερμίδων που πρέπει να δίνει κάποιος και την ποσότητα που του συστήνεται και τελικά δίνει, τότε τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο για τον ιδιοκτήτη σκύλου που θέλει να κάνει το καλύτερο για τον τετράποδο σύντροφο του.

0

Όλοι γνωρίζουμε πόσο γελοία μπορεί να γίνουν τα σκυλιά μας. Θα κάνουν απίθανα και πολλές φορές ξεκαρδιστικά πράγματα που όμως δεν μπορούμε πάντα να απαθανατίσουμε σε φωτογραφία ή βίντεο. Ευτυχώς, σε αυτή την περίπτωση, αυτή η γυναίκα κατάφερε να βιντεοσκοπήσει το σκύλο της σε αυτή την περίεργη κατάσταση.

Προσπαθεί να του πάρει κάτι από το στόμα που στην αρχή δεν είναι εμφανές, μα στην συνέχεια, με λίγη προσπάθεια, αυτό το μικρό αντικείμενο φαίνεται και είναι μια… πιπίλα!

Θα προσπαθήσει αρκετές φορές και… ακόμα δεν γνωρίζουμε αν τα έχει καταφέρει.

Αν σας άρεσε αυτό το βίντεο μπορείτε να το Μοιραστείτε!

0

Μερικούς από τους μεγαλύτερους θησαυρούς της ανθρωπότητας τους φυλάμε σε μουσεία…

με κάποιους άλλους μοιραζόμαστε την ζωή μας.

– Άγνωστος –

 

Το «ταξίδι» του Μπεν και του Ντενάλι άρχισε το 1999 όταν ο Μπεν έκανε επίσκεψη σε ένα καταφύγιο σκύλων και διάλεξε τον Ντενάλι ανάμεσα στα τόσα άλλα σκυλιά του καταφυγίου. Το πιθανότερο είναι πως κανείς τους δεν ήξερε τι ξεκινούσε εκείνη την στιγμή, το πιο όμορφο ταξίδι, δύο ζωές σαν μία.

Ο Μπεν Μούν (Ben Moon) ταξίδεψε σε πάρα πολλά μέρη και δεν αποχωρίστηκε ποτέ τον Ντενάλι από το πλάι του. Η φωτογραφική του καριέρα στηρίχθηκε στην καταγραφή και φωτογράφιση ορειβατών και σέρφερς καθώς και αρκετών διαφημιστικών για πολύ γνωστές εταιρείες, όπως οι Nau, Patagonia, Keen, και Timberland. Μα πιο πολύ ίσως του άρεσε να φωτογραφίζει τον Ντενάλι.

Όπως περιγράφει και ο Ντενάλι στην ταινία (με την βοήθεια του Μπεν), ο Μπεν ήταν ένα «ελεύθερο πνεύμα»… Ίσως αυτό ακριβώς που χρειάζεται για να αναγνωρίσει και να σεβαστεί κανείς το μεγαλείο του σκύλου μέσα από την απλότητα του. Γιατί αυτό το «ταξίδι» που οι δύο τους βιώνουν είναι κάτι που όλοι μπορούν να βιώσουν, αρκεί να θέλουν.

Ταξίδεψαν πολύ, πήγαν για ψάρεμα, έκαναν γιόγκα, ο Ντενάλι βοηθούσε τον Μπεν να γνωρίσει κοπέλες, γνώρισαν διάσημους ανθρώπους, πήγαν για ιστιοπλοΐα στην έρημο…

Όλα τα ταξίδια όμως έχουν και φουρτούνες και μια μέρα, πριν 10 χρόνια περίπου σε μια κατασκήνωση τους, ο Μπεν σηκώθηκε δίπλα στην φωτιά και λιποθύμησε έχοντας και αιμορραγία από την μύτη. Η διάγνωση ήταν καρκίνος και τα πράγματα θα άλλαζαν αρκετά. Ο Ντενάλι δεν έφυγε ποτέ από το πλάι του, τον έγλυφε και μπορούσε να γευτεί τα χημικά που προσπαθούσαν να «σκοτώσουν» τον καρκίνο αλλά έμοιαζε να σκοτώνουν και τον ίδιο. «Αν κάποιος προσπαθούσε να με πάρει από το πλάι του, θα του δάγκωνα το πρόσωπο», λέει ο Ντενάλι με την βοήθεια του Μπεν.

Ο Μπεν υποβλήθηκε σε χειρουργείο για την αφαίρεση των όγκων και του έγινε κολοστομία, δηλαδή θα έπρεπε να «τα κάνει» σε ένα πλαστικό σακουλάκι που είχε πάντα συνδεδεμένο επάνω του για την υπόλοιπη ζωή του, όπως περιγράφει ο Ντενάλι στεναχωρημένος αφού ήδη έπρεπε να μαζεύει τα δικά του «κακά» σε πλαστικό σακουλάκι.

Η ασφάλεια του Μπεν δε δεχόταν να καλύψει τα έξοδα της θεραπείας και οι δυσκολίες συνεχίζονταν, μα κανένας από τους δύο δεν έδειχνε σημεία παράδοσης και θλίψης. Αφού είχαν ο ένας τον άλλον.

Ο Μπεν κατάφερε να νικήσει τον καρκίνο και ο Ντενάλι δεν θα έχανε τον σύντροφο του.

Πριν λίγο καιρό όμως ο καρκίνος «χτύπησε την πόρτα» του Ντενάλι… Ο Ντενάλι δεν κατάφερε να το ξεπεράσει… Ήταν ήδη 14 ετών…

Αυτή όμως είναι μια μικρή περίληψη του «ταξιδιού» τους. Το «δέσιμο» του ανθρώπου που σεβάστηκε και κατάλαβε τον σκύλο του δεν τελειώνει όταν αυτός αφήσει το σώμα του στα 14 του χρόνια. Το «δέσιμο» και το «ταξίδι» κρατούν όσο υπάρχουν καρδιές που χτυπούν και θυμούνται αυτούς τους δύο. Όσοι έχουν ζήσει ή ζουν κάτι παρόμοιο είναι πολύ εύκολο να το κατανοήσουν.

Οι σκύλοι θα καλύψουν ένα κενό που δεν ήξερες ότι υπάρχει και θα αναδείξουν τον άνθρωπο που δεν ήξερες ότι είσαι… Άφησε τους!

0

Ομάδα 8: Κυνηγόσκυλα επαναφοράς, ξεπετάγματος, νερού

Υποομάδα: 2 Σκύλοι ξεπετάγματος

Χώρα προέλευσης: Μεγάλη Βρετανία

Αριθμός Προτύπου (F.C.I.-Standard No.): 5

Χρονολογία έκδοσης ισχύοντος προτύπου : 08/10/2012

Χρησιμότητα: Σκύλος ξεπετάγματος (flushing dog)

Με εξετάσεις εργασίας

Ένας από τους αρχαιότερους τύπους σκύλων Σπάνιελ (spaniel) για χερσαίο κυνήγι. Απόγονος των Ισπανικών Σπάνιελ ή «σκυλιά των κουνελιών.» Το όνομα προκύπτει από την καρχηδονιακή λέξη για το κουνέλι η οποία είναι span. H ίδια λέξη είναι η ρίζα των λέξεων Spain και Hispania. Το Αγγλικό Κόκερ Σπάνιελ κατάγεται από το Σπάνιελ που κατοίκησε στη Μεγάλη Βρετανία το 14ο αιώνα και χρησιμοποιήθηκε για το κυνήγι πουλιών με δίχτυα αλιείας. Αναπτύχθηκε από τους Βρετανούς κτηνοτρόφους και τον 18ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε στο κυνήγι μπεκάτσας (woodcock) απ’ όπου πήρε και το όνομα του. Η φυλή αναγνωρίστηκε επίσημα από τον Αγγλικό Όμιλο το 1892, ως τότε το Σπρίνγκερ Σπάνιελ (Springer Spaniel) και το Κόκερ Σπάνιελ συνυπήρχαν, πολλές φορές, ακόμα και ζευγαρώνοντας μεταξύ τους.

«Ένα μεγάλο σκυλί σε μικρό σώμα»… Μεγάλο σε εξυπνάδα, προσωπικότητα, ομορφιά, ενεργητικότητα, αφοσίωση, αλλά πάνω απ όλα μεγάλο στη ψυχή. Το βολικό του μέγεθος τον καθιστά τον τέλειο σύντροφο για όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες, γι αυτό άλλωστε είναι και μια από τις πιο δημοφιλής φυλές συντροφιάς, καμιά φορά ξεχνώντας τις δικές του ανάγκες. Ένας σκύλος γεμάτος ζωή, χαρούμενος, στοργικός, ενθουσιώδης, ευγενικός, αφοσιωμένος, γεμάτος ενέργεια και όρεξη για παιχνίδια, αθλητικός μα και λαίμαργος.

Η φυλή προσβάλλεται από οφθαλμικές παθήσεις, νεφροπάθειες, γλαύκωμα, εντρόπιον, ανωμαλίες του αίματος και πιο σπάνια, από δυσπλασία του ισχίου. Οι πιο συνηθισμένες ασθένειες είναι: Το PRA (Progressive Retinal Atrophy ή προϊούσα ατροφία του αμφιβληστροειδούς χιτώνα) μια ασθένεια του ματιού η οποία οδηγεί στην ολική τύφλωση του σκύλου και δεν θεραπεύεται και το FN (Familial Nephropathy ή οικογενής νεφροπάθεια) μια ασθένεια των νεφρών, η οποία εξελίσσεται ραγδαία, δεν θεραπεύεται και οδηγεί στο θάνατο.

Τα εντυπωσιακά, μακριά αυτιά των Αγγλικών Κόκερ Σπάνιελ θέλουν ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα. Ωτίτιδες και μυκητιάσεις παρατηρούνται πολύ συχνά. Η εσωτερική περιοχή γύρω από το αυτί πρέπει να είναι πάντα περιποιημένη, οι τρίχες κοντά κουρεμένες ώστε να αερίζεται το αυτί και επιβάλλεται σωστός καθαρισμός των αυτιών τουλάχιστον 1 φορά την εβδομάδα. Επίσης, τα Αγγλικά Κόκερ Σπάνιελ, εξαιτίας του τριχώματος τους και του χαμηλού ύψους, συνηθίζουν να μαζεύουν διαφόρων ειδών αγκάθια απ τη βόλτα που μερικά από αυτά, εάν δεν τα αφαιρέσει ο σκύλος ή εμείς, μπορούν να γίνουν άκρως επικίνδυνα εισχωρώντας μέσα στο σώμα του σκύλου (π.χ. άγανο).

Εν κατακλείδι, η επιλογή ενός Αγγλικού Κόκερ Σπάνιελ πρέπει να είναι προσεκτική και χωρίς βιασύνες, όπως και κάθε άλλου σκύλου βέβαια.

Γενική εμφάνιση: Χαρούμενο, ανθεκτικό, αθλητικό, αρμονικό, συμπαγές.

Σημαντικές αναλογίες: Οι αποστάσεις από το ακρώμιο μέχρι το έδαφος και από το ακρώμιο μέχρι τη ρίζα της ουράς είναι περίπου ίσες.

Συμπεριφορά και Ταμπεραμέντο: Καλοκάγαθο, με αέναα κουνιστή ουρά ιδιαίτερα όταν ακολουθεί ίχνος και άφοβο μπροστά στις δύσκολες συνθήκες. Ευγενές και αφοσιωμένο, αλλά και γεμάτο ζωή και ενθουσιασμό.

Κεφάλι: Με ευκρινές στοπ στο μέσον της απόστασης μεταξύ ακρορρινίου και ινιακής απόφυσης. Κρανίο καλά ανεπτυγμένο, καθαρά σχηματισμένο, ούτε υπερβολικά εκλεπτυσμένο ούτε χονδροειδές. Τα οστά των παρειών δεν προεξέχουν.

Μύτη: Η μύτη είναι αρκετά φαρδιά, για την οξεία οσφρητική ικανότητα.

Ρύγχος: Τετράγωνο.

Γνάθοι & Δόντια: Δυνατοί γνάθοι , μεγάλα δόντια με τέλειο ψαλιδωτό δάγκωμα. Δηλαδή, τα επάνω δόντια κλείνουν πάνω από τα κάτω σφιχτά.

Χείλη: Σφιχτά και καθαρά.

Μάγουλα: Αρκετά έντονα με δυνατούς μυς.

Μάτια: Γεμάτοι αλλά όχι προεξέχοντες. Σκούροι καστανοί ή καστανοί, ποτέ ανοιχτόχρωμοι, αλλά στην περίπτωση Κόκερ με χρώμα συκωτί ή συκωτί – στικτό ή συκωτί και άσπρο, τα μάτια έχουν χρώμα σκούρο φουντουκί ώστε να εναρμονίζονται με το χρώμα του τριχώματος. Η έκφραση είναι αυτή της ευφυίας και της ευγένειας αλλά και «ξύπνια», λαμπρή και χαρούμενη. Τα βλέφαρα είναι σφιχτά.

Αυτιά: Λοβοειδή, χαμηλά τοποθετημένα, εκφύονται στην ίδια ευθεία με τα μάτια. Τα λεπτά, φίνα πτερύγια εκτείνονται μέχρι το ακρορρίνιο. Καλώς καλυμμένα από μακρύ, ίσιο, μεταξένιο τρίχωμα.

Λαιμός: Μέσου μήκους, μυώδης. Ομαλά τοποθετημένος πάνω στους λεπτούς, επικλινείς ώμους. «Καθαρός» λαιμός (χωρίς προγούλια).

Σώμα: Ισχυρό και συμπαγές. Οσφύς βραχεία, φαρδιά.

Ράχη: Ίσια, σφιχτή ραχιαία γραμμή που καμπυλώνει απαλά προς την ουρά από το άκρο της λεκάνης έως τη βάση της (ουράς).

Στέρνο: Θώρακας καλά ανεπτυγμένος, στήθος βαθύ, ούτε πολύ φαρδύ ούτε πολύ στενό εμπρός. Πλευρές καλά τεντωμένες.

Ουρά: Εκφύεται λίγο χαμηλότερα από τη γραμμή της ράχης. Πρέπει να είναι χαρούμενη στην κίνησή της και να φέρεται ίσια (προς τα πίσω), ποτέ προς τα πάνω. Παραδοσιακά κόβεται αλλά ποτέ τόσο κοντή ώστε να κρύβεται, ούτε τόσο μακριά ώστε να παρεμποδίζει την ακατάπαυστη, ζωηρή κίνηση στην εργασία. Όταν είναι άκοπη είναι ελαφρά κυρτή, μετρίου μεγέθους, ανάλογου του μεγέθους του σώματος, δίνοντας μια γενικά ισορροπημένη εικόνα. Ιδανικά, να μην κατεβαίνει κάτω από τον ταρσό. Δυνατή στην ρίζα καταλήγοντας σε μια λεπτή άκρη. Με ανάλογο τρίχωμα όπως το σώμα και «ζωντανή» όταν ο σκύλος είναι εν δράση, αλλά να μην υπερβαίνει το ύψος της ράχης, αλλά και ποτέ να μην φέρεται πολύ χαμηλά δείχνοντας δειλία.

Εμπρόσθια άκρα: Σκέλη με καλή οστέωση, ίσια, αρκούντως βραχέα για την συγκέντρωση της ισχύος. Αλλά όχι υπερβολικά κοντά ώστε να εμποδίζουν την τρομακτική ενεργητικότητα που απαιτείται από το σπουδαίο αυτό αθλητικό σκυλί.

Πίσω άκρα: Φαρδιά, καμπύλα, πολύ μυώδη. Σκέλη καλής οστέωσης.

Ώμοι: Ωμοπλάτες επικλινείς και λεπτές.

Αγκώνες: Χωρίς ίχνος χαλαρότητας.

Πίσω άκρα: Μυώδη με παράλληλα άκρα βλέποντας τα από πίσω.

Γόνατα: Με καλή άρθρωση και κλίση.

Ταρσοί: Κοντά μετατάρσια που επιτρέπουν άφθονη ώθηση.

Πατούσες: Σφικτά, με χονδρές πατούσες, σαν της γάτας.

Τροχασμός & Κίνηση: Άρτια, δια μέσου κινήσεως μεγάλης ώθησης που καλύπτει καλά το έδαφος.

Τρίχωμα: Επίπεδο, μεταξένιας υφής, ποτέ συρματοειδής ή κυματιστό, ούτε υπερβολικά φουντωτό, ποτέ δεν σχηματίζει βοστρύχους. Καλό «πτέρωμα» (κρόσσια) στα εμπρός σκέλη, το σώμα και τα πίσω σκέλη πάνω από τους ταρσούς.

Χρώμα: Μονόχρωμα: Μαύρο, κόκκινο, ξανθό, σοκολατί, μαυροπύρηνο (black & tan), σοκολατί και πύρινο. Στα μονόχρωμα δεν επιτρέπεται άσπρο παρά μόνο στο στήθος.

Δίχρωμα: Άσπρο-Μαύρο, Πορτοκαλί-Άσπρο, Σοκολατί-Άσπρο, Λεμονί-Άσπρο. Όλα με ή χωρίς στίγματα.

Τρίχρωμα: Μαύρο, άσπρο και πύρινο ή σοκολατί, άσπρο και πύρινο.

Ύψος (περίπου): Αρσενικά 39-41 εκ., Θηλυκά 38-39 εκ. Βάρος (περίπου): 13-14,5 κιλά.

Σφάλματα: Κάθε απόκλιση από τα παραπάνω θα πρέπει να θεωρείτε λάθος και η σοβαρότητα με την οποία θα αξιολογείται θα πρέπει να είναι ανάλογη με τον αντίκτυπο που αυτό έχει στην υγεία και το ευ ζην του σκύλου.

Οποιοσδήποτε σκύλος με σωματικές ανωμαλίες ή συμπεριφοράς θα πρέπει να αποκλείεται.

Σημείωση: Τα αρσενικά ζώα θα πρέπει να έχουν δύο εμφανώς φυσιολογικούς όρχεις, πλήρως κατεβασμένους στο όσχεο.

Το Αγγλικό Κόκερ Σπάνιελ χρειάζεται έντονη κοινωνικοποίηση από νωρίς και δεν του αρέσει η μοναξιά: θέλει να ακολουθεί τους ανθρώπους του παντού και να βρίσκεται μαζί τους σε κάθε εκδήλωση της ζωής τους. Η ιδανική του θέση είναι μέσα στο σπίτι και η ενθουσιώδης ανταπόκριση με την οποία δέχεται την εκπαίδευση στην υπακοή, εγγυάται ότι με λίγη γνώση και φροντίδα η συμπεριφορά του θα είναι πάντα άψογη παντού.

0

Τα νεκροταφεία ζώων συντροφιάς (pet cemetaries) μοιάζουν μια νέα μόδα, ένα σημείο των καιρών που θέλουν τον άνθρωπο που περιορίζεται κοινωνικά, που αποξενώνεται, να εξανθρωπίζει τα κατοικίδια ζώα και τον σκύλο ειδικότερα.

Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι…

Το πρώτο, ή από τα πρώτα, κοιμητήριο ζώων άρχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του το 1896 στην ακμάζουσα τότε, Νέα Υόρκη.Το Hartsdale Canine Cemetery ήταν πρωτοβουλία του Dr. Samuel Johnson αν και όχι τόσο με την πρόθεση να γενικευθεί σαν ιδέα και πράξη.Ο κτηνίατρος Dr. Samuel Johnson προσέφερε χώρο ταφής στο συγκεκριμένο σημείο για τον σκύλο ενός φίλου του, αλλά αυτό ήταν η αρχή για όσα ακολούθησαν.

Μέχρι σήμερα έχουν ταφεί στο συγκεκριμένο χώρο πάνω από 70.000 κατοικίδια ζώα.

Το Hartsdale πλέον αποτελεί ακόμα και αξιοθέατο μια που εκτός από το παλαιότερο κοιμητήριο ζώων, είναι και ο τόπος φιλοξενίας του War Dog Memorial.

Πρόσφατες ανακαλύψεις όμως «έσπρωξαν» την τιμητική, εθιμοτυπική αυτή πράξη της ταφής των ζώων ακόμα πιο πίσω χρονικά.

Σωρός ή καλύτερα υπολείμματα σκελετού σκύλου που έζησε πριν πάνω από 7.000 χρόνια, βρήκαν επιστήμονες στην Σιβηρία.Το σκυλί, που μορφολογικά μοιάζει με Χάσκυ, φαίνεται να έζησε ανάμεσα σε ανθρώπους, να τρεφόταν με υπολείμματα τροφής ανθρώπων και να ενταφιάστηκε με τον ίδιο τρόπο που οι άνθρωποι θαβόντουσαν μετά το θάνατο τους εκείνοι την εποχή.

Αυτό, λένε οι ανθρωπολόγοι, δείχνει πως οι άνθρωποι της εποχής υπολόγιζαν τον σκύλο σαν ένα έμψυχο ον, με δικαιώματα και αξία παρόμοια με αυτή του ανθρώπου.

Η όλη εικόνα, η προσεκτική τοποθέτηση του σκύλου στον τάφο (σε μια ειδικά σκαμμένη λακκούβα) και η συνοδεία του άψυχου σώματος από αντικείμενα, δείχνει πως οι άνθρωποι ήθελαν να τιμήσουν το ζώο και να φροντίσουν η ψυχή του να έχει καλή μεταχείριση (καλό κατευόδιο).

Με τον ίδιο τρόπο, λίγο πιο πέρα, βρέθηκαν θαμμένοι άνθρωποι.

Εξετάσεις DNA και με ραδιοϊσότοπα έδειξαν ότι το ζώο ζούσε κοντά σε ανθρώπους, τρεφόταν με ψάρια, κρέας φώκιας, ελαφιού, άλλων μικρών θηλαστικών και κάποιων χόρτων, «μενού» παρόμοιο με αυτό των ανθρώπων της περιοχής.

Επίσης, διαπιστώθηκε πως ο σκύλος δεν έζησε αυτό που θα λέγαμε «σκυλίσια ζωή», ξένοιαστη και χωρίς ταλαιπωρίες μια που η σκελετική του καταπόνηση και οι τραυματισμοί του δείχνουν ζώο που χρησιμοποιήθηκε για μεταφορά και κυνήγι.

Στην ίδια χρονολογική περίοδο τοποθετείται και η ταφή ενός λύκου που υπολείμματα του βρέθηκαν στην περιοχή του Lokomotiv, στην Σιβηρία.

Ο λύκος δεν βρέθηκε να καταναλώνει τις ίδιες τροφές και είχε πεθάνει λόγο ηλικίας.Ο σκελετός του βρέθηκε τοποθετημένος γύρω από ένα ανθρώπινο κρανίο και δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι ο λύκος έζησε μαζί  με τον άνθρωπο στον οποίο άνηκε το κρανίο ή γενικότερα με ανθρώπους.

Οι παλαιοντολόγοι και οι ανθρωπολόγοι υποστηρίζουν πως αυτή η ταφή είχε άλλο χαρακτήρα.Ίσως να ήθελαν το πνεύμα του λύκου να προστατεύει τον άνθρωπο στον «άλλο κόσμο» ή κάτι παρόμοιο.

Οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει ακόμα σε ασφαλή συμπεράσματα για τις δύο αυτές «παράξενες» ταφές.

Το σίγουρο είναι πως από πολύ παλιά, κάποιοι άνθρωποι ένιωθαν ένα ιδιαίτερο «δέσιμο» με τα κατοικίδια ζώα και ένιωθαν την ανάγκη να εκφράσουν την θλίψη και την ευγνωμοσύνη τους με διάφορους τρόπους.

0

Δεν είναι κάτι σπάνιο, δεν είναι «ντροπή», δεν είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί… Τα σκυλιά «τσακώνονται» για διάφορους λόγους, πολλούς από αυτούς που και εμείς οι άνθρωποι «τσακωνόμαστε» ή μπορεί να το κάνουμε. Θα λέγαμε πως μοιάζουν περισσότερο με μικρά παιδιά που θα μαλώσουν για τα παιχνίδια τους, το φαγητό τους, τους φίλους τους, την προσοχή και την εύνοια της «ηγετικής φιγούρας» και πολλά άλλα.

Υπάρχουν σκύλοι που είναι λιγότερο «κοινωνικοί» και «ανοικτοί» σε νέες γνωριμίες και ενθουσιώδη παιχνίδια και σκύλοι λιγότερο «κοινωνικοί» και έτοιμοι να δεχθούν κάθε είδους αντίδραση. Υπάρχουν οι σκύλοι που αρχίζουν έναν καυγά, υπάρχουν οι σκύλοι που προκαλούν τον καυγά, υπάρχουν οι σκύλοι που θα αποφύγουν πάση θυσία τον καυγά…

Όλα αυτά ανήκουν στην σφαίρα αυτού που θα λέγαμε «φυσιολογικό» και είναι μάλλον κακό να προσπαθούμε να στριμώξουμε στο ίδιο πλαίσιο όλα τα σκυλιά. Αυτό που καλούμαστε να κάνουμε είναι να αποφύγουμε τις δυσάρεστες καταστάσεις ή να είμαστε έτοιμοι να τις λήξουμε χωρίς μεγάλες απώλειες.

Σκυλιά δαγκώνονται καθημερινά, το ίδιο και άνθρωποι από σκυλιά, συνήθως την στιγμή που προσπαθούν να τερματίσουν έναν σκυλοκαυγά. Καλό θα ήταν λοιπόν, αντί να αποφεύγουμε το ζήτημα, να το δούμε, να το αναλύσουμε και να προσπαθήσουμε να βρούμε κάποιες λύσεις.

Πρώτα από όλα, πως αποφεύγουμε την «σύρραξη». Δεν είναι κάτι τόσο δύσκολο, απλά θα πρέπει αρχικά να γνωρίζουμε τον σκύλο μας. Αν είναι ένας σκύλος με τάσεις επιθετικές προς άλλα σκυλιά, αν είναι ένας σκύλος που δεν εκτιμά τα έντονα παιχνίδια, την παρουσία πολλών άλλων σκύλων, αν είναι ένας σκύλος που δεν δέχεται καλά σκυλιά ίδιου φύλου, που δεν θα αφήσει καμία πρόκληση αναπάντητη… τότε καλό είναι να επιλέγουμε βόλτες μοναχικές ή με την παρέα σκύλων που γνωρίζουμε την αντίδραση του δικού μας, να έχουμε πάντα τον έλεγχο του σκύλου μας (με λουρί και φίμωτρο, όπου είναι απαραίτητο) και πάντα να προσέχουμε τον τρόπο που εισερχόμαστε σε νέες περιοχές αλλά και τον τρόπο που άλλοι σκύλοι εισέρχονται σε «δικές μας».

Θα ήθελα εδώ να τονίσω κάτι που συναντώ συχνά. Δεν έχουμε τον έλεγχο του σκύλου μας όταν χρησιμοποιούμε αυξομειούμενο λουρί (τύπου Flexi)! Δεν ενδείκνυται λοιπόν ένα τέτοιο λουρί σε σκυλιά που πρέπει να έχουμε τον έλεγχο τους.

Πάντα χρήσιμη η βασική υπακοή, μπορεί και εδώ να χρησιμοποιηθεί. Όταν ο σκύλος σας έρχεται αντιμέτωπος με την πρόκληση, τον καλείτε σε θέση «Κάτσε» και απαιτείτε την προσοχή του. Δηλαδή, του τραβάτε την προσοχή και θέλετε να κοιτάει εσάς στα μάτια και όχι οτιδήποτε άλλο. Αν πάλι έχετε «προβλέψει» την πρόκληση από απόσταση, αλλάζετε κατεύθυνση, στρίβετε και συνεχίζετε αλλού την βόλτα σας…Δεν είναι κακό!

Αν τώρα δεν έχετε καταφέρει να προλάβετε το συμβάν, ακολουθείστε μερικούς βασικούς κανόνες.

Πρώτον, μην δαγκωθείτε! Από τον σκύλο σας ή τον άλλο σκύλο, διότι δεν θα είσαστε σε θέση να βοηθήσετε παραπάνω.

Δεύτερον, μην ουρλιάζετε! Δεν βοηθά πουθενά να δημιουργείται περισσότερο χάος και ένταση από την ήδη υπάρχουσα.

Τρίτον, μην χτυπάτε τα σκυλιά με ότι βρείτε και όπως βρείτε! Δεν θα καταφέρετε κάτι θετικό.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να απευθυνθώ στην ειδική και «συμπαθή» ομάδα των «ματσουκοφόρων»… Κυρίες και Κύριοι, αν δεν συνοδεύεστε από καμιά δεκαριά γιδοπρόβατα ή αν δεν βγάζετε το σκύλο βόλτα σε πορεία προς Σύνταγμα, θα πρότεινα να αφήσετε τα πάσης φύσεως ματσούκια και στειλιάρια εκεί που τα βρήκατε. Η εικόνα είναι τουλάχιστον γελοία και το όποιο αποτέλεσμα αμφίβολο.

Αντί λοιπόν όλων των παραπάνω, προσπαθήστε να κρατήσετε την ψυχραιμία σας και να παρατηρήσετε τι ακριβώς συμβαίνει. Η παρέμβαση σας πρέπει να είναι ήρεμη αλλά και προσεκτική. Την ώρα που ο ένας σκύλος είναι από πάνω από τον άλλο, πλησιάζετε από πίσω τον σκύλο που βρίσκεται από πάνω, τραβάτε από το μέσω της ουράς περίπου, ανασηκώνεται τα πίσω πόδια του και τον πιάνεται από αυτά.

Άμεσα ο σκύλος χάνει την βάση ώθησης του, χάνει τον έλεγχο και το δάγκωμα αλλά και η πίεση που ασκεί στον άλλο σκύλο ελαττώνονται δραματικά. Με την προϋπόθεση ότι και ο άλλος ιδιοκτήτης έχει κινηθεί και αποκτήσει τον έλεγχο του άλλου σκύλου, τραβάτε χωρίζοντας τα σκυλιά αν και όταν το δάγκωμα έχει χαλαρώσει. Αν όχι, λικνίζετε τον σκύλο δεξιά-αριστερά, ελαφρά για να «χάσει» το δάγκωμα και να βρείτε ευκαιρία να τραβήξετε.

Αν ο σκύλος δεν έχει ουρά, πιάνετε πρώτα από την εσωτερική πλευρά των γλουτών και σιγά-σιγά φτάνετε να κρατάτε από τα πόδια. Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά αν είσαστε άντρας ή γυναίκα, μικρόσωμος ή μεγαλόσωμος άνθρωπος. Τα κιλά που καλείστε να σηκώσετε είναι εφικτά μια που δεν είναι το συνολικό βάρος του σκύλου.

Ακόμα και στην περίπτωση που δεν έχει έρθει ακόμα ο άλλος ιδιοκτήτης ή δεν υπάρχει, η διαδικασία αυτή έχει επιτυχία μια που 9 στις 10 φορές ο «αδύναμος» σκύλος που έχανε στον καυγά μέχρι να παρέμβετε, δε θα θελήσει να ξαναεμπλακεί σε καυγά και θα φύγει ή θα περιοριστεί να γαβγίζει από απόσταση ασφαλείας. Επίσης, σπανιότατα (ποτέ μάλλον) μπορεί ο «αδύναμος» σκύλος να κατευθυνθεί προς εσάς με άγριες διαθέσεις αφού τον έχετε χωρίσει.

Όταν η πολύ ένταση θα έχει φύγει και αφού κι εσείς συνεχίζετε να είσαστε ψύχραιμος, τα σκυλιά θα ηρεμήσουν και μπορεί να έχει μια πιο ήρεμη συνέχεια η μέρα σας.

Δεν θα σπεύσουν όλοι οι άνθρωποι να χωρίσουν δύο σκύλους που τσακώνονται, δεν έχουν όλοι την ίδια ηρεμία ή θάρρος, αλλά όσοι το κάνετε καλό είναι να ξέρετε τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνετε, ώστε να περιορίσετε τις «ζημιές».

0

Στην Ελλάδα, αλλά και στις περισσότερες χώρες τον ρόλο του ανθρώπου που παρουσιάζει και χειρίζεται τον σκύλο στον στίβο τον έχει ο ιδιοκτήτης ή ο εκτροφέας.

Στις περισσότερες περιπτώσεις ο ιδιοκτήτης ή ο εκτροφέας είναι ικανός να βγάλει σε πέρας και αυτό τον ρόλο, της παρουσίασης δηλαδή, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που ο σκύλος «αδικείται» από την παρουσίαση του ιδιοκτήτη ή/και εκτροφέα του.

Στο εξωτερικό (ίσως πολύ περισσότερο στις Η.Π.Α.) είναι αρκετά διαδεμένο το «φαινόμενο» (επάγγελμα), ο σκύλος να παρουσιάζεται από κάποιον τρίτο, έναν επαγγελματία κυναγωγό (χειριστή).

Υπάρχουν και στην χώρα μας άνθρωποι που μπορούν και αναλαμβάνουν ήδη να παρουσιάσουν σκυλιά τρίτων έναντι κάποιας αμοιβής (ή απλά λόγω φιλίας). Όπως υπάρχουν και αλλοδαποί χειριστές (handlers) που δραστηριοποιούνται συχνά και με επιτυχία στους Ελληνικούς στίβους.

Σίγουρα το να παρουσιάζεις ο ίδιος τον σκύλο σου είναι ή μπορεί να είναι μια ευχάριστη διαδικασία και άλλος ένας τρόπος να περάσεις καλά μαζί του. Τι γίνεται όμως αν δεν μπορείς ή δεν θες, για διάφορους λόγους;

Οι επαγγελματίες κυναγωγοί μπορεί να είναι εξειδικευμένοι στην παρουσίαση μίας ή περισσότερων φυλών, αλλά, σε περιπτώσεις πολύ έμπειρων ανθρώπων, μπορεί να είναι ικανοί να χειριστούν όλες τις φυλές σκύλων και να τις παρουσιάσουν αξιόλογα.

Κάθε φυλή έχει τον δικό της τρόπο παρουσίασης, τον δικό της τρόπο που κινείται, διαφορετικό τροχασμό, διαφορετικό ταμπεραμέντο, κ.ο.κ.. Σε κάποια σκυλιά πρέπει να δοθεί έμφαση σε συγκεκριμένα ανατομικά χαρακτηριστικά στην παρουσίαση και σε άλλα σε ιδιότητες του χαρακτήρα τους.

Οι επαγγελματίες κυναγωγοί (dog handlers) μπορούν, ακόμα, να είναι υπεύθυνοι για το grooming (επιμέλεια εμφάνισης) του σκύλου ή ακόμα και να γίνουν εκπαιδευτές ή βοηθοί παρουσίασης, νέων ιδιοκτητών.

Πρέπει σίγουρα να γνωρίζουν το πρότυπο της φυλής που παρουσιάζουν και τις ιδιαιτερότητες παρουσίασης της.

Πολλές φορές, οι άνθρωποι αυτοί παρουσιάζουν σκυλιά κάθε εβδομάδα και μπορούν να είναι αφοσιωμένοι στις εκθέσεις μορφολογίας σκύλων σε σημείο που ο μέσος ιδιοκτήτης σκύλου δεν μπορεί.

Ο επαγγελματίας κυναγωγός μπορεί να συνδράμει στο έργο του καλού ιδιοκτήτη και του σωστού εκτροφέα για την ανάδειξη ενός πολύ καλού δείγματος φυλής, ενός εξαίρετου σκύλου.

Πολλές φορές είναι η λεπτομέρεια που έλειπε, η «τελευταία πινελιά» που θα κάνει ένα σκύλο να ξεχωρίσει.

0

Άλλη μια φυλή που «παλεύουν» να αναγνωρίσουν οι φίλοι της και ταυτόχρονα μια φυλή με «πλούσιο» και εντυπωσιακό παρελθόν.

Το Alano Espanol περιγράφεται και αναφέρεται «επίσημα» για πρώτη φορά το 14ο αιώνα στο «Libro de la Montería» (Βιβλίο του Κυνηγιού) του Alfonso XI. Το όνομα του λέγεται ότι προέρχεται από τους Alani (Alauni ή Halani) νομάδων που έφτασαν στην Ιβηρική χερσόνησο τον 5ο αιώνα. Οι άνθρωποι αυτοί διατηρούσαν μεγαλόσωμους σκύλους σαν φύλακες για τα κοπάδια τους και σκύλους καταδίωξης.

Κάποιες άλλες θεωρίες τα τοποθετούν στον 5ο π.Χ. αιώνα ως σκυλιά των Ελλήνων και των Φοινίκων για κυνήγι μεγάλων θηραμάτων.

Σκυλιά τέτοιου τύπου συνόδευσαν αργότερα τους Ισπανούς στα ταξίδια τους στον Νέο Κόσμο και εξυπηρέτησαν σαν πολεμικά σκυλιά αλλά και κυνηγοί θηραμάτων και σκλάβων.

Τα σκυλιά αυτά άρχισαν να διαφοροποιούνται μορφολογικά ανάλογα με την εργασία τους. Τα σκυλιά που χρησιμοποιούνταν στην εξημέρωση των κοπαδιών και στη συνοδεία τους, ήταν κοντύτερα, βαρύτερα, πιο «συμπαγή» σκυλιά και με ιδιαίτερη επιμονή και «αγριάδα». Αυτά ήταν γνωστά ως Perro de Toro και αποτέλεσαν βάση για τα βαρύτερα σκυλιά του «είδους» (Dogue de Bordeaux, Ca de Bou, Bulldog, κλπ.).

Το άλλο είδος ήταν πιο «ελαφρύ», με μεγαλύτερη αντοχή, χρησιμοποιούνταν στο κυνήγι μεγάλων αποστάσεων τύπου montria και rondo και μπορούσε να συνυπάρχει σε αγέλες.

Με τις κοινωνικο-οικονομικές αλλαγές, την εφεύρεση των πυροβόλων όπλων, την απαγόρευση του bull baiting και των αλλαγών στην κτηνοτροφία, τα σκυλιά τέτοιου τύπου ήταν πλέον «άχρηστα».

Κάπου στην δεκαετία του ’70, μια ομάδα από κυνηγούς που «λάτρευαν» το παραδοσιακό κυνήγι τύπου monteria και φοιτητές της Κτηνιατρικής, έκαναν έρευνα στην δυτική και βόρεια Ισπανία για να βρούν στις Βασκικές περιοχές σκυλιά τέτοιου τύπου.

Ο μεγαλύτερος πληθυσμός σκύλων πολύ κοντά στο «παλαιό» πρότυπο βρέθηκε στην περιοχή της Cantabria. Μερικές εκατοντάδες σκυλιά αποτέλεσαν λοιπόν την βάση για την αναβίωση του Alano Espanol.

Πολλές φορές σκύλοι-απόγονοι έμοιαζαν στον πιο συμπαγή τύπο του Perro de Toro ή Perro de Presa, αλλά έτσι κι αλλιώς η ιστορία και η χρήση αυτών των δύο τύπων ήταν κοντινή.

Πλέον υπάρχει μια ξεκάθαρη διαφοροποίηση και σταθερές γραμμές, αλλά ακόμα η φυλή και οι λάτρεις της δεν έχουν καταφέρει να πείσουν τους αρμόδιους (εκτός των συνόρων) και να πάρουν την διεθνή αναγνώριση.

Ένας σκύλος κοινωνικός, συνηθισμένος να κυνηγά σε αγέλες, υψηλής ενέργειας με ανάγκη για εκτόνωση.

Ύψος: 58-64 cm αρσενικά και 56-61 cm θηλυκά

Βάρος: 34-40 kg

Ένας σκύλος μολοσσοειδής, μακρύς και δυνατός, αρκετά λειτουργικός και με μορφολογία δρομέα. Κίνηση ελαστική και αβίαστη που θυμίσει αιλουροειδές.

Το μήκος του ρύγχους πρέπει να κατέχει το 35-37% του συνολικού μήκους του κεφαλιού. Το μήκος του σώματος να είναι 10% μεγαλύτερο από το ύψος και η περίμετρος του θώρακα πρέπει να είναι 25% μεγαλύτερη από το ύψος στο ακρώμιο.

Ένας σκύλος με πείσμα αλλά και όρεξη να μάθει και να ικανοποιήσει τον ιδιοκτήτη του. Σκύλος δυνατός και μεγαλόσωμος αλλά υπομονετικός και εργατικός, τρυφερός με τους ανθρώπους και τα παιδιά αλλά σίγουρα ένας σκύλος που χρειάζεται να μεγαλώσει σωστά για να δείξει τον ευγενικό και ισορροπημένο χαρακτήρα που διαθέτει.

0

Σκύλοι με τρίχωμα να λάμπει και με έναν αγχωμένο ιδιοκτήτη που βουρτσίζει «μανιωδώς» προσπαθώντας να δώσει μια αψεγάδιαστη εικόνα, σκυλιά με περίεργα κουρέματα και ιδιοκτήτες που προσπαθούν με κάθε «τίμημα» να πετύχουν το «τέλειο στήσιμο» του σκύλου τους μπροστά στον κριτή. Εύκολα μπορεί κάποιος να παρομοιάσει και να «βαφτίσει» την όλη διαδικασία «καλλιστεία»…δεν είναι όμως έτσι.

Βασικά σε μια έκθεση μορφολογίας ο κάθε σκύλος κρίνετε απέναντι στο πρότυπο της φυλής του.

Το πρότυπο είναι μια γραπτή περιγραφή της μορφολογίας που πρέπει να έχει ο κάθε σκύλος, των εξωτερικών χαρακτηριστικών του, των αναλογιών του, της κινησιολογίας του και του ταμπεραμέντου του. Στο πρότυπο δεν περιγράφετε ο τρόπος που πρέπει να «δουλεύει» η κάθε φυλή αλλά όλα τα παραπάνω είναι αυτά που επιτρέπουν στο σκύλο να μπορεί να αντεπεξέλθει με επιτυχία στα καθήκοντα για τα οποία προορίζετε και στις συγκεκριμένες κλιματολογικές και γεωγραφικές συνθήκες που επικρατούν στην χώρα προέλευσης και δημιουργίας του.

Μέχρι το 1800 και από την στιγμή που ο σκύλος εξημερώθηκε, οι άνθρωποι μαζεύονταν για να διηγηθούν και να περηφανευτούν για τα κατορθώματα και τις ικανότητες των σκύλων τους. Οι κυνηγοί για τα κυνηγόσκυλα τους, οι ποιμένες για τα ποιμενικά τους, κ.ο.κ. Πολλές φορές χρειαζόταν και μια «επίδειξη» των ικανοτήτων του σκύλου από τον ιδιοκτήτη για να πείσει το «κοινό» του. Αυτές οι «επιδείξεις» με τον καιρό εξελίχθηκαν σε αγώνες με στοιχήματα σε οποιοδήποτε τομέα.

Πάντοτε βέβαια, οι σκύλοι που δικαιολογούσαν την φήμη τους ή κέρδιζαν τους διαγωνισμούς και τους αγώνες ήταν και αυτοί που ζευγάρωναν ευρέως με την ελπίδα να δώσουν απογόνους με ανάλογα χαρίσματα. Κάπως έτσι διαμορφώθηκαν οι πρώτες φυλές με μια ομοιομορφία, σε συγκεκριμένο γεωκλιματικό χώρο.

Με τον καιρό οι άνθρωποι, καθώς γνώριζαν περισσότερα και αναγνώριζαν και τα οφέλη της επιλεκτικής αναπαραγωγής (κάτι παρόμοιο γινόταν με κάθε οικόσιτο ζώο), άρχισαν να διοργανώνουν πιο «επίσημες» συναντήσεις, πιο «επίσημους» αγώνες και να καταγράφουν τα στοιχεία και τις παρατηρήσεις τους. Κάπως έτσι «γεννήθηκε» αυτό που θα ονομάζαμε «κυνολογία» και «κυνοτεχνία».

Μέχρι το 1859, που έγινε η πρώτη έκθεση μορφολογίας στην Αγγλία, είχαν δημιουργηθεί όμιλοι φυλών και είχαν γραφτεί και κάποια πρότυπα όπως τα περιγράψαμε πιο πάνω. Όπως σε πολλά πράγματα, έτσι και εδώ, η κυνοτεχνία και η κυνολογία ήταν ασχολία των ευγενών και πλουσίων αλλά «καλά» σκυλιά ερχόντουσαν από κάθε κάστα. Οι πρώτες εκθέσεις μορφολογίας σκύλων αποτελούσαν μέρος «πανηγυριών», εκθέσεων πουλερικών και άλλων ζώων φάρμας.

Από την Αγγλία, η ίδρυση κυνολογικών ομίλων εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη και στις άλλες ηπείρους.

Παρόλο που ο σκύλος δεν είναι πλέον ένα αμιγώς «εργασιακό» ζώο και είναι περισσότερο ένας σύντροφος του ανθρώπου σε αστικό ή προαστιακό περιβάλλον τα πρότυπα και οι εκθέσεις που δημιουργήθηκαν και γράφτηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα αποτελούν την βάση κρίσης και επιλογής και των σημερινών σκύλων.

Οι Ευρωπαϊκές χώρες, οι χώρες της Νοτίου Αμερικής και οι περισσότερες από τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου ενώθηκαν σε μία παγκόσμια οργάνωση, τη γνωστή ως Παγκόσμια Κυνολογική Ομοσπονδία (Federation Cynologique Internationale, FCI). Αυτός ο Οργανισμός καθιερώνει τους κανονισμούς με βάση τους οποίους διεξάγονται οι εκθέσεις σκύλων στις περισσότερες χώρες του κόσμου εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι κυνολογικοί όμιλοι των χωρών αυτών οφείλουν να συμμορφώνονται στους κανονισμούς της FCI.

Τα πρότυπα φυλής και οι εκθέσεις επιβραβεύουν υγεία (πνευματική και σωματική), ευεξία και αναπαραγωγική ικανότητα μέσα από την μορφολογία και όχι ομορφιά.Δυστυχώς υπάρχουν περιπτώσεις που οι σκύλοι που ανταποκρίνονται στην «εργασία» και την «ειδικότητα» της κάθε φυλής διαφέρουν αρκετά σε μορφολογία από αυτούς που κερδίζουν στις εκθέσεις μορφολογίας, σε σημείο να μοιάζουν δύο διαφορετικές φυλές. Αυτό όμως συμβαίνει όταν υπάρχουν διαφορετικές και λάθος ερμηνείες του προτύπου φυλής ή όταν κακώς επιβραβεύονται κάποια χαρακτηριστικά και κάποια δείγματα φυλής στους εκθεσιακούς στίβους. Είναι κάτι που συζητιέται χρόνια στην παγκόσμια κυνολογική κοινότητα, απασχολεί σοβαρά τους περισσότερους που πιστεύουν σε ένα σκύλο που πρέπει να συνδυάζει υγεία, ταμπεραμέντο και μορφολογία και γίνονται κάποια βήματα προς τις σωστές κατευθύνσεις.

Τα πρότυπα και οι εκθέσεις, σαν συνέχεια των άτυπων συνάξεων και διαγωνισμών, βοήθησαν και βοηθούν ώστε ο άνθρωπος να διαλέξει τον καταλληλότερο σκύλο για τις ανάγκες του και τον σκύλο που θα του προσφέρει τα μέγιστα σε όποιο καθήκον κληθεί να εκτελέσει. Ακόμα και το καθήκον του συντρόφου, που πολλοί θεωρούν υποδεέστερο ή μη απαιτητικό, απαιτεί ιδιαίτερα χαρακτηριστικά από τον σκύλο και ποικίλα, ανάλογα με τον τόπο διαμονής, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ανθρώπου, της κοινωνίας και του όλου «οικοσυστήματος» που ο σκύλος θα κληθεί να ζήσει και να αντεπεξέλθει.

Σε κανέναν κυνόφιλο λοιπόν δε θα έπρεπε να είναι αδιάφορες οι έννοιες, οι χρήσεις και η ύπαρξη των προτύπων και των εκθέσεων μορφολογίας.

0

Γιατί ο σκύλος που ξεχωρίζει μπορεί να είναι ο χαμένος…

Τον καλύτερο των καλύτερων ή έναν που μοιάζει με τους υπόλοιπους;

Κάτι που λέγεται «προτιμώμενος τύπος» πλημμυρίζει τους στίβους σήμερα και σε πολλές φυλές λίγο έχει να κάνει με το πρότυπο της φυλής.

Όταν ο «σημερινός ή επικρατέστερος τύπος» δεν ισούται με την ορθότητα, ο καλύτερος σκύλος μπορεί να χάσει σε πολλούς στίβους γιατί «το μοιραίο ελάττωμα» του είναι ότι ξεχωρίζει.

Μια φίλη από τις εκθέσεις σκύλων, που όμως «απουσίαζε» από τους στίβους για αρκετό καιρό, επισκέφθηκε κάποιες τοπικές εκθέσεις μαζί μου. Χαιρετίζοντας την ευκαιρία να δει σκύλους γενικότερα μετά την αποχή της, ένιωσε «οπτικά στρεσαρισμένη» και στεναχωρημένη. Η απόγνωση της μεγάλωνε όταν έβλεπε σκυλιά «κάτω του μετρίου» να λαμβάνουν B.O.B. Η απουσία της ποιότητας στην δική της φυλή της «ραγίζει την καρδιά». Δήλωσε πως θα ήταν «χαμένη προσπάθεια» να δείξεις έναν σωστό σκύλο ως προς το πρότυπο σήμερα μια που οι περισσότεροι κριτές νιώθουν υποχρεωμένοι να βραβεύσουν σκύλους που «ταιριάζουν» με τις περισσότερες συμμετοχές στο στίβο.

Παρατηρώντας και άλλες φυλές σημειώνει την απουσία λαιμού, την περιορισμένη κίνηση στα μπροστινό μέρος και την έλλειψη της ακολουθίας του πίσω μέρους, συζητάμε για τις “gay tails” («γυριστές ουρές») και την ποικιλομορφία των τύπων σε κάθε φυλή. Παρατηρούμε λανθασμένη κίνηση και βλέπουμε σκυλιά με μανδύα που σέρνεται στο έδαφος. Αδύναμα μετατάρσια και «γυριστή» ταρσοί συμπληρώνουν την εικόνα. Αναρωτιέται τι είναι αυτό που κάνει όλα αυτά να εμφανίζονται και να συμβαίνουν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Μοιάζει σαν οι σωστοί σκύλοι να έχουν «πέσει θύματα» αυτού που θα ονομάζαμε «η τελειότητα του μέτριου».

Σήμερα, αρκετοί εκτροφείς και ιδιοκτήτες επιλέγουν να στραφούν στην απόδοση, μη θέλοντας να συμμετάσχουν στον «τζόγο» των πολλών τύπων που μπερδεύουν κριτές και κοινό. Θα κάνω αυτή την δήλωση με το ρίσκο να με «ρίξουν στην πυρά» αλλά όλο και περισσότερο διαφαίνεται πως ο καλύτερος σκύλος που θα «βγάλεις», θα εκθρέψεις ποτέ θα είναι και ο δυσκολότερος σκύλος για να καθιερώσεις. Θα είναι «η μύγα μεσ’το γάλα» στο στίβο και θα μοιάζει διαφορετικός από την πλειονότητα. Θα είναι δύσκολο να καθιερώσεις και να «επιτύχεις» με έναν τέτοιο σκύλο διότι οι περισσότεροι κριτές θα παραμερίσουν το «διαφορετικό» σκύλο από το να ρισκάρουν και να τον επιλέξουν σαν καλύτερο. Κατανοητό, αλλά πρέπει αυτοί που δεν έχουν αυτοπεποίθηση και θάρρος να κρίνουν σκύλους;

Ο μέντορας μου έλεγε «Το εκκρεμές του τύπου ταλαντεύεται μπρος και πίσω, αλλά αυτοί που μένουν πιστοί στο πρότυπο θριαμβεύουν στο τέλος».

Αυτοί οι αφοσιωμένοι και επίμονοι εκτροφείς είναι αυτοί που έχουν την γνώση να επαναφέρουν μια φυλή στην αρχική της μορφή την στιγμή που θα έχει «πιάσει πάτο».

Πρέπει ο κριτής να επιβραβεύει ένα σκύλο υποδηλώνοντας ότι αυτός ο σκύλος μπορεί να «διορθώσει» κάποια ελαττώματα της φυλής;…ΟΧΙ! Είναι δουλειά του εκτροφέα να εντάσσει τέτοια ζώα στην εκτροφή του, άσχετα με την επιτυχία που θα έχουν στις εκθέσεις. Οι κριτές όμως πρέπει να κρίνουν με βάση το πρότυπο της φυλής στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους, δίκαια και αποτελεσματικά.

Ένας αξιοσέβαστος «σκυλάς» με πλησίασε κάποτε σε ένα σεμινάριο και μου είπε «Ένας κριτής ποτέ δε θα βγεί λάθος αν επιλέγει νικητές σύμφωνα με την πλειοψηφία του τύπου των σκύλων στο στίβο την δεδομένη μέρα». Η απάντηση μου ήταν «Αποκλείετε!». Σήμερα το πιστεύω!

Μετά από παρατήρηση ενός all rounder (όλων των φυλών) κριτή από έξω, ως θεατής είδα πως άφησε στην άκρη δύο καταπληκτικά δείγματα μόνο και μόνο επειδή ξεχώριζαν από τους υπόλοιπους σκύλους με τους ανύπαρκτους λαιμούς, τις κοντές μουσούδες, τα μεγάλα κεφάλια και τον «εκβιαστικό» τροχασμό που τα έκανε να μοιάζουν σαν καρικατούρες της φυλής κάνοντας τον γύρο του στίβου.

Αυτή η παράξενη προοπτική του «όμοιου» έχει κυριεύσει αρκετούς στίβους και όχι μόνο τους κριτές. Πολλοί εκτροφείς «προσαρμόζουν» την εκτροφή τους στον «επικρατέστερο τύπο» μια που δύσκολα αλλιώς θα «επιτύχουν» στους στίβους. Διαβάζουν το πρότυπο, το «μεταφράζουν» κατά το δοκούν και φυσικά απέχουν πολύ από το να το εφαρμόσουν σωστά.

Ο κριτής θα πρέπει να μπορεί να εξηγήσει γιατί ένας σκύλος κερδίζει έναντι ενός άλλου. Μοιάζει με το «φιλί του Ιούδα» η επιλογή ενός σκύλου από τον κριτή με κριτήριο το ότι μοιάζει με τα υπόλοιπα που βρίσκονται στον στίβο, ταιριάζει με τον τύπο που επικρατεί. Αυτό ενθαρρύνει τους ανθρώπους να εκτρέφουν νικητές και όχι σκύλους σύμφωνα με το πρότυπο.

Μια φυλή πρέπει να είναι ικανή να περπατά ως το πιάτο με το φαΐ χωρίς να σκοντάφτει.

Είναι λοιπόν οι κριτές «προστάτες του προτύπου» της κάθε φυλής; Οι κριτές έχουν την γνώση, αλλά το πρόβλημα είναι το πώς και αν επιλέγουν να την χρησιμοποιούν. Κάποιοι κριτές φυλής προωθούν κάποια σκυλιά με τους χειριστές τους αγνοώντας ή χωρίς να τους ενδιαφέρει η ποιότητα του σκύλου ή το αντίκτυπο που μπορεί να έχουν αυτά τα «επιτυχημένα» σκυλιά στην φυλή.

Οι εκτροφείς πρέπει να προβάλουν τους «καλύτερους των καλύτερων» (με βάση το πρότυπο) και όχι να επιλέγουν τα σκυλιά που «θα νικήσουν» επειδή μοιάζουν με τα υπόλοιπα και με τον τύπο που «αρέσει» την δεδομένη στιγμή. Πράττοντας έτσι δίνουν λάθος «μηνύματα» τόσο στο κοινό όσο και στους κριτές.

Όταν οι κριτές λένε «Αυτό θα είναι αυτό που οι εκτροφείς επιθυμούν, για αυτό είναι οι στίβοι γεμάτοι από αυτόν τον τύπο σκύλου» είναι επιζήμιο για κάθε φυλή. Δεν πρέπει να γίνεται λόγος και να ενδιαφέρει «τι θέλουν οι εκτροφείς» αλλά οι εκτροφείς και οι κριτές έχουν την ευθύνη να εκτρέφουν και να κρίνουν με βάση το πρότυπο.

Θα πρέπει οι χειριστές (οι handlers) να παρουσιάζουν σκύλους που γνωρίζουν ότι δεν είναι καλοί εκπρόσωποι της φυλής τους;

Οι εκτροφείς και οι εκθέτες έχουν την ευθύνη να παρουσιάζουν σκύλους που αντιπροσωπεύουν το πρότυπο της φυλής και να «παραμερίζουν» (να κρατούν ως pet) αυτούς που δεν ανταποκρίνονται σε αυτό!

Οι χειριστές σίγουρα θα πρέπει να κάνουν τα πάντα για να επιτύχει ένας σκύλος αλλά κι εκείνοι θα πρέπει να είναι επιλεκτικοί με τα σκυλιά των πελατών τους. Οι χειριστές που γνωρίζουν το πρότυπο και θα αρνηθούν πρόταση να δείξουν σκύλο που δεν ανταποκρίνεται σε αυτό πρέπει να εκτιμώνται ιδιαιτέρως.

Η διαφήμιση δεν σημαίνει πάντα πως ο σκύλος είναι ένα «εξαίρετο δείγμα» της φυλής του. Οι επαγγελματίες και διάσημοι χειριστές δεν παρουσιάζουν πάντα «καλούς σκύλους». Η διαφήμιση και ο επαγγελματίας χειριστής επηρεάζουν σε ένα ποσοστό τους κριτές και αν ο κριτής επιλέγει με βάση μόνο αυτά, παρέχει «κακή υπηρεσία» στην φυλή και αυτό αντανακλά και στην ικανότητα του ως κριτής.

Η κρίση με «προτεραιότητες» είναι, επίσης, καταστρεπτική για τις φυλές. Κριτές «πιάνονται» να επιλέγουν με βάση μια μοναδική «αρετή», ένα εντυπωσιακό κεφάλι, μια καλή τοποθέτηση αυτιών, γερά πόδια ή έναν όμορφο μανδύα. Οι ξεχωριστές «αρετές» και τα μεμονωμένα πλεονεκτήματα είναι σημαντικά, αλλά πιο σημαντικό είναι το αρμονικό και σύμφωνα με το πρότυπο σύνολο. Ο σκύλος πρέπει να «γεμίζει το μάτι» γενικότερα και όχι να έχει κάτι το ξεχωριστό ανάμεσα σε μια πληθώρα ελαττωμάτων! Αυτό καμιά φορά δικαιολογεί και το γιατί κάποιοι κριτές σπαταλούν τόση πολύ ώρα να κρίνουν μια ομάδα, μια κατηγορία.

Πολλοί εκθέτες συζητάμε μεταξύ μας για την πορεία του σπορ και πως εξελίσσεται. Πολύς χρόνος και προσπάθεια χρειάζονται για να κατανοήσεις μια φυλή, να καταλάβεις ποιος είναι «εξαίρετος». Δεν υπάρχει σύντομος δρόμος. Όλοι μπορεί να έχουν άποψη προσωπική, αλλά να είναι μια άποψη βασισμένη σε γνώση και επίγνωση. Το προσωπικό γούστο, οι προσωπικές προτιμήσεις επιτρέπονται μόνο όταν έχουμε να κάνουμε με δύο σκύλους ισάξιους ως προς το πρότυπο της φυλής.

Παρατηρήστε τα σκυλιά στο στίβο σαν θεατής, δείτε και κατανοήστε γιατί ο ένας σκύλος αντέχει στον τροχασμό και το κάνει αβίαστα και ο άλλος όχι. Γιατί κάποιοι ώμοι δεν «ανοίγουν» και ο σκύλος τεντώνει από τον αγκώνα. Παρατηρήστε τα κοντότριχα σκυλιά και μετά προσπαθήστε να δείτε κάτω από τους εντυπωσιακούς μανδύες. Κατανοήστε τι σημαίνει «γερή ράχη» και περίγραμμα σώματος ή κίνηση σύμφωνα με την κάθε φυλή. Πολλοί παρατηρητές έξω από τους στίβους και λάτρεις φυλών κοιτούν με απογοήτευση και αναρωτιούνται που βρίσκονται τα λειτουργικά σκυλιά του παρελθόντος, τι απέγιναν.

Δυστυχώς κάποια ελαττώματα είναι τόσο διαδεδομένα σήμερα που τα βλέπουμε ως «αρετές».

Αγαπώ τα σκυλιά! Αγαπώ τα σκυλιά με Τύπο και Αρμονία!…και οι δύο αρετές μπορούν να βρεθούν μαζί, στο ίδιο ζώο. Η εκτροφή για χάρη της νίκης είναι μια κατηφόρα χωρίς τέλος. Η αντιστροφή των πραγμάτων απαιτεί αφιερωμένους εκτροφείς και κριτές, χειριστές με κρίση και επίγνωση και κοινό με γνώση. Το σπορ μας δεν αξίζει τίποτα λιγότερο από το καλύτερο των προθέσεων μας.

Υπάρχει μόνο ένα πρότυπο! Ο «επικρατέστερος τύπος φυλής» και ο «δημοφιλής τύπος φυλής» είναι σαν την «γεύση του μήνα»…εφήμερος!

Οι εκτροφείς, οι κριτές και οι εκθέτες έχουν ευθύνη να προστατέψουν τα πρότυπα της φυλής τους!

Καλωσορίσατε στο Dogforum, την 1η ελληνική διαδικτυακή κοινότητα για τον σκύλο, όπου μπορείτε να συζητήσετε και να αναζητήσετε κάθε θέμα που τον αφορά. Πραγματοποίηστε εγγραφή δωρεάν και αποκτήστε την δυνατότητα να συζητήσετε και να μοιραστείτε απόψεις και γνώσεις για όλα τα κυνοφιλικά και κυνολογικά θέματα.
Contact us: [email protected]

FEATURED

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

© dogforum since 2006