Το ξύλο της αρκούδας

[ISKENDER]

Τελευταία πολύς λόγος έγινε στο φορουμ για το ξύλο.

Ας το μαζέψουμε λοιπον εδω για να δούμε τελικα τι παιζει και τι
εφαρμόζετε. Με αφορμή τις μεθόδους του φίλου east που απο τα
γραφόμενα του τελικα καταλαβαίνω οτι δεν υπέρ αλλα χρειάζεται
θα πω για αρχη πως συμφωνώ μαζι του. Και για να ειμαστε δίκαιοι
μαζι του ας πουμε ο καθένας πρώτου κρίνουμε και γράψουμε ο
ενας για τον αλλο αν εμείς έχουμε χτυπήσει ποτε τα σκυλιά μας.
Και ξεκινώντας εγω θα πω οτι τον μεγάλο δεν τον εχω χτυπήσει
ποτε γιατι δεν χρειάστηκε γιατι δεν δημιούργησε ποτε σοβαρό
πρόβλημα γιατι δεν εκανε ποτε ζημιές μπροστά μου ειναι σχετικά
υπάκουος για πολλα τελος παντός γιατι και τελος γιατι τον θεωρώ
εβεστιτο για υπερβολές. Για την θυληκιά να πω οτι τις εχει φαει
τις ψιλές της και αυτη χωρίς υπερβολές σε συνδιασμο με το
μάλωμα και παντα αφου είμαι 100% σηγουρος γιατι τις τρώει
ή γιατι τους μαλώνω.

Εδω για χάρη προβληματισμού να προσθέσω μια φράση του φίλου
Johnk από αλλο μιτο που την βρίσκω σημαντική:

"Υπενθυμίζω δε ότι δεν υπάρχουν ΠΙΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ, ψυχολογικά, φυλές από τις "δικές μας" (τις μολοσσοειδείς)..."

Και να προσθέσω οτι ανεξάρτητα απο την φιλη πολλές φορές ενα άσχημο
μάλωμα μπορει να ειναι πολυ χειρότερο απο το ξύλο.

 

[Μαρια&Ηρα]

Υποθετω θες να σου πουμε εαν κ ποτε δειραμε τα δικα μας εε? Τα "ξενα" δεν μετρανε?
Λοιπον η Ηρα εφαγε σοβαρη σφαλιαρα (στον κωλο, μαζι με φωνή, μαζι με τιμωρια) κοντά πέντε μηνων με το πρωτο αυγο οπου μου γρυλισε κ δαγκωνε τον αερα...τωρα οτι μα οτι κ να εχει στο στομα της το παίρνω η την κανω να το αφησει (εγω ετσι? Ουτε οι γονεις μου ουτε το ετερον ημισυ ουτε κανεις)
Μια αλλη φορα 9-10 μηνων που ξαφνιαστηκε με εναν που πηγε να την χαιδεψει απο πισω κ πηγε να του αρπαξει το χερι (πιο πολυ λεκτικη ηταν η τιμωρια κ την πηρα κ φυγαμε-τερμα δλδ τα παιχνίδια-)
Κ σοβαρο ξυλο (μαζι με φωνη μαζι με δεσιμο-που τοχει χειροτερο κ απτο ξυλο-) κοντά 18 μηνων οπου αποφάσισε να με δοκιμασει κ μου κανε κυριολεκτικο ντου (τα χρειαστηκα)!
Απο κει κ περα δεν την μαλωνει καν κανεις κ τοχω τονίσει εαν κανει πχ ζημια κ δεν την δουν (ουτε εγω φυσικα) δεν σηκωνει κανεις χερι για κανενα αλλο λογο, οποιος κ ναναι αυτος (συμπεριλαμβανομενου κ εμου) περαν της σοβαρης απόκλισης (κ σε αυτο εννοω μονο ενα πράγμα, να παει να επιτεθει σε ανθρωπο )
ΑΛΛΑ η Ηρα εχει εμπεδωσει πλεον πολυ καλα τι επιτρέπεται κ τι οχι...δεν εχω ξανασηκωσει χερι πανω της εκτοτε,γιατι πολυ απλα δεν ξαναχρειαστηκε...εαν ξαναχρειαστει ομως...δεν θα διστασω!
Κ για να εξηγουμαστε κιολας...ακομη κ αν ειμαι αυστηρη, ακομη κ αν την δειρω...δεν με νοιαζει κανεις κ τιποτα αλλο παρα η ίδια, την Ηρα προστατευω , απτο να μην την μισει κανεις κ σκεφτει να της πεταξει φολα μεχρι το να μην εχει δωσει ποτε δικαιωμα να θεωρηθει πχ επιθετικη!

 

[Orilis]

Το σβέρκωμα θεωρείται ξύλο; Αν ναι τον έχω σβερκώσει όσες φορές έχει αρπαχτεί με άλλο σκυλί.

Spoiler: περιττή συνέχεια

Κάποιες από αυτές τις φορές έχω σβερκώσει και το άλλο. Σωστό ή λάθος (από αυτά που διαβάζω, λάθος) είναι αυτό που μου βγαίνει ενστικτωδώς και πριν προλάβω να σκεφτώ οτιδήποτε. Ο σύντροφός μου λέει ότι έτσι όπως το πάω δεν θα τη γλιτώσω τη δαγκωνιά κάποια στιγμή.

 

[tasos malinoua]

αν το σκλι ειναι βουτυρο τρωει μεζε
αν ειναι λιγο κακιασμενο τρωει και καμια φαπα
ολα τα αλλα ειναι λογια να αγαπιομαστε πιστευω.

 

[Chris K.A.]

Μπράβο ρε @ISKENDER ,μη γεμίζουμε άλλα ποστς με τη λογοδιάρροιά μας

Επειδή αναφέρθηκε αλλού,καλό είναι να πούμε πως άλλο πράγμα η "τρομοκρατία" άλλο πράγμα η διόρθωση.Και με δεδομένο το πόσο ευαίσθητες είναι μερικές φυλές που αγαπάμε,δε θα ήθελα να συναντήσω μεγαλόσωμο μολοσσοειδές σκύλο που χει φάει τρομοκρατία προς συμμόρφωση από μικρό,και φαντάζομαι πως δεν είμαι και ο μόνος

Μέχρι και τη 2η περίοδο του φόβου (που στα ανώριμα μολοσσοειδή της καρδιάς μας φτάνει μέχρι και τα 2 χρόνια) αλλά και μετά,νομίζω πως οι "μάπες" είναι η έσχατη λύση,πλην όμως αναπόφευκτη έστω και μία φορά.Ημουν τυχερός και κανένα σκυλί μου από τα 3 δε χρειάστηκε ιδιαίτερη σωματική διόρθωση,έχει γίνει,δεν το θεωρώ ταμπού,αλλά προς επίρρωση αυτών που λες,μια πολύ έντονη & σταθερή φωνή πάντα έκανε (ειδικά στον τωρινό μου σκύλο) δουλειά,έσκυβαν το κεφάλι και ήταν σα να ντρέπονται για αυτό που έκαναν.Είναι τα γ@μημένα τα μαστιφοειδή που χουν αυτήν την "ανθρωπίλα"?Δε ξέρω...

 

[Μαρια&Ηρα]

Εξαρταται το σβερκωμα...τον τιναξες κιολας?

 

[Chris K.A.]

Εξαρταται το σβερκωμα...τον τιναξες κιολας?

3 φορές τουλάχιστον
(είμαι κάφρος,το ξέρω,δεν κρατήθηκα,θέλω διακοπές)

 

[l.Kyveli]

αν το σκλι ειναι βουτυρο τρωει μεζε
αν ειναι λιγο κακιασμενο τρωει και καμια φαπα
ολα τα αλλα ειναι λογια να αγαπιομαστε πιστευω.

Όπου φάπα βλέπε σβέρκωμα από τη δική μου πλευρά.

Όταν ήταν μωρό ο Έλβις, ο οποίος ίσως θεωρείται από πολλούς βούτυρο με την έννοια ότι δεν θα γίνει επικίνδυνος ποτέ, αλλά δεν είναι, με την έννοια ότι είναι ένα πεισματάρικο κυριαρχικό λαμπ, προσπάθησε να με καβαλήσει στο πόδι . Τον σβέρκωσα μία και του πέρασε δια παντός. Τον Τζιμάκο τον σβερκώνω όποτε κάνει μαλακία και του κόβεται μαχαίρι, βρίσκει βέβαια την επόμενη που θα κάνει.
Γενικά ωραία η θετική αλλά και λίγο σβέρκωμα , αυστηρότητα, όρια, σταθερότητα, είναι απαραίτητα. Αλλιώς κλάφτα.

 

[Elrandir]

Βασικά έγινε αναφορά του ξύλου σε δύο περιπτώσεις. Για άμυνα και για εκπαιδευτικούς σκοπούς.

Όσον αφορά το θέμα άμυνας, ιδίως στην περίπτωση που δεν σου έχει μείνει κάτι άλλο να κάνεις, ναι δεν βρίσκω το λόγο να μην χρησιμοποιήσει κάποιος το "ξύλο". Δεν εννοώ να εξαϋλώσει την απειλή προφανώς, αλλά να την απομακρύνει. Την ίδια συζήτηση είχαμε και στο θέμα με την επίθεση γάτας σε σκύλο όπου ανέφερα τότε, ότι αν δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά θα έφτανα στο στάδιο της κλωτσιάς για να την απομακρύνω. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε αν και με ζόρισε αρκετά, οπότε δεν έφτασα. Έχω ρίξει όμως ξώφαλτση σε αδέσποτο μεγαλόσωμο σκύλο, ο οποίος ήθελε να επιτεθεί στη δικιά μου. Επιστράτευσα και τη χρήση λουριού - ανεμιστήρα ώσπου στο τέλος απομακρύνθηκε. Πάνω στον πανικό μου όμως δεν μπορούσα να κάτσω να του πω "που είσαι σκυλάκι" κλπ ή να το καλοπιάσω. Κι από τα δεδομένα που το ίδιο μου έδινε δεν ήταν διατεθειμένο για τέτοιες ιστορίες, τουλάχιστον όχι όσο είχα το δικό μου σκυλί μαζί. Αν περνούσα μόνη μου από το σημείο δεν θα είχαμε θέμα.

Τώρα όσον αφορά στο θέμα διαπαιδαγώγησης και εκπαίδευσης του σκύλου, είναι λίγο σύνθετο θέμα και καθώς μας διαβάζουν και απλοί αναγνώστες, θα ήταν τραγικό να παρεξηγηθούν τα γραφόμενα μας εντελώς. Δεν θεωρώ ότι πρέπει να μεγαλώνεις ένα κουτάβι με ξύλο ή τρομοκρατία γιατί πολύ απλά δεν βρίσκω το λόγο. Έναν ενήλικο σκύλο όμως, ο οποίος αποφάσισε να επιτεθεί στο αφεντικό του όπως διάβασα στα θέματα του east και του AGRIAN πρέπει να του επιβληθείς ακόμα κι αν είναι με ξύλο. Γιατί εκεί κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα και δεν νομίζω ότι θα πάρουν από λόγια. Είναι όμως τελείως διαφορετική αυτή η περίπτωση από το να το πλακώσεις στα κλωτσήδια, γιατί σε τράβηξε ελαφρώς παραπάνω σε κάποια φάση στη βόλτα ή γιατί δεν τσακίστηκε να έρθει κοντά σου στην εντολή "έλα"..

 

[Μαρια&Ηρα]

Οταν χρησιμοποιω καποιες λεξεις "ταμπου" οπως πχ "τρομοκρατια" "φοβος" "σαπισμα" τι ακριβως βαζετε με το μυαλο σας γιατι δεν εχω καταλαβει κ ισως εκει να μην τα βρισκουμε κιολας...?
Οπως ειπε καποιος αλλος (συγγνωμη δεν θυμαμαι ποιος) δεν εννοω μονο που σε βλεπει το σκυλι να χεζεται πανω του...κ γιαυτο κ στο προηγουμενο θεμα εγραψα οτι χτιζεις τον φοβο ναι μεν αλλα δουλευεις διπλα για να δημιουργησεις αγαπη κ σεβασμο, αυτα τα δυο δλδ υπερτερουν!
Αλλα ΠΡΕΠΕΙ να υπαρχει κ ο φοβος, πως να το κανουμε? Γιατι πολλες φορες δεν αρκει μονο να σε σεβεται, μπορει να σε γραψει πχ ενω τουχει παρει τα μυαλα καποιο αλλο σκυλι, ενω αμα σε φοβαται κιολας, την αντιδραση σου, τις επιπτωσεις, εε δεν νομιζω πως εχει περιθωρια να σε γραψει...

 

[Orilis]

Εξαρταται το σβερκωμα...τον τιναξες κιολας?

Συνήθως στο σβέρκωμα τον πατάω (ή τα πατάω) με το χέρι στο πάτωμα. Οπότε όχι, δεν τον τινάζω κιόλας. Άσε που δεν με θεωρώ και τόσο χειροδύναμη, να τινάξω σκύλο πάνω από δέκα κιλά

 

[Yorkaddict]

Και να προσθέσω οτι ανεξάρτητα απο την φιλη πολλές φορές ενα άσχημο
μάλωμα μπορει να ειναι πολυ χειρότερο απο το ξύλο.

Συμφωνώ απόλυτα!

Εγώ μετά από πολλές μ@λακίες που έχω κάνει, κατέληξα πως το σημαντικότερο είναι να ξέρεις τι θες από τον σκύλο σου, να του τα δείξεις και να είσαι σταθερός.
πχ αυτό ΔΕΝ επιτρέπεται πάντα και παντού, όχι με προϋποθέσεις.
Αλλιώς μπερδεύεις.

Ο τρόπος που θα το κάνεις διαφέρει και εκεί εισέρχονται οι θεωρίες περί αρχηγού που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση.
Αλλο είναι να προσπαθείς να γίνεις και άλλο να ξέρεις εκ των προτέρων τι είσαι χωρίς να χρειαστεί να πείσεις κανέναν.

Το ΜΗ διδάσκεται ΠΡΙΝ χρειαστεί να διορθώσεις και ΟΧΙ εν πλω.
Δεν το ήξερα, το έμαθα.

Μέχρι να το μάθω, μια αγριοφωνάρα και η "επιβολή" μου αρκούσε.

Μέχρι που είδα τον σκύλο μου να ουρεί από φόβο...
Γύρισα σελίδα και αποφάσισα να αλλάξω.

Θεωρώ πως πιο εύκολα πετυχαίνεις με τον φόβο. Και πιο γρήγορα επίσης.
Αλλά πιο ριψοκίνδυνα γιατί ανα πάσα στιγμή, ξυπνάνε και οι σκλάβοι.
Εχω την εντύπωση πως για αυτό είναι τόσο διαδεδομένη η επιβολή μας.
Εχει άμεσα αποτελέσματα και από κει και πέρα διαχειριζόμαστε αυτά που σπείραμε.

Πιο χρονοβόρα δυστυχώς είναι η καθοδήγηση στα βασικά και η επαλήθευσή τους.
Εκεί απαιτείται και κόπος και τρόπος και χρόνος.

 

[Chris K.A.]

Nαι,μάλλον κάτι δε γράφεις καλά,αν και σε πιάνω και ακόμα διαφωνώ

Το σκυλί πρέπει να ξέρει τη θέση του δίπλα σου (και δίπλα στην οικογένειά σου) με ισορροπημένο και φυσιολογικό τρόπο,δε μιλάω για το μέσο που θα χρησιμοποιήσεις για να φτάσεις εκεί,μιλάω για το αν το σκυλί σε φοβάται και κάνει αυτά που του λες (το οποίο και αυτό συζητήσιμο είναι αν θα συμβαίνει για πάντα) ή αν έχει αποδεχτεί με το σωστό τρόπο την ιεραρχία μέσα στο σπίτι.

Αν χτίσεις και επενδύσεις στο φοβό,θα πάρεις ένα φοβικό σκυλί

 

[Μαρια&Ηρα]

Ρε παιδια μισο λεπτο, ποια σκλαβακια κ παρα φυσει μαζοχισες κλπ κλπ?
Το παρουσιαζετε λες κ ειναι τιποτα κακομοιρα δυστυχη πλασματα που ολη μερα κ ολη νυχτα ζουν σαν στρατιωτακια κ μονο που μας βλεπουν αναθεματιζουν την τυχη τους!
Εχεις ενα σκυλι, δυναμικης φυλης κ ακριβως επειδη ανηκει σαυτη την φυλη δεν μπορεις βρε αδελφε να επαναπαυτεις, αλλα σκυλι, το αγαπας, το φροντιζεις,του προσφερεις τα παντα κ σχεδον ολα περιστρεφονται γυρω απο αυτο το σκυλι κ τις αναγκες του...κ δεν ζητας τιποτα αλλο περαν του να μην ξεπερνα τα ορια σου κ τους κανόνες που εθεσες...αυτο λοιπον που ζητας καπως πρεπει να του το μαθεις καθοτι δεν μιλατε κ την ιδια γλωσσα, κ εδω γυρναμε παλι στο οτι τυγχάνει το σκυλι σου να ανηκει κ σε μια Χ φυλη οπου δεν επιδεχεται "πειραματισμους", οποτε θες δεν θες, σαρεσει δεν σαρεσει, δεν μπορεις να διακινδυνεψεις αυτο το σκυλι να σε παρακουει...εκει λοιπον ευθυς εξαρχης θα χρησιμοποιησεις ολο σου το "οπλοστασιο" κ μεσα σε αυτο εχεις σαν "οπλο" κ τον φοβο και το "βαρυ πυροβολικο" ειναι το ξυλο!

 

[Michalis-Maya]

H Maya μπήκε στο σπίτι μας σε πάρα πολύ μικρή ηλικία. Είχε χάσει πολύ βασικά μαθήματα από την μητέρα της και την κουταβοομάδα.
Περάσαμε πάρα πολύ δύσκολη κουταβοπερίοδο. Ήταν το σκυλί του διαβόλου!

Δάγκωνε απίστευτα με τα παιδικά δοντάκια που είναι ξυράφια.
Δεν μπορούσε να είναι ο Άγγελος στο ίδιο δωμάτιο μαζί της, χωρίς να του δαγκώνει τα πόδια.
Κυνήγαγε συνεχώς τον γάτο.
Δεν γούσταρε το λουρί και έβγαζε "επιθετικότητα" προς εμένα. Μάλιστα στις πρώτες βόλτες με είχε δαγκώσει στο παντελόνι 2 φορές.
Τη πρώτη φορά που χρειάστηκε να βάλω το χέρι μου στο στόμα της, να της βγάλω κάτι που άρπαξε από το δρόμο, με δάγκωσε και μου έσκισε τη παλάμη.

Δεν έχει φάει ούτε μία ψιλή στο κώλο, ούτε την έχω σβερκώσει, ούτε την έχω τινάξει με το λουρί.

Μου πήρε 7 μήνες για να έρθει εκεί που την ήθελα. Μπορεί να "άργησα" αλλά είμαι 100% σίγουρος για το αποτέλεσμα.

Edit: Το "μη" ποτέ δεν το άκουσε "ξερό". Πάντα ακολουθούσε μια εντολή που είχα φροντίσει να της μάθω πρώτα. "Μη-Άστο", "Μη-Κατέβα", "Μη-Κάτσε" κλπ.

 

[ntoulis]

δεν τον χτύπησα ποτέ.. νομίζω είναι θέμα χαρακτήρα και παιδικών τραυμάτων που λένε, αλλά και σε τι περιβάλλον έχεις μεγαλώσει.. μία τέτοια συμπεριφορά ίσως.. έχει αντίκτυπο και σε έναν άλλο άνθρωπο (γυναίκα/παιδί/φίλο κτλ).. ακόμα και στην αρχαία ελλάδα το ξύλο ήταν μία συμπεριφορά ώς προς τους δούλους.. και κανένας άνθρωπος η και ζώο δεν είναι δούλος, αλλά φίλος μας... αν κάποιος έχει δυνατό χαρακτήρα καμία κακία στιγμή δεν μπορεί να τον οδηγήσει σε μία τέτοια συμπεριφορά.. πόσο μάλλον κάτι που το κάνει με την θέλησή του.. άρα βρίσκει και κάποια ηδονή σε αυτό.. για να μην πω για την έξη..

 

[Yorkaddict]

θα χρησιμοποιησεις ολο σου το "οπλοστασιο" κ μεσα σε αυτο εχεις σαν "οπλο" κ τον φοβο και το "βαρυ πυροβολικο" ειναι το ξυλο!

Το δικό της οπλοστάσιο όμως ωθείς να δοκιμάσεις.
Γιατί ο φόβος (που χτίζεις) γεννά - κάποια στιγμή - την άμυνα και όταν φτάσεις σε σημείο να
αμύνεσαι για την ζωή σου επιστρατεύεις όλο σου το οπλοστάσιο.
Θολώνεις - που λένε.

Και μέσες άκρες από τις περιγραφές σου, κάτι έχεις δει.
Απλά δίνεις σαν ερμηνεία την ανυπακοή, τον μη σεβασμό στον αρχηγό.
Οκ... Σεβαστό.

Για μένα όμως, είναι ένα πλάσμα που απλά δεν σε εμπιστεύεται.
Και ούτε πρόκειται ποτέ.
Δεν της έδωσες και πολλά περιθώρια.
Δεν χτίζεις εμπιστοσύνη και μια υγιή σχέση με τον φόβο.

Για μένα, επαναλαμβάνω.
Αλλωστε ο καθένας κάνει ό,τι εκείνος θεωρεί καλύτερο για τον σκύλο του.

 

[ghelly]

Δεν μπορώ πραγματικά να καταλάβω γιατί υπάρχει αυτός ο "μανιχαϊσμός". Δηλαδή αν δεν είναι λουλουδάκια και καρδούλες η συμβίωση/εκπαιδευση, είναι απαραίτητα επιβολή μετά ξύλου? Μεσα στάδια δεν υπάρχουν? Η λεκτική διόρθωση τι είναι? ή έντονη λεκτική τι είναι? το τράβηγμα λουριού τι είναι?
Δλδ ή θα τρομοκρατούμε το κουτάβι για να μάθει "να σεβεται τα όρια μας" ή θα το παραχαϊδεύουμε?

Όπως είπε και χτες ο GRDANE, προτιμότερη είναι η πρόληψη της καταστολής. Αλλά αν φτάσουμε στην καταστολή... μήπως ενδεχομένως εχουμε εμείς κανει λάθος και δεν είναι σαφή τα όρια που εχουμε θέση στο συγκεκριμένου ταπεραμεντου και προσωπικότητας σκύλο μας? Και αφού λοιπόν, έχουμε φτάσει στην καταστολή... ποιο στάδιο πληροί το αναγκαίο μέτρο και δεν το ξεπερνάει ώστε να διαταράξει απαξ διαπαντός τη σχέση ανθρωπου-σκύλου?

 

[Chris K.A.]

(τώρα είδα το "μεγαλόσωμο μολοσσοειδΕΣ σκύλο που έγραψα παραπάνω και μου πετάχτηκαν τα μάτια,ενώ το Πάντειο με διέγραψε οριστικά..."μεγαλόσωμο μολοσσοειδΗ σκύλο",για όνομα του Χριστού...)

 

[PXM-DANBULL]

Δεν την έχω χτυπήσει ΠΟΤΕ. Ούτε καν της έχω φωνάξει. Διόρθωση δέχεται μόνο με το τράβηγμα του οδηγού. Μέχρι εκεί. Μου το είχαν ξεκαθαρίσει από την αρχή. Η οποιαδήποτε άσκηση βίας επάνω της θα φέρει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Βγήκε από το λουρί 10 μηνών ελεύθερη, δεν επέτρεψα ποτέ να δεχθεί επίθεση, δεν την έχουν πονέσει ποτέ και ποτέ δεν επέτρεψε η ίδια σε αρσενικό ή θηλυκό να την ακουμπήσει από πίσω. Απωθεί και ορίζει τα όρια της με airbite και αν ο άλλος επιμένει τον ακινητοποιεί κάτω με το στήθος της και με την κεφάλα της μες τα μούτρα του. Ο πιο εύκολος τρόπος για να ανοίξω τα σαγόνια της είναι να βάλω το χέρι μου μέσα στο στόμα της. Παραδίνεται.