Το ξύλο της αρκούδας
- Thread starter ISKENDER
- Ημερομηνία δημιουργίας
Ε οκ λοιπόν θα βγω και εγώ εντελώς οφφ τόπικ.
Σε βρεφικές ηλικίες τα ζώα καλό είναι να διορθώνονται όπως θα τα διόρθωνε η μαμά τους. Σαν παράδειγμα θα δώσω ένα γατάκι ζομπάκι που φιλοξενώ, τυφλό, το οποίο είναι μετενσάρκωση του βελζεβούλ. Όταν κυνηγάει τη μάνα μου και κρεμιέται από πάνω της εκείνη ωρύεται και του δίνει ελαφριές στο ποπό (πολύ ελαφριές γιατί είναι μωρό) αλλά αυτό συνεχίζει και την ξεσκίζει ακάθεκτο Εγώ το βούτηξα από το σβέρκο και το άφησα μακριά και σταμάτησε να της επιτίθεται, όπως κάνουν και οι γάτες όταν γίνουν ενοχλητικά τα βλαστάρια τους. Όταν δέρνουμε ένα ζώο νομίζω ότι δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς κάνουμε εκτός αν το πονέσουμε πολύ. Δεν βλέπω τι απήχηση έχεις στα ένστικτα του με κάποιες ξυλιές . Νομίζω ότι όσο είναι μωρά πρέπει να μιμηθούμε εμείς τη συμπεριφορά του είδους τους για να τα πλησιάσουμε.
Αργότερα αν έχουμε κάνει σωστή δουλειά δεν χρειάζονται πολλά πράγματα.
Σε βρεφικές ηλικίες τα ζώα καλό είναι να διορθώνονται όπως θα τα διόρθωνε η μαμά τους. Σαν παράδειγμα θα δώσω ένα γατάκι ζομπάκι που φιλοξενώ, τυφλό, το οποίο είναι μετενσάρκωση του βελζεβούλ. Όταν κυνηγάει τη μάνα μου και κρεμιέται από πάνω της εκείνη ωρύεται και του δίνει ελαφριές στο ποπό (πολύ ελαφριές γιατί είναι μωρό) αλλά αυτό συνεχίζει και την ξεσκίζει ακάθεκτο Εγώ το βούτηξα από το σβέρκο και το άφησα μακριά και σταμάτησε να της επιτίθεται, όπως κάνουν και οι γάτες όταν γίνουν ενοχλητικά τα βλαστάρια τους. Όταν δέρνουμε ένα ζώο νομίζω ότι δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς κάνουμε εκτός αν το πονέσουμε πολύ. Δεν βλέπω τι απήχηση έχεις στα ένστικτα του με κάποιες ξυλιές . Νομίζω ότι όσο είναι μωρά πρέπει να μιμηθούμε εμείς τη συμπεριφορά του είδους τους για να τα πλησιάσουμε.
Αργότερα αν έχουμε κάνει σωστή δουλειά δεν χρειάζονται πολλά πράγματα.
Οσάν το σταφύλι στο πατητήρι. Το αποτέλεσμα στην αρχή είναι λίγο κάπως. Μούστος βλέπεις. Αλλά αργότερα γίνεται γλυκό σαν Rosetta BavaΆ, sorry... ξέχασα το "πάτημα"!!!
Πολύ ΣΩΣΤΟ post, @l.Kyveli ! Και καθόλου off-topic!!!
Νομίζω ότι προσεγγίζεις (περισσότερο απ' όλους μας!) την παγκόσμια "γλώσσα της μάνας"... και του πατέρα, όταν (σπανιότερα) χρειάζεται:
Το πιάσιμο απ' το σβέρκο (και τη μεταφορά)... το "γαύγισμα" πάνω στη μούρη του, με "assertive" κίνηση... το "δάγκωμα" καμιά φορά... και πάει λέγοντας...
Νομίζω ότι προσεγγίζεις (περισσότερο απ' όλους μας!) την παγκόσμια "γλώσσα της μάνας"... και του πατέρα, όταν (σπανιότερα) χρειάζεται:
Το πιάσιμο απ' το σβέρκο (και τη μεταφορά)... το "γαύγισμα" πάνω στη μούρη του, με "assertive" κίνηση... το "δάγκωμα" καμιά φορά... και πάει λέγοντας...
Οποτε σε ενα σκυλι να το αρπαζουμε βιαια απτον σβερκο να το τιναζουμε κ να το πεταμε?
Ή να το δαγκώνουμε?
Δεν αστειευομαι...
Οκ ας γινω λιγο ρόμπα...οταν η Ηρα ηταν μικρή...χμ.χμ...ειχε τυχει να την δαγκωσω, οχι να της κοψω κομμάτι, δε το συνιστω γιατι μετα φτυνεις τριχες ποση ωρα, χωρια οτι εισαι πεπεισμενος οτι ολο κ καποια σου κατσε στον λαιμο κ καταληγεις να κανεις σαν το γατι που προσπαθει να ξερασει τριχομπαλες!
Επισης ειχαν τυχει φορες που της γρυλισα (αχαχουχα) αλλα επισης δεν συνεφερε γιατι γρυλιζω απτον λαιμο (δεν ξερω πως γρυλιζετε οι αλλοι) κ την εβγαζα μετα με τσαγια κ φλαμουρια καθοτι ποναγε υστερα ο αναθεματισμενος!
Καταληξαμε με τα πολλα στην σφαλιαρα στον "πωπο" ...αλλα μονο στον πωπο κ μονο σφαλιαρα, οχι μουτρα οχι κοιλια οχι πλευρα κ σαφεστατα μακρια απτην σπονδυλική στήλη...δεν ειναι οτι την πονας, πιο πολυ πονας εσυ, μεταφορικα κ κυριολεκτικά, ειναι οτι την σοκαρεις εκεινη την στιγμη κ μενει καγκελο γιατι δεν ξερει τι σκ@τ@ ηταν μόλις αυτο?!?
Ακομη κ οταν πηγε να μου κανει ντου, παλι με σφαλιάρες στον κωλο την εβγαλε κ δεσιμο (αν κ της αξιζαν πολλα περισσοτερα) γιατι τοχει συνδυασει πια οτι τις σπάνιες φορες που "σηκωνετε το χερι της μαμας" παει να πει οτι εχει κάνει κατι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ σοβαρο κ η "μαμα" ειναι ακρως δυσαρεστημενη...πιο πολυ την ποναει που μετα την γραφω ή της κανω μουτρα (γιατι φαίνεται στα μουτρα μου κ με διαβαζει πολυ καλα) παρα ή σφαλιαρα!
Τωρα πως υποθεσατε καποιοι οτι ενω μεγαλώνουμε ενα πλασμα με στερησεις καμια φορα με συμβιβασμους για τους ιδιους μας τους εαυτους με υποχωρήσεις με αγχος για την ευζωια τους με αμετρητα ξενύχτια κ κλαματα καποιες στιγμες παραυτα τα δερνουμε ΤΟΣΟ πολυ κ τα "βασανιζουμε" αλυπητα...πραγματικα με ξεπερναει!
Ή να το δαγκώνουμε?
Δεν αστειευομαι...
Οκ ας γινω λιγο ρόμπα...οταν η Ηρα ηταν μικρή...χμ.χμ...ειχε τυχει να την δαγκωσω, οχι να της κοψω κομμάτι, δε το συνιστω γιατι μετα φτυνεις τριχες ποση ωρα, χωρια οτι εισαι πεπεισμενος οτι ολο κ καποια σου κατσε στον λαιμο κ καταληγεις να κανεις σαν το γατι που προσπαθει να ξερασει τριχομπαλες!
Επισης ειχαν τυχει φορες που της γρυλισα (αχαχουχα) αλλα επισης δεν συνεφερε γιατι γρυλιζω απτον λαιμο (δεν ξερω πως γρυλιζετε οι αλλοι) κ την εβγαζα μετα με τσαγια κ φλαμουρια καθοτι ποναγε υστερα ο αναθεματισμενος!
Καταληξαμε με τα πολλα στην σφαλιαρα στον "πωπο" ...αλλα μονο στον πωπο κ μονο σφαλιαρα, οχι μουτρα οχι κοιλια οχι πλευρα κ σαφεστατα μακρια απτην σπονδυλική στήλη...δεν ειναι οτι την πονας, πιο πολυ πονας εσυ, μεταφορικα κ κυριολεκτικά, ειναι οτι την σοκαρεις εκεινη την στιγμη κ μενει καγκελο γιατι δεν ξερει τι σκ@τ@ ηταν μόλις αυτο?!?
Ακομη κ οταν πηγε να μου κανει ντου, παλι με σφαλιάρες στον κωλο την εβγαλε κ δεσιμο (αν κ της αξιζαν πολλα περισσοτερα) γιατι τοχει συνδυασει πια οτι τις σπάνιες φορες που "σηκωνετε το χερι της μαμας" παει να πει οτι εχει κάνει κατι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ σοβαρο κ η "μαμα" ειναι ακρως δυσαρεστημενη...πιο πολυ την ποναει που μετα την γραφω ή της κανω μουτρα (γιατι φαίνεται στα μουτρα μου κ με διαβαζει πολυ καλα) παρα ή σφαλιαρα!
Τωρα πως υποθεσατε καποιοι οτι ενω μεγαλώνουμε ενα πλασμα με στερησεις καμια φορα με συμβιβασμους για τους ιδιους μας τους εαυτους με υποχωρήσεις με αγχος για την ευζωια τους με αμετρητα ξενύχτια κ κλαματα καποιες στιγμες παραυτα τα δερνουμε ΤΟΣΟ πολυ κ τα "βασανιζουμε" αλυπητα...πραγματικα με ξεπερναει!
Δεν είμαστε γονείς τους και σίγουρα δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα για να το κάνουμε με τον ίδιο τρόπο.Πολύ ΣΩΣΤΟ post, @l.Kyveli ! Και καθόλου off-topic!!!
Νομίζω ότι προσεγγίζεις (περισσότερο απ' όλους μας!) την παγκόσμια "γλώσσα της μάνας"... και του πατέρα, όταν (σπανιότερα) χρειάζεται:
Το πιάσιμο απ' το σβέρκο (και τη μεταφορά)... το "γαύγισμα" πάνω στη μούρη του, με "assertive" κίνηση... το "δάγκωμα" καμιά φορά... και πάει λέγοντας...
Ούτε φυσικά τον ίδιο όγκο.
Και ποιος ο λόγος να το κάνουμε;
Όταν το κουτάβι κάνει τι;;;
Και ποιος είναι υπεύθυνος για να καθοδηγήσει το κουτάβι, να του δείξει;
Φταίει πχ το κουτάβι που θα φάει την παντόφλα μας αν τις έχουμε χύμα και δεν έχουμε φροντίσει να του έχουμε αντίστοιχα μασουλητηρια;
Λέω ένα παράδειγμα.
Υπάρχουν άπειρα που αν τα σκεφτούμε θα δούμε πως σχεδόν πάντα εμείς οι ίδιοι δεν φροντίσαμε από πριν να διαμορφώσουμε τις κατάλληλες συνθήκες.
Αντ'αυτού επεμβαίνουμε αφού έχει γίνει πλέον συνήθεια.
Η κουταβοπεριοδος είναι τρομερά απαιτητική από την δική μας την πλευρά. Και τα οποία λάθη γίνονται τότε, επιστρέφονται στην εφηβεία.
Εντάξει, @Μαρια&Ηρα , αν κάτσεις να το ψάξεις τόσο αναλυτικά, πραγματικά, όλους μας μας ξεπερνάει...
Φαντάσου εμένα (και, κυρίως, τη γυναίκα μου - βλέπε: "ψιλο"αρχηγός αγέλης!), που έχω πάθει διχασμό προσωπικότητας, συναισθημάτων και ενδεχομένων αποτελεσμάτων:
Εχω δύο σκυλιά, αυτά που ξέρετε... πολύ δυνατά... αλλά:
Διορθώνω τον "κούταβο", με τον πιο αυστηρό τρόπο ( η "σακούλα" είναι understatement)... και μετά από (αφού προηγηθεί η σημαντική "γεφύρωση" - που λέγαμε!) μερικά δευτερόλεπτα, με κοιτάει "γελαστός" και "υπάκουος"... σαν να μη συνέβη τίποτα...
Διορθώνω την "κοπέλα μου"... με πολύ ελεγχόμενο και μελετημένο τρόπο... και, μετά από "λίγες" ώρες, εκείνη με κοιτάζει (ακόμα!)... με ΚΑΤΙ μάτια... που σου λένε μιά ολόκληρη ιστορία! Και περνάνε οι ώρες... και εκείνη απομακρύνεται... "κρύβεται"... και με κοιτάζει... και μου "μιλάει"...
Υ.Γ.1. Λες, "ρε"??? Λες τα σκυλιά να έχουν ψυχή?
Υ.Γ.2. Μιχάλη μου (@Yorkaddict )... έχω "δει" (και έχεις - σίγουρα - "δει") ότι έχουμε μερικές διαφωνίες στο "φινίρισμα"... όχι δομικές... αλλά κάποιες διαφωνίες... σκέφτομαι ότι, τώρα τον Αύγουστο που (δυστυχώς!) θα μπορώ, θα απαντήσω, κυρίως, σε σένα... για το 10% αυτό που έχω προβληματισμό... το υπόσχομαι!
Φαντάσου εμένα (και, κυρίως, τη γυναίκα μου - βλέπε: "ψιλο"αρχηγός αγέλης!), που έχω πάθει διχασμό προσωπικότητας, συναισθημάτων και ενδεχομένων αποτελεσμάτων:
Εχω δύο σκυλιά, αυτά που ξέρετε... πολύ δυνατά... αλλά:
Διορθώνω τον "κούταβο", με τον πιο αυστηρό τρόπο ( η "σακούλα" είναι understatement)... και μετά από (αφού προηγηθεί η σημαντική "γεφύρωση" - που λέγαμε!) μερικά δευτερόλεπτα, με κοιτάει "γελαστός" και "υπάκουος"... σαν να μη συνέβη τίποτα...
Διορθώνω την "κοπέλα μου"... με πολύ ελεγχόμενο και μελετημένο τρόπο... και, μετά από "λίγες" ώρες, εκείνη με κοιτάζει (ακόμα!)... με ΚΑΤΙ μάτια... που σου λένε μιά ολόκληρη ιστορία! Και περνάνε οι ώρες... και εκείνη απομακρύνεται... "κρύβεται"... και με κοιτάζει... και μου "μιλάει"...
Υ.Γ.1. Λες, "ρε"??? Λες τα σκυλιά να έχουν ψυχή?
Υ.Γ.2. Μιχάλη μου (@Yorkaddict )... έχω "δει" (και έχεις - σίγουρα - "δει") ότι έχουμε μερικές διαφωνίες στο "φινίρισμα"... όχι δομικές... αλλά κάποιες διαφωνίες... σκέφτομαι ότι, τώρα τον Αύγουστο που (δυστυχώς!) θα μπορώ, θα απαντήσω, κυρίως, σε σένα... για το 10% αυτό που έχω προβληματισμό... το υπόσχομαι!
Αν έχουν λέει (αν και ήταν ρητορική η ερώτηση μάλλον)...μετά από 3+1+μισό σκυλιά μπορώ να απαντήσω με σιγουριά πως ναι,και ας υπάρχει και ολόκληρη βιβλιογραφία περί του αντιθέτου,αδιαφορώ!
Τη μία φορά που τόλμησε ο δικός μου να μου δείξει δόντια,όταν ήμασταν διακοπές και κατάλαβε ότι θα τον αφήναμε μόνο του για να βγούμε το βράδυ και μπήκε στο κουτί που τον μεταφέρουμε από Πειραιά στο νησί και πίσω,αφού τον έβγαλα με το λουρί αδιαφορώντας (εν μέρει) για τα δόντια ουρλιάζοντας διαφόρων ειδών ακατάληπτα γαμωσταυρίδια,τον άφησα στο κορίτσι και πήγα για μπάνιο τσίτα στην ένταση και στα νεύρα.
Με το που κατέβηκα,ακόμα τσιτωμένος (πρώτη φορά δόντια...) και άναψα ένα τσιγάρο,άφησε το κορίτσι μου και ήρθε και κάθισε δίπλα από το αριστερό μου πόδι.Εγώ αγέρωχα τον έγραψα στα @@ μου,συνεχίζοντας το τσιγάρο και σκεπτόμενος πόσο μαλάκας μπορεί να είμαι για να βάλω τα χέρια μου σε ένα κλουβί με ένα σκυλί που δείχνει τα δόντια του,όταν δεν έχει που να πάει γιατί τον έχω εγκλωβισμένο όντας μπροστά στην έξοδο και όταν με κάτι προφανώς έχει δυσφορήσει,ανεξάρτητα αν έχει δίκιο ή άδικο.
Σας ορκίζομαι σε ό,τι έχω ιερό.όταν τα βλέμματά μας συναντήθηκαν,ο σκύλος με κοίταξε διαπεραστικά στα μάτια με ένα ύφος που θα ορκιζόμουν ότι έδειχνε συναίσθηση του τι ακριβώς είχε παιχτεί,έβαλε τα αυτιά πίσω και μου σκασε φιλί στο πόδι...Με γονάτισε!Δεν έχω ξανανιώσει έτσι,βεβαίως και "ανθρωποποιώ" τον σκύλο μου και το ξέρω,όμως εκείνη τη στιγμή,για μερικά δεύτερα,ήταν συγκλονιστικός ο τρόπος που ένα ζώο (δείχνει να) "καταλαβαίνει" τη μαλακία που έκανε,το αναγνωρίζει και το αφήνει πίσω.Γιατί το πιο σημαντικό είναι αυτό,το ότι έγινε μία και δεν ξανάγινε ποτέ.Και τον χειμώνα,αμέσως μετά απαυτό,έγινε το συμβάν με το κόκερ που και εκεί μου έδειξε πως αυτό στο νησί ήταν ένα one off περιστατικό και τέρμα.
Έχουν ψυχη "ρε",τις περισσότερες φορές πιο αγνή και πιο "μεγάλη" απ τη δικιά μας
Τη μία φορά που τόλμησε ο δικός μου να μου δείξει δόντια,όταν ήμασταν διακοπές και κατάλαβε ότι θα τον αφήναμε μόνο του για να βγούμε το βράδυ και μπήκε στο κουτί που τον μεταφέρουμε από Πειραιά στο νησί και πίσω,αφού τον έβγαλα με το λουρί αδιαφορώντας (εν μέρει) για τα δόντια ουρλιάζοντας διαφόρων ειδών ακατάληπτα γαμωσταυρίδια,τον άφησα στο κορίτσι και πήγα για μπάνιο τσίτα στην ένταση και στα νεύρα.
Με το που κατέβηκα,ακόμα τσιτωμένος (πρώτη φορά δόντια...) και άναψα ένα τσιγάρο,άφησε το κορίτσι μου και ήρθε και κάθισε δίπλα από το αριστερό μου πόδι.Εγώ αγέρωχα τον έγραψα στα @@ μου,συνεχίζοντας το τσιγάρο και σκεπτόμενος πόσο μαλάκας μπορεί να είμαι για να βάλω τα χέρια μου σε ένα κλουβί με ένα σκυλί που δείχνει τα δόντια του,όταν δεν έχει που να πάει γιατί τον έχω εγκλωβισμένο όντας μπροστά στην έξοδο και όταν με κάτι προφανώς έχει δυσφορήσει,ανεξάρτητα αν έχει δίκιο ή άδικο.
Σας ορκίζομαι σε ό,τι έχω ιερό.όταν τα βλέμματά μας συναντήθηκαν,ο σκύλος με κοίταξε διαπεραστικά στα μάτια με ένα ύφος που θα ορκιζόμουν ότι έδειχνε συναίσθηση του τι ακριβώς είχε παιχτεί,έβαλε τα αυτιά πίσω και μου σκασε φιλί στο πόδι...Με γονάτισε!Δεν έχω ξανανιώσει έτσι,βεβαίως και "ανθρωποποιώ" τον σκύλο μου και το ξέρω,όμως εκείνη τη στιγμή,για μερικά δεύτερα,ήταν συγκλονιστικός ο τρόπος που ένα ζώο (δείχνει να) "καταλαβαίνει" τη μαλακία που έκανε,το αναγνωρίζει και το αφήνει πίσω.Γιατί το πιο σημαντικό είναι αυτό,το ότι έγινε μία και δεν ξανάγινε ποτέ.Και τον χειμώνα,αμέσως μετά απαυτό,έγινε το συμβάν με το κόκερ που και εκεί μου έδειξε πως αυτό στο νησί ήταν ένα one off περιστατικό και τέρμα.
Έχουν ψυχη "ρε",τις περισσότερες φορές πιο αγνή και πιο "μεγάλη" απ τη δικιά μας
Last edited:
Τα σκυλια εχουν ψυχη...πολυ πιο καθαρη κ αγνη κ αθωα!
Καμια φορα απλα καθομαστε με την Ηρα κ κοιταζομαστε, απλα κοιταζομαστε, για ωρα, κ δεν τραβαει το βλεμμα της κ ουτε εγω το δικο μου...
μου μιλαει...κ ανεξαρτητως τι εχει προηγηθει...μπορει να της φωναξα, μπορει να μην της εδωσα οση σημασια αποζητουσε, μπορει να της εκανα κατι που δυσανασχετησε ή κ το αντιστροφο,μπορει 1002...αλλα αυτο που βλεπεις ειναι μονο αγαπη, αυτο βλέπει στα ματια μου κ αυτο βλεπω κ γω στα δικα της!
Γιατι μπορει να της φωναξα οχι επειδη εσπασε πχ ενα ποτηρι αλλα επειδη φοβηθηκα μην κοπει, μπορει να μην της εδωσα οση σημασια ηθελε οχι επειδη ειχα κατι καλυτερο να κανω αλλα επειδη επρεπε να μιλησω πχ με τον κτηνιατρο της γιατι τιναζει τελευταία τα αυτια της, κ μπορει ναι μεν να της εκανα κατι που δυσανασχετησε αλλα επρεπε να το κανω, να της βαλω σταγονες σταυτια, γιατι ο κτηνιατρος μουπε πως εχει ωτιτιδα,κ εγω απτην πλευρα μου μπορει να δυσανασχετησα οχι ομως επειδη δεν καθοταν να της βάλω τις σταγονες αλλα επειδη φοβόμουν οτι εαν δεν το εκανα σωστα θα χειροτερευε η κατάσταση....
Καποιος αλλος βλεπει μονο την επιφανεια βεβαια...
Καμια φορα απλα καθομαστε με την Ηρα κ κοιταζομαστε, απλα κοιταζομαστε, για ωρα, κ δεν τραβαει το βλεμμα της κ ουτε εγω το δικο μου...
μου μιλαει...κ ανεξαρτητως τι εχει προηγηθει...μπορει να της φωναξα, μπορει να μην της εδωσα οση σημασια αποζητουσε, μπορει να της εκανα κατι που δυσανασχετησε ή κ το αντιστροφο,μπορει 1002...αλλα αυτο που βλεπεις ειναι μονο αγαπη, αυτο βλέπει στα ματια μου κ αυτο βλεπω κ γω στα δικα της!
Γιατι μπορει να της φωναξα οχι επειδη εσπασε πχ ενα ποτηρι αλλα επειδη φοβηθηκα μην κοπει, μπορει να μην της εδωσα οση σημασια ηθελε οχι επειδη ειχα κατι καλυτερο να κανω αλλα επειδη επρεπε να μιλησω πχ με τον κτηνιατρο της γιατι τιναζει τελευταία τα αυτια της, κ μπορει ναι μεν να της εκανα κατι που δυσανασχετησε αλλα επρεπε να το κανω, να της βαλω σταγονες σταυτια, γιατι ο κτηνιατρος μουπε πως εχει ωτιτιδα,κ εγω απτην πλευρα μου μπορει να δυσανασχετησα οχι ομως επειδη δεν καθοταν να της βάλω τις σταγονες αλλα επειδη φοβόμουν οτι εαν δεν το εκανα σωστα θα χειροτερευε η κατάσταση....
Καποιος αλλος βλεπει μονο την επιφανεια βεβαια...
Μιχάλη, μιά πρώτη προσπάθεια...
ΕΙΜΑΣΤΕ "γονείς" τους... αν δεν εξειδικεύσει κανείς (ΠΟΛΥ) τα πράγματα:
Σου υπενθυμίζω τον πρώτο "σκύλο"...
Το πρώτο κουτάβι λύκου...
Που δεν φοβήθηκε...
Που του "άρεσε" αυτό που είχε μείνει από την τροφή του ανθρώπου...
Που ξεπέρασε τον τρόμο της φωτιάς...
Που ξεπέρασε τον φόβο του "άνθρώπου", όταν ήταν ΟΡΘΙΟΣ...
--> Neoteny... παιδομορφισμός... όπως ξέρεις (ΠΟΛΥ!!!) καλύτερα από εμένα....
Μαρία έχω την εντύπωση πως η τελευταία πρόταση στα τελευταια 2-3 μηνύματά σου , πάει για μένα.
Μην με παρεξηγείς.
Ποτέ δεν αμφισβήτησα πόσο αγαπάς την Ήρα σου. Άλλωστε το έγραψα και πριν. Ο καθένας πράττει όπως εκείνος νομίζει καλύτερα για τον σκύλο του.
Μην με παρεξηγείς.
Ποτέ δεν αμφισβήτησα πόσο αγαπάς την Ήρα σου. Άλλωστε το έγραψα και πριν. Ο καθένας πράττει όπως εκείνος νομίζει καλύτερα για τον σκύλο του.
Αυτα τα μεταφυσικα, που λετε, δεν τα καταλαβαινω.
δεν είναι μεταφυσικό,μεταφυσικό θα ήταν αν έλεγα πως είδα τη Γκρέτα (που έχει "φύγει" εδώ και αρκετά χρόνια) ένα βράδυ στο μπαλκόνι να μου ζητάει λουκάνικα
επίσης,έγραψα πως "ανθρωποποιώ εν γνώση μου"
τέλος,πληθυντικός????????
Ηταν δυο ποστ. Και της Μαριας πιο κατω. Αριθμητικος οχι ευγενειας, γ@μω τ@% 2$@#$$@#!
Γιάννη το "δεν είμαστε γονείς τους" το έγραψα με την κυριολεκτική έννοια.Μιχάλη, μιά πρώτη προσπάθεια...
ΕΙΜΑΣΤΕ "γονείς" τους... αν δεν εξειδικεύσει κανείς (ΠΟΛΥ) τα πράγματα:
Σου υπενθυμίζω τον πρώτο "σκύλο"...
Το πρώτο κουτάβι λύκου...
Που δεν φοβήθηκε...
Που του "άρεσε" αυτό που είχε μείνει από την τροφή του ανθρώπου...
Που ξεπέρασε τον τρόμο της φωτιάς...
Που ξεπέρασε τον φόβο του "άνθρώπου", όταν ήταν ΟΡΘΙΟΣ...
--> Neoteny... παιδομορφισμός... όπως ξέρεις (ΠΟΛΥ!!!) καλύτερα από εμένα....
Δεν είμαστε οι βιολογικοί τους γονείς.
Και νομίζω την έχουμε ξανακάνει αυτή τη συζήτηση.
Προσωπικά, παιδιά μου τα νοιώθω, οικογένειά μου είναι. Συναισθηματικά μιλώντας.
Παρόλα αυτά όμως είμαστε διαφορετικοί.
Οι σκύλοι έχουν μια σύνθετη γλώσσα επικοινωνίας. Σύνθετη γιατί μετέχουν πολλά μέρη του σώματος.
Όταν γίνονται τέτοιες κινήσεις από την μάνα, επιστρατεύεται όλη αυτή η γλώσσα. Κάτι που εμείς δεν μπορούμε να μιμηθούμε στο σύνολό της.
Απλά κάνουμε αυτό που φαίνεται, αυτό που είναι ορατό.
Και δεν αναφέρομαι στο να πιάσεις ένα κουτάβι από το σβέρκο για να το πας πιο πέρα. Αναφέρομαι σε διορθώσεις, στο σχολείο που τους κάνει η ίδια, αλλά και στην γλωσσα που μαθαίνουν τα κουτάβια στην αλληλεπίδραση που έχουν μεταξύ τους.
Παραδόξως, προσωπικά συμφωνώ και με τους δυο σας @johnk και @Yorkaddict.
Δεν πιστεύω ούτε εγώ ότι μπορεί ο άνθρωπος να μιμηθεί σωστά τη γλώσσα σώματος των σκυλιών, άρα να εφαρμόσει τόσο αποτελεσματικά - εώς και καθόλου - κινήσεις και συμπεριφορές της σκυλομάνας. Από την άλλη, κάποιες κινήσεις (το σβέρκωμα και απομάκρυνση ας πούμε που το έμαθα και εγώ από τις γάτες και το θεωρώ κίνηση ματ και λάιτ, δηλαδή πιστεύω ότι δεν πονάει και δεν τρομοκρατεί) θεωρώ, μέσω trial and error, ότι μπορούν να εφαρμοστούν αποτελεσματικά και από ανθρώπους.
(Με το γαύγισμα μες στη μούρη όμως διαφωνώ).
Επίσης, άσχετο. Μαρία, σου είπαμε ότι δεν αγαπάς την Ήρα και ότι δεν κάνεις ότι μπορείς για αυτήν; Δεν είδα σε κάποιο από τα θέματα κάτι τέτοιο. Από την άλλη, αν κατά τη δική μας άποψη, θεωρούμε κάποια από αυτά που εφαρμόζεις μαλακία εώς και επικίνδυνα (για σας πρωτίστως), πού είναι το κακό να την πούμε; Ξέρεις, είναι και αυτό το γνωστό ρητό με τις απόψεις.. Όλοι έχουμε από μία. Διαφωνείς, γράψτην εκεί που δεν πιάνει μελάνι (πόσο κόσμια έχω γίνει πχια!).
Αλλά επειδή διαβάζουν κι άλλοι και δεν τα λέμε μόνο μεταξύ μας (αλλιώς σίγουρα, δεν είσαι η μόνη περίπτωση που έχω ακούσει να πιστεύει ακριβώς τα ίδια και δεν υπήρχε κανένα νόημα να πω τίποτα στο τετ-α-τετ οπότε και δεν ασχολούμαι), είμαστε μερικοί που δε μας αρέσει σε δημόσιο χώρο να νομιμοποιούμε μέσω της απραξίας αποψεις που μπορεί να υιοθετήσουν αναποφάσιστοι ή πρωτάρηδες που θα μπουν εκ των υστέρων να διαβάσουν.
Δεν πιστεύω ούτε εγώ ότι μπορεί ο άνθρωπος να μιμηθεί σωστά τη γλώσσα σώματος των σκυλιών, άρα να εφαρμόσει τόσο αποτελεσματικά - εώς και καθόλου - κινήσεις και συμπεριφορές της σκυλομάνας. Από την άλλη, κάποιες κινήσεις (το σβέρκωμα και απομάκρυνση ας πούμε που το έμαθα και εγώ από τις γάτες και το θεωρώ κίνηση ματ και λάιτ, δηλαδή πιστεύω ότι δεν πονάει και δεν τρομοκρατεί) θεωρώ, μέσω trial and error, ότι μπορούν να εφαρμοστούν αποτελεσματικά και από ανθρώπους.
(Με το γαύγισμα μες στη μούρη όμως διαφωνώ).
Επίσης, άσχετο. Μαρία, σου είπαμε ότι δεν αγαπάς την Ήρα και ότι δεν κάνεις ότι μπορείς για αυτήν; Δεν είδα σε κάποιο από τα θέματα κάτι τέτοιο. Από την άλλη, αν κατά τη δική μας άποψη, θεωρούμε κάποια από αυτά που εφαρμόζεις μαλακία εώς και επικίνδυνα (για σας πρωτίστως), πού είναι το κακό να την πούμε; Ξέρεις, είναι και αυτό το γνωστό ρητό με τις απόψεις.. Όλοι έχουμε από μία. Διαφωνείς, γράψτην εκεί που δεν πιάνει μελάνι (πόσο κόσμια έχω γίνει πχια!).
Αλλά επειδή διαβάζουν κι άλλοι και δεν τα λέμε μόνο μεταξύ μας (αλλιώς σίγουρα, δεν είσαι η μόνη περίπτωση που έχω ακούσει να πιστεύει ακριβώς τα ίδια και δεν υπήρχε κανένα νόημα να πω τίποτα στο τετ-α-τετ οπότε και δεν ασχολούμαι), είμαστε μερικοί που δε μας αρέσει σε δημόσιο χώρο να νομιμοποιούμε μέσω της απραξίας αποψεις που μπορεί να υιοθετήσουν αναποφάσιστοι ή πρωτάρηδες που θα μπουν εκ των υστέρων να διαβάσουν.
Ηρθα κι εγω ο serial killer.......
...... και θα παω απευθειας στο level Χ συνοψιζοντας σε μια παραγραφο τα απειρα που εχω γραψει, ολοι εχετε διαβασει κ με εχετε καταταξει βασιλια των εδω μεσα λοιπων serial killers που μπροστα μου φαινονται...... γατακια.
Παμε, συνοψη:
Η φυσικη γλωσσα του σκυλου ειναι αυτη της επιβολης και ναι υπαρχει bullying στην φυση σε χιλιες μορφες.
Οπως τα ζωα στην φυση υποτασσονται στον αρχηγο δια της παραπανω μεθοδου, ετσι συμβαινει κ στην αγελη που εχει προστεθει ενα αλλο ζωο, ο ανθρωπος.
Το ποτε πως ποσο κλπ "ογκομετρικα" της επιβολης, εχουνε να κανουνε με την ιδιοσυγκρασια του εκαστοτε σκυλου, μιας κ εξ αρχης θεωρουμε οτι ο ανθρωπος που θα διαλεξει αυτο το δρομο, ειναι διατεθημενος να παει στα ακρα ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ.
Στο level X λοιπον, σημερα, βρισκομαστε ανα πασα ωρα εγω με το λουρι μας μονο κ στην ακρη αυτου, η αξιαγαπητη κ@ριολαρα μου, η οποιο αλλο απο τα σκυλια μου, κατω απο οποιες συνθηκες παρουσιαστουν, ακομα κι αν ξεδιπλωνουνε και "ενστικτωδεις" αντιδρασεις, οπως να χρειαστει να με υπερασπιστει πχ η να μας τραμπουκιζει αλλος σκυλος.
Δεν θα με προβληματισει το 50+κιλα που εχω στο λουρι το οποιο σε μια βολτα πιθανον να μην τεντωσει ποτε κ περαν του χαμηλοφωνου ελα κ του αποτομου "ψιτ" συνηθως σε μια βολτα δεν της μιλαω κ περισσοτερο......
Δεν ξερω αν με το χερι στην καρδια μπορουν να το πουν πολλοι αυτο, οταν μεσα τους τρεμουνε μην στριψουνε την γωνια κ περασει.... γατα, κ γινει πολεμος, κι αν εστω κι ενας απο αυτους με αντιστοιχου μεγεθους κ ιδιοσυγκρασιας σκυλο, δεν του εχει επιβληθει δι αυτης της παραπανω οδου ποτε.
Για να φτασουμε στο level X εχουμε εξαντλησει ολες τις μεθοδους "συνετισμου" ταυτοχρονα σε δυο τρεια περιστατικα καθ ολη την διαρκεια της ζωης τους, με το τελευταιο πριν απο αρκετο καιρο.....
Στην τελικη αυτο ακριβως δεν ειναι η "αρμονικη συμβιωση" που ψαχναμε αλλου;
Να εχεις καλιεργησει στο επακρο τις δυνατοτητες ενος σκυλου, που στην καθημερινη ζωη δεν σου δημιουργει κανενα προβλημα κ υακουει σε σενα με μονο ενα βλεμα;
Υ. Γ. Τα σκυλια μου ξερουν τα ορια τους κ της δυναμης τους ΠΛΗΡΩΣ.
...... και θα παω απευθειας στο level Χ συνοψιζοντας σε μια παραγραφο τα απειρα που εχω γραψει, ολοι εχετε διαβασει κ με εχετε καταταξει βασιλια των εδω μεσα λοιπων serial killers που μπροστα μου φαινονται...... γατακια.
Παμε, συνοψη:
Η φυσικη γλωσσα του σκυλου ειναι αυτη της επιβολης και ναι υπαρχει bullying στην φυση σε χιλιες μορφες.
Οπως τα ζωα στην φυση υποτασσονται στον αρχηγο δια της παραπανω μεθοδου, ετσι συμβαινει κ στην αγελη που εχει προστεθει ενα αλλο ζωο, ο ανθρωπος.
Το ποτε πως ποσο κλπ "ογκομετρικα" της επιβολης, εχουνε να κανουνε με την ιδιοσυγκρασια του εκαστοτε σκυλου, μιας κ εξ αρχης θεωρουμε οτι ο ανθρωπος που θα διαλεξει αυτο το δρομο, ειναι διατεθημενος να παει στα ακρα ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ.
Στο level X λοιπον, σημερα, βρισκομαστε ανα πασα ωρα εγω με το λουρι μας μονο κ στην ακρη αυτου, η αξιαγαπητη κ@ριολαρα μου, η οποιο αλλο απο τα σκυλια μου, κατω απο οποιες συνθηκες παρουσιαστουν, ακομα κι αν ξεδιπλωνουνε και "ενστικτωδεις" αντιδρασεις, οπως να χρειαστει να με υπερασπιστει πχ η να μας τραμπουκιζει αλλος σκυλος.
Δεν θα με προβληματισει το 50+κιλα που εχω στο λουρι το οποιο σε μια βολτα πιθανον να μην τεντωσει ποτε κ περαν του χαμηλοφωνου ελα κ του αποτομου "ψιτ" συνηθως σε μια βολτα δεν της μιλαω κ περισσοτερο......
Δεν ξερω αν με το χερι στην καρδια μπορουν να το πουν πολλοι αυτο, οταν μεσα τους τρεμουνε μην στριψουνε την γωνια κ περασει.... γατα, κ γινει πολεμος, κι αν εστω κι ενας απο αυτους με αντιστοιχου μεγεθους κ ιδιοσυγκρασιας σκυλο, δεν του εχει επιβληθει δι αυτης της παραπανω οδου ποτε.
Για να φτασουμε στο level X εχουμε εξαντλησει ολες τις μεθοδους "συνετισμου" ταυτοχρονα σε δυο τρεια περιστατικα καθ ολη την διαρκεια της ζωης τους, με το τελευταιο πριν απο αρκετο καιρο.....
Στην τελικη αυτο ακριβως δεν ειναι η "αρμονικη συμβιωση" που ψαχναμε αλλου;
Να εχεις καλιεργησει στο επακρο τις δυνατοτητες ενος σκυλου, που στην καθημερινη ζωη δεν σου δημιουργει κανενα προβλημα κ υακουει σε σενα με μονο ενα βλεμα;
Υ. Γ. Τα σκυλια μου ξερουν τα ορια τους κ της δυναμης τους ΠΛΗΡΩΣ.
Τωρα με δουλευεις?
Περαν οτι μου την πεσατε ολοι μαζι κ ειπωθηκαν πολλα κ διαφορα ουτε σε ενα ουτε σε δυο θεματα γιατι πεταγομασταν απο δω κ απο κει, απτο οτι την καταπιεζω με την αυταρχικη κ βιαιη συμπεριφορά κ καποια στιγμη θα μου την πεσει επειδη δεν μουχει καμια εμπιστοσυνη αρα? Πως με αγαπαει κ πως την αγαπαω? μεχρι οτι ελαβα λαθος διαπαιδαγωγηση απτους γονείς μου ή εχω φάει πιθανότατα κ ξυλο (κ αλλα τοσα που ξεχναω αυτην την στιγμη, απλα αυτα μου εκαναν εντυπωση...)λες κ γνωριζομαστε κ απο χθες ας πουμε κ με ξερετε...το πιο επιτυχημενο δε ηταν κ το πιο προσφατο οτι προφανως κ διαβαζω μονο μικυ μαους σαν το σαχλοκουδουνο(για να μην πω τιποτα χειρότερο) που προφανως ειμαι αλλιως πως στον κορακα κατεληξα να εχω τοσο λανθασμένες απόψεις κατ εσάς?
Οποτε για να στα εξηγησω απτην πλευρα μου, εγω αυτο που ειδα ειναι εναν οχλο σαν μια ενωμένη γκροθια να συγκεντρωνεται προκειμενου να παταξει την τρελη εμενα που ολημερίς κ οληνυχτις δερνω την Ηρα (παλι καλα πουναι μαυρη κ δεν φαίνονται οι μελανιες...)
Δεν πτοούμαι ομως οπως βλεπεις
γιατι οπως το πες η κ@λ#τρυπιδα ειναι σαν τις αποψεις...ολοι εχουν κ απο μια... (ή το αντίστροφο? ) κ οπως εγω σεβομαι οταν καποιος πχ επαινει τον πνιχτη το ιδιο τουλαχιστον περιμενα κ απο εσας, αντιθετως καποιοι, οχι ολοι, επιλεξατε να μου επιτεθειτε επι προσωπικου
Οσον αφορα τους αναποφασιστους τους μπερδεμενους τους πρωταρηδες ολοι καποτε υπηρξαμε κ ολοι διαφορετικα εξελιχθηκαμε...
Γιατι? Γιατι πανω κατω ολοι ξεραμε κ ξερουμε κ ξερουνε πως θελουμε να μεγαλώσουμε το σκυλι μας κ αναλογως κ τι σκυλι εχουμε επιλεξει ειναι κ διαφορετικες οι αναγκες μας...
Αυτα απο μενα!
Περαν οτι μου την πεσατε ολοι μαζι κ ειπωθηκαν πολλα κ διαφορα ουτε σε ενα ουτε σε δυο θεματα γιατι πεταγομασταν απο δω κ απο κει, απτο οτι την καταπιεζω με την αυταρχικη κ βιαιη συμπεριφορά κ καποια στιγμη θα μου την πεσει επειδη δεν μουχει καμια εμπιστοσυνη
αρα? Πως με αγαπαει κ πως την αγαπαω? μεχρι οτι ελαβα λαθος διαπαιδαγωγηση απτους γονείς μου ή εχω φάει πιθανότατα κ ξυλο (κ αλλα τοσα που ξεχναω αυτην την στιγμη, απλα αυτα μου εκαναν εντυπωση...)λες κ γνωριζομαστε κ απο χθες ας πουμε κ με ξερετε...το πιο επιτυχημενο δε ηταν κ το πιο προσφατο οτι προφανως κ διαβαζω μονο μικυ μαους σαν το σαχλοκουδουνο(για να μην πω τιποτα χειρότερο) που προφανως ειμαι αλλιως πως στον κορακα κατεληξα να εχω τοσο λανθασμένες απόψεις κατ εσάς? Οποτε για να στα εξηγησω απτην πλευρα μου, εγω αυτο που ειδα ειναι εναν οχλο σαν μια ενωμένη γκροθια να συγκεντρωνεται προκειμενου να παταξει την τρελη εμενα
που ολημερίς κ οληνυχτις δερνω την Ηρα (παλι καλα πουναι μαυρη κ δεν φαίνονται οι μελανιες...)Δεν πτοούμαι ομως οπως βλεπεις
γιατι οπως το πες η κ@λ#τρυπιδα ειναι σαν τις αποψεις...ολοι εχουν κ απο μια... (ή το αντίστροφο? ) κ οπως εγω σεβομαι οταν καποιος πχ επαινει τον πνιχτη το ιδιο τουλαχιστον περιμενα κ απο εσας, αντιθετως καποιοι, οχι ολοι, επιλεξατε να μου επιτεθειτε επι προσωπικου
Οσον αφορα τους αναποφασιστους τους μπερδεμενους τους πρωταρηδες ολοι καποτε υπηρξαμε κ ολοι διαφορετικα εξελιχθηκαμε...
Γιατι? Γιατι πανω κατω ολοι ξεραμε κ ξερουμε κ ξερουνε πως θελουμε να μεγαλώσουμε το σκυλι μας κ αναλογως κ τι σκυλι εχουμε επιλεξει ειναι κ διαφορετικες οι αναγκες μας...
Αυτα απο μενα!
