Αηδία σκέτη!
- Thread starter Nizinny
- Ημερομηνία δημιουργίας
Στο σπιτι των γονιων μου εχουμε στο κηπο ειδικο κουβα για τα "απομειναρια" του κυνηγιου του Μπλακ και των 2 γατων. Ειδικα ο μεγαλος αν και κλεινει τα 16 χρονια φετος, ειναι ακομα πολυ καλος κυνηγος! Ό Μπλακ απο οτι εχω καταλαβει ειναι των ποντικιων περισσοτερο και οι γατες πουλια, σαυρες, φιδια, βατραχια.
Μου αρεσει παρα πολυ που παρα το "κυριλικι " τους, εξακολουθουν και δουλευουν τα ενστικτα τους.
Μπραβο στο γατουλη σας που δινει μαθηματα στον κουταβο
Μου αρεσει παρα πολυ που παρα το "κυριλικι " τους, εξακολουθουν και δουλευουν τα ενστικτα τους.
Μπραβο στο γατουλη σας που δινει μαθηματα στον κουταβο
Κυβελη τα ζωα μας εχουν κανει εμβολιο λεπτοσπειρωσης εμεις οχι. Αλλα πριν τον βαλω μεσα να φαει και να κοιμηθει το μεσημερι τωρα που εχω δει τις βρωμιες του θα τον περασω ολοκληρο με μηλοξιδο. Βρωμογατο τον λεω χαιδευτικα γιατι τον αγαπαμε πολυ κι ας ειναι σιχαμενος!
Λαρα οχι απλα τον ταιζουμε, τρωει ακομη 3 φορες κι αφηνει την πσοοτητα που δεν θελει στο πιατο του. Προτιμαει και το κυνηγι μαλλον, συνηθως δεν τα τρωει ολοκληρα αλλα εχω προσεξει οτι ξεκιναει με τα μαλακα μερη κι αναλογως ποσο εχει φαει πιο πριν συνεχιζει...
Μαρεκο, τερμα τα φιλια. Με αυτα τα δωρα που μας φερνει θα πρεπει να τον βουτηξω ολοκληρο στη χλωρινη πριν τον φιλησω.
Σταματια τετοιο ασπρομαυρο ειναι και το γατονιντζα μας.
Αμαλια συνηθως τα απομειναρια τα εξαφανιζω αμεσα γιατι δεν μπορω να τα βλεπω να τα πηγαινοφερνουν εκει που καθομαστε.
Λαρα οχι απλα τον ταιζουμε, τρωει ακομη 3 φορες κι αφηνει την πσοοτητα που δεν θελει στο πιατο του. Προτιμαει και το κυνηγι μαλλον, συνηθως δεν τα τρωει ολοκληρα αλλα εχω προσεξει οτι ξεκιναει με τα μαλακα μερη κι αναλογως ποσο εχει φαει πιο πριν συνεχιζει...
Μαρεκο, τερμα τα φιλια. Με αυτα τα δωρα που μας φερνει θα πρεπει να τον βουτηξω ολοκληρο στη χλωρινη πριν τον φιλησω.
Σταματια τετοιο ασπρομαυρο ειναι και το γατονιντζα μας.
Αμαλια συνηθως τα απομειναρια τα εξαφανιζω αμεσα γιατι δεν μπορω να τα βλεπω να τα πηγαινοφερνουν εκει που καθομαστε.
Κάπου έχω ξαναγράψει μια παρόμοια χαριτωμενιά, που έζησα κι εγώ ένα βράδυ σκοτεινό.
Εχουμε βγει στην πλατεία μας, και όπως περπατάμε, πως με βάζει ο διάολος να μαζέψω κανά δυό ωραία κουκουναράκια, που έβλεπα μέσα στην νύχτα, για να παίξει ο Σωτηράκης. Τι το ήθελα η ηλίθια; Αφού τα βρίσκει μόνος του, έτσι κι αλλιώς. Μαζεύω το πρώτο. Σκύβω να μαζέψω και ένα δεύτερο, που έβλεπα στην μέση του πλακόστρωτου. Μαλακό και μαλλιαρό Μου 'ρθε ο θάνατος. Το πέταξα κάτω και να χτυπιέμαι. Δεν ξέρω το ρημάδι, τι σκατά είχε, πάντως και τελείως άπνοο δεν ήταν. Το σκουντάω με το πόδι να δω, κι αυτό ξαναστήνεται καθιστό, αλλά δεν κουνιόταν κιόλας. Βλέπει ο Σωτηράκης [άλλος ψυχάκιας κι αυτός], ότι κάτι πέταξα με το χέρι μου και γενικώς με κάτι ασχολούμαι, και πριν το κάνω κάπως στην άκρη, έρχεται και το βουτάει για να μου το ξαναφήσει, να του το ξαναπετάξω. Και να με κοιτάει χαρωπά με λαχτάρα και η ουρά να κρέμεται από το στόμα :flip::flip::flip:
Να 'μαι ένα βήμα πριν το εγκεφαλικό. Φτύστο αγόρι μου, να του λέω, τίποτα ο Σώτος. Βρε φτύστο βρε λεβέντη μου. Κούναγε και την δική του ουρά. Να λάμπουν τα ματάκια του, στην χαρά του παιχνιδιού ](*,)](*,)](*,)
Ιδρωσα μέχρι να τον κάνω να καταλάβει. Ακόμη το θυμάμαι κι ανατριχιάζω :???:
Εχουμε βγει στην πλατεία μας, και όπως περπατάμε, πως με βάζει ο διάολος να μαζέψω κανά δυό ωραία κουκουναράκια, που έβλεπα μέσα στην νύχτα, για να παίξει ο Σωτηράκης. Τι το ήθελα η ηλίθια; Αφού τα βρίσκει μόνος του, έτσι κι αλλιώς. Μαζεύω το πρώτο. Σκύβω να μαζέψω και ένα δεύτερο, που έβλεπα στην μέση του πλακόστρωτου. Μαλακό και μαλλιαρό
Μου 'ρθε ο θάνατος. Το πέταξα κάτω και να χτυπιέμαι. Δεν ξέρω το ρημάδι, τι σκατά είχε, πάντως και τελείως άπνοο δεν ήταν. Το σκουντάω με το πόδι να δω, κι αυτό ξαναστήνεται καθιστό, αλλά δεν κουνιόταν κιόλας. Βλέπει ο Σωτηράκης [άλλος ψυχάκιας κι αυτός], ότι κάτι πέταξα με το χέρι μου και γενικώς με κάτι ασχολούμαι, και πριν το κάνω κάπως στην άκρη, έρχεται και το βουτάει για να μου το ξαναφήσει, να του το ξαναπετάξω. Και να με κοιτάει χαρωπά με λαχτάρα και η ουρά να κρέμεται από το στόμα :flip::flip::flip:Να 'μαι ένα βήμα πριν το εγκεφαλικό. Φτύστο αγόρι μου, να του λέω, τίποτα ο Σώτος. Βρε φτύστο βρε λεβέντη μου. Κούναγε και την δική του ουρά. Να λάμπουν τα ματάκια του, στην χαρά του παιχνιδιού ](*,)](*,)](*,)
Ιδρωσα μέχρι να τον κάνω να καταλάβει. Ακόμη το θυμάμαι κι ανατριχιάζω :???:
Και δεν έμαθες ποτέ τι ήταν?
@Nizinny χαρά στο κουράγιο σου :-&
Πράγμα που μου θυμίζει, για τους Θεσσαλονικείς: στην Αριστοτέλους πάνω ακριβώς από τη Μητροπόλεως, μέσα στο αριστερό παρκάκι όπως έχεις μούρη θάλασσα, είναι ένα ανοιχτό φρεάτιο, ή τύπου φρεάτιο - μια τρύπα τεσπά, από όπου έχω δει να ανεβοκατεβαίνουν (βράδυ αργά που δεν έχει κίνηση) όχι ένα, όχι δύο αλλά τρία ποντικάκια ταυτόχρονα. Φαντάζομαι είναι φωλιά μέσα και παίζει να χει οικογένειες ολόκληρες. Οπότε όσοι περνάτε με τα σκυλούνια σας από κει κοιτάξτε μην βρεθείτε να προσπαθήσετε να ξεκολλήσετε από το στόμα τους κανά γλυκύτατο μαλλιαρό ποντικάκι. Εγώ δεν τον πολυαφήνω να μυρίσει τίποτα σε εκείνο το παρκάκι μη βρεθούμε προ εκπλήξεως.
@Nizinny χαρά στο κουράγιο σου :-&
Πράγμα που μου θυμίζει, για τους Θεσσαλονικείς: στην Αριστοτέλους πάνω ακριβώς από τη Μητροπόλεως, μέσα στο αριστερό παρκάκι όπως έχεις μούρη θάλασσα, είναι ένα ανοιχτό φρεάτιο, ή τύπου φρεάτιο - μια τρύπα τεσπά, από όπου έχω δει να ανεβοκατεβαίνουν (βράδυ αργά που δεν έχει κίνηση) όχι ένα, όχι δύο αλλά τρία ποντικάκια ταυτόχρονα. Φαντάζομαι είναι φωλιά μέσα και παίζει να χει οικογένειες ολόκληρες. Οπότε όσοι περνάτε με τα σκυλούνια σας από κει κοιτάξτε μην βρεθείτε να προσπαθήσετε να ξεκολλήσετε από το στόμα τους κανά γλυκύτατο μαλλιαρό ποντικάκι. Εγώ δεν τον πολυαφήνω να μυρίσει τίποτα σε εκείνο το παρκάκι μη βρεθούμε προ εκπλήξεως.
AXAXAXAXAXAXA!!!!
Να λοιπον που ειμαστε πολλοι αλλα σκόρπιοι!
Estranged τα "ποντικακια" στην Θεσσαλονικη δεν περιοριζονται μονο σε ενα παρκακι ουτε μονο σε εναν υπονομο. Οπως και στην Αθηνα και σε ολες τις μεγαλοπολεις. ;-)
Καλά, αυτό λέτε αηδία? Μη σας τύχει να αμολήσετε, νύχτα (που δε βλέπεις την τύφλα σου) το σκύλο σε μέρος που κάποιος αποφάσισε να χρησιμοποιήσει σαν τουαλέτα πίσω από τα δέντρα. Φωνάζεις στον μεγαλοκούταβο "έλα", τον περιμένεις καθισμένος στις φτέρνες σου με ανοιχτά τα χέρια. Ο κούταβος έρχεται χαρούμενος και τρέχοντας κι εσυ ενω πανηγυρίζεις τον κλείνεις στην αγκαλιά σου ως μέγιστη επιβράβευση που ήρθε. Και μετά σου έρχεται η μπόχα και η διαπίστωση ότι ο σκύλος σου είναι πιο σκουρόχρωμος στην επιστροφή απ'όταν έφυγε από κοντά σου... Δε θυμάμαι να μου έχει προκαλέσει ο μούργος πιο μεγάλη αηδία. Και να μην ξέρω και ποιος από τους δύο μας θα πρωτοκάνει μπάνιο! Ίου!
Ενταξει νομιζω πως αυτο ξεπερναει σε αηδια το μισολιωμενο σκαλ ποντικιου να κολλαει με το σαλιο απο το λαρυγγι του κουταβιου στα δαχτυλα σου. Ειπαμε να ακουμπησουμε κατα λαθος καμια σκατουλα αλλα οχι κι ετσι ρε κρητικοπουλα.
Καλά, για το βγάζω από το λαρύγγι στις βόλτες... Εχω αρχίσει να σκέφτομαι σοβαρά να πηγαίνω βόλτα φορώντας χειρουργικό γάντι. Αλήθεια, στις πόσες διορθώσεις και στα πόσα χωσίματα χεριού στο λαρύγγι μαθαίνει ο σκύλος να μην παριστανει την ηλεκτρική σκούπα στη βόλτα?
Εμείς: 4 μήνες εντατικά (=κάθε 2ο βήμα). 3 μήνες συντήρηση (=~1 ανά βόλτα). Για να γίνει απλά σκουπάκι (= "ωπ ωπ ωπ, δε με βλέπει, δε με βλέπει, το χω, το χω" "μηηηηη θα σκίσω τέρααααςςςςςςςς").
Μαρεκο δεν εχω αποφασισει ακομα αν θελω να ξερασω η να πεσω χαμω απ τα γελια μ αυτο που σου συνεβη...θαρρω πως σε διακατεχει ολύμπια ψυχραιμια...
Εμενα ο δικος μου οταν φερνουν οι γατες ποντικια δεν τα βαζει στο στομα του (καθοτι μεγαλειοτατος) αλλά παει και τριβεται πανω τους...
Εμενα ο δικος μου οταν φερνουν οι γατες ποντικια δεν τα βαζει στο στομα του (καθοτι μεγαλειοτατος) αλλά παει και τριβεται πανω τους...
Θέος ο ΣώτοςΚάπου έχω ξαναγράψει μια παρόμοια χαριτωμενιά, που έζησα κι εγώ ένα βράδυ σκοτεινό.
Εχουμε βγει στην πλατεία μας, και όπως περπατάμε, πως με βάζει ο διάολος να μαζέψω κανά δυό ωραία κουκουναράκια, που έβλεπα μέσα στην νύχτα, για να παίξει ο Σωτηράκης. Τι το ήθελα η ηλίθια; Αφού τα βρίσκει μόνος του, έτσι κι αλλιώς. Μαζεύω το πρώτο. Σκύβω να μαζέψω και ένα δεύτερο, που έβλεπα στην μέση του πλακόστρωτου. Μαλακό και μαλλιαρό
Να 'μαι ένα βήμα πριν το εγκεφαλικό. Φτύστο αγόρι μου, να του λέω, τίποτα ο Σώτος. Βρε φτύστο βρε λεβέντη μου. Κούναγε και την δική του ουρά. Να λάμπουν τα ματάκια του, στην χαρά του παιχνιδιού ](*,)](*,)](*,)
Ιδρωσα μέχρι να τον κάνω να καταλάβει. Ακόμη το θυμάμαι κι ανατριχιάζω :???:
Πριν καποια χρονια ειχα μια σκυλιτσα τρελλο κυνηγο. Ειχε αδυναμια σε φιδια κ ποντικια!
Οταν ο γειτονας αποφασισε να γκρεμισει κ να ξαναφτιαξει την κεραμοσκεπη του σπιτιου του τα ποντικια γινανε τοσα πολλα στην περιοχη (θα ειχαν ολοκληρη πολιτεια κατω απο τα κεραμυδια του) που καθε εθνικη εορτη βγαινανε κ σε παρελαση! Κ μιλαμε για αρουραιους του αγρου οχι ποντικακια.....
Η σκυλα ειχε παθει παρακρουση! Ολη νυχτα την ακουγα να τρεχει κ να κυνηγαει κ το πρωι ηθελα σακουλα να μαζεψω τα λαφυρα απο το χαλακι της εξοπορτας......
Κυρια ομως η δικια μου μονο τα σκοτωνε δεν τα ακουμπαγε.....
Το μεγαλο γελιο ομως ηταν το ιδιο καλοκαιρι, που το κυνηγι συνεχιζοτανε ακαθεκτο, ειχε ερθει η μανα μου σπιτι για να κανει μπανια....
Ξυπναγε λοιπον 7.00 το πρωι να παει στην θαλασσα, ανοιγε την πορτα κ ερχοτανε τετ-α-τετ με τα πτωματα στο χαλακι!
Παιδια τετοιες κραυγες ουτε στο καλυτερο θριλερ..... ετσι ξυπναγα για κανενα διμηνο, νομιζοντας οτι εχουνε μπει στο σπιτι και την σκοτωνουνε.....!!!
Φυσικα δεν ερχοτανε σε επαφη με τα τροπαια, κ επρεπε εγω μετα το βαναυσο αυτο ξυπνημα κ ενω οι κραυγες ακομα ηχουσαν στο κεφαλι μου, με την τσιμπλα στο ματι να μαζεψω οτι υπηρχε για να μπορεσει η μανα να βγει εξω! Θυμαμαι δε την σκυλα να καθεται στο ενα μετρο απο το πατακι με τετοια υπερηφανεια, σαν να ελεγε "κοιτα σημερα βρηκα περισσοτερα απο χτες"..... ε τι να κανεις? Της εδινα κ τα απαιτουμενα χαδια οπου κουρασμενη απο το ξενυχτι πηγαινε για υπνο, η μανα μου για μπανιο κ το εργο συνεχιζοτανε την επομενη μερα.......
Υ.Γ. Παντως μετα απο ενα χρονο, μαλλον τελειωσαν τα ποντικια, η δωσανε συρμα το ενα στο αλλο κ αλλαξανε δρομολογιο......
Οταν ο γειτονας αποφασισε να γκρεμισει κ να ξαναφτιαξει την κεραμοσκεπη του σπιτιου του τα ποντικια γινανε τοσα πολλα στην περιοχη (θα ειχαν ολοκληρη πολιτεια κατω απο τα κεραμυδια του) που καθε εθνικη εορτη βγαινανε κ σε παρελαση! Κ μιλαμε για αρουραιους του αγρου οχι ποντικακια.....
Η σκυλα ειχε παθει παρακρουση! Ολη νυχτα την ακουγα να τρεχει κ να κυνηγαει κ το πρωι ηθελα σακουλα να μαζεψω τα λαφυρα απο το χαλακι της εξοπορτας......
Κυρια ομως η δικια μου μονο τα σκοτωνε δεν τα ακουμπαγε.....
Το μεγαλο γελιο ομως ηταν το ιδιο καλοκαιρι, που το κυνηγι συνεχιζοτανε ακαθεκτο, ειχε ερθει η μανα μου σπιτι για να κανει μπανια....
Ξυπναγε λοιπον 7.00 το πρωι να παει στην θαλασσα, ανοιγε την πορτα κ ερχοτανε τετ-α-τετ με τα πτωματα στο χαλακι!
Παιδια τετοιες κραυγες ουτε στο καλυτερο θριλερ..... ετσι ξυπναγα για κανενα διμηνο, νομιζοντας οτι εχουνε μπει στο σπιτι και την σκοτωνουνε.....!!!
Φυσικα δεν ερχοτανε σε επαφη με τα τροπαια, κ επρεπε εγω μετα το βαναυσο αυτο ξυπνημα κ ενω οι κραυγες ακομα ηχουσαν στο κεφαλι μου, με την τσιμπλα στο ματι να μαζεψω οτι υπηρχε για να μπορεσει η μανα να βγει εξω! Θυμαμαι δε την σκυλα να καθεται στο ενα μετρο απο το πατακι με τετοια υπερηφανεια, σαν να ελεγε "κοιτα σημερα βρηκα περισσοτερα απο χτες"..... ε τι να κανεις? Της εδινα κ τα απαιτουμενα χαδια οπου κουρασμενη απο το ξενυχτι πηγαινε για υπνο, η μανα μου για μπανιο κ το εργο συνεχιζοτανε την επομενη μερα.......
Υ.Γ. Παντως μετα απο ενα χρονο, μαλλον τελειωσαν τα ποντικια, η δωσανε συρμα το ενα στο αλλο κ αλλαξανε δρομολογιο......
