Να γράψω ένα δικό μου συλλογισμό που μπορεί να είναι και 100% λάθος σα σκεπτικό. Ας μην πιάσουμε τα 15κιλά και τα 20κιλα. Ας πούμε ότι έχουμε τα 3κιλα και 4κιλα. Όταν το σούπερ μάρκετ έχει την άμαρκη πατατούφα με 3,00 ευρώ (μπορεί στις τιμές να λέω και σαχλαμάρες), τη φρίσκις με 5,00 ευρώ, την πέντιγκρυ με 7,00 ευρώ και τη φρολίκ ας πούμε πάλι στα ίδια λεφτά κι εμφανίζεται η ρόγιαλ με 13,00 ευρώ.
Αφήνω για μισό λεπτό το κομμάτι εδώ. Έχουμε δημητριακά άμαρκη πατατούφα με 3,00 ευρώ, κέλογκς με 4,5-5,00 ευρώ, φίτνες στα ίδια λεφτά κι ένα προϊόν στο διπλανό ράφι μιας άγνωστης φίρμας που έχει 7,00 ευρώ. Πάει σπίτι ένας μέσος καταναλωτής που έχει πάρει το κέλογκς γιατί είναι φιρμάτο, εμπιστεύεται τη φίρμα αν και ο συνδυασμός ή η γεύση δεν του αρέσει και ιδιαίτερα. Στο πίσω μέρος του μυαλού του έχει μείνει εκείνη η άγνωστη φίρμα. Πλέον με τις ευκολίες που παρέχει το ίντερνετ, την γκουγκλάρει και αποδεικνύεται ότι πρόκειται για πρωτοκλασσάτη φίρμα με ποιοτικά συστατικά και πλούσια σε αυτά. Επίσης θυμάται ότι η συγκεκριμένη είχε μέσα και αγριοκέρασο (ό,τι να 'ναι γράφω) που του αρέσει πάρα πολύ. Αυτός ο άνθρωπος την επόμενη φορά θα την πάρει, μα θα πάρει μια μπίρα λιγότερη για να του βγουν τα φράγκα, μα ένα φτηνότερο γιαούρτι θα την πάρει τελικά. Αν παρέχει και τη νοστιμάδα που φαντάζεται μπορεί να δυσκολευτεί και να μην την παίρνει κάθε φορά αλλά θα την παίρνει αρκετά συχνά. Εμένα μου έχει συμβεί αρκετές φορές.
Πάμε πάλι πίσω στις ξηρές τροφές, οι οποίες έχουν μια διαφορά απ' τα δημητριακά. Εγώ μπορώ να φάω κέλογκς απόψε και αύριο το πρωί αν βάλω στο μπολ φίτνες θα τα φάω. Ο σκύλος χρειάζεται περίοδο μετάβασης για να περάσει από τη μια τροφή στην άλλη. Πάμπολλοι ιδιοκτήτες δίνουν φρίσκις παράδειγμα για χρόνια, μια μέρα βγάζει προσφορά η πέντιγκρυ την παίρνουν και τη δίνουν μπαμ. Ο σκύλος δεν την τρώει. Απογοητεύονται και λένε δεν είναι καλή η τροφή. Φυσικά και μπορεί να συμβεί το ίδιο με τη ρόγιαλ και να αισθανθούν κορόϊδα που σκάσανε πολύ περισσότερα λεφτά και ο σκύλος δεν την έφαγε.
Πιστεύω όμως ότι άνθρωποι που αγοράζουν απ' τα super markets δεν είναι απαραίτητα άσχετοι. Μπορεί να μη γνωρίζουν από συστατικά αλλά να γνωρίζουν το χρόνο προσαρμογής που χρειάζεται ο σκύλος απ' τη μια τροφή να περάσει στην άλλη. Και αυτοί οι άνθρωποι που το ψάχνουν πιστεύω πως ενδιαφέρονται για το σκύλο τους. Παίρνει λοιπόν για άλλη μια φορά την πατατούφα, γυρνάει σπίτι του, γκουγκλάρει τη ρόγιαλ και τού βγάζει χιλιάδες αποτελέσματα και μέσα σ' αυτά ακόμη και από το dogforum. Διαβάζει διάφορα και τελικά την επόμενη φορά πάει και την παίρνει και σιγά σιγά (αν υποθέσουμε ότι η τροφή ''κάτσει'' στο σκύλο, αν και εδώ που τα λέμε αν μια ζωή τρώει πέντιγκρυ και ξαφνικά του δώσεις ρόγιαλ ή όποια άλλη μάρκα προτιμάτε θα δει τη μέρα με τη νύχτα σε κακά, σε τρίχωμα, σε όρεξη) ο σκύλος τη δέχεται σαν κύρια τροφή του. Έλα όμως που αυτός ο άνθρωπος δε μπορεί να πληρώνει 13 ευρώ για 1,5 φορά το μήνα και την παίρνει εναλλάξ. Πιστεύω πως έχει γίνει ένα βήμα πολύ θετικό. Προτιμώ 1000% το μαγειρευτό, αλλά από τη φρολίκ προτιμώ σίγουρα τη ρόγιαλ. Και διαβάζοντας διάφορα θα μάθει αν δεν το ξέρει ήδη (μιας κι όποιος το ψάχνει έστω και λίγο έχει διαβάσει και τη συσκευασία) πως η φρολίκ που έπρεπε να δίνει 300 γραμμάρια την ημέρα είναι η μέρα με τη νύχτα με τη ρόγιαλ που αρκούν 150 γραμμάρια (οι δόσεις είναι τυχαίες).
Επίσης το super market μπορεί να πετύχει κάτι ακόμη που δε θα μπορούσε ποτέ ένα πετ σοπ, να κάνει προσφορές.
Μπορεί να είναι τελείως λάθος ο συλλογισμός, αλλά το έχω δει να συμβαίνει και το έχω παρατηρήσει και στον εαυτό μου.
