Μη το σκεφτεσαι καθολου θα σωθεις..
Βρακακι κ μια σερβιετουλα (μην αλλαζεις βρακακι τρεις την ωρα αλλα κ να μη λερωσει κανεναν τοιχο)
Ο οίστρος στις σκύλες
- Thread starter ROTTIE
- Ημερομηνία δημιουργίας
Βρακακι κ μια σερβιετουλα (μην αλλαζεις βρακακι τρεις την ωρα αλλα κ να μη λερωσει κανεναν τοιχο)
Καλησπέρα,
για να μην ανοιξω καινούργιο θέμα σκέφτηκα να ρωτήσω μιας κ είναι σχετικό. Η σκυλίτσα μου είναι 8 μίση και μάλλον αδιαθετεί, είναι μικρόσωμη. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι τι συμβαίνει με τις βόλτες ? Δεν θα πρέπει να την βγάζω βόλτα? Για όλη την περίοδο για συγκεκριμένες μερες?
για να μην ανοιξω καινούργιο θέμα σκέφτηκα να ρωτήσω μιας κ είναι σχετικό. Η σκυλίτσα μου είναι 8 μίση και μάλλον αδιαθετεί, είναι μικρόσωμη. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι τι συμβαίνει με τις βόλτες ? Δεν θα πρέπει να την βγάζω βόλτα? Για όλη την περίοδο για συγκεκριμένες μερες?
Δεν υπάρχει κανένας λόγος στο να μην την βγάζεις βόλτα! (Μπορει στην αρχή να μην εχει πολυ όρεξη, η να κοιμάται αρκετά)
Θα την έχεις στο λουρι κοντα σου- και δεν έχεις φόβο!
υπαρχουν και κάποια σπρέι που δεν μυρίζει στους αρσενικους και ετσι δεν την πλησιάζουν!
Σημερα πήγαμε περίπατο και μας ήρθε ένας, ειχε και κολαρο, του έλεγα φυγε αλλα τίποτα μας συνόδεψε μέχρι να του κλείσουμε την πόρτα του σπιτιού μας όπου και τον είδα να κατευθύνεται για το σπιτι του!
Θα την έχεις στο λουρι κοντα σου- και δεν έχεις φόβο!
υπαρχουν και κάποια σπρέι που δεν μυρίζει στους αρσενικους και ετσι δεν την πλησιάζουν!
Σημερα πήγαμε περίπατο και μας ήρθε ένας, ειχε και κολαρο, του έλεγα φυγε αλλα τίποτα μας συνόδεψε μέχρι να του κλείσουμε την πόρτα του σπιτιού μας όπου και τον είδα να κατευθύνεται για το σπιτι του!
Εγώ μόλις γύρισα από την βόλτα μας.
Με το ζόρι την σήκωσα να πάμε βόλτα και μιλάμε σε φυσιολογικές συνθήκες, δεν έχει ησυχία.
Τώρα έπεσε για ύπνο πάλι....
Είναι γεγονός.
Με το ζόρι την σήκωσα να πάμε βόλτα και μιλάμε σε φυσιολογικές συνθήκες, δεν έχει ησυχία.
Τώρα έπεσε για ύπνο πάλι....
Οταν μου την έφεραν ήταν 1η μερα οίστρου και έλεγα κάτι εχει το σκυλι δεν εξηγείται..Εγώ μόλις γύρισα από την βόλτα μας.
Είναι γεγονός.
Με το ζόρι την σήκωσα να πάμε βόλτα και μιλάμε σε φυσιολογικές συνθήκες, δεν έχει ησυχία.
Τώρα έπεσε για ύπνο πάλι....
μετα απο 2 εβδομάδες κατάλαβα τι τρελοσκυλο ειναι! Σημερα όλη μέρα ή κοιμάται ή γλυφεται!
Μπορεις να την βγαζεις βολτα απλα να προσεχεις.
Εμεις στον πρωτο της οιστρο φεραμε στη γειτονια γαμπρο, εναν κουκλο μαυρο αδεσποτακο ( που μας ακολουθουσε απο καποια αποσταση σ'ολη τη βολτα) που στροτοπαιδευσε εξω απο το σπιτι κ τον φροντιζε ο μεγαλος μου γιος μεχρι που τον ειδε ενας φιλος μου κ τον υιοθετησε οποτε τωρα εχουμε κ σταθερη παρεα
Εμείς μια χαρά τις πάμε τις βόλτες μας. Απλά όταν μας την έπεσε γαμπρός τον έστειλα χαλαρά . Βέβαια η μικρή ήθελε να πάει κοντά του και έριξε πολύ κλάμα το μούτρο...
Δε νομίζω ότι χρειάζεται περισσότερη φροντίδα. Ύπνος παραπάνω και άραγμα. Βέβαια, εμείς όταν ακούμε "βόλτα" πεταγόμαστε με τη μία...
Το βρακάκι κάνει πάντως μια χαρά δουλειά. Αλλάζουμε σερβιέτα και είμαστε κομπλέ. Αφού μόλις επιστρέφουμε από βόλτα στήνεται το μικρό για να τη ντύσουμε.
. Βέβαια η μικρή ήθελε να πάει κοντά του και έριξε πολύ κλάμα το μούτρο...Δε νομίζω ότι χρειάζεται περισσότερη φροντίδα. Ύπνος παραπάνω και άραγμα. Βέβαια, εμείς όταν ακούμε "βόλτα" πεταγόμαστε με τη μία...
Το βρακάκι κάνει πάντως μια χαρά δουλειά. Αλλάζουμε σερβιέτα και είμαστε κομπλέ. Αφού μόλις επιστρέφουμε από βόλτα στήνεται το μικρό για να τη ντύσουμε
.
Δεν ξερω αν πονανε γενικοτερα..
Υποθετω ειναι οπως κ στους ανθρωπους..
Η δικη μου (μονο απο αυτην εχω εμεπιρια) δεν πονουσε σιγουρα γιατι χοροπηδουσε κ ετρεχε στη βολτα σα να μην συνεβαινε κατι διαφορετικο.
Θα σου δειξει η σκυλιτσα σου απο μονη της πιστευω..
Μακαρι να το δει καποιος τοσο γλυκο που ειναι κ να το υιοθετησει!
Eτσι θα'χετε κ σιγουρη παρεα στην γειτονια
Σήμερα το πρωί ήθελα να πάω στον φούρνο για διάφορα ψιψιψόνια και λέω "δε παίρνω μαζί μου και τη μικρή;". Η μικρή είναι στο 2ο δεκαήμερο του οίστρου, αλλά μέχρι τώρα όλα κομπλέ, εκτός από κάτι κλάματα να πάει κοντά στον λαμπραντορίνο της *agapoylas*...
Παίρνω τον 5μετρο ιμάντα, αφού ο φούρνος είναι κανα χιλιόμετρο μακριά, για να κάνουμε και τις πρωινές ασκησούλες εκπαίδευσης. Μέχρι το φούρνο όλα οκ εκτός από το γεγονός ότι από όπου περνούσαμε όλα τα σκυλιά στα σπίτια χάλαγαν τον κόσμο.
Παρένθεση:
(Εδώ στη γειτονιά, φαντάζομαι δηλ σε όλες τις εξοχικές γειτονιές στο ελλάντα, έχουμε και δυο επιπλέον φυλές σκύλων: τα αυλόσκυλα και τα ταρατσόσκυλα, τα οποία δε φεύγουν ποτέ από το χώρο τους και βέβαια γαυγίζουν σε ότι περνάει απότο δρόμο.)
Τη δένω έξω από το φούρνο για 2 λεπτά, οπού γαυγίζει αρκετά. Ένας παππούς πελάτης μέσα μου λέει "θυληκό ε;" και του απαντώ "ναι, πού το καταλάβατε" και αυτός με μια σιγουριά "ε, αφού αυτή είναι το αφεντικο"... Μας πήρανε χαμπάρι σκέφτομαι. Ελπίζω αυτό να είναι ορατό μόνο σε άτομα αντίστοιχων χρόνων, μαλλιών στη κεφαλή και εμπειρίας, γιατί αλλιώς...
Παίρνω τα διάφορα φαγώσιμα και βγαίνω με μια σακούλα τούμπανο στο άμυλο και προφανώς κάποιου βάρους. Δένω τη μικρή και εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιώ ότι έχω να κάνω ένα χιλιόμετρο για το σπίτι με ένα σκυλί σε οίστρο δεμένο σε έναν 5μετρο ιμάντα και μια σακούλα τούμπανο στις μπουγάτσες. Σκέφτομαι "αν υπάρχει θεός σήμερα θα το μάθουμε"...
Αρχίζουμε την επιστροφή και όλα καλά. Τα αυλόσκυλα και τα ταρατσόσκυλα το χαβά τους, εγώ να προσπαθώ να κάνω κάποιες μικροδιορθώσεις, έτσι για τη τιμή των όπλων, και η μικρή να το διασκεδάζει με το γνωστό αλογίσιο καλπασμό της.
Έλα όμως που διακόσια μέτρα πριν φτάσουμε στο σπίτι μάθαμε πως θεός δεν υπάρχει. Ξαφνικά νιώθω ένα τράβηγμα λες και με τράβηξε όχι η Μάγια, αλλά κάποιο μπουλμαστίφ... Αφού γλίτωσα το σαβούριασμα με ένα ελαφρό ζεϊμπεκικο βλέπω τον λαμπραντορίνο σε απόσταση δυο μέτρων και τη Μάγια να προσπαθεί να πάει δίπλα του. Κάνω μια να μαζέψω τον ιμάντα και τα ψιλοκαταφέρνω. Μπαίνω και μπροστά στο γαμπρό και τον απωθώ σχετικά εύκολα...
Έλα όμως που με την άκρη του ματιού μου βλέπω στα δέκα μέτρα έναν ημίαιμο λύκο και έναν τσομπάνο τέζα στα κιλά να μας πλησιάζουν χαλαρά χαλαρά, με κάποια αδιαφορία να το πω... Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα τη διαφορά στο χαρακτήρα των φυλών: ο λαμπραντοράκος ενθουσιασμένος να χορεύει γύρω μας σα χαζόσκυλος, ο λύκος με ένα σπιρτόζικο βλέμα να έχει το ύφος του George Clooney (https://www.google.com/search?q=geo...Od0AX5hIDoCQ&ved=0CAoQ_AUoAA&biw=1440&bih=763) ότι "σήμερα θα μαμ!@!#σω", και ο τσομπάνος με ένα μουρόχαυλο βλέμμα, αλλά τα περισσότερα κιλά...
Αυτά τα 200 μέτρα λοιπόν, τα έκανα σε κανα εικοσάλεπτο παλεύοντας με την ημίαιμη γυναικάρα μας, τον χαζογαμπρό μας, τη σακούλα του φούρνιαρη, και την ιδέα ότι "τι θα γίνει αμα μας τη πέσουν και οι άλλοι δυο που απλά ακολουθούν". Μάλλον πιο πολύ ίδρωσα λόγω της τελευταίας σκέψης, παρά από τη σωματική προσπάθεια...
Για να μη τα πολυλογώ :-\", τα καταφέραμε και φτάσαμε στο σπίτι χωρίς να χάσουμε ότι πολυτιμότερο είχαμε!!! Η χωριάτικη φρατζόλα, μπουγάτσα, τυρόπιτα και κρουασάν σοκολάτα πέρασαν την είσοδο του σπιτιού αλώβητα!!!
Παίρνω τον 5μετρο ιμάντα, αφού ο φούρνος είναι κανα χιλιόμετρο μακριά, για να κάνουμε και τις πρωινές ασκησούλες εκπαίδευσης. Μέχρι το φούρνο όλα οκ εκτός από το γεγονός ότι από όπου περνούσαμε όλα τα σκυλιά στα σπίτια χάλαγαν τον κόσμο.
Παρένθεση:
(Εδώ στη γειτονιά, φαντάζομαι δηλ σε όλες τις εξοχικές γειτονιές στο ελλάντα, έχουμε και δυο επιπλέον φυλές σκύλων: τα αυλόσκυλα και τα ταρατσόσκυλα, τα οποία δε φεύγουν ποτέ από το χώρο τους και βέβαια γαυγίζουν σε ότι περνάει απότο δρόμο.)
Τη δένω έξω από το φούρνο για 2 λεπτά, οπού γαυγίζει αρκετά. Ένας παππούς πελάτης μέσα μου λέει "θυληκό ε;" και του απαντώ "ναι, πού το καταλάβατε" και αυτός με μια σιγουριά "ε, αφού αυτή είναι το αφεντικο"... Μας πήρανε χαμπάρι σκέφτομαι. Ελπίζω αυτό να είναι ορατό μόνο σε άτομα αντίστοιχων χρόνων, μαλλιών στη κεφαλή και εμπειρίας, γιατί αλλιώς...
Παίρνω τα διάφορα φαγώσιμα και βγαίνω με μια σακούλα τούμπανο στο άμυλο και προφανώς κάποιου βάρους. Δένω τη μικρή και εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιώ ότι έχω να κάνω ένα χιλιόμετρο για το σπίτι με ένα σκυλί σε οίστρο δεμένο σε έναν 5μετρο ιμάντα και μια σακούλα τούμπανο στις μπουγάτσες. Σκέφτομαι "αν υπάρχει θεός σήμερα θα το μάθουμε"...
Αρχίζουμε την επιστροφή και όλα καλά. Τα αυλόσκυλα και τα ταρατσόσκυλα το χαβά τους, εγώ να προσπαθώ να κάνω κάποιες μικροδιορθώσεις, έτσι για τη τιμή των όπλων, και η μικρή να το διασκεδάζει με το γνωστό αλογίσιο καλπασμό της.
Έλα όμως που διακόσια μέτρα πριν φτάσουμε στο σπίτι μάθαμε πως θεός δεν υπάρχει. Ξαφνικά νιώθω ένα τράβηγμα λες και με τράβηξε όχι η Μάγια, αλλά κάποιο μπουλμαστίφ... Αφού γλίτωσα το σαβούριασμα με ένα ελαφρό ζεϊμπεκικο βλέπω τον λαμπραντορίνο σε απόσταση δυο μέτρων και τη Μάγια να προσπαθεί να πάει δίπλα του. Κάνω μια να μαζέψω τον ιμάντα και τα ψιλοκαταφέρνω. Μπαίνω και μπροστά στο γαμπρό και τον απωθώ σχετικά εύκολα...
Έλα όμως που με την άκρη του ματιού μου βλέπω στα δέκα μέτρα έναν ημίαιμο λύκο και έναν τσομπάνο τέζα στα κιλά να μας πλησιάζουν χαλαρά χαλαρά, με κάποια αδιαφορία να το πω... Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα τη διαφορά στο χαρακτήρα των φυλών: ο λαμπραντοράκος ενθουσιασμένος να χορεύει γύρω μας σα χαζόσκυλος, ο λύκος με ένα σπιρτόζικο βλέμα να έχει το ύφος του George Clooney (https://www.google.com/search?q=geo...Od0AX5hIDoCQ&ved=0CAoQ_AUoAA&biw=1440&bih=763) ότι "σήμερα θα μαμ!@!#σω", και ο τσομπάνος με ένα μουρόχαυλο βλέμμα, αλλά τα περισσότερα κιλά...
Αυτά τα 200 μέτρα λοιπόν, τα έκανα σε κανα εικοσάλεπτο παλεύοντας με την ημίαιμη γυναικάρα μας, τον χαζογαμπρό μας, τη σακούλα του φούρνιαρη, και την ιδέα ότι "τι θα γίνει αμα μας τη πέσουν και οι άλλοι δυο που απλά ακολουθούν". Μάλλον πιο πολύ ίδρωσα λόγω της τελευταίας σκέψης, παρά από τη σωματική προσπάθεια...
Για να μη τα πολυλογώ :-\", τα καταφέραμε και φτάσαμε στο σπίτι χωρίς να χάσουμε ότι πολυτιμότερο είχαμε!!! Η χωριάτικη φρατζόλα, μπουγάτσα, τυρόπιτα και κρουασάν σοκολάτα πέρασαν την είσοδο του σπιτιού αλώβητα!!!
Last edited:
