Καλημέρα σας, τα πράγματα έχουν ως εξής. Υιοθέτησα ένα δυο μηνών ημίαιμο από καταφύγιο, όπου ζούσε με τα πέντε αδέρφια, χωρίς την μητέρα (ίσως λόγος για αυτό που με προβληματίζουν).
Να σημειώσω ότι όταν ζήτησα το σκυλί και μίλησα με τον υπεύθυνο, τόνισα ότι το βάρος (όχι πάνω από 15 κιλά) είναι καθοριστικό για μένα λόγω σοβαρού θέματος με την μέση και ενός θέματος με το ένα χέρι (λεμφαδενικος καθαρισμός από χειρουργείο μαστού), ενώ είχα ελέγξει τα ορθά μου με το 15κιλων κοκερακι μιας φίλης. Το κουτάβι το παρουσιαζαν με κλίμακα έως 15 κιλά, ο κύριος μου είπε αντε 17..και ότι είναι ήσυχα κουτάβια. Το κουτάβι πανεμορφο και όλα υπέροχα, αν και δυσκολα μέχρι πριν ένα μήνα (τώρα 7 μηνών). Από την αρχή θέμα με τα δαγκώματα, όπου δεν έπιασε καμμία τεχνική. Κραυγή πονου και απομάκρυνση, απομάκρυνση, διοχέτευση σε παιχνιδι. Δυσκολία ελέγχου της έντασης. Απέξω τρώει ό, τι βρει (δυο φορές κτηνιατρείο). Εντολές ακούει όποτε θέλει, ενώ τις ξέρει και μπορεί να αποδώσει άριστα, στο σπιτι συνέχεια στην τσίτα να δαγκώσει, καταστρέψει κάτι ή εμένα. Ο πρωτος εκπαιδευτής έλεγε να στηριχτώ στο crate. Ο δεύτερος ότι φταίει και το crate, ότι το drive του θηράματος είναι 8/10, ότι μου έχει παρει κυριαρχία. Το τελευταίο προφανως ισχύει γιατί ενώ μέχρι κάποιο καιρό και βάρος μπορουσα να επιβληθώ με σταθερότητα, τελευταία, οχι επειδή νομίζω, αλλά πραγματικά απειλούνται μέλη μου (οχι από καθαρή επιθετικότητα, αλλά έντονη αντίδραση στον χειρισμό, γυρίσματα να με δαγκώσει) προφανως καποιες φορές οπισθοχωρώ. Θα έχω σοβαρά μπλεξίματα αν αρπάξει το εν λόγω χέρι μου.. Τι κάνω τώρα λοιπόν. Και ποσο σημαντικό είναι οι άνθρωποι που δίνουν τα σκυλιά να ακουνε πραγματικά αυτους που τα ζητάνε. Δεν βάζουν όλοι όρους από βίτσιο και άγνοια, αλλά από υπευθυνότητα.Συμβουλές και γνώμες θα ήθελα. Λυπάμαι για το μακρινάρι, αλλά είμαι απελπισμένη και θεωρώ ότι το σκυλί χρειάζεται κηδεμόνες πιο έμπειρους και χωρίς τα δικά μου προβληματα για να λάμψει αυτό το σκυλί
Να σημειώσω ότι όταν ζήτησα το σκυλί και μίλησα με τον υπεύθυνο, τόνισα ότι το βάρος (όχι πάνω από 15 κιλά) είναι καθοριστικό για μένα λόγω σοβαρού θέματος με την μέση και ενός θέματος με το ένα χέρι (λεμφαδενικος καθαρισμός από χειρουργείο μαστού), ενώ είχα ελέγξει τα ορθά μου με το 15κιλων κοκερακι μιας φίλης. Το κουτάβι το παρουσιαζαν με κλίμακα έως 15 κιλά, ο κύριος μου είπε αντε 17..και ότι είναι ήσυχα κουτάβια. Το κουτάβι πανεμορφο και όλα υπέροχα, αν και δυσκολα μέχρι πριν ένα μήνα (τώρα 7 μηνών). Από την αρχή θέμα με τα δαγκώματα, όπου δεν έπιασε καμμία τεχνική. Κραυγή πονου και απομάκρυνση, απομάκρυνση, διοχέτευση σε παιχνιδι. Δυσκολία ελέγχου της έντασης. Απέξω τρώει ό, τι βρει (δυο φορές κτηνιατρείο). Εντολές ακούει όποτε θέλει, ενώ τις ξέρει και μπορεί να αποδώσει άριστα, στο σπιτι συνέχεια στην τσίτα να δαγκώσει, καταστρέψει κάτι ή εμένα. Ο πρωτος εκπαιδευτής έλεγε να στηριχτώ στο crate. Ο δεύτερος ότι φταίει και το crate, ότι το drive του θηράματος είναι 8/10, ότι μου έχει παρει κυριαρχία. Το τελευταίο προφανως ισχύει γιατί ενώ μέχρι κάποιο καιρό και βάρος μπορουσα να επιβληθώ με σταθερότητα, τελευταία, οχι επειδή νομίζω, αλλά πραγματικά απειλούνται μέλη μου (οχι από καθαρή επιθετικότητα, αλλά έντονη αντίδραση στον χειρισμό, γυρίσματα να με δαγκώσει) προφανως καποιες φορές οπισθοχωρώ. Θα έχω σοβαρά μπλεξίματα αν αρπάξει το εν λόγω χέρι μου.. Τι κάνω τώρα λοιπόν. Και ποσο σημαντικό είναι οι άνθρωποι που δίνουν τα σκυλιά να ακουνε πραγματικά αυτους που τα ζητάνε. Δεν βάζουν όλοι όρους από βίτσιο και άγνοια, αλλά από υπευθυνότητα.Συμβουλές και γνώμες θα ήθελα. Λυπάμαι για το μακρινάρι, αλλά είμαι απελπισμένη και θεωρώ ότι το σκυλί χρειάζεται κηδεμόνες πιο έμπειρους και χωρίς τα δικά μου προβληματα για να λάμψει αυτό το σκυλί
