μερικες σημειωσεις για τα παραπανω:
-
ευτυχως η μελετη του γονιδιωματος του σκυλου ειναι χρησιμη για την εξαγωγη συμπερασματων γυρω απο την μεταδοση των κληρονομικων παθησεων και στον ανθρωπο, γι' αυτο και διατιθενται τα απαραιτητα κεφαλαια που χρειαζονται για την ερευνα...
-
ευτυχως επισης ο τεραστιος πληθυσμος των σκυλων στις ΗΠΑ δικαιολογει και στηριζει (απο οικονομικη αποψη) αυτη την ερευνα...
-ορισμενες παθησεις ειναι
και πολυγονιδιακης αιτιολογιας,
και αγνωστης μορφης μεταδοσης (δηλαδη δεν ξερουμε
πώς ακριβως κληρονομουνται),
και ποικιλλης εκφρασης,
και εξαρτωμενες απο εξωγενετικους-περιβαλλοντικους παραγοντες (διατροφη, ασκηση κλπ)...τοτε μιλαμε για
προδιαθεση καποιων φυλων γι' αυτες.
Δηλαδη,
αν συνυπαρχουν ολοι οι παραγοντες, το προβλημα παρουσιαζεται σε καποιες φυλες...ενα παραδειγμα ειναι τα λεγομενα προβληματα αναπτυξης που παρουσιαζονται κατα την εφηβεια σε ορισμενες μεγαλοσωμες φυλες (πχ πανοστεϊτιδα), ορισμενες καρδιοπαθειες και καρκινοι...
-Ειναι λαθος να νομιζουμε οτι αν μια παθηση επηρρεαζεται και απο εξωγενετικους παραγοντες (περιβαλλον) τοτε αυτο σημαινει οτι δεν ειναι κληρονομικη! Το γεγονος πχ οτι ορισμενοι σκυλοι παρουσιαζουν δυσπλασια και αλλοι οχι, δεν σημαινει απαραιτητα οτι οι υγιεις δεν ειναι φορεις! (Απλουστατα, σημαινει οτι ανατραφηκαν σωστα και δεν υποβληθηκαν σε βλαπτικες διαιτες και σωματικη ασκηση τετοια που θα προκαλουσε την εμφανιση της υπολανθανουσας παθησης). Γι' αυτο και η δυσπλασια ειναι τοσο δυσκολο να αντιμετωπιστει, γι αυτο και απο υγιεις σκυλους παιρνουμε απογονους δυσπλαστικους και απο δυσπλαστικους υγιεις...
-τα πολυγονιδιακης αιτιολογιας προβληματα (εντροπιον πχ) δημιουργουνται σταδιακα και αθροιστικα. Ξεκιναμε πχ με μια φυλη μεσομορφη, με σφιχτο δερμα στο κεφαλι και μετριο στοπ. Σιγα-σιγα η μανια του υπερτυπισμου συσσωρευει, ποιοτικα και ποσοτικα, τα γονιδια δομης εκεινα που συνεργαζονται για την εμφανιση του συνδρομου (εντονοτερο στοπ, πιο σχιστα ματια, βραχυτερο ρυγχος, χαλαροτερο δερμα κοκ) ωσπου καποια στιγμη ολοι οι παραγοντες βρισκονται στη θεση τους και το προβλημα πλεον εχει εδραιωθει και εκφραζεται και μορφολογικα. Το γεγονος οτι οι υπερτυπικοι σκυλοι επιβραβευονται στο στιβο της μορφολογιας και αρα ευνοουνται στην εκτροφη αναλαμβανει τα υπολοιπα και σε λιγες μονο γενιες, αν χρησιμοποιουνται κατα κορον οι συγκεκριμενες δημοφιλεις γραμμες αιματος και οχι αλλες, το προβλημα γινεται κανονας. Και ειναι πολυ σφοδροτερο σε φυλες με περιορισμενη γονιδιακη ποικιλια. Θα ηταν ουτοπικο επομενως να κανουμε γονιδιακες εξετασεις για να βρουμε επιβητορα υπερτυπικο μεν, αλλα απαλλαγμενο απο τα γονιδια που προκαλουν το εντροπιον, σε μια φυλη (τσόου τσόου πχ) οπου η καθιερωμενη μορφολογια συντελει σε συστροφη βλεφαρων!
- βλεπουμε λοιπον οτι η αποφυγη των δυσκολων -πολυγονιδιακων- ελαττωματων γινεται οχι μονο με τις εξετασεις αλλα και με την φαινοτυπικη επιλογη. Αν δεν πεφτουμε στην παγιδα του υπερτυπισμου και επιλεγουμε ζωα χωρις υπερβολες, κραταμε τη φυλη σε ασφαλη δρομο...Και εκει υπεισερχεται η ευθυνη των μοφολογικων προτυπων, των κριτων αλλα και των αγοραστων...όχι μονο των εκτροφεων!
Ενα εξαιρετικο δημοσιευμα που καταρριπτει διαφορους μυθους περι γενετικων παθησεων ειναι το παρακατω:
http://www.chromadane.com/practicalgen.htm