Δεν πιστεύω ότι δένοντας έναν σκύλο θα τον κάνω πιο υπάκουο. Δλδ για μένα το δέσιμο με αλυσίδα δεν αποτελεί τιμωρία, οπότε δεν ισχύει το "τον δένω και μετά θα κερδίσει σταδιακά την ελευθερία του".
Αν έχω έναν απείθαρχο σκύλο το να τον περιορίσω κινητικά το πιο πιθανό είναι ότι θα τον κάνει πιο απείθαρχο και ότι σίγουρα δε λύνω το πρόβλημα έτσι.
Επίσης έχει διαφορά το "δένω τον σκυλο στο ίδιο σταθερό σημείο με το οποίο εξοικειώνεται και μαθαίνει να μένει εκεί δίχως παράπονο" και είναι άλλο το "δένω το σκύλο σε διάφορα σταθερά σημεία εκτός του οικείου του περιβάλλοντος και μαθαίνει να περιμένει αδιαμαρτύρητα".
Το πρώτο θα μπορούσα να το παρομοιάσω με crate, βάζοντας βέβαια και κάποιες συνθήκες (πχ κατάλληλος χώρος, μεγάλη αλυσίδα κλπ κλπ). Το δεύτερο είναι εκπαίδευση του να μας συνοδεύει-ακολουθεί στην συνεχή καθημερινή μας ζωή.
Αν έρθει στο σπίτι μου παιδί, τότε το σκυλί ξέρει και ούτως ή άλλως ακολουθεί εμένα και παραμένει δίπλα μου. Ποτέ σκυλί και παιδί μαζί δίχως επίβλεψη. Το ξένο παιδί δεν είναι ευθύνη μου, το σκυλί όμως είναι. Οπότε αποκτώ... "ουρά!" χεχε.
Τέλος, δε συμφωνώ με το διαχωρισμό ράτσας και μεγέθους. Όλα τα ζώα, ανεξαιρέτος, εκπαιδεύονται. Απλώς, δυστυχώς τα μικρόσωμα καταλήγουν πιο "κακομαθημένα" λόγω "γλύκας" και "άχου το μωρέ το καημένο..". Το πινσερ με τον Μολοσσό, το ίδιο σκύλοι νιώθουν και οι δυο.