Επειδή καταλαβαίνω που το πας Louna mou, είμαι της άποψης ότι δεν υποβάλλουμε τα ζώα σε στείρωση ανεξαιρέτως μόνο και μόνο γιατί δεν θέλουμε να μπούμε στη διαδικασία να επιβλέπουμε το ζώο μας και αν θα ζευγαρώσει ή όχι.
Ακριβώς, κάποια θα κλάψουν, κάποια άλλα θα τραβήξουν στη βόλτα, άλλα θα το σκάσουν και άλλα θα ανατύξουν τόσο σοβαρές κακές συνήθειες μεταξύ άλλου και η επιθετικότητα. Για κάποια θα είναι μονόδρομος η λύση στείρωση για κάποια άλλα όχι... Απλά πιστεύω ότι μ'ονο όταν όλα τα άλλα αποτύχουν έρχεται η στείρωση ως αντιμετώπιση συμπεριφορών και τονίζω πλέον από το δικό μου παράδειγμα ότι ελάχιστες φορές μπορεί να μην λύσει ούτε αυτή το πρόβλημα.Για αυτό μίλησα για εξατομίκευση. Φίλη μου είχε αρσενικό golden που πηδούσε το φράχτη του κήπου της και έφευγε για να ζευγαρώσει. Ε τον στείρωσε γιατί θα τον έχανε. Το θεωρώ λογικό. Οπότε είναι καθαρά θέμα συμπεριφοράς, στις ορμές δεν ξέρω κατά πόσον η εκπαίδευση μπορεί να βοηθήσει.