Κι εγώ έχω αντίστοιχους προβληματισμούς και έχω καταλήξει ότι δεν πρέπει να στερούμε απ' τα σκυλιά μας τις χαρές της ζωής, έστω κι αν πληρώνουν - και πληρώνουμε - γι' αυτές κάποιο τίμημα (τρέξιμο, παιχνίδι, ξασάλωμα, θάλασσα). Το ψυχολογικό βάρος της μιζέριας και της κλεισούρας των γηρατειών, νομίζω, ότι τελικά τους κοστίζει περισσότερο. Αλλά να προσπαθούμε να μην τα εξιτάρουμε κιόλας υπέρ το δέον. Να την πηγαίνεις, δηλαδή, στο πάρκο, αλλά κοίτα όσο μπορείς να είναι ώρες που δεν θα πέσετε σε άλλα σκυλιά αφού η μικρούλα εκνευρίζεται (αν θυμάμαι καλά) και μην την προκαλείς να τρέξει και να παίξει. Άστη να κάνει ό,τι θέλει. Απόφυγε και τις πολύ υγρές μέρες...