Καλημέρα σε όλους...
Σήμερα συνέβη κάτι που μ'έκανε να νιώθω πολύ υπερήφανη για τον Άρη...

Περνώντας απ'την παραλία συναντήσαμε ένα σκύλο που κολυμπούσε. Μόλις τον είδε ο Άρης σκαρφάλωσε στο πεζούλι κι άρχισε να ψιλοτραβάει και ο άλλος μόλις είδε εμάς πετάχτηκε απ'τη θάλασσα κι άρχισε να έρχεται προς το μέρος μας...
Είδα ότι πρόκειται για αρσενικό (πρώτη φορά το έβλεπα), οπότε άρχισα να ανησυχώ....(ο Άρης γενικά δεν τα πάει καλά με τα αρσενικά)
Παρόλα αυτά, ποτέ δεν τον τραβάω όταν μας πλησιάζουν άλλα σκυλιά. Τ'αφήνω να μυριστούν κι αν καταλάβω ότι κάτι πάει να ...στραβώσει, τότε φεύγουμε. Συνήθως όμως δεν μας πλησιάζουν εύκολα άλλα σκυλιά. Απομακρύνονται.
Μ'αυτό όμως ήταν διαφορετικά. Στην αρχή μας πλησίασε λίγο, ψιλομυρίστηκαν, ο Άρης κύριος και μετά αυτό έφυγε....
Πάντα μετά λέω...."δεν πειράζει Άρη..., δε μας θέλουν για παρέα..."

(σκασίλα μας

)
Όμως το συγκεκριμένο μας ακολούθησε και δεν έλεγε να ξεκολλήσει. Μικρό φαινόταν σε ηλικία και πολύ παιχνιδιάρικο. Λυπήθηκα που δεν υπήρχε μέρος να λύσω τον Άρη να παίξουν...
Σε όλη σχεδόν τη διαδρομή πηγαίναμε πλάι πλάι και ο Άρης δεν έδειξε καμία επιθετική αντίδραση...
Εγώ απ'τη χαρά μου έβγαλα και μερικές φωτό...

(δεν έχει ξανατύχει και είπα να απαθανατίσω τις στιγμές....Μετά φόβου Θεού βέβαια, γιατί κράταγα απ'τη μια τον Άρη, απ'την άλλη το κινητό και να έχω και το νου μου μη γίνει καμιά στραβή....)
Αυτός είναι ο....φίλος μας λοιπόν...