Εγω νομιζω οτι η ολη προσέγγιση της κατηγορίας, έγκειται στο γεγονός της καταλληλότητας ή μή των ανάδοχων γονέων ως προς την εξυπηρέτηση και προσφορά των ανάλογων παροχών προς τους σκύλους.
Νομιζω οτι εδω εχουμε να κανουμε με ενα καθαρά ηθικολογικο θεμα, απορροια της ηθικής του καθενός. Νομιζω οτι δεν θα επρεπε να αναλωθουμε σε πάσης φυσης αναλυσης ηθικοπλαστικών κανονων και δοκιμίων αλλα να περιοριστουμε σε μια μινιμαλιστική προσέγγιση του θεματος.
Διευκρινιζω: Ειναι η καταλληλότητα αναλογη των "θέλω" και των "μπορώ"...; Νομιζω οτι εδώ η απαντηση θα επρεπε να ειναι φιλολογικου χαρακτηρος και εν κατακλείδη, αρνητικη. Γιατι ολα αυτα δεν ειναι τιποτε αλλο παρά απορροια της ευθυνης που του αναλογει ως προς ενα ζωντανο ον που δεχτηκε να συμβιώσει μαζί του μεχρι να τους χωρισει ο θανατος.
Η ευθυνη λοιπον είναι μεγάλη και σιγουρα θα πρεπει για να καρποφορήσει ενα σωστό αποτελεσμα να καταβληθει αμφίδρομη προσπαθεια...
τι είπες ρε άτομο;!
Last edited by a moderator: