Χρόνια πολλά στον Ελβις και τον Τζιμάκο! Να τους χαίρεσαι για πολλά χρόνια ακόμα! Πώς περνάνε τα χρόνια, σαν χθες που έγραφες στο φόρουμ πως περιμένεις τον Ελβις να έρθει και που ανέβαζες φωτό του κουτάβι...
New dog on the block
- Thread starter l.Kyveli
- Ημερομηνία δημιουργίας
Με τα παπούδια του φόρουμ μια συγκίνηση μας πιάνει, θυμόμαστε και τα δικά μας παππούδια λίγο πριν και ανεβαίνει ένα κόμπος, πάω σε κανα άλλο νήμα παραδίπλα να καλαμαπαλικιάσω λίγο γιατί δεν αντέχω να συγκινούμαι.
Ακόμα θυμάμαι τη γλυκιά προσμονή λίγο πριν έρθει σπίτι μας! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είμαστε 14 χρόνια μετά.. Καλά να είμαστε να τα χαιρόμαστε για πολλά χρόνια ακόμα όλοι μας τα σκυλιά μας! Στεναχωριέμαι όταν βλέπω την άσπρη του μουσούδα, αλλά και χαίρομαι που κατάφερε να ασπρίσει!!! Κάποια σκυλάκια δεν ήταν τόσο τυχερά. Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο για την υγεία τους για να μην ματιαστούμε!
Μόνο αυτό: ο Έλβις είναι πιο καλοστεκούμενος από τον Τζιμάκο. Ίσως να είναι και πιο μεγάλος ο Τζιμάκος από τις εκτιμήσεις μας. Ωστόσο ένας λόγος σίγουρα είναι ότι ο Τζιμάκος είναι πιο συναισθηματικός. Πριν λίγους μήνες χάσαμε τη μητέρα μου η οποία ήταν κερί αναμμένο για όλους μας πάντοτε, όπως και για τη γλυκιά συμμορία. Ο Τζιμάκος για μήνες μετά πήγαινε στο δωμάτιο της και την έψαχνε. Μαντέψτε ποιος δεν έκανε ποτέ τον κόπο...
Σας ευχαριστώ όλους!
Αυτό που ήθελα να γράψω είναι ότι ελπίζω να είναι και οι δύο υγιείς για πολλά χρόνια ακόμα και να είναι μαζί. Γιατί η περίπτωση τους είναι ιδιαίτερη. Βλέποντας την ιστορία τους από απόσταση πια γιατί πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που γνωρίστηκαν θεωρώ ότι ο Έλβις ήταν αυτός που έφερε τον Τζιμάκο σπίτι μας. Όταν γνωρίστηκαν ήταν δύο αστείρωτα αρσενικά σε νεαρή ηλικία, και ο Τζιμάκος τα πήγαινε εντελώς χάλια με αρσενικούς σκύλους, εκτός από τον Έλβις. Με τον Έλβις έγιναν φίλοι αμέσως και τον περίμενε πάντα για να παίξουν. Και όταν φεύγαμε ο Τζιμάκος καθόταν στο πεζοδρόμιο και κοιτούσε το αμάξι μας μέχρι να στρίψουμε και να χαθούμε από το βλέμμα του. Το ξέρω γιατί τον κοίταζα από τον καθρέφτι του αυτοκινήτου.
Αργότερα όταν υιοθετήσαμε τον Τζιμάκο και άρχισαν να ζουν μαζί δεν μάλωσαν ποτέ. Ούτε καν για φαγητό ούτε μάρκαραν ποτέ μέσα στο σπίτι, ούτε κυριαρχία έβγαλε ο ένας στον άλλον. Ένα μικρό διάστημα που χωρίστηκαν η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη και για τους δυό τους. Ο Έλβις απλά δεν μπορούσε να ζει χωριστά, είχε μεγάλο άγχος αποχωρισμού από τον Τζιμάκο. Νομίζω ότι αυτοί οι δυο φίλοι απλά γεννήθηκαν για να ζήσουν μαζί.
Αργότερα όταν υιοθετήσαμε τον Τζιμάκο και άρχισαν να ζουν μαζί δεν μάλωσαν ποτέ. Ούτε καν για φαγητό ούτε μάρκαραν ποτέ μέσα στο σπίτι, ούτε κυριαρχία έβγαλε ο ένας στον άλλον. Ένα μικρό διάστημα που χωρίστηκαν η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη και για τους δυό τους. Ο Έλβις απλά δεν μπορούσε να ζει χωριστά, είχε μεγάλο άγχος αποχωρισμού από τον Τζιμάκο. Νομίζω ότι αυτοί οι δυο φίλοι απλά γεννήθηκαν για να ζήσουν μαζί.
Αυτό το θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά να το λες όταν περιέγραφες την υιοθεσία του Τζιμακου κ εε είχα συγκινηθεί
Μπορεί κ κατά βάθος να με επηρέασε λίγο στο να πάρω το γάτο μου που έκανε περίπου το ίδιο. (Αυτή η φιλία Άρη - γάτου βέβαια δεν κατέληξε τόσο καλά, είναι αποκλειστικότατα μονομερής, από τη μεριά του γάτου
)
Τα νέα μας δεν είναι καλά. Ο Τζιμάκος έχει παρουσιάσει ραγδαία επιδείνωση στη κίνηση του. Πλέον σηκώνεται και περπατάει για πολύ λίγο μόνο υποβασταζόμενος. Δυστυχώς κυρίως για τον ίδιο γιατί το καταλαβαίνει και στεναχωριέται έχει ακράτεια και γενικότερα τι να πω σαν να μεγάλωσε 2 χρόνια σε 1 βδομάδα. Σήμερα κάναμε εξετάσεις αίματος με γιατρό που ευτυχώς ήρθε σπίτι μας γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο να πάει σε γιατρό και επίσης του έκανε και μια κορτιζονούχα ένεση για να δούμε μήπως παρουσιάσει βελτίωση, χωρίς όμως να είναι ιδιαίτερα αισιόδοξος.
Βγήκανε σήμερα. Έχει πολύ ανεβασμένα λευκά και τσιμπημένες εξετάσεις νεφρών. Θα δώσουμε αντιβίωση γιατί υποπτεύεται ουρολοίμωξη και ίσως εκεί να οφείλεται η ακράτεια και ένα άλλο φάρμακο για τα νεφρά. Θα δούμε πως θα πάει για ένα δεκαήμερο μήπως βελτιωθεί.
Του Έλβις οι εξετάσεις είναι άριστες.
Του Έλβις οι εξετάσεις είναι άριστες.
Θα στο πω γιατί εσύ ξέρω πόσο αντικειμενικά ζυγίζεις τις πληροφορίες κ δε φοβάμαι μη σε παρασύρω σε κανένα περίεργο τριπακι.
Ο λόγος που ρώτησα για την καλλιέργεια δεν ήταν τόσο για το είδος της αντιβίωσης αλλά για να ενημερώσω για το εξής: ο Άρης ταλαιπωρούνται εδώ κ χρόνια με ουρολοιμώξεις. Ήταν λόγω κύστεων στον προστάτη. Τραβήξαμε με παρακέντηση τις 2 από τις 3, η τρίτη όταν έγινε αυτό ήταν πολύ μικρή κ δεν μπορούσαν να την παρακεντήσουν. Το σκυλί ξανανιωσε μόλις παρακέντησαν τις 2 (κ να πω εδώ ότι ένας υπερηχολογος είχε πει ότι είναι πολύ μικρές για να του δημιουργήσουν πρόβλημα - εεε μλκιες), και ΑΜΕΣΑ ξαναγινε σαν κουτάβι - αυτό έχει κάπου 2.5 χρόνια, πραγματικά τότε έγινε σαν κουταβι.
Τελευταία (όχι τελείως τελευταία, έχει πολλούς μήνες) είχε μεγαλώσει κ η τρίτη κύστη, αλλά επειδή είχε τον όγκο δεν θέλανε να τον ακουμπήσουν καν οι γιατροί του, ούτε αναισθησίες ούτε τπτ - εγώ βάσει της προηγούμενης εμπειρίας επέμενα κ τις παρακαλούσα, αλλά φευ. [Από τον Οκτώβριο τους έλεγα θα πεθάνει από τις ουρολοιμώξεις στο τέλος κ τελικά το θεωρώ σχεδόν σίγουρο ότι η ρήξη του όγκου του ήταν αποτέλεσμα διεργασιών της τελευταίας ουρολοίμωξης, αλλά το γιατί το θεωρώ αυτό θα το εξηγήσω άλλη στιγμή άλλου.]
Θέλω να πω, ότι έκανε ουρολοιμώξεις με 2 βακτήρια: ψευδομοναδα κ Πρωτέα. Η ψευδομοναδα: 1ον δεν πέρασε ουσιαστικά ποτέ (δεν την πιάνουν οι περισσότερες αντιβιώσεις, κ αν την πιάνει κάποια πρέπει να συνεχίσει η αντιβίωση για καιρό κ όχι για το συνηθισμένο διάστημα), απλά την "κέρδιζε" σε συγκέντρωση ο Πρωτέας κάποιες φορές. Κ 2ο κ κυριοτατο, του έκανε προβλήματα στα πόδια, μεταξύ των οποίων ΚΑΙ παροδικές παραλύσεις, που όταν ξεπερνιόταν με ψευτοαντιβιωση (στην ουσία απλά έπεφτε λίγο η συγκέντρωση των βακτηρίων στην κύστη), η κινητικότητα των ποδιών του Άρη επανερχόταν σχεδόν πλήρως (πάντα δεδομένης της ηλικίας κ του "βάρους" που του προσέθετε ο όγκος, δε λέω ότι είχε πλέον 0 πρόβλημα στα πόδια, ε). Πάντως δεν πονούσε κιόλας όταν πεφταν οι ουρολοιμώξεις, φαινόταν, άλλο σκυλί, κ στη βόλτα κ μέσα στο σπίτι.
Θέλω να πω, επειδή δεν το λέει ποτέ κανείς, ότι οι σοβαρές ουρολοιμώξεις κ ΕΙΔΙΚΑ η ψευδομοναδα, προκαλούν άμεσα προβλήματα στα νεύρα κ όχι μόνο, σε όλη την πίσω περιοχή, κ μέσα σε αυτό κ στα πίσω πόδια, κ μάλιστα πολύ χοντρά. Δλδ, αν είναι όντως ουρολοίμωξη, αξίζει να δεις αν μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση του Τζιμακου με τη σωστή αντιμετώπισή της.
Επίσης παρόμοια προβλήματα στα πόδια προκαλούν οι μεγάλες κύστες στον προστάτη (χωρίς να είναι απαραίτητα πολύ μολυσμένες), άλλες κύστες πίσω, όπως πχ σε έντερο ή ουροδόχο, καθώς κ η διάταση της ουροδόχου κ τα προβλήματα στα νεφρά.
Βέβαια να πω ότι υπάρχει κ το ανάποδο, οι ουρολοιμώξεις δλδ να δημιουργούνται επειδή υπάρχει ήδη πρόβλημα κινητικότητας στην πίσω περιοχή, όχι μόνο στα πόδια αλλά κ στους μυς εκεί γύρω. Οπότε δε σου λέω ότι φταίει η ουρολοίμωξη ή ότι το πρόβλημα ξεκινάει εκ των έσω κ δεν είναι αυτόνομα νευρολογικό, απλά σου δίνω μια πληροφορία ότι υπάρχουν κ αυτές οι περιπτώσεις , αν θεωρείς ότι έχει νόημα να το ψάξεις περαιτέρω. Εγω άλλωστε δεν ξέρω όλες τις συνθήκες της κατάστασης του Τζιμακου.
Ξέρω μόνο ότι ήταν ένας από αυτούς εδώ μέσα που του είχα πάντα αδυναμία, να μου τον φιλήσεις <3
Υ.γ. η ουρολοίμωξη από ψευδομοναδα, σε μας τουλάχιστον, ΔΕΝ είχε αίμα στα ούρα.
Last edited:
Ο Έλβις μετά από 14 χρόνια έμεινε μόνος..όχι ακριβώς βέβαια γιατί υπάρχουν και τρεις γάτες στο σπίτι. Ωστόσο άλλος ήταν η παρέα του.
Χθες που πέθανε ο Τζιμάκος τον είχαμε από κοντά. Του βάλαμε φαγητό και τον παρακαλουθούσαμε. Και αν δεν έτρωγε;; Περιμέναμε 2 δευτερόλεπτα με την αγωνία να πιάνει κόκκινο...τόσο χρειάστηκε για να γλύψει το πιάτο. Μετά έφαγε και κοτόπουλο ψητό με το ζόρι είναι η αλήθεια. Αλλά για να μην τον αδικώ πολλοί το ρίχνουν στο φαγητό όταν στεναχωριούνται και αγχώνονται.
Χθες που πέθανε ο Τζιμάκος τον είχαμε από κοντά. Του βάλαμε φαγητό και τον παρακαλουθούσαμε. Και αν δεν έτρωγε;; Περιμέναμε 2 δευτερόλεπτα με την αγωνία να πιάνει κόκκινο...τόσο χρειάστηκε για να γλύψει το πιάτο. Μετά έφαγε και κοτόπουλο ψητό με το ζόρι είναι η αλήθεια.
Αλλά για να μην τον αδικώ πολλοί το ρίχνουν στο φαγητό όταν στεναχωριούνται και αγχώνονται.
Η δική μου γνώμη είναι, να κάνετε, ότι κάνατε πάντα.
Να μην αλλάξετε ούτε συνήθειες, ούτε λεπτομέρειες.
Και να μας βάλεις και καμιά μαυροφωτό.
Να μην αλλάξετε ούτε συνήθειες, ούτε λεπτομέρειες.
Και να μας βάλεις και καμιά μαυροφωτό.
Ναι αυτό είναι το καλύτερο πιστεύω. Με τρόμαξε ο κτηνίατρος γιατί είπε ότι έχει δει περιπτώσεις σκύλων σε μεγάλη ηλικία που χάνουν τους συντρόφους τους και σταματούν να τρώνε. Εγώ ήμουν σίγουρη ότι ο Έλβις δεν θα σταματούσε να τρώει και ευτυχώς αποδείχτηκε.
Τι είδες και το λες; Οι βιοχημικές είναι φυσιολογικές. Νόμιζα ότι είχε κάνει και καλαζάαρ και ερλίχεια αλλά τελικά δεν είχε. Μάλλον θα τον πάω για δεύτερο γύρο.
Last edited:
Η ερλιχεια ειναι απο τα πρωτα πραγματα που σκεφτομαι με την αναιμια... Ακριβως το αντιθετο δεν σκεφτηκα τπτ αλλο με τις βιοχημικες αυτες που ειναι τελειες. Μονο αυτο θα εψαχνα αφου δεν το εχεετε δει και κλινικα δεν εχει κανενα συμπτωμα να σε ανησυχει! Η ερλιχεια ηταν καθαρη σε εμας παρολο την μικρη αναιμια! Οπως σου ειπα κι εγω δεν το εψαξα παραπανω... Τωρα το φθινοπωρο θα του κανουμε παλι εξετασεις...
