Η Αύρα πήγε επιτέλους στο βουνό.
Βασικά την προηγούμενη εβδομάδα πήγαμε αλλά ο έξυπνος πείρα μαζί μου όλες τις άδειες μπαταρίες οπότε πάπαλά φωτογραφίες.
Αλλά έχουμε και νέο φίλο στην παρέα τον Πάρη. Ο Πάρις είναι ένα αδέσποτο στο χωριό ο οποίος την προηγούμενη εβδομάδα εμφανίστηκε στην πόρτα στο σπίτι μας στο χωριό. Εγώ δεν τον είδα μιας και φτάσαμε βράδυ αλλά κάποια στιγμή η Αύρα πήγε προς την καγκελόπορτα και εκεί άκουσα κλαψούρισμα, τρέχω γιατί νόμιζα χτύπησε η μικρή μου και τι να δω ένας τρις χαριτωμένος σκυλάκος, είναι δεν είναι 5-6 μηνών.
Γεμάτος χαρά έρχεται να τον χαϊδέψω και η δικιά μου, που συνήθως γαβγίζει ξένα σκυλιά αν πλησιάσουν την πόρτα, είναι μες την χαρά. Τον αφήνω να μπει στην αυλή και αρχίζει ένα τρελό παιχνίδι, ο μικρός φαινόταν αρκετά καθαρός και με καλό βάρος οπότε πίστευα ότι μάλλον την κοπάνησε από κάπου, αλλά τελικά κάποιοι τον παράτησαν στο βουνό και αυτός γυρνάει εδώ και 2 βδομάδες στο χωριό.
Αφού παίξανε φάγανε και ξαπλώσαν για ύπνο. Από εκείνη την μέρα ο Πάρις (έτσι το ονόμασα αν και ο πατερας μου τον θέλει Jack
) δεν έφυγε από κοντά μας, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα μου που δεν τον θέλει και αυτό όχι γιατί δεν αγαπάει τα σκυλιά αλλά δεν θέλει να δεθεί μαζί του μιας και τα τελευταία 3 που είχε τα δηλητηρίασαν ή του τα κλέψανε.
Παρόλα αυτά του έφτιαξε μέρος να κοιμάται και τον έχει και όλοι μέρα παρέα.
Εγώ αυτό το ΣΚ του έφερα ένα τσουβάλι τροφή, λουρί και αμπούλα, χάπι για τα σκουλήκια τα όπια σε όλα μου έβγαλε την ψυχή για να τα βάλω (φαντάζομαι δεν μου έχει ακόμα εμπιστοσύνη) και η Αύρα μου πάντα στο πλευρό του.
Το μόνο που μένει το επόμενο ΣΚ να τον πάω και στον γιατρό για εμβόλια.
Και μένει το θέμα του χειμώνα ποίος θα τον φιλοξενήσει στην πόλη για 3-4 μήνες που δεν είναι κάποιος μόνιμα εκεί (ελπίζω να βρω κάποιον γιατί με 2 σκυλιά τα βλέπω δύσκολα μέσα στο σπίτι).
Αυτά για τον Πάρη, τώρα για το βουνό, μιλάμε η Αύρα μου το καταευχαριστήθηκε δεν σταμάταγε να τρέχει και να εξερευνά, φυσικά αποφεύγαμε σημεία με κυνηγούς γιατί φοβόμουν ότι τα δικά τους σκυλιά θα ερχόταν κατά εμάς και μην έχουμε τίποτα ατυχήματα.
Παρακάτω σας βάζω και μερικεεεεεες φωτο.
Βασικά την προηγούμενη εβδομάδα πήγαμε αλλά ο έξυπνος πείρα μαζί μου όλες τις άδειες μπαταρίες οπότε πάπαλά φωτογραφίες.
Αλλά έχουμε και νέο φίλο στην παρέα τον Πάρη. Ο Πάρις είναι ένα αδέσποτο στο χωριό ο οποίος την προηγούμενη εβδομάδα εμφανίστηκε στην πόρτα στο σπίτι μας στο χωριό. Εγώ δεν τον είδα μιας και φτάσαμε βράδυ αλλά κάποια στιγμή η Αύρα πήγε προς την καγκελόπορτα και εκεί άκουσα κλαψούρισμα, τρέχω γιατί νόμιζα χτύπησε η μικρή μου και τι να δω ένας τρις χαριτωμένος σκυλάκος, είναι δεν είναι 5-6 μηνών.
Γεμάτος χαρά έρχεται να τον χαϊδέψω και η δικιά μου, που συνήθως γαβγίζει ξένα σκυλιά αν πλησιάσουν την πόρτα, είναι μες την χαρά. Τον αφήνω να μπει στην αυλή και αρχίζει ένα τρελό παιχνίδι, ο μικρός φαινόταν αρκετά καθαρός και με καλό βάρος οπότε πίστευα ότι μάλλον την κοπάνησε από κάπου, αλλά τελικά κάποιοι τον παράτησαν στο βουνό και αυτός γυρνάει εδώ και 2 βδομάδες στο χωριό.
Αφού παίξανε φάγανε και ξαπλώσαν για ύπνο. Από εκείνη την μέρα ο Πάρις (έτσι το ονόμασα αν και ο πατερας μου τον θέλει Jack
Παρόλα αυτά του έφτιαξε μέρος να κοιμάται και τον έχει και όλοι μέρα παρέα.
Εγώ αυτό το ΣΚ του έφερα ένα τσουβάλι τροφή, λουρί και αμπούλα, χάπι για τα σκουλήκια τα όπια σε όλα μου έβγαλε την ψυχή για να τα βάλω (φαντάζομαι δεν μου έχει ακόμα εμπιστοσύνη) και η Αύρα μου πάντα στο πλευρό του.
Το μόνο που μένει το επόμενο ΣΚ να τον πάω και στον γιατρό για εμβόλια.
Και μένει το θέμα του χειμώνα ποίος θα τον φιλοξενήσει στην πόλη για 3-4 μήνες που δεν είναι κάποιος μόνιμα εκεί (ελπίζω να βρω κάποιον γιατί με 2 σκυλιά τα βλέπω δύσκολα μέσα στο σπίτι).
Αυτά για τον Πάρη, τώρα για το βουνό, μιλάμε η Αύρα μου το καταευχαριστήθηκε δεν σταμάταγε να τρέχει και να εξερευνά, φυσικά αποφεύγαμε σημεία με κυνηγούς γιατί φοβόμουν ότι τα δικά τους σκυλιά θα ερχόταν κατά εμάς και μην έχουμε τίποτα ατυχήματα.
Παρακάτω σας βάζω και μερικεεεεεες φωτο.











