Όπως έχω γράψει, ο μικρός, που αύριο γίνεται 6 μηνών, γουστάρει τα σκυλιά πολύ! Όπου δει σκύλο, αρσενικό, θηλυκό τρέχει να παίξει. Με τραβολογάει από μεγάλη απόσταση αν διακρίνει σκύλο, μέσα στην καλή χαρά...
Έχει τύχει να τον τρομάξουν σκυλιά, αλλά είναι συνήθως μεγαλόσωμα κουτάβια που παίζουν σαν τρελά και, όταν ήταν πολύ μικρούλης, κάποια σκυλιά τύπου pug/.μπουλντόγκ ίσως λόγω στάσης του σώματος. Όχι πια... ό,τι σκύλο κι αν δει παίζει με μεγάλη χαρά.
Έτσι και προχθές είδαμε ένα τζακ ράσελ αρσενικό στο δρόμο και παίξανε σαν τρελά, επί ώρα, πολύ χαρούμενα. Επειδή κανένα απ' τα δύο δεν κουραζόταν (και το άλλο αρκετά νεαρό, αλλά και να μην ήταν... ε... ρασελάκι... ήταν) κάποια στιγμή κουραστήκαμε οι ιδιοκτήτες και είπαμε να γυρίσουμε σπίτια μας.
Ο μικρός μέσα στην καλή χαρά, δεν ήθελε να σταματήσει τα παιχνίδια. Ήταν και "φουντωμένος" απ' το άγριο παιχνίδι, γυρνάμε στην επόμενη γωνιά και πέφτουμε πάνω σε ένα μπασέ, αρσενικό.
Πλησιάζουμε, το μπασέ υποτονικό, ήθελε να δει τον Floyd, ίσα που πήγαινε, αλλά πάντως πολύ χαλαρό. Δε διέκρινα ίχνος κυριαρχικής συμπεριφοράς. Ο δικός μου όμως δεν ήθελε με τίποτα. Δεν κατάλαβα γιατί. Δεν ήταν ότι με τράβηξε να φύγουμε, αλλά δίστασε, αντί να με τραβήξει να γνωρίσει το σκυλάκι.
Εκεί έπρεπε να φύγω μάλλον, αλλά του είπα να κάτσει, όπως και έκανε.
Ο άλλος σκύλος τον πλησίασε και τον μύρισε και ο δικός μου, για πρώτη φορά αγρίεψε. Αντί να φύγουμε (πάλι μ@@κία μου) του ξαναείπα να κάτσει. Το έκανε, έκατσα στο ύψος του, ανάμεσα σ' αυτόν και το μπασέ και το χάιδεψα λίγο. Αυτό κι αν ήταν λάθος, γιατί ο μικρός αγρίεψε 2 φορές περισσότερο. Η ιδιοκτήτρια του σκύλου μου είπε "ζήλεψε, λογικό είναι", Εγώ δεν πιστεύω ότι έβγαλε διεκδίκηση ή τι διάολο... με έχει δει άπειρες φορές να κανακεύω άλλα σκυλιά.
Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς τον πείραξε σ' αυτό το ηρεμότατο πλάσμα, ακριβώς ένα λεπτό μετά το φυσιολογικότατο παιχνίδι του με ένα διόλου ήρεμο πλάσμα.
Να ανησυχήσω?
Έχει τύχει να τον τρομάξουν σκυλιά, αλλά είναι συνήθως μεγαλόσωμα κουτάβια που παίζουν σαν τρελά και, όταν ήταν πολύ μικρούλης, κάποια σκυλιά τύπου pug/.μπουλντόγκ ίσως λόγω στάσης του σώματος. Όχι πια... ό,τι σκύλο κι αν δει παίζει με μεγάλη χαρά.
Έτσι και προχθές είδαμε ένα τζακ ράσελ αρσενικό στο δρόμο και παίξανε σαν τρελά, επί ώρα, πολύ χαρούμενα. Επειδή κανένα απ' τα δύο δεν κουραζόταν (και το άλλο αρκετά νεαρό, αλλά και να μην ήταν... ε... ρασελάκι... ήταν) κάποια στιγμή κουραστήκαμε οι ιδιοκτήτες και είπαμε να γυρίσουμε σπίτια μας.
Ο μικρός μέσα στην καλή χαρά, δεν ήθελε να σταματήσει τα παιχνίδια. Ήταν και "φουντωμένος" απ' το άγριο παιχνίδι, γυρνάμε στην επόμενη γωνιά και πέφτουμε πάνω σε ένα μπασέ, αρσενικό.
Πλησιάζουμε, το μπασέ υποτονικό, ήθελε να δει τον Floyd, ίσα που πήγαινε, αλλά πάντως πολύ χαλαρό. Δε διέκρινα ίχνος κυριαρχικής συμπεριφοράς. Ο δικός μου όμως δεν ήθελε με τίποτα. Δεν κατάλαβα γιατί. Δεν ήταν ότι με τράβηξε να φύγουμε, αλλά δίστασε, αντί να με τραβήξει να γνωρίσει το σκυλάκι.
Εκεί έπρεπε να φύγω μάλλον, αλλά του είπα να κάτσει, όπως και έκανε.
Ο άλλος σκύλος τον πλησίασε και τον μύρισε και ο δικός μου, για πρώτη φορά αγρίεψε. Αντί να φύγουμε (πάλι μ@@κία μου) του ξαναείπα να κάτσει. Το έκανε, έκατσα στο ύψος του, ανάμεσα σ' αυτόν και το μπασέ και το χάιδεψα λίγο. Αυτό κι αν ήταν λάθος, γιατί ο μικρός αγρίεψε 2 φορές περισσότερο. Η ιδιοκτήτρια του σκύλου μου είπε "ζήλεψε, λογικό είναι", Εγώ δεν πιστεύω ότι έβγαλε διεκδίκηση ή τι διάολο... με έχει δει άπειρες φορές να κανακεύω άλλα σκυλιά.
Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς τον πείραξε σ' αυτό το ηρεμότατο πλάσμα, ακριβώς ένα λεπτό μετά το φυσιολογικότατο παιχνίδι του με ένα διόλου ήρεμο πλάσμα.
Να ανησυχήσω?
