Κι αυτές τις ατροπίνες που τις κουβαλάμε μαζί μας στις εξοχές, τελικά πότε πρέπει να τις κάνουμε δεν είναι σαφές. Ούτε αν πρέπει να προκαλούμε ή όχι εμετό.
Λιζα μου,
Αν δουμε (ω μη γενοιτο) τον σκυλο μας
να εχει πεσει κατω,
να εχει τρεμουλο και σπασμους,
να ουρλιαζει από τους πονους,
να μην εχει καθαρη συνειδηση και σοβαρη επαφη με το περιβαλλον,
οι κορες των ματιων να εχουν μικρυνει οσο δεν παει,
να βγαζει αφρους ή ακομα και αιμα από το στομα και άλλα τετοια τραγικα,
να μην μπορει να κανει εμετο με αλατονερο ή καποιο αντιεμμετικο σκευασμα (αν εχουμε μαζι μας) γιατι πλεον δεν μπορει να καταπιει (δεν υφισταται πλεον το αντανακλαστικο της καταποσης),
και γενικως είναι φανερο ότι ο σκυλος χανεται σε λιγη ωρα,
και ειμαστε μακρια από τον πλησιεστερο κτηνιατρο,
και εχουμε μαζι μας ατροπινες ΚΑΙ συριγγες φυσικα,
τοτε δεν εχουμε να περιμενουμε κανενα θαυμα ουτε μπορουμε να τον βλεπουμε και να τον ακουμε να ξεψυχαει στον δρομο προς τον γιατρο.
Βαραμε τις ατροπινες ενδυμυϊκα στο μπουτι (γινεται και υποδορια αλλά θα αργησει η επιδραση – το καλυτερο είναι ενδοφλεβια αλλά είναι αδυνατον ερασιτεχνης να βρει φλεβα, ειδικα μεσα στον πανικο) και τρεχουμε στον κτηνιατρο.
Εχουμε το τηλεφωνο του (γραφειου, σπιτιου, κινητο) παντα στην μνημη του κινητου μας και του λεμε να μας περιμενει ή να τρεξει στο ιατρειο αν είναι κλειστα.
Ενας δεν φτανει, γιατι μπορει να λειπει εκτος. Χρειαζομαστε και εφεδρικο.
Ενδεικτικα, ένα σκυλι 30 κιλων σαν την Ηρα χρειαζεται 4 φιαλιδια ατροπινης του 1mg/1ml, ενώ ένα 3κιλο σαν την Ζηνα χρειαζεται λιγο λιγοτερο από μισο φιαλιδιο.
Ρωτηστε τον κτηνιατρο σας να σας πει ακριβως για τον σκυλο σας.
Το λιγοτερο δεν φτανει, το περισσοτερο μπορει να τον βλαψει σοβαρα.
Αν του δωσουμε πολύ μεγαλυτερη δοση, μπορει να τον σκοτωσουμε εμεις οι ιδιοι.
