Τι να πω... Ό, τι είπαν και οι άλλοι... Κουράγιο... Δε χωράνε λόγια σε αυτή την άσχημη στιγμή ούτε θα σε βοηθάει να βλέπεις τα ίδια. Νομίζω όμως πως όλοι, οι περισσότεροι τουλάχιστον, σε νιώθουν γιατί όλοι εμείς οι φιλόζωοι το περάσαμε αυτό, ή θα το περάσουμε και το νιώσαμε... Και σίγουρα είναι μεγαλύτερος μας φόβος. Δε θέλω να ρωτήσω τι έγινε... όμως το κρίμα είναι που δεν πρόλαβε να συμπληρώσει τον κύκλο της ζωής της. Είμαι σίγουρη όμως ότι όσο ήταν μαζί σου ήταν ευτυχισμένη και το ένιωθε κάθε στιγμή ότι την αγαπάς. Όπως έγραψε και κάποιος παραπάνω... όταν συνέλθεις, μη διστάσεις να βάλεις άλλο σκυλάκι στη ζωή σου. Όχι για να την αντικαταστήσεις, αλλά νομίζω πως οι φιλόζωοι έχουν την ανάγκη να δώσουν κάπου αυτή την ξεχωριστή αγάπη που έχουν μέσα τους. Θα το νιώσεις κι εσύ νομίζω. Νομίζω ότι με την κίνηση αυτή θα νιώσεις την ψυχή σου ελαφρύτερη. Θα χρειαστείς να έχεις δίπλα σου ένα τετράποδο ζωντανούλι να φροντίζεις. Αλλά αυτά ανήκουν στο μέλλον. Σημασία έχει να συνέλθεις, να έρθει η μέρα που θα θυμάσαι την Κλαίρη σου και ναι μεν θα λυπάσαι, αλλά θα χαμογελάς στη σκέψη της και δε θα νιώθεις πόνο. Ούτως η άλλως εκείνη είναι ΣΙΓΟΥΡΑ πολύ καλά όπου κι αν είναι, γι' αυτό δε χρειάζεται να αμφιβάλλεις!
Ελπιδα
