Βρε παιδιά, δεν κρίνουμε ένα εκτροφείο με τα αποτελέσματα ΜΙΑΣ έκθεσης.
Έχουν έρθει σκύλοι στην Αθήνα με τεράστιες νίκες Ευροπαϊκές πίσω τους (με μεγάλο ανταγωνισμό, όχι αστεία) για γυρίσουν με άδεια χέρια.
Βάσικά, ΟΛΟΙ οι σκύλοι χάνουν κάποιες φορές...
Η κάθε φυλή έχει διάφορους "τύπους" και όλοι οι κριτές έχουν τις προτιμήσεις τους...
Ο κάθε ενδιαφερόμενος αγοραστής (αν και εφ' όσον ενδιαφέρεται πολύ για τις εκθέσεις και την μορφολογία λεπτομερώς) οφείλει να μελετήσει ΠΟΙΟΣ τύπος είναι αυτός που προτιμάει και να βρεί που εκτρέφεται.
Το συμαντικότερο για μένα όμως (και ας ενδιαφέρομαι ΣΟΒΑΡΑ για τις εκθέσεις) είναι η υγεία κι ο χαρακτήρας του σκύλου.
Ο καλός εκτροφέας δίνει μεγάλη βάση σε αυτά (τουλάχιστον τόση όσο και στην εμφάνιση). Να κάνει ΟΤΙ μπορεί. Εξετάσεις για όλες τις κληρονομικές ασθένειες (όπου δυνατόν) και να αποφεύγει να ζευγαρώνει σκύλους με προβλήματα (και ας είναι μόνο προβλήματα στον χαρακτήρα). Ένα "χάρισμα" του καλού εκροφέα είναι να μπορεί να λέει συχνά και "ΟΧΙ". Δηλαδή, "όχι, αυτόν ΔΕΝ θα τον ζευγαρώσω ποτέ".
Ή επίσης, "Όχι, δεν σου δίνω σκύλο, γιατί δεν είσαι έτοιμος για σκύλο."
Αν υποθέσουμε πως κάποιος ψάχνει το ιδανικό κατοικίδιο, ράτσας Γαλλικού Μπουλντόγκ, τότε αυτό που πρέπει να κάνει είναι να ελέγξει τον εκτροφέα σ' αυτά (υγεία και χαρακτήρας). Φυσικά οι εκθέσεις είναι το αρχικό σημάδι ενός σοβαρού εκτροφέα (αλλά είναι ΜΟΝΟ η κορυφή του παγόβουνου).
Ο σκύλος δεν θα ζει στον στοίβο, θα ζει ως κομμάτι της οικογένειάς σου.
Αδυνατώ να πιστέψω πως δεν υπάρχουν εκτροφείς Γ.Μ. στην Ελλάδα σωστοί (εκτός της Μυκόνου). Υπάρχουν ΠΑΡΑ πολλά στην χώρα. Και φυσικά η Ελλάδα ΔΕΝ είναι μόνο η Αθήνα. Αν για παράδειγμα, ζει κάποιος κοντά στα σύνορα και βολεύει να πηγαίνει τους σκύλους του στο εξωτερικό για εκθέσεις, θα το ξέραμε; μάλλον όχι...
Εγώ μένω 4 ώρες από Ιταλία (λογαριασμό πρέπει να δώσω στον ΚΟΕ για τις εκθέσεις που κέρδισα εκεί
...
ΔΕΝ υπάρχει μόνο ένας (ούτε μόνο 10!).
Αλλά και να το πίστευα, δεν θα έλεγα κάτι τέτοιο ποτέ, γιατί είναι κάτι που α) ίσως να άλλαξε "προχτές" (με μετακόμηση στην χώρα κάποιου) και προπαντώς Β) είναι κάτι που ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να ξέρει με απόλυτη βεβαιότητα.
Τέλος, δεν γνωρίζω τον κύριο στην Μύκονο, αλλά δεν ξέρω αν ο Puzzle είναι κι αρκετά έμπειρος ώστε να πειστώ για το επίπεδό του Κου Γ... έτσι κι αλλιώς.
Αν και εγώ δεν πείθομαι γενικά εύκολα, θέλω να μαθαίνω μόνη μου.
Γενικώς "τρομάζω" όταν ακούω πως έχει τόσα πολλά σκυλιά ένας εκτροφέας...
Αυτόμάτως αναρωτιέμαι αν ΞΕΡΕΙ ποιοί είναι οι πραγματικοί πατέρες σε κάθε γέννα, και επίσης αν είναι τελικά ΕΦΙΚΤΟ ένας με μόνο έναν βοηθό να τα φροντίζει σωστά.
Βέβαια, όπως κάποιος προανέφερε... όλα γίνονται με μυαλό, λεφτά, χρόνο και προσπάθεια.
Γι αυτό και ξανατονίζω πως το καλύτερο είναι ο καθένας να πηγαίνει να γνωρίζει τον εκτροφέα (και το εκτροφείο) από κοντά, πριν πάρει τον οποιονδήποτε σκύλο για τον οποιονδήποτε σκοπό.
Να δει τους γονείς του κουταβιού από κοντά (ίσως το συμαντικότερο απ' όλα) γιατί ένα "κοκτείλ" από αυτούς τους σκύλους θα είναι το κουτάβι.
Σε υγεία, εμφάνιση αλλά ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ.
Τέλος, οι υπομονή είναι αρετή. Αν θέλεις καλό σκύλο (οποιας φυλής και να είναι) θα πρέπει να είσαι διαθετημένος να περιμένεις και 1-2 χρόνια (και να καταλαβαίνεις και γιατί αξίζει να περιμένεις). Αν υπάρχει για παράδειγμα καλύτερος εκτροφέας από τον Κο Γ (πράγμα καθόλου απίθανο) αλλά θα κάνει γέννα τον Νοέμβριο, να μην απογοητευτείς και να μην είσαι ανυπόμονος.
