Αστυνομία για λυτό σκύλο

[zenio]

Πριν απαντησω σε αυτο το "φλεγον" ζητημα που συζητατε θελω να ρωτησω κατι το Χριστοφορο πηγαινοντας ισως λιγο πισω την κουβεντα:

Παρακαλω να μη βγουν αυθαιρετα συμπερασματα απο την ερωτηση.
Αν δεν ειναι αποδεκτη η διορθωση με δαγκωμα απο σκυλο σε σκυλο, μπορεις να μου πεις σε ποιες περιπτωσεις ειναι φυσιολογικο το δαγκωμα;

 

[Elrandir]

Αχέμ.
Άντε να βγάλω κι εγώ τα εσώψυχα μου.

Πριν αρχίσω, να διευκρινίσω, ότι τα σκυλοπάρκα (περιφραγμένους, εγκεκριμένους για αυτό το σκοπό, χώρους - το επισημαίνω γιατί φαίνεται να υπάρχει μια ασάφεια επί τούτου) τα αποφεύγω σαν το διάολο το λιβάνι. Το άρχισα αυτό πριν 3 χρόνια περίπου, όταν παρατήρησα ότι το σκυλί μου, δεν ενδιαφέρεται για παιχνίδι με άλλα σκυλιά και ότι όσο την άφηνα σε τέτοιους χώρους, προέκυπταν θέματα συμπεριφοράς, τα οποία έκανα αμάν και πως να διορθώσω μετά. Κάπου πριν από 1,5 χρόνο περίπου, πήρα και την απόφαση, να αρχίσω να κυκλοφορώ σε ώρες που δεν κυκλοφορούν πολλοί ή μέρη που δεν έχει βαφτίσει ο υπόλοιπος κόσμος σαν "χώρο που φέρνουμε τα σκυλιά μας και παίζουν ελεύθερα όλα". Όσο γίνεται δηλαδή, γιατί ο κάφρος δυστυχώς, φυτρώνει παντού. Σαν τα ζιζάνια ένα πράγμα.

Πάμε λοιπόν..

1ο περιστατικό:

Έχουμε βγει πρωινή βόλτα (7.30 το πρωί περίπου) και στο γυρισμό περνάμε να πάρω καφέ, από κεντρικό σημείο της περιοχής. Βλέπω από μακριά, τύπο που έχει το σκυλί του λυτό (μαστιφοειδές κιόλας) και περιμένει να του φτιάξουν καφέ, οπότε σταματάω και περιμένω. Η Μάγια έχει κάτσει δίπλα μου και μασουλάει το μπαλάκι της. Μου κάνει νόημα να πλησιάσω, του λέω "Δεν πειράζει, περιμένω!". Μου λέει "Μην ανησυχείς, δεν πειρά-". Στο "δεν πειρά-", έχει πετάξει η σκύλα τα δόντια έξω και έρχεται χοροπηδώντας καταπάνω μας. Μπαίνω μπροστά στο σκυλί μου, φωνάζω ένα δυνατό "Ε!" και χτυπάω δυνατά το πόδι μου κάτω. Το σκυλί ευτυχώς σταματάει την πορεία του, αλλά συνεχίζει να μας τραμπουκίζει με γαυγίσματα. Έρχεται ο τύπος, την ψευτομαλώνει ελαφρώς, την παίρνει από το κολάρο (δεν είχε καν λουρί!) και φεύγουν. Ούτε συγγνώμη, ούτε τίποτα. Δε μίλησα, παρά μόνο έμεινα να βράζω από τα νεύρα μου.

Ξαναπετυχαίνω τον τύπο λίγο μετά τις γιορτές, πάλι με τη σκύλα λυτή. Στο σημείο που τον πέτυχα και την ώρα που τον είδα, δε μπορούσα να μείνω μακριά ή να τον αποφύγω κάπως, οπότε του λέω "Μπορείς να την κρατήσεις, σε παρακαλώ;". Μου κάνει "Μην αγχώνεσαι, δεν πειρά-". Ξανά μανά το ίδιο σκηνικό! Έρχεται αυτός και της φωνάζει για να τη διώξει και γυρνάει και μου πετάει το θεϊκό:
Τ: - Μην ανησυχείς, έτσι τα κάνει, δεν πειράζει ποτέ.
Ε: - Ίσως ρε φίλε, αλλά δεν έχω καμιά διάθεση να δω τι θα γίνει αν αποφασίσει η δικιά μου να αντιδράσει.
Τ: - (Με ειρωνικό ύφος πολλών καρδιναλίων) Καλά καλά, καλημέρα και καλή χρονιά.

Όντως το σκυλί του μπορεί εν τέλει να μην μας πείραζε. Είμαι υποχρεωμένη να το ψυχανεμιστώ; Είμαι υποχρεωμένη να το ανεχτώ;

2ο περιστατικό:

Γυρνάμε πάλι από βόλτα κάπου κατά τις 2 το μεσημέρι, οπότε λέω να περάσουμε λίγο από το πάρκο πριν επιστρέψουμε σπίτι. Δεδομένης της ώρας δεν περίμενα να βρω κόσμο, αν και είχα πάλι το νου μου. Βλέπω νεαρό με σκυλίτσα δυναμικής φυλής λυτή. Κάνω να φύγω, βλέπω τη σκύλα να μας λοκάρει και να έρχεται προς το μέρος μας. Του φωνάζω "Τη μαζεύεις, σε παρακαλώ;". Αρχίζει να έρχεται, την ώρα που το σκυλί του έχει έρθει πάνω μας. Μυρίζονται, κάνει κίνηση η άλλη σκυλίτσα να την καβαλήσει κι αντιδράει η Μάγια με ένα παραπονιάρικο γαύγισμα και πηδάει μακριά για να φύγει.
Μεσολάβησαν 2 δευτερόλεπτα περίπου.
Είδα τη λυτή σκυλίτσα να παθαίνει κοκομπλόκο σα να τα έχασε προς στιγμή, να πετάει δόντια και να ορμάει. Και βρίσκομαι ξαφνικά να πρέπει να διώξω ένα σκύλο, περίπου στα κυβικά του δικού μου σκυλιού. Εκεί που έχω καταφέρει να την απωθήσω ελαφρώς, κάνει κίνηση να πάει να δαγκώσει τη Μάγια στο λαιμό. Στον πανικό μου, τη βουτάω όπως όπως από το σβέρκο και το κολάρο κι αυτή γυρνάει και μου δαγκώνει τη γάμπα (ένα χρόνο μετά από παρόμοιο περιστατικό με άλλη λυτή σκύλα). Ο τύπος παίρνει τη σκύλα και γίνεται λούης κι εγώ έκανα να φτάσω μισή ώρα στο σπίτι, γιατί πήγαινα κουτσαίνοντας από τον πόνο.

3ο και πιο πρόσφατο:

Είχα τη φαεινή ιδέα να πάμε προς παραλία. Όλα ωραία κι όλα καλά. Κόσμος να ψαρεύει, να κάνει ποδήλατο και τίποτα να φαίνεται στον ορίζοντα ότι θα μας το χαλάσει. Μέχρι που ξαφνικά βλέπω λυτό σκυλί να τρέχει πάνω κάτω γαυγίζοντας δεξιά κι αριστερά. Ο ιδιοκτήτης στα 15 μέτρα πίσω. Παίρνω τη Μάγια να φύγουμε, έρχεται σε μας κι αρχίζει να της γαυγίζει μέσα στα μούτρα και μπαίνω πάλι στη διαδικασία να απωθήσω το ξένο σκυλί. Η δικιά μου, ούτε κιχ εν τω μεταξύ. Έρχεται ο ιδιοκτήτης του σκύλου και με ρωτάει:
Ι: - Χαχαχα, αρσενικό είναι;
Ε: - Θηλυκό.
Ι: - Χαχαχα, ε γι' αυτό της γαβγίζει, αλλά μη φοβάσαι, δεν πειράζει, φοβική είναι.
Ε: - Ναι, αλλά άμα την πειράξει η δικιά μου θα κλαις.
Ι: - ... (Φεύγει)

Αυτά είναι τα πιο πρόσφατα που μου έρχονται στο μυαλό. Λίγο πριν τις γιορτές και μετά δηλαδή.

Και όχι, δεν πάω σε σκυλοπάρκα.
Όχι, δεν έχω πρόβλημα με την ιδέα του λυτού σκύλου, γενικώς.
Αλλά, άμα σου πω να το μαζέψεις και δεν τσακιστείς να το κάνεις ή δεν τσακιστεί το σκυλί σου να γυρίσει σε σένα, ναι έχω πρόβλημα. Γιατί, δεν έχω καμία διάθεση να μαντεύω τις προθέσεις του κάθε σκύλου που μας πλησιάζει. Και νομίζω στην τελική, ότι έχω κάθε δικαίωμα να απολαύσω τη βόλτα μου χωρίς να έχω το άγχος ότι θα την αρπάξουν ή θα αρπάξει κανένα άμα σπάσουν τα νεύρα της.

Σέβομαι την επιθυμία κάποιου να πηγαίνει σε σκυλοπάρκο για να παίξει το σκυλί του με άλλα σκυλιά και δεν θα πάω, απαιτώντας να φύγουν όλοι για να μπω εγώ. Αλλά, θέλω να σέβονται και τη δική μου επιθυμία να κάνω βόλτα στο πάρκο της περιοχής, ανενόχλητη.

 

[Spyros-Akita]

Δεν καταλαβαίνω γιατί ασχολείστε. Ως γνωστόν, ο ξεροκεφαλος δεν θα βάλει ποτέ μυαλό. Χριστόφορε,κάτι έχουν μπερδεψει τα μυαλά σου. Μιλάμε για θέματα δικαιωμάτων που έχουν οι ιδιοκτήτες σκύλων σε δημόσιους χώρους και ήρθες εδώ να πεις τι? Να κραξεις και να αναφέρεις τον σκυλο σου ανώτερο από πολλούς? Νομίζω η αντίδραση σου σε κανει πολύ πιο βλάκα Από όσο είναι οι προλαλήσαντες Σύμφωνα με τα λόγια σου.

 

[GRDANE]

http://www.dogforum.gr/community/threads/Παιχνίδι-και-σκύλος-τι-είναι-και-τι-σημαίνει.33051/

 

[Sofouli]

Ωπ, καλώς και το Σοφούλι...
Έτσι, επειδή εκνευρίστηκα λιγουλάκι, με κάτι αλλοπρόσαλλα σχόλια..

Εγώ, τα γουστάρω κάτι τέτοια σκηνικά. Δεν κάνω τουμπέκα ρε φίλε, θα σε κάνω να μετανιώσεις, την ώρα και την στιγμή, που μου πήγες κόντρα. Σπάω "καρύδια". Και τους νόμους ξέρω, και τα δικαιώματα μου, και ενίοτε τα έχω και εκτυπωμένα μαζί μου. Πλέον δεν έχω θέμα στην γειτονιά, αλλά παλαιότερα σε άλλη πόλη και με υπερβολικά φοβικό σκύλο, έχω δώσει τρελές μάχες. Στην ουσία δεν νευριάζω, ηδονίζομαι να διορθώνω τον κάθε μακάκα, μπας και μάθει και τίποτα σωστό.

Κάτι τέτοια γατάκια, τα έχω για πρωινό. Οι άτυποι νόμοι τους με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Για την ακρίβεια, γελάω. Ο νόμος είναι υπερβολικά ξεκάθαρος, το ξαδερφάκι μου που πάει πρώτη δημοτικού, είναι σε θέση να τον κατανοήσει πλήρως. Αν σε κάποιον δεν αρέσουν οι νόμοι, μπορεί κάλλιστα να μετακομίσει σε άλλη χώρα, δεν θα μας λείψει καθόλου.

Τους ζεστούς μήνες, πάω για τρέξιμο στο ποτάμι κάτω από το σπίτι μου (εγώ και η μισή Λάρισα, εδώ που τα λέμε). Με έχουν κυνηγήσει κάμποσες φορές λυτά μεγαλόσωμα σκυλιά, 9 στις 10 φορές, ο ιδιοκτήτης ήταν άντρας, φουσκωτός με τατού και θα έλεγε κάτι του τύπου "μην φοβάσαι κούκλα μου, δεν δαγκώνει". 9 στις 10 φορές, (μιας και ξέρω να χειριστώ έναν σχετικά φυσιολογικό σκύλο -χωρίς πολλά όρια-), θα σταματήσω, ίσως χαϊδέψω τον σκύλο -αν δείξει πως αυτό θέλει- και θα ενημερώσω πως "ο σκύλος σου μπορεί να μην δαγκώνει, αλλά δαγκώνω εγώ, ανθρώπινες καρωτίδες και τα συναφή..." Συνήθως το γυρνάνε στην πλακίτσα, μιας και είμαι σχετικά μικροκαμωμένη και μικροδείχνω και δεν μου "το 'χουν", αλλά τους κάνω και μια ενημέρωση περί worst case scenario.

Και για τα όσα ειπώθηκαν περί αντικοινωνικών σκύλων κλπ. Καταρχήν, δεν είναι όλοι οι σκύλοι κοινωνικοί, ούτε και ίδιοι. Κάποιες φυλές έχουν ιδιαιτερότητες, αλλά υπάρχουν και πχ σκύλοι κακοποιημένοι, επιφυλακτικοί, επιθετικοί κλπ, που έχουν κάθε δικαίωμα στην ανενόχλητη βόλτα. Αφού είπαμε τα αυτονόητα, ας σας πω και εγώ ένα περιστατικό.

Κάποτε κανονίσαμε σκύλο-εκδρομή, όλο το τμήμα κοινωνικοποίησης και agility, που πήγαινα τις σκύλες μου. Είχαμε σκυλιά, σε όλα τα είδη, χρώματα και μεγέθη. Ένα από αυτά, ήταν ένα υπέροχο αρσενικό ροτ ενός φίλου (IPO Ι), το οποίο για ευνόητους λόγους, ήταν σε πολύ κοντό λουρί, μόνιμα δίπλα στο αφεντικό του. Ισορροπημένος σκύλος, παρ'όλα αυτά το αφεντικό του είχε ενημερώσει άπαντες, πως θα κάτσει στην άκρη και πως ο σκύλος δεν σηκώνει και πολλά. Η δικιά μου φοβική σκύλα, αφού γνωρίστηκε με αυτόν, έκατσε μαζί του σε όλη την εκδρομή, γιατί ένιωθε ασφάλεια, μιας και ήταν ο μοναδικός ήρεμος σκύλος. Σε κάποια φάση, αφού ήπιαν κάποιοι τις μπυρίτσες και τα κρασάκια τους, ένα ζευγάρι, άφησε εντελώς ανεξέλεγκτο το παιδί τους. Ο ιδιοκτήτης, είπε κάμποσες φορές να το μαζέψουν κλπ (ο οποίος είχε και άλλα σκυλιά, που έπαιζαν αμέριμνα με τα υπόλοιπα), μάλιστα απομακρυνθήκαμε ακόμη περισσότερο για αυτό τον λόγο. Σε κάποια στιγμή το παιδάκι, άρχισε να τρέχει ουρλιάζοντας με τα χέρια στον αέρα, κατά πάνω στον ιδιοκτήτη του ροτ. Ο σκύλος ταράχτηκε, και έκανε ασυναίσθητα την κίνηση να αρπάξει. Φυσικά το παληκάρι τον μάζεψε άμεσα χωρίς να γίνει το κακό και το παιδάκι έβαλε τα κλάματα. Σε αυτή την περίπτωση ποιος φταίει; Ο βλάκας το τομάρι με τον δεμένο σε 30 πόντους λουρί σκύλο που κάθεται στο παγκάκι μακριά από όλους ε; Ή μήπως οι γονείς ενός 6χρονου παιδιού που το αφήνουν να τρέχει πέρα δώθε και να κινείται απότομα ανάμεσα σε 20+ σκύλους;

Φυσικά, αν είμαστε έτσι με τα παιδιά μας, φανταστείτε πως είμαστε με τα σκυλιά μας.... Καθόλου τυχαίο πως το πιο ζωηρό και σπαστικό σκυλί της παρέας, ήταν το σκυλί αυτού του ζευγαριού...

 

[l.Kyveli]

Πολύ ωραίο και to the point μήνυμα @Sofouli...
Ευτυχώς πραγματικά που το παλικάρι, εκείνος ο μαλάκας μωρέ που καθόταν μόνος του με τον σκύλο τον ακοινώνητο...(σαρκάζω) ήταν σε ετοιμότητα. Γιατί αν άρπαζε ο σκύλος το παιδάκι, τα θύματα θα ήταν τρία (παιδάκι, σκύλος, ιδιοκτήτης) και κανένας από αυτούς δεν θα ήταν ο φταίχτης.
Μη πας μακριά...λόγω παιδιού τον τελευταίο χρόνο έχω έρθει στην δυσάρεστη θέση να παρατηρώ άλλους γονείς...Φρικάρεις πραγματικά. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί είναι εκτός θέματος.
Η αδικία με εξοργίζει. Που όταν γίνει το ατύχημα πάντα θα φταίει ο εύκολος στόχος.

 

[kok]

Ωπ, καλώς και το Σοφούλι...
Έτσι, επειδή εκνευρίστηκα λιγουλάκι, με κάτι αλλοπρόσαλλα σχόλια..

Εγώ, τα γουστάρω κάτι τέτοια σκηνικά. Δεν κάνω τουμπέκα ρε φίλε, θα σε κάνω να μετανιώσεις, την ώρα και την στιγμή, που μου πήγες κόντρα. Σπάω "καρύδια". Και τους νόμους ξέρω, και τα δικαιώματα μου, και ενίοτε τα έχω και εκτυπωμένα μαζί μου. Πλέον δεν έχω θέμα στην γειτονιά, αλλά παλαιότερα σε άλλη πόλη και με υπερβολικά φοβικό σκύλο, έχω δώσει τρελές μάχες. Στην ουσία δεν νευριάζω, ηδονίζομαι να διορθώνω τον κάθε μακάκα, μπας και μάθει και τίποτα σωστό.

Κάτι τέτοια γατάκια, τα έχω για πρωινό. Οι άτυποι νόμοι τους με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Για την ακρίβεια, γελάω. Ο νόμος είναι υπερβολικά ξεκάθαρος, το ξαδερφάκι μου που πάει πρώτη δημοτικού, είναι σε θέση να τον κατανοήσει πλήρως. Αν σε κάποιον δεν αρέσουν οι νόμοι, μπορεί κάλλιστα να μετακομίσει σε άλλη χώρα, δεν θα μας λείψει καθόλου.

Τους ζεστούς μήνες, πάω για τρέξιμο στο ποτάμι κάτω από το σπίτι μου (εγώ και η μισή Λάρισα, εδώ που τα λέμε). Με έχουν κυνηγήσει κάμποσες φορές λυτά μεγαλόσωμα σκυλιά, 9 στις 10 φορές, ο ιδιοκτήτης ήταν άντρας, φουσκωτός με τατού και θα έλεγε κάτι του τύπου "μην φοβάσαι κούκλα μου, δεν δαγκώνει". 9 στις 10 φορές, (μιας και ξέρω να χειριστώ έναν σχετικά φυσιολογικό σκύλο -χωρίς πολλά όρια-), θα σταματήσω, ίσως χαϊδέψω τον σκύλο -αν δείξει πως αυτό θέλει- και θα ενημερώσω πως "ο σκύλος σου μπορεί να μην δαγκώνει, αλλά δαγκώνω εγώ, ανθρώπινες καρωτίδες και τα συναφή..." Συνήθως το γυρνάνε στην πλακίτσα, μιας και είμαι σχετικά μικροκαμωμένη και μικροδείχνω και δεν μου "το 'χουν", αλλά τους κάνω και μια ενημέρωση περί worst case scenario.

Και για τα όσα ειπώθηκαν περί αντικοινωνικών σκύλων κλπ. Καταρχήν, δεν είναι όλοι οι σκύλοι κοινωνικοί, ούτε και ίδιοι. Κάποιες φυλές έχουν ιδιαιτερότητες, αλλά υπάρχουν και πχ σκύλοι κακοποιημένοι, επιφυλακτικοί, επιθετικοί κλπ, που έχουν κάθε δικαίωμα στην ανενόχλητη βόλτα. Αφού είπαμε τα αυτονόητα, ας σας πω και εγώ ένα περιστατικό.

Κάποτε κανονίσαμε σκύλο-εκδρομή, όλο το τμήμα κοινωνικοποίησης και agility, που πήγαινα τις σκύλες μου. Είχαμε σκυλιά, σε όλα τα είδη, χρώματα και μεγέθη. Ένα από αυτά, ήταν ένα υπέροχο αρσενικό ροτ ενός φίλου (IPO Ι), το οποίο για ευνόητους λόγους, ήταν σε πολύ κοντό λουρί, μόνιμα δίπλα στο αφεντικό του. Ισορροπημένος σκύλος, παρ'όλα αυτά το αφεντικό του είχε ενημερώσει άπαντες, πως θα κάτσει στην άκρη και πως ο σκύλος δεν σηκώνει και πολλά. Η δικιά μου φοβική σκύλα, αφού γνωρίστηκε με αυτόν, έκατσε μαζί του σε όλη την εκδρομή, γιατί ένιωθε ασφάλεια, μιας και ήταν ο μοναδικός ήρεμος σκύλος. Σε κάποια φάση, αφού ήπιαν κάποιοι τις μπυρίτσες και τα κρασάκια τους, ένα ζευγάρι, άφησε εντελώς ανεξέλεγκτο το παιδί τους. Ο ιδιοκτήτης, είπε κάμποσες φορές να το μαζέψουν κλπ (ο οποίος είχε και άλλα σκυλιά, που έπαιζαν αμέριμνα με τα υπόλοιπα), μάλιστα απομακρυνθήκαμε ακόμη περισσότερο για αυτό τον λόγο. Σε κάποια στιγμή το παιδάκι, άρχισε να τρέχει ουρλιάζοντας με τα χέρια στον αέρα, κατά πάνω στον ιδιοκτήτη του ροτ. Ο σκύλος ταράχτηκε, και έκανε ασυναίσθητα την κίνηση να αρπάξει. Φυσικά το παληκάρι τον μάζεψε άμεσα χωρίς να γίνει το κακό και το παιδάκι έβαλε τα κλάματα. Σε αυτή την περίπτωση ποιος φταίει; Ο βλάκας το τομάρι με τον δεμένο σε 30 πόντους λουρί σκύλο που κάθεται στο παγκάκι μακριά από όλους ε; Ή μήπως οι γονείς ενός 6χρονου παιδιού που το αφήνουν να τρέχει πέρα δώθε και να κινείται απότομα ανάμεσα σε 20+ σκύλους;

Φυσικά, αν είμαστε έτσι με τα παιδιά μας, φανταστείτε πως είμαστε με τα σκυλιά μας.... Καθόλου τυχαίο πως το πιο ζωηρό και σπαστικό σκυλί της παρέας, ήταν το σκυλί αυτού του ζευγαριού...

Κάτσε τώρα γιατί κάτι δεν πάει καλά,είπε ο ιδιοκτήτης να μαζέψουν το παιδί σε δημόσιο χώρο και οι γονείς έπρεπε να το κάνουν;