Χθες έπεσε στα χέρια μου το καινούργιο περιοδικό του National Geographic με αφιέρωμα στους σκύλους ήρωες του πολέμου. Σας παραθετω ενα από τα άρθρα και τις φωτογραφίες. Τα σχόλια δικά σας.
Αχώριστοι φίλοι, δεσμοί ζωής - Δείτε τις φωτογραφίες
Προσφέρουν τις δικές τους υπηρεσίες στην πρώτη γραμμή του πολέμου ή στα μετόπισθεν και συχνά ανταμείβονται για την προσφορά τους με μετάλλια να κοσμούν το στέρνο τους. Είναι οι στρατιωτικοί σκύλοι, τετράποδοι ήρωες που με τις οξυμένες αισθήσεις τους και την ακλόνητη αφοσίωσή τους έχουν κερδίσει την αναγνώριση στο πεδίο των μαχών.
Ο αμερικανικός στρατός διαθέτει περίπου 2.500 σκυλιά στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Σύμφωνα με τη Daily Mail, ωστόσο, οι σκύλοι αυτοί θεωρούνται από τον στρατό ως αναλώσιμα κομμάτια του πολεμικού εξοπλισμού που αντικαθίστανται ανάλογα με τις ανάγκες…
Για ορισμένους στρατιώτες ωστόσο, η «επαγγελματική» σχέση εξελίσσεται σε κάτι πολύ διαφορετικό και ο δεσμός που αναπτύσσεται μεταξύ τους είναι πολύ ισχυρός, όταν περνούν μαζί από τον τρόμο του πολέμου.
Το τεύχος Ιουνίου του National Geographic αναδεικνύει τις σχέσεις ζωής που αναπτύχθηκαν στο πολεμικό πεδίο, όπως αυτή ανάμεσα στον Armenta και τον γερμανικό ποιμενικό Zenit.
Αρχικά ο Αrmenta θεωρούσε τον Zenit άλλο ένα όπλο στο οπλοστάσιό του μέχρι που πάτησε σε έναν αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό κι έχασε και τα δυο του πόδια από το γόνατο και κάτω. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο ο Zenit μεταφέρθηκε στην αρμοδιότητα άλλου στρατιώτη.
«Ήταν σαν την φθαρμένη ασπίδα μου», είπε ο Armenta στο National Geographic. «Κάθε σημάδι αφηγείται μία ιστορία. Και τίποτα δεν έμοιαζε πια ωραίο χωρίς αυτόν…».
Αχώριστοι φίλοι, δεσμοί ζωής - Δείτε τις φωτογραφίες
Προσφέρουν τις δικές τους υπηρεσίες στην πρώτη γραμμή του πολέμου ή στα μετόπισθεν και συχνά ανταμείβονται για την προσφορά τους με μετάλλια να κοσμούν το στέρνο τους. Είναι οι στρατιωτικοί σκύλοι, τετράποδοι ήρωες που με τις οξυμένες αισθήσεις τους και την ακλόνητη αφοσίωσή τους έχουν κερδίσει την αναγνώριση στο πεδίο των μαχών.
Ο αμερικανικός στρατός διαθέτει περίπου 2.500 σκυλιά στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Σύμφωνα με τη Daily Mail, ωστόσο, οι σκύλοι αυτοί θεωρούνται από τον στρατό ως αναλώσιμα κομμάτια του πολεμικού εξοπλισμού που αντικαθίστανται ανάλογα με τις ανάγκες…
Για ορισμένους στρατιώτες ωστόσο, η «επαγγελματική» σχέση εξελίσσεται σε κάτι πολύ διαφορετικό και ο δεσμός που αναπτύσσεται μεταξύ τους είναι πολύ ισχυρός, όταν περνούν μαζί από τον τρόμο του πολέμου.
Το τεύχος Ιουνίου του National Geographic αναδεικνύει τις σχέσεις ζωής που αναπτύχθηκαν στο πολεμικό πεδίο, όπως αυτή ανάμεσα στον Armenta και τον γερμανικό ποιμενικό Zenit.
Αρχικά ο Αrmenta θεωρούσε τον Zenit άλλο ένα όπλο στο οπλοστάσιό του μέχρι που πάτησε σε έναν αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό κι έχασε και τα δυο του πόδια από το γόνατο και κάτω. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο ο Zenit μεταφέρθηκε στην αρμοδιότητα άλλου στρατιώτη.
«Ήταν σαν την φθαρμένη ασπίδα μου», είπε ο Armenta στο National Geographic. «Κάθε σημάδι αφηγείται μία ιστορία. Και τίποτα δεν έμοιαζε πια ωραίο χωρίς αυτόν…».
