@Orilis μόλις σήμερα διάβασα τι συμβαίνει.δεν έχω λόγια πολλά φιλία-αγκαλιές στον Ρας.δυσκολες μερες ευχομαι ψυχραιμία,κουράγιο σε εσάς.
Βασικά... Καλησπέρα σας!
- Thread starter Orilis
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Ότι επιλέξατε είναι το καλύτερο για εσάς και τον σκύλο σας. Γιατί μόνο εσείς ξέρετε τις δικές σας ανάγκες σαν οικογένεια. Ταιριάζει και με την δική μου λογική της ποιότητας ζωής , αλλά αυτό είναι κάτι προσωπικό , η επιλογή και η ευθύνη είναι δική σας.
Αυτό που θα ήθελα είναι να φιλήσετε τον Ράς από όλους εμάς εδώ που τον αγαπάμε πολύ, που λατρεύουμε τις αφτάρες του και την ομορφιά του. Και να κάνετε πολύ κουράγιο και να μην κλαίτε. Απλώς να τον απολαμβάνετε όπως κάνει κι αυτός. Απολαμβάνει την ζωή και θα το κάνει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο γιατί είναι σκύλος.
Και κάτι για την τελευταία πρόταση της εναλλακτικής ιατρικής που ανέφερες. Ευτυχώς κατ εμέ που δεν προσανατολιστήκατε σε τέτοια μονοπάτια.
Ελπίζω ο μήνας να γίνει χρόνος και παραπάνω..Με όλη μου την αγάπη.
Αυτό που θα ήθελα είναι να φιλήσετε τον Ράς από όλους εμάς εδώ που τον αγαπάμε πολύ, που λατρεύουμε τις αφτάρες του και την ομορφιά του. Και να κάνετε πολύ κουράγιο και να μην κλαίτε. Απλώς να τον απολαμβάνετε όπως κάνει κι αυτός. Απολαμβάνει την ζωή και θα το κάνει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο γιατί είναι σκύλος.
Και κάτι για την τελευταία πρόταση της εναλλακτικής ιατρικής που ανέφερες. Ευτυχώς κατ εμέ που δεν προσανατολιστήκατε σε τέτοια μονοπάτια.
Ελπίζω ο μήνας να γίνει χρόνος και παραπάνω..Με όλη μου την αγάπη.
Επειδη εχω χασει 3 σκυλια απο αυτο και εχοντας ακολουθησει 3 διαφορετικους δρομους δεν ξερω να σου πω ποιο ηταν το σωστο και ποιο το λαθος.
Η αναγκη μου για την ποιοτικη παραταση με εκανε να το παλευω,τι εκανα για τα ιδια τα σκυλια δεν ξερω...
Ευχομαι να βρειτε τη δυναμη που εχετε αναγκη!
Ρας,αγορακι μου,χαιρομαι παρα πολυ που σε γνωρισα,δεν εισαι μονο κουκλος εισαι και πολυ καλο παιδι
Η αναγκη μου για την ποιοτικη παραταση με εκανε να το παλευω,τι εκανα για τα ιδια τα σκυλια δεν ξερω...
Ευχομαι να βρειτε τη δυναμη που εχετε αναγκη!
Ρας,αγορακι μου,χαιρομαι παρα πολυ που σε γνωρισα,δεν εισαι μονο κουκλος εισαι και πολυ καλο παιδι
Απο την δευτερα που το εμαθα εχω ενα κομπο στον λαιμο,ενα βαρος στην ψυχη μου.
Πιανω τον εαυτο μου να σκεφτομαι τον Ρας και την Orilis συνεχεια....
Απολαυστε τον μεχρι το επαρκο,η αποφαση σας ειναι δικη σας και ο,τι καλυτερο θα μπορουσατε να κανετε για τον μικρο.
Μπορει να μην εχουμε γνωριστει αλλα η σκεψη μου ειναι σε εσας.
Μου φαινεται αδιανοητο...
Πιανω τον εαυτο μου να σκεφτομαι τον Ρας και την Orilis συνεχεια...
.Απολαυστε τον μεχρι το επαρκο,η αποφαση σας ειναι δικη σας και ο,τι καλυτερο θα μπορουσατε να κανετε για τον μικρο.
Μπορει να μην εχουμε γνωριστει αλλα η σκεψη μου ειναι σε εσας.
Μου φαινεται αδιανοητο...
Αγαπητή @Orilis
Μόλις διάβασα κι εγώ αυτά που περνάς και καταλαβαίνω το γολγοθά σας.
Θα σου πώ μόνο οτι κάτι παρόμοιο πέρασα κι εγώ με το Γουέστι μας, τον Ματ, τον τελευταίο ενάμισυ χρόνο. Παρουσίασε μία μόνιμη διάρροια που οδήγησε σε αφυδάτωση και πτώση όλων των λειτουργιών του. Κάναμε όλων των ειδών τις εξετάσεις, πήγαμε σε πολλούς κτηνιάτρους, η τελική διάγνωση ήταν καρκίνος στο έντερο. Του έδιναν 3-6 μήνες ζωής max. Τον πηγαίναμε δύο φορές την εβδομάδα για ορό (λόγω αφυδάτωσης - από 9 κιλά έμεινε 5,5) και δοκίμασε πολλές διαφορετικές θεραπείες (πλην χημειοθεραπείας).
Παραδόξως αλλά ευτυχώς έχει ξεπεράσει κατά πολύ αυτό το όριο και μάλιστα έχει ανανήψει και τώρα είναι σχεδόν όπως πριν αλλά ψυχολογικά όλοι στην οικογένεια ήμασταν χάλια όλο αυτό το διάστημα και είχαμε προετοιμαστεί - όσο είναι δυνατόν - για το απευκταίο.
Δεν ξέρουμε πόσο θα ζήσει, ελπίζουμε πολύ, αλλά μήπως ξέρουμε και για μας τους ίδιους ;
Συνειδητοποιούμε ότι η ίδια η ζωή είναι ένα θαύμα και η κάθε ημέρα ένα δώρο.
Εύχομαι ολόψυχα κουράγιο, δύναμη κι ΕΛΠΙΔΑ. Κάθε τι είναι για καλό, ακόμη και η σκληρότερη δοκιμασία.
Υ.Γ. Το καλύτερο φάρμακο είναι η προσευχή. Ακόμη και για τους σκύλους. Αν έχετε κάποια γιαγιά από τις παλιές, πείτε της να κάνει καμια προσευχούλα για το σκύλο σας. Της δικιάς μας μάλλον έπιασαν τόπο.
Μόλις διάβασα κι εγώ αυτά που περνάς και καταλαβαίνω το γολγοθά σας.
Θα σου πώ μόνο οτι κάτι παρόμοιο πέρασα κι εγώ με το Γουέστι μας, τον Ματ, τον τελευταίο ενάμισυ χρόνο. Παρουσίασε μία μόνιμη διάρροια που οδήγησε σε αφυδάτωση και πτώση όλων των λειτουργιών του. Κάναμε όλων των ειδών τις εξετάσεις, πήγαμε σε πολλούς κτηνιάτρους, η τελική διάγνωση ήταν καρκίνος στο έντερο. Του έδιναν 3-6 μήνες ζωής max. Τον πηγαίναμε δύο φορές την εβδομάδα για ορό (λόγω αφυδάτωσης - από 9 κιλά έμεινε 5,5) και δοκίμασε πολλές διαφορετικές θεραπείες (πλην χημειοθεραπείας).
Παραδόξως αλλά ευτυχώς έχει ξεπεράσει κατά πολύ αυτό το όριο και μάλιστα έχει ανανήψει και τώρα είναι σχεδόν όπως πριν αλλά ψυχολογικά όλοι στην οικογένεια ήμασταν χάλια όλο αυτό το διάστημα και είχαμε προετοιμαστεί - όσο είναι δυνατόν - για το απευκταίο.
Δεν ξέρουμε πόσο θα ζήσει, ελπίζουμε πολύ, αλλά μήπως ξέρουμε και για μας τους ίδιους ;
Συνειδητοποιούμε ότι η ίδια η ζωή είναι ένα θαύμα και η κάθε ημέρα ένα δώρο.
Εύχομαι ολόψυχα κουράγιο, δύναμη κι ΕΛΠΙΔΑ. Κάθε τι είναι για καλό, ακόμη και η σκληρότερη δοκιμασία.
Υ.Γ. Το καλύτερο φάρμακο είναι η προσευχή. Ακόμη και για τους σκύλους. Αν έχετε κάποια γιαγιά από τις παλιές, πείτε της να κάνει καμια προσευχούλα για το σκύλο σας. Της δικιάς μας μάλλον έπιασαν τόπο.
Οταν αδειαζει το σπιτι σου δεν βλεπεις ανθρωπο η ζωο... Οικογενεια ειναι οσοι μενουν μεσα οταν η πορτα κλεινει...
Κ ολες οι απωλειες πονανε αλλα στο πετσι σου να σε καινε νιωθεις αυτες που αφηνουν το σπιτι σου πιο αδειο οταν κλεινει η πορτα του...
Ετσι να τους πεις....
Ενοχη στο συναισθημα να μην δεχτεις ποτε απο κανεναν...
Κανετε το σωστο γιατι το κανετε με αγαπη κ καλη προθεση μονον...
(Συγνωμη που βρηκα λογια με διαφορα φασης...απο δω κ περα που εγω το χωνεψα...μεχρι να το χωνεψεις κ συ θα χω παντα κατι να σου πω...)
Κ ολες οι απωλειες πονανε αλλα στο πετσι σου να σε καινε νιωθεις αυτες που αφηνουν το σπιτι σου πιο αδειο οταν κλεινει η πορτα του...
Ετσι να τους πεις....
Ενοχη στο συναισθημα να μην δεχτεις ποτε απο κανεναν...
Κανετε το σωστο γιατι το κανετε με αγαπη κ καλη προθεση μονον...
(Συγνωμη που βρηκα λογια με διαφορα φασης...απο δω κ περα που εγω το χωνεψα...μεχρι να το χωνεψεις κ συ θα χω παντα κατι να σου πω...)
όπως βλέπεις αγαπητή οριλις, είμαστε όλοι εδώ
Είναι πάντα στενάχωρο και δύσκολο να χάνεις ένα φίλο, έναν σύντροφο, έναν συνοδοιπόρο.. Πόσο μάλλον, όταν τον νιώθεις να "σβήνει" νωρίτερα από ότι πρέπει.. Είτε αυτός λέγεται άνθρωπος, είτε σκύλος, είτε δεν ξέρω κι εγώ τι.
@Orilis κουράγιο ρε κορίτσι.. Να είσαι δυνατή για το Ρας, για το σύζυγό σου, μα και για σένα την ίδια. Απολαύστε τον όσο το δυνατόν περισσότερο και προσπαθήστε να μη δείχνετε τη στεναχώρια σας. Είναι δύσκολο, το ξέρω, μα μην το βάλετε κάτω. Μην σταματήσετε να ελπίζετε. Γίνονται και θαύματα πολλές φορές..
@Orilis κουράγιο ρε κορίτσι.. Να είσαι δυνατή για το Ρας, για το σύζυγό σου, μα και για σένα την ίδια. Απολαύστε τον όσο το δυνατόν περισσότερο και προσπαθήστε να μη δείχνετε τη στεναχώρια σας. Είναι δύσκολο, το ξέρω, μα μην το βάλετε κάτω. Μην σταματήσετε να ελπίζετε. Γίνονται και θαύματα πολλές φορές..
@Orilis θα ήθελα να σου πω και το πιστεύω μέσα από την καρδιά μου και ας μην σας ξέρω πως ότι χρειαστείτε από Αθήνα για τον ρας είτε διανυκτέρευση αν νοσηλευτεί η ότι διποτε άλλο με ένα μήνυμα θα είμαι μαζί σας.
ώρες ώρες-με αυτή την συναισθηματική ανταπόκριση- αυτο το φορουμ σε σκλαβώνει....
Orilis, απόλαυσε τον και κανε τον να σε απολαύσει και αυτός...
η κορτιζόνη κάνει θαύματα και θα δεις ότι για κάποιο καιρό θα έχεις πάλι τον σκύλο σου έτσι όπως τον ήξερες.... άρα....προγραμματίστε βόλτες και παιχνίδια..
σας στέλνουμε όλη την θετική μας ενέργεια..
εύχομαι κουράγια και δύναμη...
Orilis, απόλαυσε τον και κανε τον να σε απολαύσει και αυτός...
η κορτιζόνη κάνει θαύματα και θα δεις ότι για κάποιο καιρό θα έχεις πάλι τον σκύλο σου έτσι όπως τον ήξερες....
άρα....προγραμματίστε βόλτες και παιχνίδια..σας στέλνουμε όλη την θετική μας ενέργεια..
εύχομαι κουράγια και δύναμη...
Tώρα εντελώς τυχαία το είδα...
Ειλικρινά αδυνατώ να βρω κάτι να πω!
Να ξέρετε ότι όλοι, με τον ένα η τον άλλο τρόπο, είμαστε δίπλα σας!
Ειλικρινά αδυνατώ να βρω κάτι να πω!
Να ξέρετε ότι όλοι, με τον ένα η τον άλλο τρόπο, είμαστε δίπλα σας!
Κρίμα, αλήθεια. Εύχομαι ο,τι καλύτερο. Σας σκέφτομαι κι ας μη σας ξέρω.
Εχθές συμπληρώθηκε ένας μήνας που βγήκε το καταραμένο αποτέλεσμα της εξέτασης και σε τρεις μέρες από σήμερα θα κλείσουμε μήνα που το ξέρουμε κι εμείς... Ας κάνω ένα update, λοιπόν.
Ξεκινάω από τα αρνητικά: Εχθές κάναμε μια γενική αίματος, έτσι απλά για να δούμε πως εξελίσσεται το πράγμα, πέρα από αυτό που βλέπουμε. Έχουν ανέβει αρκετά τα λευκά αιμοσφαίρια κι έχουν πέσει τα ερυθρά, η αιμοσφαιρίνη κι ο αιματοκρίτης. Επίσης έχει χάσει δύο κιλά και κάτι ψιλά τις τελευταίες τρεις εβδομάδες.
Πάμε στα καλά τώρα! Το καμάρι μου έχει όρεξη για φαγητό όπως τον καλό παλιό καιρό. Και παραπάνω, μη σας πω. Ήταν που ήταν ζητιάνος, τώρα που τον κακομαθαινουμε έχει γίνει μεγάλος ζήτουλας. Μας αφήνει, ευτυχώς, ακόμα, να φάμε αξιοπρεπώς στο τραπέζι, όμως. Ίσως γιατί όταν τρώμε γεύμα-γεύμα δεν του δίνουμε να τσιμπήσει. Οποιαδήποτε άλλη στιγμή τρώμε κανένα σνακ όμως, του δίνουμε κι αντίστοιχα κι αυτός μετράει τις μπουκιές μας.
Η ακράτεια έχει, κατά γενική ομολογία, υποχωρήσει και τις ελάχιστες φορές που βρίσκουμε καμιά σταγόνα απο'δω κι απο'κει κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε. Εντάξει, έχουμε γεμίσει το σπίτι πάνες, αλλά αυτά είναι ασημαντες λεπτομέρειες. Πάνα στη μαξιλάρα του, πάνα στο κρεββατάκι του στο υπνοδωμάτιο, πάνα και στον καναπέ. Ευτυχώς δεν είναι σεμεδάκια!
Σαν να έχει περιοριστεί η πολυδιψία κι η πολυουρία. Όχι θεαματικά, αλλά κάνει διαφορά το 4 από το 6 εξόδους για κατούρημα. Προχθές, δε, έκανε κάτι που μας άφησε με ανοιχτό το στόμα: καιρό πριν αρρωστήσει λέγαμε ότι βλακεία που δεν τον έχουμε μάθει ότι το κατούρημα στο μπαλκόνι επιτρέπεται. Ε, πριν από δύο μέρες, πήγε στην μπαλκονόπορτα και ζήτησε να βγει στο μπαλκόνι. Είχε λιακαδα, φανταστηκαμε θέλει να βγει έξω να φωτοσυνθέσει, που του αρέσει. Αμ δε! Κατούρησε ο κύριος κι άκουσε, εννοείται, πολλά μπράβο! Εφτά χρόνια για να του μάθουμε κάτι εφαρμόζουμε ένα σκασμό εκπαιδευτικά τρικ. Θετικά, κλασσικά, αρνητικά, αεροπλανικά, ζόρικα που κάνουν στην Ινδία κ.ο.κ. Ε τελικά βλακεία μας! Τόσα χρόνια χρειαζόταν απλά να πούμε μπροστά του τι θέλουμε. Εκπαίδευση δια της συζητήσεως!
Η βραδυνη μας βόλτα είναι πλέον η μόνη που μπορεί να θεωρηθεί βόλτα κι όχι έξοδος απλά για τουαλέτα. Είναι η στιγμή της ημέρας που ξαναγίνεται χαζοέφηβος, με την τρέλα του για τα μπαλάκια (σπάσε ακόμα όσα θέλεις, θησαυρέ μου) είτε σε επαναφορά είτε σαν μασουλητήρια. Ετοιμοπόλεμος για καυγά μόλις συναντήσουμε κυριαρχικό σκύλο (ένα περίεργο πράγμα, πλέον τον κόβω μόνο για τα μάτια του κόσμου, του λέω με λόγια σταμάτα βρε και η χροιά της φωνής μου λέει "γιούργια πασά μου!". Έτσι κι αλλιώς στο λουρί είναι, δεν πρόκειται να φτάσει το άλλο σκυλί. Το πολύ πολύ να μας δουλεύει από μέσα του ο απέναντι που δεν ακούει εντολές ο σκύλος. Ε, και; Τώρα έχει free pass στην συμπεριφορά, φτάνει να μην πειραξουμε άλλον. Δεν μας νοιαζουν πια οι καλοί τρόποι κλπ κλπ. Α! Φλέρταρε και θηλυκό που πετύχαμε σε οίστρο. Μη χάσει, ο ερωτύλος! Επειδή όλα αυτά εκτυλίσσονται το βράδυ, ο φωτισμός δεν βοηθάει για φωτογραφίες. Οπότε έχε βολέψει ο καιρός έχουμε κάνει και κυριακάτικη μίνι εξόρμηση στας εξοχάς.
Στο σπίτι, γενικότερα είναι κουρασμένος, αλλά κεφάτος και δείχνει χαρούμενος. Σύμφωνα με τους κτηνιάτρους, δεν πονάει, και μπορώ να πω οτι το βλέπουμε αυτό. Πριν την αγωγή με την κορτιζόνη, δεν ήμαστε και τόσο σίγουροι, κι ας μας το έλεγαν οι κτηνίατροι, καθώς φαινόταν πολύ καταβεβλημενος. Κι εννοείται ότι έχει γίνει σκατοχαδιάρης! Με την πρώτη ευκαιρία, τσουπ, γυρίζει κοιλίτσα για τριψιμο.
Ξεκινάω από τα αρνητικά: Εχθές κάναμε μια γενική αίματος, έτσι απλά για να δούμε πως εξελίσσεται το πράγμα, πέρα από αυτό που βλέπουμε. Έχουν ανέβει αρκετά τα λευκά αιμοσφαίρια κι έχουν πέσει τα ερυθρά, η αιμοσφαιρίνη κι ο αιματοκρίτης. Επίσης έχει χάσει δύο κιλά και κάτι ψιλά τις τελευταίες τρεις εβδομάδες.
Πάμε στα καλά τώρα! Το καμάρι μου έχει όρεξη για φαγητό όπως τον καλό παλιό καιρό. Και παραπάνω, μη σας πω. Ήταν που ήταν ζητιάνος, τώρα που τον κακομαθαινουμε έχει γίνει μεγάλος ζήτουλας. Μας αφήνει, ευτυχώς, ακόμα, να φάμε αξιοπρεπώς στο τραπέζι, όμως. Ίσως γιατί όταν τρώμε γεύμα-γεύμα δεν του δίνουμε να τσιμπήσει. Οποιαδήποτε άλλη στιγμή τρώμε κανένα σνακ όμως, του δίνουμε κι αντίστοιχα κι αυτός μετράει τις μπουκιές μας.
Η ακράτεια έχει, κατά γενική ομολογία, υποχωρήσει και τις ελάχιστες φορές που βρίσκουμε καμιά σταγόνα απο'δω κι απο'κει κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε. Εντάξει, έχουμε γεμίσει το σπίτι πάνες, αλλά αυτά είναι ασημαντες λεπτομέρειες. Πάνα στη μαξιλάρα του, πάνα στο κρεββατάκι του στο υπνοδωμάτιο, πάνα και στον καναπέ. Ευτυχώς δεν είναι σεμεδάκια!
Σαν να έχει περιοριστεί η πολυδιψία κι η πολυουρία. Όχι θεαματικά, αλλά κάνει διαφορά το 4 από το 6 εξόδους για κατούρημα. Προχθές, δε, έκανε κάτι που μας άφησε με ανοιχτό το στόμα: καιρό πριν αρρωστήσει λέγαμε ότι βλακεία που δεν τον έχουμε μάθει ότι το κατούρημα στο μπαλκόνι επιτρέπεται. Ε, πριν από δύο μέρες, πήγε στην μπαλκονόπορτα και ζήτησε να βγει στο μπαλκόνι. Είχε λιακαδα, φανταστηκαμε θέλει να βγει έξω να φωτοσυνθέσει, που του αρέσει. Αμ δε! Κατούρησε ο κύριος κι άκουσε, εννοείται, πολλά μπράβο! Εφτά χρόνια για να του μάθουμε κάτι εφαρμόζουμε ένα σκασμό εκπαιδευτικά τρικ. Θετικά, κλασσικά, αρνητικά, αεροπλανικά, ζόρικα που κάνουν στην Ινδία κ.ο.κ. Ε τελικά βλακεία μας! Τόσα χρόνια χρειαζόταν απλά να πούμε μπροστά του τι θέλουμε. Εκπαίδευση δια της συζητήσεως!
Η βραδυνη μας βόλτα είναι πλέον η μόνη που μπορεί να θεωρηθεί βόλτα κι όχι έξοδος απλά για τουαλέτα. Είναι η στιγμή της ημέρας που ξαναγίνεται χαζοέφηβος, με την τρέλα του για τα μπαλάκια (σπάσε ακόμα όσα θέλεις, θησαυρέ μου) είτε σε επαναφορά είτε σαν μασουλητήρια. Ετοιμοπόλεμος για καυγά μόλις συναντήσουμε κυριαρχικό σκύλο (ένα περίεργο πράγμα, πλέον τον κόβω μόνο για τα μάτια του κόσμου, του λέω με λόγια σταμάτα βρε και η χροιά της φωνής μου λέει "γιούργια πασά μου!". Έτσι κι αλλιώς στο λουρί είναι, δεν πρόκειται να φτάσει το άλλο σκυλί. Το πολύ πολύ να μας δουλεύει από μέσα του ο απέναντι που δεν ακούει εντολές ο σκύλος. Ε, και; Τώρα έχει free pass στην συμπεριφορά, φτάνει να μην πειραξουμε άλλον. Δεν μας νοιαζουν πια οι καλοί τρόποι κλπ κλπ. Α! Φλέρταρε και θηλυκό που πετύχαμε σε οίστρο. Μη χάσει, ο ερωτύλος! Επειδή όλα αυτά εκτυλίσσονται το βράδυ, ο φωτισμός δεν βοηθάει για φωτογραφίες. Οπότε έχε βολέψει ο καιρός έχουμε κάνει και κυριακάτικη μίνι εξόρμηση στας εξοχάς.
Στο σπίτι, γενικότερα είναι κουρασμένος, αλλά κεφάτος και δείχνει χαρούμενος. Σύμφωνα με τους κτηνιάτρους, δεν πονάει, και μπορώ να πω οτι το βλέπουμε αυτό. Πριν την αγωγή με την κορτιζόνη, δεν ήμαστε και τόσο σίγουροι, κι ας μας το έλεγαν οι κτηνίατροι, καθώς φαινόταν πολύ καταβεβλημενος. Κι εννοείται ότι έχει γίνει σκατοχαδιάρης! Με την πρώτη ευκαιρία, τσουπ, γυρίζει κοιλίτσα για τριψιμο.
Attachments
- Status
