Γιατί με ταλαιπωρεί έτσι; (φλοκάτες και κουτιά)

[Sara]

Ο λόγος για το Πάντα-Πάντα που έχει αποτρελαθεί! Καταρχήν φοβούνταν πάντα την ηλεκτρική σκούπα, τις αστραπές, τα πυροτεχνήματα, τη χειραποσκευή μου, την πόρτα του ψυγείου όταν ανοίγει και τη σακούλα των σκουπιδιών όταν την τινάζω να ανοίξει! Επίσης αρνείται να περάσει πάνω από τις γραμμές του τρένου. Τώρα φοβάται το κουτί με τα κακοσούλουπα ζαρζαβατικά που μας έρχεται κάθε δυο βδομάδες και τις φλοκάτες που έβαλα στο δωμάτιό μου! Ουσιαστικά κοιτάζει με τρόμο τις φλοκάτες και περνάει από όσο το δυνατόν πιο μακρυά και αρνείται να περάσει τα στενά της κουζίνας μεταξύ κουτιού στο πάτωμα και πλαστικού κουτιού που βάζω τα μπωλ του. Και όχι, δεν δουλεύει ούτε το καλόπιασμα, ούτε οι λιχουδιές.

Καμιά ιδέα έχετε; Ή καμιά εξήγηση;

 

[Stella Thessaloniki]

Καλησπέρα!
Καθότι δεν γνωρίζω το σκύλο σου θα σου πω τι απάντηση έδωσε ο εκπαιδευτής για τον δικο μου σκύλο ο οποίος είχε παρόμοιες συμπεριφορές με τον δικό σου....
Ανισορροπια. Κάποια σκυλιά ασχέτως πόσο καλά κοινωνικοποιηθηκαν στην νεαρή τους ηλικία, ταραζονται με το παραμικρό.
Ο δικός μου πχ δεν κατέβαινε τις σκάλες της πολυκατοικίας, φοβόταν διαφορά αντικείμενα στο σπίτι, γαβγιζε το Χριστούγεννατικο δέντρο, φοβόταν τον καλόγερο, ταραζοταν με τα απλωμένα ρούχα κ άλλα πολλά...
Η Ανισορροπια αυτή στη δική μας περίπτωση διορθώθηκε κατόπιν 6μηνης παραμονής του σε εκπαιδευτήριο κ είναι πλέον σκύλος κανονικός....

 

[Sara]

Με τη φλοκάτη το ξεπέρασε επιτέλους προχτες. Ήταν σκοτάδι, είχα πάει να κοιμηθώ και αυτός είχε ανεβεί στο κρεβάτι μου. Κάποια στιγμή, όπως συνηθίζει, αποφάσισε να πηδήξει κάτω και να πάει στο κρεβάτι του, οπότε ξεχάστηκε και πήδηξε από τη μεριά που είχε από κάτω φλοκάτη. Κατάλαβε ότι η φλοκάτη δεν τρώει σκύλους και τώρα δεν έχει πρόβλημα να πατήσει αν και την κοιτάζει ακόμα πού και πού καχύποπτα.

Έχουμε όμως άλλο πρόβλημα. Το Μουφ του είχε μεγαλόψυχα παραχωρήσει το κρεβάτι του που το είχα φτιάξει εγώ πριν χρόνια. Το γέμισμα είχε παλιώσει, οπότε δεν ήταν πλέον βολικό και ο κακομοίρης το έσιωνε συνέχεια με το ποδαράκι του πριν ξαπλώσει να κοιμηθεί. Πέταξα λοιπόν χτες το παλιό γέμισμα, έπλυνα τα πάντα και έβαλα καινούριο. Έλα όμως που το καινούριο γέμισμα το κάνει πιο αφράτο και ελαφρώς πιο ψηλό! Οπότε τώρα δεν πλησιάζει το απειλητικό του κρεβάτι. Τελικά κάθισα εγώ πάνω, τον πήρα αγκαλιά και τον έβαλα να κάτσει ο μισός απάνω, οπότε και πάλι συνειδητοποίησε ότι δεν πρόκειται να τον σκοτώσει. Φυσικά το κοιτάζει ακόμα με μεγαλύτερη καχυποψία από τη φλοκάτη, αλλά ευελπιστώ ότι θα πάει σύντομα να κοιμάται πάνω.