Για πόσο ακόμα; (απωλεια σκυλου)

[Viper]

Αλεξανδρα μ καλημερα.
Πολυ ομορφα αυτα που ειπες για την Λα'ι'κα.
Την Λα'ι'κα που παλεψε μαζι με την Φριντα το ιδιο πραγμα την ιδια περιοδο.
Την Λα'ι'κα που υπεφερε τον ιδιο πονο με την Φριντα με τις ιδιες υπουλες γαμημενες επιληπτικες κρισεις.
Την Λα'ι'κα που εφυγε λιγο μετα την Φριντα για να την προλαβει στο δρομο για να παιξουνε.
Ειναι μαζι και παιζουνε...Μαζι με αλλα πολλα παιδια...

 

[laika]

και το πιο χαζο που κανω:

για ποσο ακομη θα αφηνω τη συριγγα πανω στο τραπεζι?

ειναι η ενεση που εκανα στη λαικα οταν επαθε γαστροραγια εκεινο το καταραμενο μεσημερι.. την εχω αφησει στο ιδιο σημειο, οπως εκεινο τη μερα που την εκανα.. ουτε και ξερω γιατι.. ισως γιατι ηταν η τελευταια μου ελπιδα για να ζησει.. ισως γιατι οταν εκανα την ενεση καθε λεπτο που περνουσε ηταν αιωνας καθως περιμενα να δω τι θα γινει, αν θα ζησει ή αν θα πεθανει.. τελικα τιποτα, ουτε κι αυτη η κωλοενεση που ειχα εναποθεσει ολες μου τις ελπιδες την εφεραν πισω.. η λαικα αμεσως μετα το μαυρο εμετο (γαστροραγια) επεσε σε κατι σαν αδρανεια, σαν κωμα, και μετα απο 20 λεπτα απλα πεθανε.. και η ενεση που τη φυλουσα ολο αυτο τον καιρο για την επειγουσα περιπτωση της γαστροραγιας αποδειχτηκε απλα μια μ@λακια και μιση...
ενιγουει.. οταν ημουν μικρη ηθελα να γινω κτηνιατρος.. μεγαλωνοντας αλλαξα γνωμη.. μακαρι να μην ειχα αλλαξει γνωμη ποτε, ισως και να τα ειχα καταφερει καλυτερα ρε λαικα... δε θα σε ξεχασω ποτε..

 

[laika]

ξυπνος τετοια ωρα? ο ιδιος πονος μας τρωει μου φαινεται!

μαζι θα ειναι οι μικρες μας και θα μας βλεπουν απο ψηλα

 

[Viper]

Εκανες οτι μπορουσες. Οτι ηταν ανθρωπινος δυνατο.
Εψαξες απο εδω ετρεξες σε γιατρους ειχεσ ενεσεις ειχες φαρμακα...
Δυστυχως Αλεξ μ δν μπορουμε να νικαμε παντα σε αυτη τη ζωη.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΜΕ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΟΠΛΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ.
ΟΤΑΝ ΔΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑΜΕ.

 

[Viper]

ξυπνος τετοια ωρα? ο ιδιος πονος μας τρωει μου φαινεται!

μαζι θα ειναι οι μικρες μας και θα μας βλεπουν απο ψηλα

Εχω καταργησει τον βραδινο υπνο απο τοτε.
Ναι ιδιος πονος μας τρωει ακομη μια φορα.

 

[laika]

ασχετο αλλα ετυχε 2 φορες στη ζωη μου και με "εσωσε" το ιντερνετ.. η μια ειδικα κυριολεκτικα με εσωσε, μπορει και να μη ζουσα τωρα..
δε φανταζομουν ποτε οτι καποια μερα που θα ερχοταν η αναγκη για τη λαικα και θα εβρισκα τη λυση και παλι μεσα πο το νετ.. κι αν η Λαικα δε ζει ακομη, ομως εζησε καποιες μερες παραπανω γιατι βρηκα εσενα και τη φριντα.. σ ευχαριστω..

 

[Viper]

Μν με ευχαριστεις. Μακαρι να βοηθαγαμε περισσοτερο.
Αλλο δυστυχως οπως ορθα ειχες πει εσυ απλα ειχαμε ξεγελασει τον χαρο με τα φαρμακα κτλ.
Καραδοκουσε παντα.

 

[Tonini]

Eνα τελευταιο απο εμένα....(θελω να πιστευω...)
Για πόσο ακόμα θα σε περιμένω να μου ακινητοποιήσεις τις σιχαμερες κατσαρίδες για να μπορέσω να τις εξοντώσω?????Που εισαι ρε Μαξιμίλιαν?Σε χρειάζομαι.....Δεν αντέχω άλλο.....

 

[Viper]

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος σαν αύριο. Πως περνάει ο καιρός ε?

 

[Amaliaz]

Ελληνικα γραφουμε Γιαννη

Περασε ναι .. σα νερακι... δε μας βαζεις καμια φοτο της Γκρετα τωρα που εχει γινει ολοκληρος σκυλαρος?

 

[Viper]

Θα σασ βαλωωωωωωωωω!!! εγραψα γκρικλις ε? το ξεχασα!

 

[johnk]

Φίλε Viper,

...(ξανα)διάβασα, από την αρχή, το θέμα σου... το θέμα "μας"... Εχεις δίκιο, δεν ξεχνιέται!!!

Ομως, απ' όλο το θέμα, μου έμεινε μία φράση του Ευγένιου Ο' Νηλ, στο δοκίμιο που έγραψε, όταν πέθανε ο δικός του σκύλος, σα διαθήκη του σκύλου του... μία φράση - φωτεινή ακτίνα μπροστά μας...

"...Δεν θέλω να τιμήσουν έτσι τη μνήμη μου. Αυτό που θα ήθελα να νιώθω είναι πως, έχοντας εμένα κάποτε στην οικογένεια, τώρα δεν θα μπορούν να ζήσουν χωρίς σκύλο!"

 

[Veronica]

Ομως, απ' όλο το θέμα, μου έμεινε μία φράση του Ευγένιου Ο' Νηλ, στο δοκίμιο που έγραψε, όταν πέθανε ο δικός του σκύλος, σα διαθήκη του σκύλου του... μία φράση - φωτεινή ακτίνα μπροστά μας...

"...Δεν θέλω να τιμήσουν έτσι τη μνήμη μου. Αυτό που θα ήθελα να νιώθω είναι πως, έχοντας εμένα κάποτε στην οικογένεια, τώρα δεν θα μπορούν να ζήσουν χωρίς σκύλο!"

Τι έγραψε ο άνθρωπος!!! =D> =D>

 

[sofakik]

απλα καταπληκτικο....

 

[fani]

Καλα εχω παθει πλακα με ολο το θεμα....γιατι εγω τωρα το διαβασα και με βουρκωσατε εστω και καθυστερημενα

johnk, τι ωραιο αυτο που εγραψες...θα το θυμαμαι!!!Οπως και πολλα απο αυτο το θεμα...εχω λιωσει!!!

 

[Viper]

Οντως πολυ ομορφο αυτο johk. Και να ξερεις πως οταν ειπες ΄''το θεμα μας'' εδωσες φωτια Λιγες ωρες ακομα για να αλλαξει η μερα αντε να δουμε τι θα γινει

 

[Tonini]

veronica απλά...τελειο!!!!
απλά για ακόμα μία φορά αναρωτιέμαι......για πόσο ακόμα? εχω πολυ καιρό να μπω στο φορουμ λογω δουλειάς και γενικού τρξίματος...ομως να...πριν λίγο εκεί που μάζευα το σπίτι και ετοιμαζόμουν να ξαπλώσω πέρασε απο το μυαλό μου...που είναι? τι κάνει? πως είναι? δεν μπορώ να τον φροντίζω πια...για πόσο ακόμα θα περνάνε αυτές οι σκέψεις απο το μυαλό μου? για πόσο ακόμα θα ξέρω οτι δεν μπορώ να λειτουργήσω χωρίς την παρουσία του...?για πόσο ακόμα θα γυρνάω απο την δουλειά και θα περιμενω να βγεί απο το πάπλωμα για να τον πάω βόλτα???για πόσο ακόμα...

Αφιερωμένο....
Κι αν είσαι τώρα μακριά μου
Κι αν έχουν όλα πια χαθεί
Ακόμη μετράω σημάδια σου
Ακόμη δεν έχω κουραστεί
Κι αν δεν είσαι πια κοντά μου
Κι αν ο ύπνος με ξεχνά
Εσύ είσαι τώρα τα όνειρά μου
Εσύ είσαι η ώρα κι η στιγμή......αλλη μια νυχτα αντεχω.....αλλη μια νύχτα σιωπή.....
καλό βράδυ σε όλους τους αγγέλους εκεί ψηλά...
Μαξιμίλιαν....περιμενε με....εκεί στη γέφυρα...θυμάσαι???
Καληνύχτα.

 

[Veronica]

Tonini, έκλαιγα μια ώρα με το'' Πάμε Πακέτο'', τωρα κλαιω και με αυτο που έγραψες! Βαλτοί είστε όλοι;


ΥΓ: Τη φράση πιο πάνω την έγραψε ο Ευγένιος Ο'Νηλ και την παρέθεσε ο κυριος Γιάννης ή λες για την υπογραφή;

 

[Tonini]

Για την υπογραφή είπα Veronica....χρειάζεται που κ που να κλαίμε λίγο...θυμόμαστε οτι είμαστε ανθρωποι με αισθήματα...κ οχι απλα ενας οργανισμός που περπατά σε 2 αντί για 4 πόδια.....

 

[l.Kyveli]

Τα Δαλματίας φυσικά, όπως όλοι γνωρίζουν, είναι τα καλύτερα. Προτείνω λοιπόν ο διάδοχος μου να είναι Δαλματίας. Αποκλείεται να έχει τόσο καλή ανατροφή και τρόπους όπως εγώ. Αποκλείεται βεβαίως να είναι τόσο ξεχωριστός και όμορφος όσο ήμουν εγώ στα νιάτα μου. Ο Κύριος και η Κυρία μου δεν πρέπει να ζητούν το αδύνατο. Εκείνος θα βάλει τα δυνατά του, είμαι σίγουρος και ακόμη και τα αναπόφευκτα ελαττώματά του θα βοηθήσουν, με τη σύγκριση, να παραμείνει ζωντανή η ανάμνηση μου. [/FONT]

Αφήνω λοιπόν στον διάδοχο μου το κολάρο και το λουρί μου, το παλτό και το αδιάβροχο μου, φτιαγμένα κατά παραγγελία στου Hermes στο Παρίσι. Δεν θα καταφέρει βεβαίως ποτέ να τα φορέσει με το δικό μου στυλ, όταν έκανα βόλτες στην PlaceVendome ή αργότερα στην ParkAvenue, με όλα τα μάτια καρφωμένα επάνω μου με θαυμασμό. Αλλά και πάλι είμαι σίγουρος ότι θα κάνει ότι μπορεί για να μη μοιάζει με αδέξιο, επαρχιώτη σκύλο.[ /FONT]

Εγώ πάλι διαβάζω και ξαναδιαβάζω αυτό το κομμάτι και ενώ είμαι δακρυσμένη από το υπόλοιπο χαμογελάω και σκέφτομαι ότι ακόμη και όταν κλαίμε για την απώλεια μας πάντα έχουμε να θυμόμαστε κάτι υπέροχο από αυτά που μας φέρνει χαμόγελο και ευτυχία..