Ραματα δε γινονται σε δαγκωμα σκυλου...
Νομιζω οτι το "παιχνιδι" χαθηκε μετα το πρωτο συμβαν... τα εκαναν ολα λαθος και ηταν προδιαγεγραμενη η πορεια του σκυλου.
Γονίδιο? Ξαφνική τρέλλα? ή ο "άνθρωπος"?
- Thread starter johnk
- Ημερομηνία δημιουργίας
Νομιζω οτι το "παιχνιδι" χαθηκε μετα το πρωτο συμβαν... τα εκαναν ολα λαθος και ηταν προδιαγεγραμενη η πορεια του σκυλου.
Kαι τι σημαίνει αυτό;
Αν μου γρυλίσει ο σκύλος μου θα το αγνοήσω και θα περιμένω να μου κόψει κομμάτι για να αντιδράσω;
Εχω μια απορια σχετικη με το θεμα του thread. Αν υποθεσουμε οτι η επιθετικη συμπεριφορα του σκυλου ηταν λογω των λαθων του ιδιοκτητη. Πιστευετε οτι μετα απο εκπαιδευση, διορθωση και ολων των ενεργειων που πρεπει να γινουν, μπορει ο σκυλος να ενταχθει παλι στην οικογενεια;
Δεν θα υπαρχει μια μονιμη καχυποψια απεναντι στο σκυλο;
Καπου εχω διαβασει οτι μπορει και η αλλαγη περιβαλλοντος να ειναι καλο για το σκυλο, κανει μια καινουργια αρχη.
Ποια ειναι η γνωμη σας;
Δεν θα υπαρχει μια μονιμη καχυποψια απεναντι στο σκυλο;
Καπου εχω διαβασει οτι μπορει και η αλλαγη περιβαλλοντος να ειναι καλο για το σκυλο, κανει μια καινουργια αρχη.
Ποια ειναι η γνωμη σας;
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι μετά απο επίθεση του σκύλου σε κάποιο μέλος της οικογένειας (ειδικότερα σε αυτή την περίπτωση που μιλάμε για μεγάλη οικογένεια), αν η οικογένεια αποφασίσει να κρατήσει τον σκύλο, μπορεί αυτός να επανενταχθεί. Αν έμενε ο σκύλος, η μόνη για εμένα ασφαλής λύση θα ήταν ο περιορισμός του και η αποκλειστική επαφή με το αφεντικό και εννοείται με έμπειρο εκπαιδευτή μονίμως απο πάνω.
Κατάλαβα τι φυλή εννοείς απο την αρχή.Είπαμε: Φυλή "συγγενής" με τις δικές μου... τη "μουσούδα" δεν την βλέπεις στο avatar μου?
.
Αυτό που θέλω να πω ειναι οτι εχω ξανακούσει την ίδια ιστορία με άλλους σκυλους
σε διαφορετικές οικογένειες. Πχ ένα ΓΠ ενός φίλου που και αυτό το πήγε αδιάβαστο.
Εχει συμβεί πολλές φορές και συμβενει με διάφορες φυλές ακόμα και με μικροσωμα
τα οποία δεν μπορούν να κάνουν ζημιά και αφήνονται να ταλεπορουν την οικογένεια
ή πετιούνται στο δρόμο. Εγω πιστευω οτι η πιθανότητα να ειναι ιατρικό προβλημα
ειναι παρά πολύ μικρή. Ο σκυλος σίγουρα θα ειχε δείξει σημάδια απο καιρό αλλα δεν
μπόρεσαν να τα διαβάσουν. Σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να γίνει ευθανασία. Αφου
εξαντλείς την λύση του εκπεδευτή ή των εκπεδευτών τότε τον δίνεις κάπου που μπορούν
και εχουν θέληση και γνώσεις να τον κουμαντάρουν.
Το ίδιο συνέβη και σε μια φιλική οικογένεια με Καυκάσου. Αφου αγρίεψε σε όλους που μας
γνώριζε απο μικρό και μας έβλεπε συχνά δάγκωσε πρώτα το αδελφό μου που αφου τον
χάιδεψε πήγε να χαιδεψει και τον αλλο σκυλο της οικογένειας. Μετα δάγκωσε τον γιό
του φίλου και ετοιμαζόταν να επιτεθεί συν το χρόνο και στο "αφεντικό του".
Αφου δεν υπήρχε δυνατότητα εκπέδευσης-επαναπροσαρμογής τον στηλανε
κλαίωντας σε μαντρί με πρόβατα.
Σαν τελική λύση ειναι πολυ καλύτερη απο την απαράδεκτη ευθανασία. Ακομα και
αν ο σκυλος δεν ειναι ποιμενικός.
Η οικογένια που μπορεί να επανένταξη ενα σκυλο που εχει φτάσει στο απροχώρητο
δεν θα έφτανε ποτε σε αυτο το σημείο.
Η αλλαγή περιβάλλοντος και πιό έμπειρου ιδιοκτήτη ειναι το καλήτερο.
Διαβάζοντας το πρώτο ποστ πιστεύω ότι όντως είχε κάποιο θέμα υγείας ο σκυλάκος.
Αν προσπαθούσε να πάρει την κυριαρχία και έκανε διορθώσεις θα ξεκινούσε με ανυπακοή και μικροεντάσεις για φαγητό, χώρο κτλ.
Συμφωνώ με την ευθανασία που του έγινε, θα διαφωνούσα αν ήταν θέμα εκπαίδευσης.
Ρόλο βεβαια παίζει και το μέγεθος του σκυλου.
Αν προσπαθούσε να πάρει την κυριαρχία και έκανε διορθώσεις θα ξεκινούσε με ανυπακοή και μικροεντάσεις για φαγητό, χώρο κτλ.
Συμφωνώ με την ευθανασία που του έγινε, θα διαφωνούσα αν ήταν θέμα εκπαίδευσης.
Ρόλο βεβαια παίζει και το μέγεθος του σκυλου.
Σε πρωτη αναγνωση λογω του προτερου εντιμου βιου αξιζε ο σκυλος μια εξονυχιστικη ιατρικη εξεταση σαν ενα τελευταιο δωρο για οσα τους ειχε χαρισει.
Παρολα αυτα αν υποθεσουμε οτι δεν συνετρεχε ιατρικος λογος, τοτε αν η οικογενεια επελεγε να κρατησει τον σκυλο, θα επρεπε να αρχισει η σχεση ολων με το σκυλο απο το μηδεν με βοηθεια εκπαιδευτη.
Κατι τετοιο δεν ειναι ευκολο ομως οταν μιλαμε για ενα σκυλο 65 κιλων οπου οι περισσοτεροι στην οικογενεια τον φοβουνται.
Απο την αλλη δεν νομιζω οτι υπαρχει πολυς κοσμος που ψαχνει να βρει ενα θηριο 65 κιλων που δαγκωσε ολη την οικογενεια που ζουσε για να περασει το χρονο του.
Νομιζω οτι για τους περισσοτερους (κτηιατρους, εκτροφεις, καποιους εκπαιδευτες) η συμβουλη της ευθανασιας ειναι η ευκολη λυση, γιατι υπαρχουν και πραγματα πρακτικα π.χ. ποιος θα βγαζει βολτα το σκυλο ας πουμε. Και αν ο μπαμπας εχει δουλεια ή αρρωστησει?
Συν του οτι δεν θελουν να παρουν την ευθυνη μιας μελλοντικης επιθεσης.
Προσωπικα νομιζω οτι ο σκυλος ειχε τυχη μονο αν τον αναλαμβανε καποιος πορωμενος, σχετικα νεος εκπαιδευτης, ο οποιος θα εβλεπε αυτην την κατασταση σαν μια μεγαλη προκληση.
Παρολα αυτα αν υποθεσουμε οτι δεν συνετρεχε ιατρικος λογος, τοτε αν η οικογενεια επελεγε να κρατησει τον σκυλο, θα επρεπε να αρχισει η σχεση ολων με το σκυλο απο το μηδεν με βοηθεια εκπαιδευτη.
Κατι τετοιο δεν ειναι ευκολο ομως οταν μιλαμε για ενα σκυλο 65 κιλων οπου οι περισσοτεροι στην οικογενεια τον φοβουνται.
Απο την αλλη δεν νομιζω οτι υπαρχει πολυς κοσμος που ψαχνει να βρει ενα θηριο 65 κιλων που δαγκωσε ολη την οικογενεια που ζουσε για να περασει το χρονο του.
Νομιζω οτι για τους περισσοτερους (κτηιατρους, εκτροφεις, καποιους εκπαιδευτες) η συμβουλη της ευθανασιας ειναι η ευκολη λυση, γιατι υπαρχουν και πραγματα πρακτικα π.χ. ποιος θα βγαζει βολτα το σκυλο ας πουμε. Και αν ο μπαμπας εχει δουλεια ή αρρωστησει?
Συν του οτι δεν θελουν να παρουν την ευθυνη μιας μελλοντικης επιθεσης.
Προσωπικα νομιζω οτι ο σκυλος ειχε τυχη μονο αν τον αναλαμβανε καποιος πορωμενος, σχετικα νεος εκπαιδευτης, ο οποιος θα εβλεπε αυτην την κατασταση σαν μια μεγαλη προκληση.
Και αν εχετε ορεξη για κουβεντα να το προχωρησω λιγο το θεμα.
Πιστευετε οτι μια οικογενεια ή ιδιοκτητης που εχασε τον ελεγχο του σκυλου του με αποτελεσμα να δαγκωνει τα μελη της οικογενειας, μπορει να αποκτησει παλι σκυλο;
Δεν ειναι πολυ ευκολο να κανει τα ιδια λαθη; (Οι ανθρωποι δεν αλλαζουμε μυαλα ευκολα)
Γνωστος μου ειχε το ιδιο προβλημα εδωσε το σκυλο, (θεωρησε οτι η αλλαγη περιβαλλοντος ηταν η καλυτερη λυση) και τωρα εχει ενδοιασμους για την αποκτησει νεου σκυλου, φοβαται τον εαυτο του.
Πιστευετε οτι μια οικογενεια ή ιδιοκτητης που εχασε τον ελεγχο του σκυλου του με αποτελεσμα να δαγκωνει τα μελη της οικογενειας, μπορει να αποκτησει παλι σκυλο;
Δεν ειναι πολυ ευκολο να κανει τα ιδια λαθη; (Οι ανθρωποι δεν αλλαζουμε μυαλα ευκολα)
Γνωστος μου ειχε το ιδιο προβλημα εδωσε το σκυλο, (θεωρησε οτι η αλλαγη περιβαλλοντος ηταν η καλυτερη λυση) και τωρα εχει ενδοιασμους για την αποκτησει νεου σκυλου, φοβαται τον εαυτο του.
Εξαρτάται τι σκύλο είχε και πόσο σοβαρά λάθη έκανε. Κάποιοι σκύλοι χρειάζονται έναν λογικό και μετρημένο ιδιοκτήτη για να μην "βγάλουν κουσούρια". Οι υπόλοιποι βολεύονται με μας και τα λαθη μας χωρίς να επηρεάζεται ιδιαίτερα η συμπεριφορά τους και η σχέση τους μαζί μας.
σαφες συμπερασμα δεν μπορει να βγει χωρις να εχουμε ζησει την κατασταση μια και η μεταφορες απο τριτους ελαχιστες φορες ειναι αντικειμενικες...ειδικα δε σε περιπτωσεις που τιθενται θεμα κυριαρχιας...
το ,κατ εμε,σεναριο...
πολυ κυριαρχικο σκυλι με καθυστερηση στην ανευρεση ταυτοτητας...καθαρα συναισθηματικη υπακοη,λογω υπαρξης με το συνολο της οικογενειας απο (κουταβι?)...
λανθασμενες η ανυπαρκτες διορθωσεις απο τους "χειριστες" με παραλληλη αδυναμια η μη αντιληψη συμπτωματων κυριαρχιας του ζωου...
παντα υπαρχει ενα σημειο μηδεν...σε οποιαδηποτε περιπτωση...προφανως το σκυλι το ειχε φτασει και ευκαιρειας δωθεισης,(καποια μαλακια που εκανε η κορη?) εκδηλωσε την κυριαρχια του...
απο κει και περα η συνεχεια για μενα ηταν αναμενομενη και δεν πρεπει να ληφθει υπ οψιν ως συνολο...πιστευω οτι ενδιαφερον παρουσιαζει μονο το σημειο μηδεν,μια και ,απο κει και μετα το σκυλι λειτουργησε απολυτως "φυσιολογικα"
το ,κατ εμε,σεναριο...
πολυ κυριαρχικο σκυλι με καθυστερηση στην ανευρεση ταυτοτητας...καθαρα συναισθηματικη υπακοη,λογω υπαρξης με το συνολο της οικογενειας απο (κουταβι?)...
λανθασμενες η ανυπαρκτες διορθωσεις απο τους "χειριστες" με παραλληλη αδυναμια η μη αντιληψη συμπτωματων κυριαρχιας του ζωου...
παντα υπαρχει ενα σημειο μηδεν...σε οποιαδηποτε περιπτωση...προφανως το σκυλι το ειχε φτασει και ευκαιρειας δωθεισης,(καποια μαλακια που εκανε η κορη?) εκδηλωσε την κυριαρχια του...
απο κει και περα η συνεχεια για μενα ηταν αναμενομενη και δεν πρεπει να ληφθει υπ οψιν ως συνολο...πιστευω οτι ενδιαφερον παρουσιαζει μονο το σημειο μηδεν,μια και ,απο κει και μετα το σκυλι λειτουργησε απολυτως "φυσιολογικα"
Πως ειναι δυνατον να συμφωνεις με την ευθανασια?δεν αξιζε στο σκυλο ενας ιατρικος ελεγχος πριν φυγει ετσι αδικα?τοσα χρονια αρμονικης συμβιωσης ειχανε ζησει...δεν θα επρεπε (ετσι για την ιστορια) να ψαξει τελικα ποιος εχει το προβλημα (ο σκυλος? ή μηπως η οικογενεια?)....και τι εννοεις οταν λες οτι παιζει ρολο το μεγεθος του σκυλου?δηλαδη αν αλλαξει συμπεριφορα ο διας μου που ειναι 80 κιλα θα του συμπεριφερθω διαφορετικα απο τον αρη που ειναι 10????ποσο ''ευκολη'' θα ηταν η ζωη αν καναμε το ιδιο και στους ανθρωπους...οποιος δεν μας κανει κατευθειαν ενεση (φυσικα ειρωνευομαι)....
Last edited:
Μεγαλε Δανε υπαρχει προβλημα πρακτικοτητας.
Αν ενας σκυλος 70 κιλων γινει επιθετικος στην οικογενεια του πως θα τον φροντιζουν μετα? Πως θα τον βγαζουν βολτα? Ειναι πολυ ευκολο για αυτον να σου κανει κακο αν θελει.
Ενας σκυλος 10 κιλων και να θελει δε μπορει να σου κανει κακο, εκτος αν του δωσεις τα χερια σου στο πιατο.
Αν ενας σκυλος 70 κιλων γινει επιθετικος στην οικογενεια του πως θα τον φροντιζουν μετα? Πως θα τον βγαζουν βολτα? Ειναι πολυ ευκολο για αυτον να σου κανει κακο αν θελει.
Ενας σκυλος 10 κιλων και να θελει δε μπορει να σου κανει κακο, εκτος αν του δωσεις τα χερια σου στο πιατο.
1.Παίρνω σαν δεδομένο ότι ο σκύλος είχε ιατρικό πρόβλημα, έστω και χωρίς να ξερουμε τι. Όποια και να ήταν η θεραπεία του πχ. θυρεοειδής, το ζώο θα παιρνε χαπάκια, ανά διαστήματα θα πρεπε να αλλάζει η δοσολογία. Πως θα γνωρίζαν οι άνθρωποι του αν πήγαινε καλά ή ήθελε αλλαγή στη δοσολογία? Θα ήταν μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί ανα πάσα στιγμή.
2 Στο θέμα των κιλών αλλιώς μπορείς να να αντιμετωπίσεις έναν 10κιλο σκύλο που προσπαθεί να σε βουτηξει από το λαιμό και αλλιώς έναν 80κιλο.
2 Στο θέμα των κιλών αλλιώς μπορείς να να αντιμετωπίσεις έναν 10κιλο σκύλο που προσπαθεί να σε βουτηξει από το λαιμό και αλλιώς έναν 80κιλο.
εχεις δικιο σε ολα αυτα που ειπες και ειναι απολυτα κατανοητα...ομως θα εδινα τις ιδιες ευκαιριες ζωης..θα ηθελα να μαθω αν το λαθος ειναι δικο μου ή του σκυλου..ισως γιατι εγω την ευθανασια την εχω στο μυαλο μου σαν την εσχατη λυση σε μια σοβαρη ασθενεια..και για την συγκεκριμενη ιστορια θεωρω οτι ο ιδιοκτητης κατι εχει κρυψει για να καλυψει αυτη του την πραξη..
Η αλήθεια είναι πως τον συγκεκριμένο προβληματισμό τον έχω κι εγώ...
Δεν μπορώ να αλλάξω ούτε μία λέξη...
1. Αυτή ήταν και η πρώτη μου παρατήρηση, στη διάρκεια της συζήτησης που είχα...
2. Συμφωνώ... αυτό, κατά τη γνώμη μου, θα ήταν το πιο σωστό, αλλά και το πιο εφικτό!
3. Αυτό ξαναπέστο!
4. Ετσι... σε συνδυασμό με το "2."...
1. Εχω απομονώσει από το κείμενό σου, αυτό που πιστεύω κι εγώ... ναι, από κουτάβι το είχαν...
Αν και, επίσης, έχω την πληροφόρηση από "δεύτερο χέρι" και (ίσως?) με απόκρυψη σημαντικών λεπτομερειών...
2. Αν έχω καταλάβει καλά κι εγώ, ίσως τα πράγματα είναι όπως τα λες...
πως θα λέγαμε: "είδα το Hatchico, συγκινήθηκα και πήρα ένα αρσενικό ακίτα"...
Θα συμφωνήσω και με αυτό... υπάρχουν σκυλιά που (σχεδόν) ποτέ δεν θα γίνουν "100% pet"...
Εαν θελεις να το παλεψεις ειναι εφικτο.
Πολυ δυσκολο κ πολυπλοκο αλλα εφικτο.
Και δεν μιλαω εκ του ασφαλους, αλλα εχοντας συμβιωσει με κοντα 50κιλα σκυλο του οποιου η κατασταση δεν θα διορθωνοταν........
Απλα μερικες φορες, ο κοσμος διαλεγει την "ευκολη" και "γρηγορη" λυση.......
Το γεγονος κ μονο οτι δεν εψαξαν (η τουλαχιστον δεν ξερουμε οτι εψαξαν) να βρουν τι φταιει, διχνει οτι δεν δυσκολευτηκαν κ πολυ στην αποφαση τους.........
Πολυ δυσκολο κ πολυπλοκο αλλα εφικτο.
Και δεν μιλαω εκ του ασφαλους, αλλα εχοντας συμβιωσει με κοντα 50κιλα σκυλο του οποιου η κατασταση δεν θα διορθωνοταν........
Απλα μερικες φορες, ο κοσμος διαλεγει την "ευκολη" και "γρηγορη" λυση.......
Το γεγονος κ μονο οτι δεν εψαξαν (η τουλαχιστον δεν ξερουμε οτι εψαξαν) να βρουν τι φταιει, διχνει οτι δεν δυσκολευτηκαν κ πολυ στην αποφαση τους.........
Αυτό που ξέρουμε (ή που μας είπαν) είναι ότι έψαξαν (καλύτερα: ρώτησαν - δεν υπήρξε επαφή με το σκύλο) με ένα (έμπειρο) εκτροφέα και με ένα ακόμα εκπαιδευτή (?) - εκτροφέα (άλλης φυλής)...
Κατά συνέπεια, το συμπέρασμα που καταλήγουμε είναι ότι δεν δυσκολεύτηκαν στην απόφασή τους, όσο θα δυσκολευόταν το μέσο μέλος του dogforum...
Υ.Γ. Φώτη, τώρα είδα το post σου... κατά τα λεγόμενά τους δεν θα ξαναπάρουν... αλλά, δεν θα μου δημιουργούσε τεράστια έκπληξη, αν μάθαινα ότι ξαναπήραν (μετά από 2-3 χρόνια, ίσως)... και μάλιστα, της ίδιας φυλής...
