Δε θα έπρεπε να λεμε αντίο...
- Thread starter aliki_s
- Ημερομηνία δημιουργίας
Με πηρε ο Γιαννης και η πρωτη μου φραση ηταν πλακα κανεις!!!
Δεν γινεται να πιστευτει κατι τετοιο.Και χθες βλεπαμε παλιες φωτο που ηταν σπιτι και παιζαν.
Για την Αλικη στεναχωριεμαι πιο πολυ γιατι φανταζομαι ποσο ασχημα θα νιωθει.
Ατυχος και περασε πολλα ο Ο σε αυτους τους λιγους μηνες της ζωης του.
Αλλα η Αλικη δεν εχανε ποτε την πιστη και την ελπιδα της. Ετρεξε, ξαναετρεξε εκανε οτι μπορουσε για τον μικρο της.
Καλο ταξιδι Ορεστακο και εκει ψηλα θα σηκωνεσαι στα 2 ποδαρακια απο την χαρα σου.
Αλικη οτι χρειαστεις πες μας.
Δεν γινεται να πιστευτει κατι τετοιο.Και χθες βλεπαμε παλιες φωτο που ηταν σπιτι και παιζαν.
Για την Αλικη στεναχωριεμαι πιο πολυ γιατι φανταζομαι ποσο ασχημα θα νιωθει.
Ατυχος και περασε πολλα ο Ο σε αυτους τους λιγους μηνες της ζωης του.
Αλλα η Αλικη δεν εχανε ποτε την πιστη και την ελπιδα της. Ετρεξε, ξαναετρεξε εκανε οτι μπορουσε για τον μικρο της.
Καλο ταξιδι Ορεστακο και εκει ψηλα θα σηκωνεσαι στα 2 ποδαρακια απο την χαρα σου.
Αλικη οτι χρειαστεις πες μας.
Last edited:
Καλο κουραγιο σε 'σενα και καλο ταξιδι στον σκυλακο..Να κρατησεις ολες τις ομορφες αναμνησεις σας..
Τα λόγια, φτωχά...
Καμμιά φορά, τη σιωπή την "κόβεις με το μαχαίρι"... είναι τόσο περιεκτική...
Θάθελα πολλά να γράψω... χιλιάδες σκέψεις, αλλά είναι μπερδεμένες...
Για τον μικρό Ορέστη... που δεν είχα ποτέ την τύχη να γνωρίσω, παρά μόνο από τις όμορφες φωτογραφίες του...
Για την Αλίκη, τον άνθρωπο του Ορέστη... ένα αγαπημένο μέλος... από τις "ψυχές" της ζεστής μας ομάδας...
Ομως, θα προτιμήσω να σιωπήσω, εκτός από δύο πραγματάκια, που βγαίνουν ακατέργαστα, μέσα από την ψυχή μου...
Αλίκη,
Εμείς πεθαίνουμε...
Γιατί προβλέπουμε το κοντινό μας μέλλον... πεθαίνουμε χίλιες φορές για τις επερχόμενες επιπτώσεις... και, στη συνέχεια, πεθαίνουμε χίλιες φορές για τις αποφάσεις του παρελθόντος...
Μέχρι ο ίδιος ο χρόνος να μας κάνει να ξεχάσουμε... να απαλύνει τον πόνο μας...
Χρειάζεται να την περάσουμε αυτή τη δοκιμασία... και, γι' αυτό, ζούμε αρκετά περισσότερα χρόνια από τα σκυλιά μας... για να "μάθουμε" επιτέλους!!!
Ορέστη,
Τα σκυλιά δεν πεθαίνουν...
Γιατί, ενώ έχουν το πλεονέκτημα σχεδόν παντού... το μόνο που τους λείπει, σε σχέση με τους ανθρώπους, είναι ότι δεν προβλέπουν το μέλλον...
Πάνε να πιάσουν το φρίσμπι και, ενώ το έχουν χάσει τις προηγούμενες 99 φορές, έχουν τη βεβαιότητα ότι την εκατοστή φορά θα πετύχουν...
Βαδίζουν προς την τελευταία τους στιγμή (πάνω σ' αυτή τη γη), με την αισιοδοξία ότι θα ζήσουν για πάντα... αρκεί να είναι ο άνθρωπός τους δίπλα τους...
Και γι' αυτό, Ορέστη... ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!
Καλό σου ταξίδι, αγοράκι μου...
Εκεί, θα σε περιμένει η Νίνα μου, που κι εκείνη μας άφησε νωρίς... και επειδή είναι λίγο μεγαλύτερη (και αγαπούσε ότι είχε ψυχή!), νάσαι σίγουρος ότι θα σε προσέχει (και αυτή) στα κουταβίσια παιχνίδια σου... έ και που θα πάει... κάποια στιγμή, θα σας συναντήσω κι εγώ...
Υ.Γ. Αλίκη, για την ιστορία: Χτες, είχα ένα προαίσθημα... έχω μαρτυρίες...
Καμμιά φορά, τη σιωπή την "κόβεις με το μαχαίρι"... είναι τόσο περιεκτική...
Θάθελα πολλά να γράψω... χιλιάδες σκέψεις, αλλά είναι μπερδεμένες...
Για τον μικρό Ορέστη... που δεν είχα ποτέ την τύχη να γνωρίσω, παρά μόνο από τις όμορφες φωτογραφίες του...
Για την Αλίκη, τον άνθρωπο του Ορέστη... ένα αγαπημένο μέλος... από τις "ψυχές" της ζεστής μας ομάδας...
Ομως, θα προτιμήσω να σιωπήσω, εκτός από δύο πραγματάκια, που βγαίνουν ακατέργαστα, μέσα από την ψυχή μου...
Αλίκη,
Εμείς πεθαίνουμε...
Γιατί προβλέπουμε το κοντινό μας μέλλον... πεθαίνουμε χίλιες φορές για τις επερχόμενες επιπτώσεις... και, στη συνέχεια, πεθαίνουμε χίλιες φορές για τις αποφάσεις του παρελθόντος...
Μέχρι ο ίδιος ο χρόνος να μας κάνει να ξεχάσουμε... να απαλύνει τον πόνο μας...
Χρειάζεται να την περάσουμε αυτή τη δοκιμασία... και, γι' αυτό, ζούμε αρκετά περισσότερα χρόνια από τα σκυλιά μας... για να "μάθουμε" επιτέλους!!!
Ορέστη,
Τα σκυλιά δεν πεθαίνουν...
Γιατί, ενώ έχουν το πλεονέκτημα σχεδόν παντού... το μόνο που τους λείπει, σε σχέση με τους ανθρώπους, είναι ότι δεν προβλέπουν το μέλλον...
Πάνε να πιάσουν το φρίσμπι και, ενώ το έχουν χάσει τις προηγούμενες 99 φορές, έχουν τη βεβαιότητα ότι την εκατοστή φορά θα πετύχουν...
Βαδίζουν προς την τελευταία τους στιγμή (πάνω σ' αυτή τη γη), με την αισιοδοξία ότι θα ζήσουν για πάντα... αρκεί να είναι ο άνθρωπός τους δίπλα τους...
Και γι' αυτό, Ορέστη... ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!
Καλό σου ταξίδι, αγοράκι μου...
Εκεί, θα σε περιμένει η Νίνα μου, που κι εκείνη μας άφησε νωρίς... και επειδή είναι λίγο μεγαλύτερη (και αγαπούσε ότι είχε ψυχή!), νάσαι σίγουρος ότι θα σε προσέχει (και αυτή) στα κουταβίσια παιχνίδια σου... έ και που θα πάει... κάποια στιγμή, θα σας συναντήσω κι εγώ...
Υ.Γ. Αλίκη, για την ιστορία: Χτες, είχα ένα προαίσθημα... έχω μαρτυρίες...
Last edited:
Πάλι κάποιος ζήλεψε εκεί πάνω... H γειτονιά τον αγγέλων δυστυχώς πληθαίνει από όλο και πιο γνώριμες μουσούδες... είναι κάτι που με τρομάζει και με πληγώνει ταυτόχρονα... γλυκό μου αγόρι, να είσαι καλά εκεί που είσαι, να μην φοβάσαι για τίποτα, εκεί είσαι ελεύθερος, ανέμελος, και ναι αθάνατος όπως λέει και ο κ. Γιάννης.
Θα είσαι ο πιο όμορφος μουσάτος άγγελος!
Να μας φιλήσεις γλυκά τις αγάπες μας εκεί πάνω...
Αλίκη... εσύ ξέρεις κορίτσι μου....
Θα είσαι ο πιο όμορφος μουσάτος άγγελος!
Να μας φιλήσεις γλυκά τις αγάπες μας εκεί πάνω...
Αλίκη... εσύ ξέρεις κορίτσι μου....
