Να σας πω την μέχρι στιγμής εμπειρία μου με την διροφιλαρίωση. Μένω σε χωριό κοντά στα Γιαννιτσα και τον Αύγουστο που μόλις πέρασε αγάπησα και υοθέτησα ένα πενέμορφο σκυλο. Περιφερόταν στην πλατεία και ζητούσε φαγητό. Επειδή ήταν σε κακά χάλια, τσιμπούρια - φαγωμένο από άλλα σκυλιά - σκελετωμένο κλπ τον πήγα την επομένη στον κτηνιάτρο που ξέρω στα Γιαννιτσά και βρέθηκε ότι είναι γεμάτος μικροφιλάριες. Αυτό διπιστώθηκε από εξετάσεις αίματος. Αφού αποπαρασιτώθηκε ο σκύλος για τσιμπούρια , ψύλλους κλπ αρχίσαμε την αντιβίωση για ένα μήνα ( vibramycin ) και αυτό ήταν η αρχή της θεραπείας για την διροφιλαρίωση. Εν τω μεταξύ ο σκύλος πήρε και 6 κιλά σε αυτό το διάστημα. Μου εξήγησε ότι με αυτόν τον τρόπο θανατώνουμε ένα μικρόβιο που τρέφει τις μικροφιλάριες και έτσι αυτές δεν γίνονται ενήλικα σκουλίκια. Στις 21 Σεπτεμβρίου κάναμε την πρώτη ένεση για τα ενήλικα σκουλίκια. Το πρωτόκολλο που ακολουθεί είναι αυτό που κάνουν οι περισσότεροι στην Αμερική και είναι μια ένεση και μετά τον μήνα, 2 ενέσεις με 24 ώρες διαφορά. Αυτό το πρωτόκολλο έχει βρεθεί ότι δημιουργεί λιγότερα προβλήματα στους σκύλους και πιστέψτε με τα πράγματα είναι ζώρικα ακόμη και έτσι. Εχθές κάναμε και την δεύτερη ένεση και νόμιζα ότι θα έχανα τον Bruce μου. Ενώ στην πρώτη ένεση ήταν σχετικά καλά τα πράγματα. Προχθές και εχθές μόνο που δέν κλαίγαμε με τον άνδρα μου. Το σκυλί δεν έβρισκε τόπο να καθίσει. Ήταν σαν να πόναγε παντού. Δεν γαύργιζε, δεν εκλαιγε, δεν έτρωγε, δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος για λίγη ώρα και κάναμε το σταυρό μας και περιμέναμε να ξημερώσει. Σήμερα κουνούσε την ουρά του, έφαγε αλλά παραμένει υπερβολικά ήσυχος. Από την πρώτη μέρα που μάθαμε ότι ο σκύλος έχει το σκουλίκι της καρδιάς, τον δέσαμε στο μπαλκόνι για να μάθει γιατί αυτή η θεραπεία θέλει ακινησία όσο το δυνατόν περισσότερη. Οι Αμερικάνοι προτείνουν τα σκυλιά για 2 μήνες να είναι μέσα στο κλουβί τους. Εγώ δεν μπορώ να τον βάλω σε κλουβί αλλά τον έχω δεμένο και κατεβαίνουμε στην αυλή μονο για την ανάγκη του. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. Και πάλι πίσω στο μπαλκόνι. Αυτό μέχρι το τέλος Νοεμβρίου. Η ασθένεια αυτή θέλει αγάπη και υπομονή. Και πάνω απ όλα να μην τρέχει ή πηδάει ή ενθουσιάζεται ο σκύλος. Πρέπει να μείνει ήσυχος μέχρι να απορροφηθούν τα σκοτωμένα σκουλίκια. Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΛΗΨΗ.
