Δεν είχα σκοπό να πω τα παρακάτω, αλλά τέλος πάντων 
Με αφορμή ένα περιστατικό χθες το πρωί...
Τι μπορείς να κάνεις αν βρεις έναν σοβαρά τραυματισμένο σκύλο, όταν βρίσκεσαι μόνος σε ένα άσχετο με το σπίτι σου σημείο, χωρίς μεταφορικό μέσο, έχοντας αργήσει για τη δουλειά (όπου πρέπει να πας γιατί στο γραφείο... ο "κόσμος καίγεται"?).
Χθες πρωί-πρωί έξω απ' το σταθμό του ΗΣΑΠ στα Κάτω Πατήσια βρήκα ένα σκυλάκι, θηλυκό, ημίαιμο, χτυπημένο μάλλον από αμάξι στα πλευρά. Η πληγή ήταν μεγάλη αλλά το σκυλί περπατούσε. Μην έχοντας μυαλό στο κεφάλι μου προσπάθησα να δω την πληγή ακουμπώντας τη, όμως εκείνο γύρισε να με δαγκώσει. Το χάιδεψα σε "ασφαλή" σημεία και τα βρήκαμε. Έμεινα να μην ξέρω τι να κάνω, οπότε του έδωσα λίγο τυρί που κουβαλούσα μαζί μου για μένα ώστε να με συμπαθήσει και να μη φύγει και πήρα τηλέφωνο τον δήμο.
Μου έκανε ΤΡΟΜΕΡΗ εντύπωση το μεγάλο (προσωπικό) ενδιαφέρον που έδειξε η κοπέλα στο αρμόδιο τμήμα! Δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Μου είπε ότι θα βρει κάποιο γιατρό και θα στείλει ανθρώπους να μαζέψουν το σκυλί. Κράτησε και τα στοιχεία μου για την καταγγελία όπως μου είπε (ποια καταγγελία? Τέλος πάντων).
Της είπα ότι θα τους περιμένω, ώστε να μη φύγει το σκυλί, όμως μου είπε ότι θα αργήσουν αρκετά "γιατί είναι πρωί ακόμα και δεν ξέρω πότε θα βρω γιατρό".
Μέσα στο άγχος μου για τη δουλειά έφυγα.
Ζήτησα από τον υπάλληλο καθαρισμού του δήμου κι έναν περιπτερά να έχουν το νου τους αν μπορούν, αλλά τελικά είχαν κι εκείνοι σημαντικότερα πράγματα να κάνουν
Μετά από λίγες ώρες μου τηλεφώνησαν από το δήμο και μου είπαν ότι δεν βρήκαν το σκυλί. Την ώρα εκείνη ήταν ο εργοδότης μου μπροστά με έναν πελάτη. Έγινε έξαλλος και με προειδοποίησε να "μη μιλάω για σκυλιά και γατιά μπροστά στους πελάτες".
Βλέπω το εξής: ΔΕΝ μπορείς να είσαι όσο φιλόζωος θα ήθελες, αν δεν έχεις λεφτά, αμάξι, χρόνο. Όσο σημαντική κι αν είναι η ζωή ενός ζώου σε κίνδυνο, η καθημερινότητα και οι υποχρεώσεις έχουν, δυστυχώς, μεγαλύτερη σημασία.
Θα ήθελα να είχα χρόνο και χρήματα να πάω το σκυλάκι αυτό στο γιατρό, αλλά απ' το πρώτο δεν είχα καθόλου κι απ' το δεύτερο 25 ευρώ στο πορτοφόλι.
Δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκω σκυλί που έχει ανάγκη, όμως έχω σταθεί τυχερή άλλες φορές. Υπερβολικά τυχερή θα έλεγα!
Δεν έχω ακριβώς τύψεις γιατί το πιθανότερο είναι να έκανα πάλι το ίδιο, αλλά με έχω απογοητεύσει.
Τα γράφω όλα αυτά για να μου πείτε:
- Τι θα κάνατε υπό τις ίδιες συνθήκες.
- Αν έχετε βρεθεί ποτέ σε δύσκολη θέση με τραυματισμένο σκύλο ή παρατημένο ή κουτάβι στο δρόμο και πώς το αντιμετωπίσατε.
- Πιο πρακτικά: Τι εννοούσε ο δήμος "καταγγελία"?
Δεν με ενδιαφέρει να μου πείτε αν έπραξα σωστά / λάθος / εγωιστικά. Ήδη νιώθω αρκετά άσχημα για όλο το σκηνικό.
Με αφορμή ένα περιστατικό χθες το πρωί... Τι μπορείς να κάνεις αν βρεις έναν σοβαρά τραυματισμένο σκύλο, όταν βρίσκεσαι μόνος σε ένα άσχετο με το σπίτι σου σημείο, χωρίς μεταφορικό μέσο, έχοντας αργήσει για τη δουλειά (όπου πρέπει να πας γιατί στο γραφείο... ο "κόσμος καίγεται"?).
Χθες πρωί-πρωί έξω απ' το σταθμό του ΗΣΑΠ στα Κάτω Πατήσια βρήκα ένα σκυλάκι, θηλυκό, ημίαιμο, χτυπημένο μάλλον από αμάξι στα πλευρά. Η πληγή ήταν μεγάλη αλλά το σκυλί περπατούσε. Μην έχοντας μυαλό στο κεφάλι μου προσπάθησα να δω την πληγή ακουμπώντας τη, όμως εκείνο γύρισε να με δαγκώσει. Το χάιδεψα σε "ασφαλή" σημεία και τα βρήκαμε. Έμεινα να μην ξέρω τι να κάνω, οπότε του έδωσα λίγο τυρί που κουβαλούσα μαζί μου για μένα ώστε να με συμπαθήσει και να μη φύγει και πήρα τηλέφωνο τον δήμο.
Μου έκανε ΤΡΟΜΕΡΗ εντύπωση το μεγάλο (προσωπικό) ενδιαφέρον που έδειξε η κοπέλα στο αρμόδιο τμήμα! Δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Μου είπε ότι θα βρει κάποιο γιατρό και θα στείλει ανθρώπους να μαζέψουν το σκυλί. Κράτησε και τα στοιχεία μου για την καταγγελία όπως μου είπε (ποια καταγγελία? Τέλος πάντων).
Της είπα ότι θα τους περιμένω, ώστε να μη φύγει το σκυλί, όμως μου είπε ότι θα αργήσουν αρκετά "γιατί είναι πρωί ακόμα και δεν ξέρω πότε θα βρω γιατρό".
Μέσα στο άγχος μου για τη δουλειά έφυγα.
Ζήτησα από τον υπάλληλο καθαρισμού του δήμου κι έναν περιπτερά να έχουν το νου τους αν μπορούν, αλλά τελικά είχαν κι εκείνοι σημαντικότερα πράγματα να κάνουν
Μετά από λίγες ώρες μου τηλεφώνησαν από το δήμο και μου είπαν ότι δεν βρήκαν το σκυλί. Την ώρα εκείνη ήταν ο εργοδότης μου μπροστά με έναν πελάτη. Έγινε έξαλλος και με προειδοποίησε να "μη μιλάω για σκυλιά και γατιά μπροστά στους πελάτες".
Βλέπω το εξής: ΔΕΝ μπορείς να είσαι όσο φιλόζωος θα ήθελες, αν δεν έχεις λεφτά, αμάξι, χρόνο. Όσο σημαντική κι αν είναι η ζωή ενός ζώου σε κίνδυνο, η καθημερινότητα και οι υποχρεώσεις έχουν, δυστυχώς, μεγαλύτερη σημασία.
Θα ήθελα να είχα χρόνο και χρήματα να πάω το σκυλάκι αυτό στο γιατρό, αλλά απ' το πρώτο δεν είχα καθόλου κι απ' το δεύτερο 25 ευρώ στο πορτοφόλι.
Δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκω σκυλί που έχει ανάγκη, όμως έχω σταθεί τυχερή άλλες φορές. Υπερβολικά τυχερή θα έλεγα!
Δεν έχω ακριβώς τύψεις γιατί το πιθανότερο είναι να έκανα πάλι το ίδιο, αλλά με έχω απογοητεύσει.
Τα γράφω όλα αυτά για να μου πείτε:
- Τι θα κάνατε υπό τις ίδιες συνθήκες.
- Αν έχετε βρεθεί ποτέ σε δύσκολη θέση με τραυματισμένο σκύλο ή παρατημένο ή κουτάβι στο δρόμο και πώς το αντιμετωπίσατε.
- Πιο πρακτικά: Τι εννοούσε ο δήμος "καταγγελία"?
Δεν με ενδιαφέρει να μου πείτε αν έπραξα σωστά / λάθος / εγωιστικά. Ήδη νιώθω αρκετά άσχημα για όλο το σκηνικό.
