Μέχρι τώρα έχω χάσει αρκετά από τα παιδιά μου.
Κάποια φύγανε μόνα τους κάποια τα κοίμισα εγώ.
Εδώ και καιρό σκέφτομαι ότι δεν είναι σωστό. Ότι πρέπει η κάθε ψυχή να αποφασίζει μόνη της, πότε θα φύγει,
όπως αποφασίζει και πότε θα έρθει...
Πως αντέχεται όμως να το βλέπεις να μαραζώνει; Πότε είναι ο καιρός να τα αφήσουμε να φύγουν;
Πως ξέρουμε τι θέλουν αυτά;;;;
Εδώ και 1-2 μέρες βρίσκομαι σε δύσκολη θέση...Δεν τρωει, αλλά μέχρι και χθες ήμασταν μία ωρα βόλτα. Αργά, πολύ αργά, αρκετές φορές σταμάταγε, περίμενε και μετά πάλι αργά...Αλλά δεν με αφηνε να την πάω προς το σπίτι!!!
Σήμερα κουράστηκε και ξάπλωσε στη μέση του δρόμου, 20 μέτρα από το σπίτι!!!

Κάποια φύγανε μόνα τους κάποια τα κοίμισα εγώ.
Εδώ και καιρό σκέφτομαι ότι δεν είναι σωστό. Ότι πρέπει η κάθε ψυχή να αποφασίζει μόνη της, πότε θα φύγει,
όπως αποφασίζει και πότε θα έρθει...
Πως αντέχεται όμως να το βλέπεις να μαραζώνει; Πότε είναι ο καιρός να τα αφήσουμε να φύγουν;
Πως ξέρουμε τι θέλουν αυτά;;;;
Εδώ και 1-2 μέρες βρίσκομαι σε δύσκολη θέση...Δεν τρωει, αλλά μέχρι και χθες ήμασταν μία ωρα βόλτα. Αργά, πολύ αργά, αρκετές φορές σταμάταγε, περίμενε και μετά πάλι αργά...Αλλά δεν με αφηνε να την πάω προς το σπίτι!!!
Σήμερα κουράστηκε και ξάπλωσε στη μέση του δρόμου, 20 μέτρα από το σπίτι!!!