D
Ενοχλήσεις στη βόλτα;
- Thread starter kkranis
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Ήμουν Νέα Φιλαδέλφεια. Άλλος κόσμος εκεί, αγροίκοι! 
Αφου μαζευτήκαμε αρκετοί, λέω να χωρίσουμε το δήμο και να αναλάβουμε περιοχές.
Αφου μαζευτήκαμε αρκετοί, λέω να χωρίσουμε το δήμο και να αναλάβουμε περιοχές.
D
Deleted member 14614
Guest
Καλά αν αναφέρεσαι ειδικά στο άλσος, είναι κίνδυνος-θάνατος χωρίς γαλότσες!
Στην κάθε περιοχή δικαιοδοσίας μας λέω να τα μαζεύουμε και να τα πετάμε σε όσους τα αφήνουν. χεχε
Στην κάθε περιοχή δικαιοδοσίας μας λέω να τα μαζεύουμε και να τα πετάμε σε όσους τα αφήνουν. χεχε
Καταρχην στο άλσος Γαλατσιου εχει πινακιδα στην εισοδο "απαγορευονται τα σκυλια". Ευτυχως, εχει αφαιρεθει τις τελευταιες δεκαετιες το "και οι μαυροι" αλλιως δεν θα υπηρχε ελπίδα. Οσο ζουμε ελπιζουμε.
(Στα πλάγια παντως υπάρχει ανοιγμα και απο κει μπαινουμε μια χαρα)
(Στα πλάγια παντως υπάρχει ανοιγμα και απο κει μπαινουμε μια χαρα)
Χαχαχα! Εγώ μπαίνω από πάνω από το λόφο και δεν έχω δει ποτέ δει ποτέ τέτοια πινακίδα οπότε είμαι αθώα! Δε γνώριζα...
Αντε, λίγο "εορταστικά", για να γελάσουμε... εσείς, οι υπόλοιποι μάλλον ΚΑΙ ΟΧΙ εγώ!!!
Αυτό το θέμα με έχει προβληματίσει πολύ!
Οταν λέμε "ενοχλήσεις στη βόλτα" εννοούμε την περίπτωση που μας ενοχλούν? ή την περίπτωση που ενοχλούμε εμείς?????
Σήμερα, λοιπόν... ήταν μιά περίεργη μέρα... δεν είναι αργία... και, ταυτόχρονα, είναι αργία... εργάζονται όλοι.... και, ταυτόχρονα, δεν εργάζονται όλοι...
Ετσι, έχασα λιγάκι "εκείνο" το εξαιρετικό "timing" (στο οποίο έχω εξελιχθεί σε "εξπέρ", μέσα στα τελευταία 2,5 χρόνια!) και "scheduling" (που λέμε σε άψογα Ελληνικά, Κώστα!)... που κάνει τον Casper να νομίζει ότι ο "μπαμπάς" είναι Ο αρχηγός... που, με το μαγικό ραβδί του, "εξαφανίζει" (σχεδόν) ΟΛΑ τα σκυλιά από το δρόμο μας... και μας καθοδηγεί σε ένα παραδεισένιο τόπο, όπου δεν υπάρουν (αρσενικά, αστείρωτα, δεσποζόμενα, κάθε μεγέθους, που αρνούνται - για κάποιο παράξενο λόγο - να ξαπλώσουν μπροστά μας, αλλά και "αγενή" θηλυκά) σκυλιά... τελεία και παύλα!
Ετσι, λοιπόν, σήμερα, "καθόντουσαν" όλοι στην ευρύτερη περιοχή μας και, όπως καταλαβαίνετε, ΤΑ ΕΙΔΑΜΕ ΟΛΑ!
Είδαμε όλους τους "κολλητούς" μας!!!!!
...και προσπαθήσαμε να θυμόμαστε ότι "και μη εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού"...
Ανταπεξήλθαμε, με καλό χειρισμό, αλλά και αυτοσυγκράτηση, στον (αδέσποτο) χοντρό της πλατείας (Μυρτώ), για μοναδική φορά να μην είναι ράθυμος, αλλά να θέλει να μας τασαμπουκαλευτεί... αυτόν, βέβαια, τον "σεβόμαστε" λιγάκι, μιάς και ο άλλος αρσενικός που είναι μαζί του είναι πολύ χαρούμενος (και ξέρει τη "γλώσσα") και μιάς που η θηλυκιά που είναι μαζί τους έχει τεράστια αδυναμία στον Casper (για κάποιον λόγο που δεν θα καταλάβω ποτέ!)...
Προσπαθήσαμε να ανταπεξέλθουμε, με σχετική αξιοπρέπεια, στο 9χρονο (αρσενικό, βεβαίως-βεβαίως) Beagle, που δεν έχω δει στη ζωή μου άλλο σκυλί να έχει σηκωμένη την ουρά του τόσο πολύ και τόσο ίσια προς τα επάνω... εκεί ήταν η πρώτη στιγμή της ημέρας που προσευχήθηκα "Θεέ μου, ας μην έχει κάμερα ο ιδιοκτήτης... ή ας μην είναι μέλος του φόρουμ, που δεν το ξέρω"...
Ανταπεξήλθαμε, με σχετική ευκολία (για λόγους που προσπαθώ ακόμα να εξηγήσω) στο νεαρό Jack Russel, που νομίζει πως είναι Ποιμενικό Κεντρικής Ασίας με κινητήρα τούρμπο...
Περάσαμε (για πλάκα) τις εξετάσεις με το αρσενικό Γουέστι, που κάθε φορά που μας συναντά, μας γρυλλίζει σαν να είναι Dingo... και που, κάθε φορά, ο ηλικιωμένος ιδιοκτήτης στέκεται άπραγος και του λέει: "θα σε φάει ρε, άμα κάνεις έτσι"...
...και "μαζεύαμε"... και "χτίζαμε"... αλλά, ρε παιδιά...
...όταν συναντήσαμε ένα από τα "κολλητάρια" μας... το μεγαλόσωμο (αρσενικό, αστείρωτο, ευγενικό - αλλά "αγενές", με την ουρά ψηλά και "εκείνο" το βλέμμα) Golden Retriever... τόσο μεγαλόσωμο που αναρωτιέμαι συνεχώς το ενδεχόμενο "outcrossing" με τσοπανόσκυλο Maremma...
...στα 10 μέτρα απόσταση...
...να κατουράει ΤΗΝ ΕΞΩΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΑΣ...
...δηλαδή, να μαρκάρει ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΣΙΑ...
................δεν αντέξαμε στην υπερβολική υπακοή και τ' αφήσαμε όλα (τα τρυφερά συναισθήματά μας - τα εκ Νοτίου Αφρικής ορμώμενα) να βγουν στην επιφάνεια...
Τι θετική παρακίνηση... τι τυράκι... τι μπεϊκον... τι να βγάζω γλυκιές φωνούλες του τύπου "βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου"... τι να βγάζω το κολάρο και να βάζω στηθόλουρο (για να μην νιώθει "abuse" ο κουταβάκος μου)... ξέρετε (εσείς οι "παλιοί")... όπως έχει μάθει ο κούταβος να υπακούει (με το σεις και με το σας!!!)... τίποτα...
Και, όλα αυτά, μέσα σε 5-10 δευτερόλεπτα...
Με την ιδιοκτήτρια του Golden να στέκεται παγωμένη ΜΠΡΟΣΤΑ στην πόρτα μας... και με το ίδιο το Golden, να στέκεται ακίνητο - απαθές και να μας κοιτάζει κατά πρόσωπο!!!
Και να προσεύχομαι συνεχώς: "Θεέ μου, ας μην έχει κάμερα... γιατί αλλιώς, με βλέπω φυλακή, μη εξαγοράσιμη"!!!
........και χρειάστηκε η κυρία να δει τον κούταβο να τρώει κλωτσιά... χρειάστηκε να τον δει να "αργοπεθαίνει" (ξέρετε, με το στηθόλουρο που είχα προλάβει να του βάλω)... χρειάστηκε να βγουν όλοι στα μπαλκόνια τους, όταν ακούστηκε εκείνο το γνωστό "ΟΧΙ!!!", ταυτόχρονα με τη φωνή "μα, περάστε επιτέλους απέναντι!!!"... για να περάσει απέναντι και να κρύψει τον κανακάρη της πίσω από ένα αυτοκίνητο...
Υ.Γ. Γι' αυτό αναρωτιέμαι: Τι εννοούμε με το ενοχλήσεις στη βόλτα"?
Αυτό το θέμα με έχει προβληματίσει πολύ!
Οταν λέμε "ενοχλήσεις στη βόλτα" εννοούμε την περίπτωση που μας ενοχλούν? ή την περίπτωση που ενοχλούμε εμείς?????
Σήμερα, λοιπόν... ήταν μιά περίεργη μέρα... δεν είναι αργία... και, ταυτόχρονα, είναι αργία... εργάζονται όλοι.... και, ταυτόχρονα, δεν εργάζονται όλοι...
Ετσι, έχασα λιγάκι "εκείνο" το εξαιρετικό "timing" (στο οποίο έχω εξελιχθεί σε "εξπέρ", μέσα στα τελευταία 2,5 χρόνια!) και "scheduling" (που λέμε σε άψογα Ελληνικά, Κώστα!)... που κάνει τον Casper να νομίζει ότι ο "μπαμπάς" είναι Ο αρχηγός... που, με το μαγικό ραβδί του, "εξαφανίζει" (σχεδόν) ΟΛΑ τα σκυλιά από το δρόμο μας... και μας καθοδηγεί σε ένα παραδεισένιο τόπο, όπου δεν υπάρουν (αρσενικά, αστείρωτα, δεσποζόμενα, κάθε μεγέθους, που αρνούνται - για κάποιο παράξενο λόγο - να ξαπλώσουν μπροστά μας, αλλά και "αγενή" θηλυκά) σκυλιά... τελεία και παύλα!
Ετσι, λοιπόν, σήμερα, "καθόντουσαν" όλοι στην ευρύτερη περιοχή μας και, όπως καταλαβαίνετε, ΤΑ ΕΙΔΑΜΕ ΟΛΑ!
Είδαμε όλους τους "κολλητούς" μας!!!!!
...και προσπαθήσαμε να θυμόμαστε ότι "και μη εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού"...
Ανταπεξήλθαμε, με καλό χειρισμό, αλλά και αυτοσυγκράτηση, στον (αδέσποτο) χοντρό της πλατείας (Μυρτώ), για μοναδική φορά να μην είναι ράθυμος, αλλά να θέλει να μας τασαμπουκαλευτεί... αυτόν, βέβαια, τον "σεβόμαστε" λιγάκι, μιάς και ο άλλος αρσενικός που είναι μαζί του είναι πολύ χαρούμενος (και ξέρει τη "γλώσσα") και μιάς που η θηλυκιά που είναι μαζί τους έχει τεράστια αδυναμία στον Casper (για κάποιον λόγο που δεν θα καταλάβω ποτέ!)...
Προσπαθήσαμε να ανταπεξέλθουμε, με σχετική αξιοπρέπεια, στο 9χρονο (αρσενικό, βεβαίως-βεβαίως) Beagle, που δεν έχω δει στη ζωή μου άλλο σκυλί να έχει σηκωμένη την ουρά του τόσο πολύ και τόσο ίσια προς τα επάνω... εκεί ήταν η πρώτη στιγμή της ημέρας που προσευχήθηκα "Θεέ μου, ας μην έχει κάμερα ο ιδιοκτήτης... ή ας μην είναι μέλος του φόρουμ, που δεν το ξέρω"...
Ανταπεξήλθαμε, με σχετική ευκολία (για λόγους που προσπαθώ ακόμα να εξηγήσω) στο νεαρό Jack Russel, που νομίζει πως είναι Ποιμενικό Κεντρικής Ασίας με κινητήρα τούρμπο...
Περάσαμε (για πλάκα) τις εξετάσεις με το αρσενικό Γουέστι, που κάθε φορά που μας συναντά, μας γρυλλίζει σαν να είναι Dingo... και που, κάθε φορά, ο ηλικιωμένος ιδιοκτήτης στέκεται άπραγος και του λέει: "θα σε φάει ρε, άμα κάνεις έτσι"...
...και "μαζεύαμε"... και "χτίζαμε"... αλλά, ρε παιδιά...
...όταν συναντήσαμε ένα από τα "κολλητάρια" μας... το μεγαλόσωμο (αρσενικό, αστείρωτο, ευγενικό - αλλά "αγενές", με την ουρά ψηλά και "εκείνο" το βλέμμα) Golden Retriever... τόσο μεγαλόσωμο που αναρωτιέμαι συνεχώς το ενδεχόμενο "outcrossing" με τσοπανόσκυλο Maremma...
...στα 10 μέτρα απόσταση...
...να κατουράει ΤΗΝ ΕΞΩΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΑΣ...
...δηλαδή, να μαρκάρει ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΣΙΑ...
................δεν αντέξαμε στην υπερβολική υπακοή και τ' αφήσαμε όλα (τα τρυφερά συναισθήματά μας - τα εκ Νοτίου Αφρικής ορμώμενα) να βγουν στην επιφάνεια...
Τι θετική παρακίνηση... τι τυράκι... τι μπεϊκον... τι να βγάζω γλυκιές φωνούλες του τύπου "βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου"... τι να βγάζω το κολάρο και να βάζω στηθόλουρο (για να μην νιώθει "abuse" ο κουταβάκος μου)... ξέρετε (εσείς οι "παλιοί"
)... όπως έχει μάθει ο κούταβος να υπακούει (με το σεις και με το σας!!!)... τίποτα... Και, όλα αυτά, μέσα σε 5-10 δευτερόλεπτα...
Με την ιδιοκτήτρια του Golden να στέκεται παγωμένη ΜΠΡΟΣΤΑ στην πόρτα μας... και με το ίδιο το Golden, να στέκεται ακίνητο - απαθές και να μας κοιτάζει κατά πρόσωπο!!!
Και να προσεύχομαι συνεχώς: "Θεέ μου, ας μην έχει κάμερα... γιατί αλλιώς, με βλέπω φυλακή, μη εξαγοράσιμη"!!!
........και χρειάστηκε η κυρία να δει τον κούταβο να τρώει κλωτσιά... χρειάστηκε να τον δει να "αργοπεθαίνει" (ξέρετε, με το στηθόλουρο που είχα προλάβει να του βάλω)... χρειάστηκε να βγουν όλοι στα μπαλκόνια τους, όταν ακούστηκε εκείνο το γνωστό "ΟΧΙ!!!", ταυτόχρονα με τη φωνή "μα, περάστε επιτέλους απέναντι!!!"... για να περάσει απέναντι και να κρύψει τον κανακάρη της πίσω από ένα αυτοκίνητο...
Υ.Γ. Γι' αυτό αναρωτιέμαι: Τι εννοούμε με το ενοχλήσεις στη βόλτα"?
Ω, ναι!!!Και οχι μονο!!!!
Θα γινομασταν μια "ωραια ατμοσφαιρα"!!!
Αυτό πραγματικά, που κάθονται και σε κοιτάνε μαρμαρωμένοι, αντί να αλλάξουν τρέχοντας πορεία [αν δηλαδή, δεν έχεις εσύ το περιθώριο να αλλάξεις] ενώ εσύ ιδρώνεις, φυσάς και ξεφυσάς, είναι εντελώς ακατανόητο.
Πάντως...ωραία περάσατε και σήμερα
1. Σ' αυτό νομίζω έχω (πλέον) απαντήσει: ΔΕΝ είναι ακατανόητο...1. Αυτό πραγματικά, που κάθονται και σε κοιτάνε μαρμαρωμένοι, αντί να αλλάξουν τρέχοντας πορεία [αν δηλαδή, δεν έχεις εσύ το περιθώριο να αλλάξεις] ενώ εσύ ιδρώνεις, φυσάς και ξεφυσάς, είναι εντελώς ακατανόητο.
2. ...Πάντως...ωραία περάσατε και σήμερα
Οταν είχαμε τη Νίνα (που δεν φοβόταν τίποτα - και σεβόταν τους πάντες)... και όταν είχαμε μόνο τη Μόκα που φοβόταν τα πάντα, εκτός από ανθρώπους ΜΑΖΙ με σκύλο...
Δεν θα διανοούμασταν ότι μπορεί ο σκύλος που έρχεται να έχει οποιοδήποτε "θέμα" με το σκύλο μας...
Πρέπει να τόχεις ζήσει αυτό για να είσαι συνειδητοποιημένος...
Και οι (περισσότεροι) ιδιοκτήτες Golden και Labrador ΔΕΝ το έχουν ζήσει...
2. Εντάξει τώρα, με πειράζεις... τις περισσότερες φορές περνάμε καλά, πλέον!
Εύχομαι αν και όποτε συναντηθεί ο Κάσπερ με τον Άραγκον, ο Άραγκον να αποτελέσει έναν.. Λουκά στα μάτια του ή αν δε γίνει αυτό, να έχουμε τουλάχιστον 20 μέτρα απόσταση για να προλάβω να εξαφανιστώ :Ρ
Μεση, χέρια....
εξοντωτικά τα ευγενή αισθηματα του Κασπερ....
Ενα δικιο του το δινω όμως, ως προς το ριτριβερ (τσεκαραμε αν η ιδιοκτητρια ειναι μέλος? μη με κράξει μετα).... ε δεν πας ρε φιλε να σηκώσεις πόδι στο αβατο.... τι να λέμε, ειναι casus belli αυτο...
Πάντως και εγώ που ξέρω λίγο, πολύ λίγο, τον Casper και τον λατρεύω τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί μια μέρα να βρεθούμε απέναντι και να τραβάει ο δικός μου ο μπούφος για να έρθει κοντά και να παίξει.
- Status
